Blogger Template by Blogcrowds.

ΝΕΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΙΕΤ

Τίτλος: Κόσμοι σε Πόλεμο: 2.500 χρόνια σύγκρουσης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση
Συγγραφέας: Αnthony Pagden
Μετάφραση: Ελένη Αστερίου
Έκδοση: Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2014
Σελίδες: 639
ISBN: 978-960-221-599-9
Τιμή με έκπτωση: 33,55€

Η ιστορία της μακρόχρονης πάλης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, από τους κλασικούς χρόνους μέχρι τις συγκρούσεις του 21ου αιώνα.

Οι διαφορές που χωρίζουν τη Δύση από την Ανατολή είναι βαθύτερες από την πολιτική και βαθύτερες από τη θρησκεία, υποστηρίζει ο Άντονυ Πάγκντεν. Για να κατανοήσουμε αυτή την ευμετάβολη σχέση όπως λειτούργησε στην πορεία των αιώνων, είναι ανάγκη να ανατρέξουμε πριν από τις Σταυροφορίες, πριν από τη γένεση του Ισλάμ, πριν από τη γένεση του χριστιανισμού, στον 5ο π.Χ. αιώνα. Η Ευρώπη γεννήθηκε από την Ασία και για αιώνες Ευρώπη και Ασία μοιράζονταν μια κοινή ιστορία. Όμως, όταν ο Ξέρξης προσπάθησε να κατακτήσει την Ελλάδα, άρχισε μια πάλη που δεν σταμάτησε ποτέ. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία αυτής της μακρόχρονης σύγκρουσης.

Πρώτα ο Αλέξανδρος κι έπειτα οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να ενώσουν την Ευρώπη και την Ασία σε έναν ενιαίο πολιτισμό. Με τον προσηλυτισμό της Δύσης στον χριστιανισμό και μεγάλου μέρους της Ανατολής στο ισλάμ, ένας σκληρός πόλεμος για την παγκόσμια κυριαρχία ξέσπασε ανάμεσα σε δύο οικουμενικές θρησκείες. Τον 17ο αιώνα, ο αγώνας μετατοπίστηκε από τη θρησκεία στη φιλοσοφία: ο επιστημονικός ορθολογισμός της Δύσης απέναντι στην πίστη στο λόγο του Θεού. Οι επόμενοι δύο αιώνες γνώρισαν την αποσύνθεση των μεγάλων μουσουλμανικών αυτοκρατοριών –της οθωμανικής, της μογγολικής στην Ινδία και των Σαφαβιδών στο Ιράν– και την αυξανόμενη κυριαρχία της Δύσης σε όλη την Ασία. Η επακόλουθη προσπάθεια να αναμειχθούν το ισλάμ και η δυτική νεωτερικότητα πυροδότησε στον ισλαμικό κόσμο μια πάλη ανάμεσα σε μεταρρυθμιστές και παραδοσιοκράτες που διατηρείται μέχρι σήμερα.

Οι πόλεμοι ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση έχουν τη μακρύτερη διάρκεια και τις μεγαλύτερες απώλειες στην ανθρώπινη ιστορία. Ταυτόχρονα διαμόρφωσαν την αντίληψη της Δύσης για τον εαυτό της ως ανεξάρτητου, ελεύθερου, εκκοσμικευμένου και σήμερα δημοκρατικού κόσμου. Σφράγισαν έτσι και συνεχίζουν να σφραγίζουν τον σύγχρονο κόσμο.


«Αν πρόκειται να διαβάσετε ένα μόνο βιβλίο για τη μανιχαϊστική σύγκρουση ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, διαβάστε αυτό.»

Efraim Karsh, συγγραφέας του Islamic Imperialism: A History


«Ένα αριστούργημα με εκπληκτικό εύρος, ευανάγνωστο και γεμάτο εύστοχες παρατηρήσεις. Ο Πάγκντεν ξέρει να αφηγείται έξοχα μια ιστορία και διαθέτει μεγάλο πλούτο γνώσεων. Το έργο του ζωντανεύει τις επικές μάχες του παρελθόντος αναδεικνύοντας τον ρόλο τους στις καμπές της ιστορίας, αλλά και φωτίζοντας τι συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ, στο Ιράν και στο Αφγανιστάν.»

Strobe Talbott, πρόεδρος του Brookings Institution, 
πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ


Ο Antony Pagden έχει εργαστεί ως μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων κι έχει πολλές δημοσιεύσεις για ζητήματα ισπανικής και ευρωπαϊκής ιστορίας. Δίδαξε στα πανεπιστήμια του Καίμπριτζ, της Οξφόρδης και στο Χάρβαρντ, προτού γίνει καθηγητής στο Johns Hopkins και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες. Έργα του είναι: Mexican Pictorial Manuscripts in the Bodleian Library (1975), The Spiritual Conquest of the Mayas (1975), The Fall of Natural Man: the American Indian and the origins of comparative anthropology (1983) (Eugene Bolton Prize), Spanish Imperialism and the Political Imagination (1990), European Encounters with the New World: From Renaissance to Romanticism (1993), The Uncertainties of Empire: Essays in Iberian and Spanish-American Intellectual History (1994), Lords of All the World: Ideologies of Empire in Spain, Britain and France, c.1500-c.1800 (1995), Peoples and Empires: A Short History of European Migration, Exploration, and Conquest, from Greece to the Present (2001), Worlds at War: The 2,500 year Struggle between East and West (2009), The Enlightenment - and why it still matters (2013).

(πηγή: εκδόσεις Αλεξάνδρεια)

Τίτλος: Η κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου. Δοκίμιο για τη νεοφιλελεύθερη κατάσταση
Συγγραφέας: Maurizio Lazzarato
Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας
Έκδοση: Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2014
Σελίδες: 192
ISBN: 978-960-221-609-5
Τιμή με έκπτωση: 12,45€


«Με τη γέννηση δεν μας κληροδοτείται πλέον το προπατορικό αμάρτημα αλλά το χρέος των προηγούμενων γενεών. . . Αν άλλοτε ήμασταν υπόχρεοι στην κοινότητα, στους θεούς, στους προγόνους, στο εξής είμαστε υπόχρεοι στον “θεό” Κεφάλαιο.»

Το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο, φαίνεται σήμερα να είναι μια κεφαλαιώδης έγνοια των οικονομικών και πολιτικών υπευθύνων. Ωστόσο, αντί να αποτελεί απειλή για την καπιταλιστική οικονομία, βρίσκεται στην καρδιά του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος. Σ’ αυτή την πιο πρωτότυπη και ρηξικέλευθη από τις πρόσφατες μελέτες για την κρίση χρέους, ο Μαουρίτσιο Λατσαράτο, υποστηρίζει ότι το χρέος είναι πριν απ’ όλα μια πολιτική κατασκευή και η σχέση πιστωτή-οφειλέτη η θεμελιώδης κοινωνική σχέση του κόσμου μας. Ξαναδιαβάζοντας ένα παραγνωρισμένο κείμενο του Μαρξ, καθώς και έργα του Νίτσε, του Ντελέζ, του Γκουαταρί και του Φουκώ, δείχνει ότι το χρέος δεν ανάγεται απλώς σ’ έναν οικονομικό μηχανισμό. είναι ταυτόχρονα μια τεχνική διακυβέρνησης και ελέγχου των ατομικών και των συλλογικών υποκειμένων, που επιδιώκει να περιορίσει την αβεβαιότητα ως προς το χρόνο και τις συμπεριφορές των κυβερνωμένων. Προκειμένου να «τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας», καλούμαστε να γίνουμε «επιχειρηματίες του εαυτού μας», «διαχειριστές» της ζωής μας και του «ανθρώπινου κεφαλαίου» μας, με αποτέλεσμα να ανατρέπεται και να αναμορφώνεται όλος ο φυσικός, ψυχοδιανοητικός και συναισθηματικός μας ορίζοντας. Υπάρχει άραγε έξοδος από τη δεινή αυτή συνθήκη του χρεωμένου ανθρώπου;
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
 
Ο Maurizio Lazzarato, Ιταλός κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ακτιβιστής, γεννήθηκε το 1955. Στο τέλος της δεκαετίας του 1970, μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και τη δράση του στο κίνημα της «Εργατικής Αυτονομίας», κατέφυγε μόνιμα στο Παρίσι. Εκεί μελετά, ως αυτόνομος ερευνητής, την εργατική δύναμη και την άυλη εργασία, την οντολογία της εργασίας και την επισφάλεια, τον γνωσιακό καπιταλισμό και τη βιοπολιτική, τα «μετασοσιαλιστικά» κινήματα, τον ακτιβισμό και την τέχνη. Είναι ιδρυτικό μέλος και συντάκτης του περιοδικού Multitudes, ερευνητής στο κέντρο Matisse/CNRS (Université Paris I) και μέλος του Collège International de Philosophie. Έργα του είναι: Lavoro immateriale: Forme di vita e produzione di soggettività, Les Révolutions du capitalisme, Le Gouvernement des inégalités: Critique de l’insécurité néolibérale, Expérimentations politiques.






Τίτλος: Η Διεκδίκηση της Αντιγόνης
Συγγραφέας: Judith Butler
Μετάφραση: Βαρβάρα Σπυροπούλου
Έκδοση: Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2014
Σελίδες: 106
ISBN: 978-960-221-564-7
Τιμή με έκπτωση: 11.50€



Αν η Αντιγόνη, η εξεγερμένη ηρωίδα του Σοφοκλή, αποτελεί σύμβολο απείθειας και ανυπακοής, πόσο ξεφεύγει, αλήθεια, από την εξουσία που αντιμάχεται; Αν η αγάπη για τον αδελφό της την οδηγεί στο θάνατο, ποιες μορφές συγγένειας θα την άφηναν να ζήσει; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ψυχανάλυση αν, αντί για τον Οιδίποδα, είχε εκλάβει ως αφετηρία την Αντιγόνη (το "μεταοιδιπόδειο" υποκείμενο); Και τι περιθώρια σεξουαλικής ελευθερίας θα προέβαλλαν αν το ταμπού της αιμομιξίας δεν υπαγόρευε μια κανονιστική ετεροσεξουαλικότητα;

Κορυφαία φυσιογνωμία της σύγχρονης κριτικής σκέψης στα πεδία της πολιτικής φιλοσοφίας, των πολιτισμικών σπουδών, της ανθρωπολογίας, του φεμινισμού και της κουήρ θεωρίας, η Τζούντιθ Μπάτλερ καταπιάνεται μ' αυτά τα ερωτήματα, περνώντας από τον Χέγκελ, τον Λεβί-Στρως, τον Λακάν, την Ιριγκαρέ, την Άρεντ, τον Αγκάμπεν. Συνδέοντας τα λόγια και τα έργα της Αντιγόνης με τις διεκδικήσεις όσων δεν χωράνε στις αποδεκτές σχέσεις συγγένειας, επανατοποθετεί τη μορφή της σε μια ριζοσπαστική προοπτική, στα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)


Τίτλος: Η εξέλιξη της παιδαγωγικής σκέψης
Συγγραφέας: Emile Durkheim
Πρόλογος για την ελληνική έκδοση: Christian de Montlibert
Eισαγωγή:
Maurice Halbwachs
Μετάφραση: Ηλίας Αθανασιάδης
Έκδοση: Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014
Σελίδες: 488
ISBN: 978-960-221-592-0
Τιμή με έκπτωση: 23,00€

Η κλασική αυτή μελέτη του Ντυρκέμ ξεκινάει από μια διατύπωση που υπόκειται στο σύνολο των έργων του: τα έθιμα, οι ιδέες, οι τρόποι έκφρασης των αισθημάτων δεν είναι προϊόν της συνειδητής μας δράσης, είναι εν μέρει αποτέλεσμα των πρακτικών και των αναπαραστάσεων προηγούμενων γενεών. Σ’ αυτές τις συνθήκες, ακόμη και ο πιο ικανός παιδαγωγός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι επεξεργάζεται μια εντελώς νέα εκπαιδευτική θεωρία. «Δεν βρίσκεται μπροστά σε μια tabula rasa, πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομήσει ό,τι θέλει». Του απομένει λοιπόν να γνωρίσει τα προηγούμενα εκπαιδευτικά συστήματα για να δράσει πάνω στις υπάρχουσες πραγματικότητες. Κι αυτό χωρίς να περιμένει έτοιμες λύσεις από την εξέταση των παιδαγωγικών θεωριών διότι, όπως έλεγε επίσης ο Ντυρκέμ, αν «όλοι σχεδόν οι μεγάλοι παιδαγωγοί, ο Ραμπελαί, ο Μονταίν, ο Ρουσσώ, ο Πεσταλότσι είναι επαναστατικά πνεύματα . . . δεν λένε να τι υπάρχει, αλλά να τι θα έπρεπε να κάνουμε». Αν το παρελθόν σχηματίζει «το ασυνείδητο κομμάτι μας», ο Ντυρκέμ καταπιάνεται ακριβώς με το άνοιγμα και την ανάπτυξή του.


Ο Émile Durkheim (1858-1917) υπήρξε ο κύριος θεμελιωτής της κοινωνιολογίας και ο ιδρυτής της γαλλικής κοινωνιολογικής σχολής. H μέθοδος, οι αρχές και οι υποδειγματικές μελέτες του εξακο-  λουθούν να αποτελούν τη βάση της σύγχρονης κοινωνιολογίας. Ωστόσο, η συμβολή του έργου του υπερβαίνει τον κλάδο της κοινωνιολογίας και αγγίζει σχεδόν όλους τους κλάδους των ανθρωπιστικών επιστημών, όπως την ανθρωπολογία, τη φιλοσοφία, την οικονομία, τη γλωσσολογία και την ιστορία. Στα κλασικά έργα του περιλαμβάνονται: De la division du travail social, Les Règles de la méthode sociologique, Le Suicide: étude de sociologie, Les Formes élémentaires de la vie religieuse.




Τίτλος: Η αναπαραγωγή. Στοιχεία για μια θεωρία του εκπαιδευτικού συστήματος
Συγγραφέας: Pierre Bourdieu, Jean-Claude Passeron
Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας
Πρόλογος: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Έκδοση: Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014
Σελίδες: 304
ISBN: 978-960-221-593-7
Τιμήμε έκπτωση: 16,30 €

Το σχολείο δημιουργεί αυταπάτες που τα αποτελέσματά τους δεν είναι διόλου απατηλά: στην ψευδαίσθηση της σχολικής ανεξαρτησίας και ουδετερότητας θεμελιώνεται η κυριότερη συμβολή του στην αναπαραγωγή της καθεστηκυίας τάξης. Γι’ αυτό και η προσπάθεια να έρθουν στο φως οι νόμοι σύμφωνα με τους οποίους το σχολείο αναπαράγει δομικά την κατανομή του πολιτισμικού κεφαλαίου, την κοινωνική κληρονομικότητα των προνομίων και των «αναπηριών», δεν σταματάει στην κατανόηση των αντιφάσεων που διατρέχουν σήμερα τα εκπαιδευτικά συστήματα. Προχωρά επίσης σε μια θεωρία της πρακτικής, η οποία ξεπερνάει τόσο τον υποκειμενισμό της δημιουργικής ελευθερίας όσο και τον αντικειμενισμό που προσυπογράφουν, στη σκιά του στρουκτουραλισμού, η γλωσσολογία, η κυβερνητική και η ψυχανάλυση. 
   Ξεκινώντας από εμπειρικές έρευνες γύρω από την παιδαγωγική σχέση, τη λόγια ή κοινή χρήση της γλώσσας και της κουλτούρας, τα οικονομικά και συμβολικά αποτελέσματα των εξετάσεων και του διπλώματος, η Αναπαραγωγή –το αξεπέραστο αυτό κοινωνιολογικό «long seller»– συνθέτει μια γενική θεωρία των πράξεων συμβολικής βίας και των κοινωνικών συνθηκών της συγκάλυψής της.

Ο Pierre Bourdieu (1930-2002) ήταν Γάλλος κοινωνιολόγος και μαχητικός διανοούμενος, με ευρύτατο έργο και παγκόσμια αναγνώριση. Υπήρξε διευθυντής σπουδών στην École des Hautes Études en Sciences Sociales, ιδρυτής του Centre de Sociologie Européenne, καθηγητής στο Collège de France, διευθυντής των σειρών Le Sens Commun (Minuit) και Liber (Seuil), καθώς και ιδρυτής και διευθυντής των περιοδικών Actes de la Recherche en Sciences Sociales και Liber και των εκδόσεων Raisons d’Agir.

O Jean-Claude Passeron (γ. 1930) είναι Γάλλος κοινωνιολόγος και επιστημολόγος, διευθυντής σπουδών στην École des Hautes Études en Sciences Sociales και διευθυντής της επιθεώρησης Enquêtes.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα