Blogger Template by Blogcrowds.

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ







Στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, Αμερικής 13, παρουσιάζεται η δουλειά του ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ:


ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ


την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011, στις 8 μ.μ.


«Το μαύρο χρώμα σαν δείγμα γραφής με την μορφή της μελάνης ή του χρώματος είναι μια ευκαιρία για άσκηση, για να δεις τη συμπεριφορά του χαρτιού, την πυκνότητα του χρώματος και τις αραιώσεις με το νερό.
Να επαναλάβεις γραφές και σχήματα άπειρες φορές και να δοκιμάσεις την σταθερότητα του χεριού.
Η χρησιμοποίηση χαρτιού που προορίζεται για άλλη χρήση, το μαύρο ακρυλικό χρώμα που υποδύεται την μελάνη και το φτερό που με την απαλότητά του θα δώσει λεπτές γραμμές είναι τα στοιχεία που συγκροτούν την εικόνα της γραφής.
Τέλος η γρήγορη παλαίωση του χαρτιού που σύντομα θα του προσδώσει ένα υποκίτρινο χρώμα θα δημιουργήσει την εντύπωση ενός έργου που μας έρχεται από παλιά και πως είμαστε οι κληρονόμοι του» γράφει ο Γιάννης Μιχαηλίδης.



Διάρκεια έκθεσης: 25 Οκτωβρίου 2011 – 28 Ιανουαρίου 2012
Ώρες λειτουργίας : Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:30 π.μ. – 8 μ.μ.
Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 9:30 π.μ. – 3:30 μ.μ.
Πληροφορίες τηλ. : 210 3614143

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τίτλος: Πολιτική και Πολιτισμός Τόμος Α'-Β'
Συγγραφέας:Δήμος Μαυρομμάτης 
Έκδοση: Εκδόσεις Γράμμα, Αθήνα 2011 
Σελίδες: Τόμος Α' σσ. 511, Τόμος Β' σσ. 587 
ISBN: 978-960-6808-29-6, 978-960-6808-30-2 
Τιμή με έκπτωση: 27,00€ οι δύο τόμοι



Κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες το βιβλίο του Δήμου Μαυρομμάτη «Πολιτική και Πολιτισμός». Πρόκειται για μια δίτομη έκδοση η οποία περιλαμβάνει μια εκτεταμένη επιλογή δημοσιευμένων κειμένων του από το 1997 έως το 2000 που καθρεφτίζουν την πολιτική και πολιτιστική επικαιρότητα της εποχής. Κείμενα ενδεικτικά της πολιτικής σκέψης και της αναλυτικής προσέγγισης του αγωνιστή δημοσιογράφου, που σε μερικούς μήνες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το θάνατό του.

[ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ έχει γίνει η "πολιτική κρίση", αντιμετωπίζεται όμως ως κρίση ενός περίεργα αυτονομημένου πολιτικού εποικοδομήματος, ανεξάρτητα από την "πολιτικήν κοινωνίαν", που ακόμη θεωρητικά το στηρίζει και το νομιμοποιεί. Όταν όμως η πολιτική κοινωνία νοσεί, το πολιτικό εποικοδόμημα είναι αδύνατον να παραμείνει αλώβητο. Στις δημοκρατίες και την πολιτική κοινωνία, [...], οι ηγεσίες είναι πολλές και τα μέλη τους άρχουν και άρχονται συγχρόνως. Και δεν είναι δυνατόν υπό τη μια τους εκδοχή να νοσούν και υπό την άλλη να διατηρούν τη πολιτική τους υγεία. [...] Η άρρωστη πόλη είναι φοβερή στην ανεύρεση κακών. Και ένας τρόπος να διαπιστωθεί αυτό είναι και μέσα από τη λειτουργία της ασκούμενης κριτικής για τα πολιτικά δρώμενα του εποικοδομήματος, ευθεία ή έμμεση[...]

Και όπως η κριτική απαιτεί κανόνες και πλαίσιο, προϋποθέσεις που μόνον η υγιής πολιτική κοινωνία εξασφαλίζει, ό,τι σήμερα εμφανίζεται και καταναλίσκεται ως κριτική είναι ο ισοπεδωτικός -δηλαδή μη πολιτικός- λόγος που επιδιώκει να ερεθίσει τη μικροαστική εχθρότητα για τους ηγέτες. [...] 
Γι' αυτό οι άνθρωποι βρίζουν και ξεχνούν για να ξαναβρίσουν ομοίως για τα νεότερα πράγματα και πρόσωπα της πάντα νέας και πάντα ίδιας επικαιρότητας. Και απολαμβάνουν τις ύβρεις, συνήθεις πλέον κυρίως στην τηλεόραση, τις εκπεμπόμενες με διάτρητα αριστοφανικά προσχήματα και όλο και πιο διαφανείς δήθεν υπαινιγμούς, σεξουαλικές συνήθως χυδαιότητες, υποκατάστατα της πολιτικής κριτικής, ίδιας για όλους τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων.
Και μόνο αισθητικό να ήταν το πρόβλημα, θα ήταν επικίνδυνο, αφού η πολιτική κοινωνία μόνο στον πολιτισμό της μπορεί διαχρονικώς να εδράζεται. Είναι όμως χειρότερα.]

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΝ 17ο ΑΙΩΝΑ.

Τίτλος: Αναμένοντας το τέλος του κόσμου τον 17ο αιώνα. Ο εβραίος μεσσίας και ο μέγας διερμηνέας
Συγγραφέας: Γιώργος Κουτζακιώτης
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.). Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, 2011
Σελίδες: 260 
ISBN: 978-960-9538-02-2
Τιμή με έκπτωση: 16,20€


Θέμα του βιβλίου είναι η πρόσληψη του μεσσιανικού κινήματος του εβραίου μυστικιστή από τη Σμύρνη Σαμπατάι Τσεβί (1626-1676) -ενός από τα σημαντικότερα μεσσιανικά κινήματα στην ιστορία- από τους Έλληνες λογίους της εποχής. Μελετώντας τη μέχρι σήμερα διεθνή ιστοριογραφική παραγωγή για το κίνημα αυτό, παρατηρεί κανείς ότι οι μόνες πηγές που δεν αξιοποιήθηκαν είναι οι ελληνικές και ότι, ενώ η πρόσληψη του κινήματος από τους προτεστάντες χριστιανούς έχει εξεταστεί διεξοδικά, ελάχιστες αναφορές γίνονται στους ορθόδοξους χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούσαν και τη μεγαλύτερη χριστιανική πληθυσμιακή ομάδα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπου και διαδραματίστηκαν τα κύρια γεγονότα. Το κίνημα του Σαμπατάι ήταν, πρώτα απ' όλα, δημιούργημα της εποχής του, μιας εποχής η οποία διαπνεόταν από εσχατολογικές και μεσσιανικές ιδέες και την οποία η ιστοριογραφία θεωρεί ως εποχή μιας γενικής κρίσης, που δεν περιορίστηκε μόνο στην Ευρώπη αλλά άγγιξε πιθανώς και μεγάλο μέρος της Ασίας.

Στο Πρώτο Μέρος του βιβλίου, παρουσιάζονται οι παράγοντες δημιουργίας του εσχατολογικού και μεσσιανικού αυτού κλίματος στον ευρωπαϊκό και τον μεσογειακό χώρο, στις παραμονές του κινήματος. Το κλίμα που είχε τότε διαμορφωθεί δεν μπορεί να γίνει κατανοητό σήμερα παρά μόνο υιοθετώντας την κυρίαρχη οπτική των ανθρώπων της εποχής· δηλαδή, προβάλλοντας και
αποκρυπτογραφώντας τα σημεία που οι άνθρωποι έβλεπαν στον χώρο και τον χρόνο τους και τα οποία φαίνονταν να συνδέονται αρμονικά μεταξύ τους, στοιχειοθετώντας τις λέξεις ενός μεγάλου ανοιχτού βιβλίου προφητειών· σημεία στον ουρανό και τη γη, στα ιερά κείμενα και τις χρονολογίες, στους αριθμούς και τις λέξεις.

Το κίνημα του Σαμπατάι, το οποίο συγκλόνισε τις εβραϊκές κοινότητες όλου του κόσμου, δεν θα μπορούσε ασφαλώς να περάσει απαρατήρητο και να μην καταγραφεί στις ελληνικές πηγές. Οι μαρτυρίες αυτές εξετάζονται και συσχετίζονται με τις πληροφορίες της υπάρχουσας ιστοριογραφίας στο Δεύτερο Μέρος του βιβλίου. Η καταγωγή του εβραίου μεσσία, η περιοδεία του, ορισμένες όψεις του κινήματός του, ο εξισλαμισμός του, η ακόλουθη στάση του και η εξορία του μαρτυρούνται σε ελληνικά ιστοριογραφικά και χρονογραφικά έργα τα οποία συντάχθηκαν από τα τέλη του 17ου έως τα τέλη του 18ου αιώνα. Πέρα από τα έργα αυτά, σε ορθόδοξους εκκλησιαστικούς κώδικες της εποχής του κινήματος καταγράφεται ένα ελληνικό κείμενο το οποίο φέρεται να είναι η μεσσιανική εγκύκλιος του Σαμπατάι. Το κείμενο αυτό είναι αυθεντικό και είναι μετάφραση μιας εγκυκλίου, της οποίας το εβραϊκό πρωτότυπο δεν σώζεται. Η ελληνική μετάφραση αποτέλεσε τη βάση για τη μετάφραση της εγκυκλίου αυτής και σε άλλες γλώσσες (αρμενική, τουρκική, ιταλική) και, επομένως, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάδοσή της πέρα από τα όρια των εβραϊκών κοινοτήτων. Το ελληνικό κείμενο συνέβαλε έτσι καίρια στην κοινοποίηση των εξαγγελιών του εβραίου μεσσία σε άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες και αναθέρμανε ασφαλώς τους εσχατολογικούς φόβους και τις μεσσιανικές ελπίδες στους λόγιους κύκλους της αυτοκρατορίας.

Μεταφραστής της εγκυκλίου του Σαμπατάι στα ελληνικά ήταν ο μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης Παναγιώτης Νικούσιος, ένα γνωστό πρόσωπο της εποχής, καθώς θεωρείται ο πρώτος χριστιανός που απέκτησε σημαντική θέση στη σουλτανική Αυλή. Ποιες αναζητήσεις όμως ώθησαν τον Νικούσιο στην ελληνική μετάφραση της εβραϊκής μεσσιανικής εγκυκλίου; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έρχεται αβίαστα, αν ο ιστορικός σκιαγραφήσει τον κόσμο του μεγάλου διερμηνέα, πράγμα που γίνεται στο Τρίτο Μέρος του βιβλίου. Πρόκειται για έναν κόσμο διαποτισμένο από μυστικιστικές ερμηνείες, ο οποίος περιστρεφόταν γύρω από έναν βασικό άξονα, εκείνον της πολλαπλής ανάγνωσης του παρόντος για την πρόγνωση του μέλλοντος της χριστιανοσύνης. Το πεδίο παρατήρησης του Νικουσίου ήταν εξαιρετικά ευρύ και εκτεινόταν από το ουράνιο στερέωμα ως τα αρχαία και τα ιερά
κείμενα. Οι πλανήτες και τα ζώδια, η εβραϊκή Βίβλος και το Κοράνι, ή τα ιερογλυφικά των αρχαίων αιγυπτιακών οβελίσκων, δεν συγκροτούσαν γι' αυτόν απλά ένα χώρο άσκησης των γνώσεών του, αλλά ένα χώρο που "κήρυττε" τη χριστιανική αλήθεια και προμήνυε τη Δευτέρα Παρουσία.

Τίτλος: Το ανέκδοτο ημερολόγιο του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Μόναχο - Βερολίνο (1834-1837)
Επιστημονική επιμέλεια: Λούκος Χρήστος
Έκδοση: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2011
Σελίδες: 355 με 18 ασπρόμαυρες εικόνες, 11 έγχρωμες εικόνες και 3 έγχρωμους χάρτες 
ISBN: 978-960-476-091-6 (Μουσείο Μπενάκη), 978-960-6757-49-5 (Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων) 
Τιμή με έκπτωση: 14,40€


Πρόκειται για σχολιασμένη έκδοση του χειρόγραφου Ημερολογίου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, κατά την περίοδο που υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Ελλάδας στο Μόναχο και το Βερολίνο. Αναφέρεται κυρίως στις επίσημες επαφές του, σε ζητήματα ελληνικής και διεθνούς πολιτικής, σε θέματα οικονομικής φύσεως, αλλά και σε καθημερινές εντυπώσεις. Το πρώτο μέρος του Ημερολογίου απόκειται στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη και το δεύτερο στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Η σχολιασμένη έκδοση του κειμένου συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή για τον άνθρωπο και το έργο του.




ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Τίτλος: Νεοελληνικό Νόμισμα. Κράτος & Ιδεολογία από την Επανάσταση έως το Μεσοπόλεμο
Συγγραφέας:Κατερίνα Μπρέγιαννη
Έκδοση: Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 2011
Σελίδες: 362 
ISBN: 978-960-404-210-4
Τιμή με έκπτωση: 22,50€

Αντικείμενο της μελέτης είναι η ανάλυση ζητημάτων οικονομικής πολιτικής του ελληνικού κράτους ιδωμένων μέσα από το ευρωπαϊκό τους πλαίσιο, τα καθαρά νομισματικά γεγονότα (ήτοι το ιστορικό των κοπών) και οι νομισματικές αναπαραστάσεις ως ιδεολογικές αποτυπώσεις, από το 1828 περίπου έως το 1940. Αναδεικνύονται, επομένως, οι συναρθρώσεις μεταξύ πολιτικών δομών, οικονομικών μηχανισμών και ιδεολογίας μέσα από εννοιολογικούς άξονες που απασχολούν τόσο την Οικονομική όσο και την Πολιτική Ιστορία. Αναλύονται επίσης πλευρές της Πολιτισμικής Ιστορίας, όχι όμως ως αυθύπαρκτα ερευνητικά αντικείμενα αλλά ως συνιστώσες της νεοελληνικής κοινωνίας.
Το βιβλίο στηρίχθηκε σε ευρύ φάσμα οικονομικών και τραπεζικών αρχείων, ελληνικών, γαλλικών και δευτερευόντως βρετανικών. Σημαντική πηγή για τη μελέτη της ελληνικής οικονομίας αποτέλεσαν οι κοινοβουλευτικές συζητήσεις της περιόδου, η νομοθεσία, και κυρίως τα κείμενα των διεθνών δανειακών και νομισματικών συμβάσεων του Ελληνικού Κράτους. Πηγές, επίσης, αποτέλεσαν ιδιωτικά αρχεία, μαρτυρίες και απομνημονεύματα προσωπικοτήτων, ώστε να σταθμιστεί και ο ιστορικός ρόλος των πολιτικών υποκειμένων.

Ειδικότερα, από τη θεματογραφία του βιβλίου ενδεικτικά αναφέρονται η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική της καποδιστριακής και της οθωνικής περιόδου, οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού κατά την περίοδο της Βασιλείας του Γεωργίου Α΄, στις οποίες εντάσσεται και η συμμετοχή της Ελλάδας στη Λατινική Νομισματική Ένωση, η νομισματική κρίση στα τέλη του 19ου αιώνα ως συνέπεια της ευρωπαϊκής νομισματικής αποσταθεροποίησης. Έτσι, ως οικονομικά -με την ευρεία έννοια- γεγονότα εξετάζονται η πτώχευση του 1893 και η συνεπαγόμενη επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898, όπως και οι προσπάθειες νομισματικής σταθεροποίησης στις αρχές του 20ου αιώνα. Ειδική αναφορά γίνεται στη μεσοπολεμική περίοδο, καθώς η νομισματική και η τραπεζική μεταρρύθμιση αποτελούν σημαντικούς πυλώνες της πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενώ η διεθνής οικονομική κρίση του 1929 και οι συνθήκες ύφεσης που αυτή δημιουργεί οδηγούν σε εντεινόμενο κρατικό προστατευτισμό. Η υλική αποτύπωση του ιστορικού περιγράμματος είναι το νόμισμα, ως συμπύκνωση οικονομικών, πολιτικών και ιδεολογικών παραμέτρων. Η ανάλυση πλαισιώνεται, επομένως, από την αφήγηση των καθαρά νομισματικών γεγονότων κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου.

H ελληνική νομισματική πολιτική και η νομισματική ιστορία εξετάζονται μέσα από την ευρύτερη ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, αυτήν του οικονομικού φιλελευθερισμού που με διαφοροποιήσεις επικρατεί έως τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμου. Η συνεπαγόμενη υιοθέτηση του διμεταλλικού νομισματικού κανόνα και του κανόνα χρυσού, η διεύρυνση των ευρωπαϊκών αγορών και η μεγέθυνση του χρηματοπιστωτικού τομέα διαθλώνται στην ελληνική περίπτωση. Η διεθνής μεσοπολεμική κρίση και οι αποτυχημένες προσπάθειες για επαναφορά του χρυσού κανόνα ανέκοψαν τον ελληνικό νομισματικό και οικονομικό εκσυγχρονισμό, ενώ οι γενικευμένες πλέον στην Ευρώπη προστατευτικές πολιτικές υιοθετήθηκαν από την Α΄ Ελληνική Δημοκρατία. Στα τέλη της δεκαετίας του '30 η δικτατορία του Μεταξά εφάρμοσε μια περισσότερο παρεμβατική οικονομική πολιτική, κατά τα πρότυπα των αυταρχικών καθεστώτων της περιόδου. Συνεπώς, η ελληνική νομισματική πολιτική, αλλά και οι ελληνικές οικονομικές και νομισματικές κρίσεις, δεν μπορεί να αναλυθούν παρά εντός του ευρύτερου ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.

Στο οικονομικό επίπεδο, η ανάλυση της ελληνικής περίπτωσης καταδεικνύει ότι η λειτουργία των αγορών δεν είναι αυτόνομη από το περιρρέον οικονομικό και πολιτικό σύστημα, ενώ η λειτουργία υπερεθνικών νομισματικών ζωνών κατά το παρελθόν οδήγησε στην εισροή πόρων από την περιφέρεια προς το κέντρο, μέσω των δημοσιονομικών μέτρων στήριξης της νομισματικής κανονικότητας. Εξάλλου, κατά τον ελληνικό ύστερο 19ο αιώνα παρατηρούμε τη συνεχή ανατροφοδότηση του δημοσίου χρέους μέσω εκτεταμένου προγράμματος εθνικών δανείων, των οποίων ο επενδυτικός στόχος μόνο εν μέρει ικανοποιείτο. Έτσι, μεγεθύνθηκε ο παρασιτικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας εις βάρος της ανάπτυξης παραγωγικών τομέων. Εν γένει, κατά το 19ο αιώνα η ελληνική νομισματική πολιτική συνδέεται κυρίως με τις ανάγκες του Κράτους, ενώ τον 20ο αιώνα με τη λειτουργία της αγοράς. Σε πολιτικό επίπεδο, η μελέτη συμπεραίνει ότι το εγχείρημα του φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού, που εισάγεται από τον Α. Κουμουνδούρο, συνεπάγεται στενότερη σύνδεση με τη διεθνή αγορά κεφαλαίων κατά την περίοδο Τρικούπη. Από την άλλη πλευρά, κατά τη μεσοπολεμική περίοδο ο αστικός εκσυγχρονισμός της χώρας από τον φιλελεύθερο χώρο του Ε. Βενιζέλου επεδίωξε ευρεία κοινωνική "συμμαχία", πράγμα που εκφράστηκε και με την προσπάθεια ανάπτυξης των εθνικών παραγωγικών δομών.

Τέλος, από τα πολυσχιδή συμπεράσματα που αφορούν την ιδεολογία όπως αυτή αποτυπώνεται στο νεοελληνικό νόμισμα, ας αναφερθεί ότι η χρήση αρχαιότροπων αναπαραστάσεων στα νομίσματα και τραπεζογραμμάτια δεν θα πρέπει να γίνει κατανοητή ως εθνικιστική πρακτική που επιχειρεί να συνδέσει άμεσα τη νέα με την αρχαία Ελλάδα. Αντίθετα, η αρχαιοελληνική νομισματική θεματογραφία θα πρέπει να ενταχθεί στο ευρύτερο δυτικοευρωπαϊκό περιβάλλον, καθώς ο νεοκλασσικισμός συνιστά την κυρίαρχη "γλώσσα" των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών κατά το 19ο αιώνα, έρχεται επομένως στο Ελληνικό Κράτος ως πολιτιστικό αντιδάνειο.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Τίτλος: Ταξίδι στην Ικαρία
Συγγραφέας: Etienne Cabet
Έκδοση: Εταιρεία Ικαριακών Μελετών 2010
Σελίδες: 687
ISBN: 978-960-88697-4-5
Τιμή με έκπτωση: 27,00€



«Ο Ετιέν Καμπέ ανήκει σε εκείνους τους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές, που η αγάπη τους για την ανθρωπότητα είναι εξίσου απεριόριστη με την πίστη τους στη δύναμή τους να τη σώσουν, γράφει η Μαρία Λουΐζα Μπερνέρι στο βιβλίο της Περιήγηση στην Ουτοπία.

Όταν ο Ετιέν Καμπέ έγραφε το έργο του Ταξίδι στην Ικαρία, η Ικαρία ζούσε πλέον στον απόηχο των χρόνων της αφάνειας. Η αλληλεγγύη, η ισότητα και η απόδοση της κυριαρχίας στη γενική βούληση της κοινότητας, αργότερα δημογεροντίας, είχαν ξεπεραστεί. Οι Καριώτες είχαν εγκαταλείψει τη Λαγκάδα και την Κάμπα και ο τρόπος διαβίωσης και κοινής συμπεριφοράς είχε αλλάξει.

Σίγουρα ο Ετιέν Καμπέ δεν είχε επισκεφθεί την Ικαρία και ίσως να μη γνώριζε ότι λίγους αιώνες πριν οι Καριώτες, στα χρόνια της αφάνειας, όπως γράφει ο Ιωάννης Μελάς, ζούσαν σχεδόν όπως ο ίδιος ο Καμπέ φανταζόταν την κοινωνία του.

Η Εταιρεία Ικαριακών Μελετών γνωρίζοντας το έργο και την πορεία της ζωής του θέλησε να εκδώσει το βιβλίο του Ταξίδι στην Ικαρία, το έργο ενός οραματιστή ο οποίος τίμησε τον Ίκαρο επιλέγοντας το όνομά του, που είναι σύμβολο ταυτισμένο με την ελευθερία, για τον μεταρρυθμιστή της ουτοπικής γραπτής Ικαρίας του».

"Δύο λόγια για την έκδοση" απο τον Χριστόδουλο Ξενάκη, πρόεδρο της Εταιρείας Ικαριακών  Μελετών.





ΖΩΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ (7ος - 12ος αι.)

Τίτλος: Ζώα και Περιβάλλον στο Βυζάντιο 7ος-12ος αι.
Επιστημονική επιμέλεια: Ηλίας Αναγνωστάκης, Ταξιάρχης Γ. Κόλλιας, Ευτυχία Παπαδοπούλου
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών, Αθήνα 2011
Σελίδες: 506 
ISBN: 978-960-371-063-9 
Τιμή με έκπτωση: 40,50€


Το Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με αφορμή το Διεθνές Συμπόσιο με θέμα "Ζώα και περιβάλλον στο Βυζάντιο (7ος -12ος αι.)" στις 6-7 Ιουνίου 2008, παρουσιάζει την παρούσα έκδοση που σκοπό έχει τη μελέτη του ζωικού πλούτου στο Βυζάντιο κατά τη μέση βυζαντινή εποχή και της σχέσης των Βυζαντινών με το φυσικό περιβάλλον, με  την άγρια ή εξημερωμένη πανίδα. .

Τα θέματα που εξετάζονται είναι: Η επέμβαση του ανθρώπου ως κτηνοτρόφου, κυνηγού, ή
καλλιεργητή στο φυσικό περιβάλλον, η δυναμική της κτηνοτροφίας σε βάρος των
καλλιεργειών ή και αντίστροφα (εγκατάλειψη καλλιεργειών, μέριμνα για αποψίλωση
και εκχέρσωση, μέτρα προστασίας, αλληλοδιείσδυση καλλιεργειών και συνύπαρξή
τους με την κτηνοτροφία).



ΠΤΩΧΟΛΕΩΝ

Τίτλος:  Πτωχολέων
Επιστημονική επιμέλεια: Κεχαγιόγλου Γιώργος
Έκδοση:  Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011
Σελίδες: 215 σελ.
ISBN: 978-960-231-146-2
Τιμή με έκπτωση:14,37€



[Από "φωτισμένος" σωτήρας άγιος των παράβολων του βουδισμού στην Ασία και την Άπω Ανατολή έως πρωταγωνιστής ρεαλιστικών "νεοτερικών διηγημάτων" στην ιβηρική Δύση, και από θυμόσοφος ήρωας ενός γραμματικού Σάξονα στον προσκανδιναβικό Βορρά έως εκβιαστής της αλήθειας στις χωρίς τέλος προσθήκες των "Παραμυθιών της Χαλιμάς" στον βορειοαφρικανικό Νότο, ο σοφός γέρος εκτιμητής που βρίσκει αλάθητα και απομυθοποιητικά το σκάρτο πίσω από την πλανερή βιτρίνα φανταχτερών/εντυπωσιακών αντικειμένων, ζώων και ανθρώπων δεν ξέχασε να σταθμεύσει κάμποσες φορές και στην παλιότερη λογοτεχνία μας.

Στην παρακμασμένη και τεμαχισμένη ελλαδική Ρωμανία των Παλαιολόγων, στη σταυροφορικά αποτυχημένη Κύπρο των Λουζινιάν, στον οθωμανο-δυναστευόμενο ελληνισμό του 17ου αιώνα και στον φιλοπερίεργο φαναριώτικο κόσμο της Πόλης, των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών και του Αγίου Όρους στις απαρχές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, η ιστορία αυτού του (διόλου αδρανούς ή μοιρολάτρη) Νέου Ιώβ γνώρισε πολλές εκδοχές, διαφορετικές στο περιεχόμενο και στη γλωσσική μορφή· σχεδόν πάντα, όμως, στο αιρετικό και, συνήθως, αγαπημένο από τη σάτιρα σύντομο τροχαϊκό μέτρο. Νεότεροι φιλόλογοι συμπεριέλαβαν τις εκδοχές αυτές κάτω από τον αινιγματικό, μα φορτισμένο από χρησμολογική ελπίδα, τίτλο-"ομπρέλα" "Πτωχολέων".

Στο μικρό αυτό βιβλίο ρίχνονται μερικές ματιές σ' αυτό το πλούσιο ποιητικό υλικό και σε συναφή ξένα κείμενα. Ο συγγραφέας του θα χαρεί αν τούτη η πολύ όψιμη μετεμψύχωση της σχολαστικής διδακτορικής του διατριβής (1978), απαλλαγμένη πια από τα περισσότερα παχάκια της, καταφέρει να κερδίσει καινούριους αναγνώστες της διδακτικής όσο και χιουμοριστικά προκλητικής ιστορίας που παρουσιάζει.] από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.



Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα