ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Κάθε νησί του Αιγαίου, μεγάλο ή μικρό έχει τα δικά του ιστορικά αφηγήματα, τις περιγραφές, τα ονόματα, τις εικόνες, τους χάρτες του. Μικρές ιστορίες με χάρτες και η ανάδειξη κάποιων λεπτομερειών από την ιστορία και τη ζωή της νήσου Θήρας/Σαντορίνης συνθέτουν το περιεχόμενο της έκδοσης. Η έκδοση αυτή αποτελεί ένα σπονδυλωτό αφήγημα 14 ιστοριών-ταξιδιών με χάρτες στη μακρά διαδρομή της Σαντορίνης, από το 1500 π.Χ. μέχρι τον Μεσοπόλεμο.

Η περιπετειώδης και ερωτική μυθιστορία του Πέτρου και της Μαργαριτ(ούλ)ας (σερ Πέρου, (Ε)μπέριου, (Ι)μπέριου και Μαργαρόνας) είναι ένα δημοφιλέστατο υστερομεσαιωνικό και αναγεννησιακό μεσογειακό λογοτέχνημα που, μέσω των δυτικοευρωπαϊκών εκδοχών του, γοήτευσε ευρωπαϊκούς λαούς, λογίους μα και καλλιτέχνες ώς και τον 20ό αιώνα (Cervantes, Lope de Vega, L. Tieck, Brahms). Πρωταγωνιστές του δύο πανέμορφοι, γενναιότατοι, μορφωμένοι, χαρισματικοί και, προπαντός, ατίθασοι, τολμηροί, εφευρετικοί και αντισυμβατικοί, στην αρχή, νεαροί ηγεμονόπαιδες, που ωριμάζουν μέσα από συνεχόμενες δοκιμασίες της ξεροκεφαλιάς όσο και της Τύχης/Μοίρας τους, και στο τέλος θριαμβεύουν χάρη στην αισθηματική σταθερότητα, την ευσέβεια, τα καλά έργα τους μα και τη θεία Χάρη.

Από το δεύτερο μισό του 15ου ώς περίπου τα μέσα του 16ου αι., η ελληνόγλωσση έμμετρη ανομοιοκατάληκτη εκδοχή είχε πλούσια χειρόγραφη τύχη, ενώ η μεταποίησή της σε ομοιοκατάληκτο ποίημα στο δεύτερο τέταρτο του 16ου αι. και η έντυπη εμφάνισή του στη Βενετία (τουλάχιστον από το 1543 ώς το 1806) έκαναν τον Ιμπέριο (Διήγησιν ωραιοτάτην του Ιμπερίου) ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα «λαϊκά αναγνώσματα» του νέου ελληνισμού και των βαλκανικών δορυφόρων του, προσελκύοντας την προσοχή ξένων και ελλήνων λεξικογράφων, βιβλιογράφων, κριτικών, εκδοτών και μελετητών, αλλά και τη δημιουργική ανταπόκριση κορυφαίων λογοτεχνών (του Β. Κορνάρου, του Κ. Δαπόντε, του Δ. Σολωμού, του Κ. Παλαμά).

Στο βιβλίο εκδίδεται, με εισαγωγικό σχολιασμό και με αντικριστή μετάφραση στα σύγχρονά μας ελληνικά, ο έντυπος "Ιμπέριος", ενώ σε Επίμετρο, και μεταξύ άλλων, οι πρώτες χωριστές φιλολογικές εκδόσεις τριών από τα κείμενα της ανομοιοκατάληκτης μορφής του ποιήματος.

(οπισθόφυλλο βιβλίου)

"Το 1815 οι αποικιοκράτες Άγγλοι γίνονται αφεντάδες των Επτανήσων, γιατί η Συνθήκη των Παρισίων τους δίνει την απόλυτη προστασία των Ιόνιων Νησιών. Την επικυριαρχία τους οι Άγγλοι φρόντισαν να την κατοχυρώσουν με το σύνταγμα του 1817, που δημιούργησαν χωρίς τη συμμετοχή των Επτανησίων. Μεταξύ όλων των άλλων αστοχιών, το Σύνταγμα καθόριζε ελάχιστη συμμετοχή των κατοίκων στη λειτουργία του πολιτεύματος και συγχρόνως άφηνε όλες τις εξουσίες στον Άγγλο Αρμοστή, που είχε έδρα την Κέρκυρα, και στους Τοποτηρητές του στα επτά νησιά."

Αθανάσιος Δ. Μελάς
απόσπασμα από την έκδοση

«Το βιβλίο αυτό του Μιχάλη Μυριάνθη καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων από τα πετρέλαια του Αιγαίου και πέραν αυτού έως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Με  ιδιοφυή τρόπο ο συγγραφέας παραθέτει το ιστορικό των  ερευνών στο Αιγαίο και αλλού, τις κρίσεις που αυτές προκάλεσαν, τη συνεχή διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων από το Αιγαίο, τη Κρήτη, το Καστελλόριζο και τη Κύπρο έως  συνολικά την Ανατολική Μεσόγειο, με αποκορύφωμα τις θεωρίες γιά  "γκρίζες ζώνες" και "γαλάζιες Πατρίδες" και τα τουρκο-λιβυκά μνημόνια. Παράλληλα αναλύει με εξαιρετική σαφήνεια την αμερικανική και τη ρωσσική στάση έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και συνδέει διεισδυτικά το ζήτημα των πετρελαίων με τα διεθνοπολιτικά δεδομένα της περιοχής και της εποχής και τον επεκτατικό νεοθωμανισμό της Άγκυρας. Εδώ ακριβώς έγκειται και η ιδιαίτερη αξία του έργου του Μιχάλη Μυριάνθη, καθώς  συνδυάζει στην ανάλυσή του οικονομικά, διεθνοπολιτικά, γεωστρατηγικά και διμερή προβλήματα, που δεν αφορούν μόνο τα πετρέλαια. Έχοντας διατελέσει επί τριάντα πέντε χρόνια ανώτατο στέλεχος σε όλες τις δραστηριότητες της βιομηχανίας πετρελαίου αλλά και σύνδεσμος υψηλής διαβάθμισης με το ΓΕΕΘΑ, το ΓΕΝ και το ΥΠΕΞ, είναι ίσως το καταλληλότερο πρόσωπο να εξηγήσει τα αίτια και να διαγράψει τις προοπτικές της νέας μεγάλης κρίσης που προκαλεί σήμερα η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή μας.»

Πάνος Λουκάκος

Ο Ηλίας Μηνιάτης γεννήθηκε στην "πόλη Κεφαλληνίας" το 1669, και ήταν ένας από τους έξι γιούς του πρωτόπαπα Φραγκίσκου μορφώθηκε στην ελληνική Φλαγγίνειο Σχολή της Βενετίας, και απεβίωσε στα σαράντα πέντε του χρόνια, ως επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων. Έζησε μια ζωή σύντομη, αλλά γεμάτη ταξίδια και σημαντικές γνωριμίες, διαβάσματα και μελέτη, μα και αγωνία για τον βιοπορισμό. Ζωή που καθορίστηκε από την επτανησιακή καταγωγή του και από τις σχέσεις του με τους φιλενωτικούς κύκλους, οι οποίες ευθύνονται για την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα που τον ακολουθούν ενίοτε μέχρι τις μέρες μας.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μετά από ένα συνέδριο για την αγάπη και άλλο ένα για την πίστη, ήταν φυσικό και αναμενόμενο να συνεχίσουμε με την ελπίδα, ολοκληρώνοντας το μεγάλης σημασίας χριστιανικό τρίπτυχο. Η ελπίδα είναι χωρίς αμφιβολία μια ιουδαιοχριστιανική ιδέα, ενώ στην Αρχαία Ελλάδα, όπως γενικώς πιστεύεται, απουσιάζει. Αληθεύει άραγε τούτη η γενική πεποίθηση ή μήπως υπάρχει περιθώριο και για έναν αρχαιοελληνικό λόγο περί ελπίδος; Τα τέσσερα πρώτα κείμενα του τόμου θέτουν και συζητούν αυτό ακριβώς το ερώτημα. Όλα τα υπόλοιπα προσπαθούν να κατανοήσουν την ελπίδα, είτε για τη μεγάλη εσχατολογική ελπίδα πρόκειται είτε για τη μικρή, καθημερινή ή κοινωνική ελπίδα, να την οριοθετήσουν από άλλες έννοιες, είτε συγγενικές (προσδοκία) είτε αντίθετες (απελπισία, απόγνωση, κατάθλιψη, κυνισμός) είτε ικανές να συνυπάρχουν μαζί της (φόβος), και να συζητήσουν, τέλος, κάθε είδους πολιτικές μεταφράσεις της. Η έκδοση του δέκατου τόμου των Συναντήσεων, ανάμεσα σε ανθρώπους που σκέφτονται τα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης στο πλαίσιο του εκκοσμικευμένου Λόγου και σε εκείνους που τα σκέφτονται στα όρια της πίστης, είναι καλή αφορμή για να αποτιμηθεί συνολικά το εγχείρημα αυτό του Άρτου Ζωής.

(παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Δεν έχουμε ιδέα. Ένας οδηγός για το άγνωστο σύμπαν
Jorge Cham, Daniel Whiteson

Μετάφραση: Νίκος Αποστολόπουλος
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόγγονας
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2020, σ.364
ISBN: 978-960-524-597-9
Τιμή: 18,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 16,20€

Η κατανόηση του ανθρώπου για τον φυσικό κόσμο είναι γεμάτη χάσματα. Όχι μικρά κενά που μπορούμε να αγνοήσουμε, αλλά τεράστιες ελλείψεις στις βασικές μας αντιλήψεις για το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Ο δημιουργός του διαδικτυακού κόμικ phdcomics.com Χόρχε Τσαμ και ο σωματιδιακός φυσικός Ντάνιελ Γουάιτσον ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εξερευνήσουν όλα όσα ξέρουμε για το σύμπαν: τις πελώριες τρύπες που υπάρχουν στις γνώσεις μας για τον κόσμο. Χρησιμοποιώντας ευρηματικά  πληροφοριογραφικά και καρτούν, και ασυνήθιστα διασκεδαστικές και γλαφυρές επιστημονικές εξηγήσεις, μας δίνουν τις καλύτερες απαντήσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή για πολλά ερωτήματα που εξακολουθούν να μπερδεύουν τους επιστήμονες, όπως:

Επισκεφθείτε τα βιβλιοπωλεία μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και επιλέξτε ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους τόσο των εκδόσεων του ΜΙΕΤ όσο και άλλων ιδρυμάτων, κερδίζοντας 20% της αξίας των αγορών σας σε πόντους go4more, με κάρτες της Εθνικής Τράπεζας.

Πιο συγκεκριμένα ειδικά για την περίοδο από 17.10.2020 έως και 31.10.2020, επιβραβεύεστε με 80 πόντους για κάθε 1€ συναλλαγής, εικοσαπλασιάζοντας έτσι το κέρδος σας για αγορές που θα πραγματοποιήσετε στα βιβλιοπωλεία του ΜΙΕΤ με τη χρήση όλων των καρτών (χρεωστικών ή πιστωτικών) της Εθνικής Τράπεζας.

Διάρκεια ενέργειας 17/10 έως 31/10

Αθήνα
•        Αμερικής 13, 210 3614143, bookstore-amerikis@miet.gr

Θεσσαλονίκη
•        Τσιμισκή 11, 2310 288 036, bookstore-thessaloniki@miet.gr
•        Βασιλίσσης Όλγας 108, 2310 295 149, mietthe2@otenet.gr

Η συλλογή κειμένων που συγκροτεί τον τόμο παρουσιάζει ιστορίες από την καθημερινή ζωή των δούλων στην αρχαιότητα. Με τη μεγάλη της ποικιλία δίνει στους αναγνώστες την ευκαιρία να ξεφύγουν από μια αφηρημένη και γενική αντίληψη της δουλείας και να έρθουν σε επαφή με τις εμπειρίες και τις τύχες συγκεκριμένων δούλων. Οι επιλεγμένες αφηγήσεις είναι αναμφίβολα γοητευτικές· αλλά εικονογραφούν ταυτοχρόνως με παραδείγματα την καταπίεση, την εκμετάλλευση αλλά και την αντίσταση στον θεσμό της δουλείας.

Λιβάνιος: Λόγος 45 – «Προς τον βασιλέα περί των δεσμωτών» & Λόγος 22 – «Προς Ελλέβιχον»

Οι δύο λόγοι του Λιβάνιου που περιλαμβάνονται στον τόμο ανοίγουν ένα πολύτιμο παράθυρο στον κόσμο των ρωμαϊκών φυλακών και τον ρόλο των δικαστών στη διαβίωση και την επιβίωση των φυλακισμένων. Φωτίζουν επιπλέον σημαντικές όψεις της καθημερινής αγωνίας των εγκλείστων που εκδηλωνόταν με χειρονομίες, φωνές, συνθήματα και δάκρυα. Όπως προκύπτει με σαφήνεια, οι φυλακές και η απονομή δικαιοσύνης δεν απασχολούσαν μόνο την κοινή γνώμη και φωτισμένους στοχαστές αλλά και τους ίδιους τους αυτοκράτορες.

Λουκιανός: Το τέλος του Περεγρίνου & Ευσέβιος Καισαρείας: Απάντηση στον Σωσιανό Ιεροκλή

Στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, στις ανατολικές περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εμφανίστηκαν και διακρίθηκαν άνδρες οπλισμένοι με φιλοσοφική παιδεία αλλά και προικισμένοι με υπερανθρώπινα χαρίσματα και με δυνάμεις προφητικές ή θαυματουργές. Τα κείμενα που έχουν επιλεγεί στον τόμο αυτόν περιγράφουν και σχολιάζουν τους θείους άνδρες από δύο αντίθετα άκρα του θρησκευτικού φάσματος: το πρώτο είναι γραμμένο από εθνικό συγγραφέα με έντονα αντιχριστιανικές απόψεις, ενώ το δεύτερο από χριστιανό απολογητή που θριαμβολογεί για την πρόσφατη κατίσχυση της νέας θρησκείας.

Τα βιβλία της σειράς καλούν σε έναν νέο διάλογο με την αρχαιότητα. Τα κείμενα κάθε τόμου, που προσφέρονται σε νεοελληνική απόδοση, φωτίζουν όψεις της καθημερινής ζωής, των θεσμών ή των ιδεών που εξακολουθούν να διατηρούν την επικαιρότητά τους. Επιπλέον, επιλέγονται με στόχο να αναδειχθεί τόσο ο πλούτος όσο και η ποικιλία των συμπεριφορών και των νοοτροπιών του αρχαίου κόσμου. Εμφανίζουν τους αρχαίους Έλληνες διαφορετικών εποχών και διαφορετικών πεποιθήσεων να διαλέγονται και να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους ή με αλλοεθνείς· και τους εθνικούς να διαλέγονται ή να αντιπαρατίθενται με Ιουδαίους ή χριστιανούς. Η αρχαιότητα προβάλλει έτσι από τη μια πλευρά επίκαιρη και από την άλλη σύνθετη, πολύμορφη και αντιφατική.

Μέσα από αυτό το βιβλίο, γράφει η Judith Herrin, θα επιχειρήσω να δώσω μια σαφή εικόνα για το τι ήταν το Βυζάντιο, πώς λειτουργούσε και τι αντιπροσωπεύει σήμερα.

Να εξηγήσω τον θαυμασμό μου για το Βυζάντιο, παρουσιάζοντας τα σημαντικότερα επιτεύγματά του όσο πιο ξεκάθαρα και πειστικά μπορώ, και αναδεικνύοντας τις δομές και τις νοοτροπίες που στήριξαν τη μακραίωνη αυτοκρατορία.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της σημαντικής αλλά ελάχιστα γνωστής ιστορίας; το Βυζάντιο ήταν ένας πολιτισμός με διάρκεια ζωής χιλίων χρόνων, που επηρέασε εξίσου τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου, τα Βαλκάνια και τη Δυτικής Ευρώπη σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. από τον 60 έως τον 15ο αιώνα η επιρροή αυτή αυξομειώθηκε, όμως αποτελούσε πάντα μια σταθερά. ο πολιτισμός του Βυζαντίου ήτα ένα κράμα από παγανιστικά, χριστιανικά, ελληνικά, ρωμαϊκά, αρχαία και αποκλειστικά μεσαιωνικά στοιχεία.

Οι πολιτισμικές και καλλιτεχνικές παραδόσεις του αναγνωρίζονται σήμερα ως διαχρονική κληρονομιά. Αλλά και ορισμένα θεμελιώδη χαρακτηριστικά διακυβέρνησης, όπως η αυτοκρατορική Αυλή με τις διπλωματικές υπηρεσίες και την πολιτική γραφειοκρατία, η τελετή της στέψης και η άσκηση εξουσίας από το γυναικείο φύλο, αναπτύχθηκαν αναμφίβολα στο Βυζάντιο….

Τελικά η συγγραφέας, διαλύοντας μύθους και ανασκευάζοντας στερεότυπα, συνέθεσε μια σύντομη ιστορία του Βυζαντίου και εξηγεί, με επιστημοσύνη, ακρίβεια αλλά και γλαφυρότητα, σε κάθε βιβλιόφιλο ή ιστοριολάτρη αναγνώστη, την ουσία της χιλιόχρονης ιστορίας και του πολιτισμού της αυτοκρατορίας του Βοσπόρου.

Παρουσίαση του εκδότη

Βερολίνο 1933 Η στάση του διεθνούς Τύπου μπροστά στον Χίτλερ
Daniel Schneidermann

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας
Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2020,σ.448
ISBN: 978-960-435-686-7
Τιμή: 22,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 19,80€

Τον Ιανουάριο του 1933, όταν ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία, διακόσιοι περίπου ξένοι δημοσιογράφοι είναι διαπιστευμένοι στο Βερολίνο. Ελάχιστοι από αυτούς θα απελαθούν. Οι περισσότεροι θα παραμείνουν στην πρωτεύουσα του Ράιχ.

Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι, όλοι τους καλοί γνώστες της Γερμανίας και συχνά γερμανόφιλοι, εργάζονται δηλώνοντας την πίστη τους στην ελευθερία του Τύπου. Οι καθημερινοί τους συνομιλητές, όμως, ονομάζονται Γκέ­μπελς ή Γκέρινγκ. Ενώ γύρω τους θα αρχίσουν σύντομα να μαίνονται οι διώξεις εναντίον Εβραίων και αντιφρονούντων, αυτοί παλεύουν να αποσπάσουν μια αποκλειστική δήλωση off the record ή να τους γίνει η χάρη να πάρουν συνέντευξη από τον δικτάτορα.

Γιατί δεν προειδοποίησαν τον κόσμο για την παραφροσύνη και τη βαρβαρότητα του χιτλερισμού; Ο σφοδρός αντικομμουνισμός των εργοδοτών τους, η ατμόσφαιρα μιας εποχής ανεκτικής στους δικτάτορες, η παράλυση μπροστά στα όσα πρωτόγνωρα αντικρίζουν τα μάτια τους, και χιλιάδες ακόμα λόγοι: όλα αυτά συμβάλλουν στο να επικρατήσει μια συλλογική μιντιακή τύφλωση που θα οδηγήσει, από το 1941 και μετά, στην πλήρη άρνηση του Ολοκαυτώματος.

Βασισμένο σε διεξοδική έρευνα των πηγών, το βιβλίο αποτελεί ένα συναρπαστικό χρονικό της καθημερινής ζωής των ξένων δημοσιογράφων στο Βερολίνο, από το 1933 έως το 1941. Μια αφήγηση που τη διαπερνά απ’ άκρου εις άκρον το εξής ερώτημα: Είμαστε βέβαιοι ότι διαθέτουμε σήμερα περισσότερα εφόδια για να κατονομάσουμε το Κακό;

Το έργο το  Έντμουντ Χούσσερλ «Για τη φαινομενολογία της συνείδησης του εσωτερικού χρόνου», που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, έχει χαρακτηριστεί «το πιο όμορφο κείμενο φιλοσοφίας του 20ού αιώνα». Εστιάζει σε μια θεμελιώδη θεματική της φαινομενολογίας και της φιλοσοφίας εν γένει, αυτήν του χρόνου. Ο Χούσσερλ καταπιάνεται με το ζήτημα του χρόνου σε μια εντυπωσιακή απόπειρα να εισχωρήσει μέχρι τα βαθύτερα και πιο πρωταρχικά στρώματα της βιωματικής ζωής μας. Η μελέτη του, απόσταγμα της απόπειρας αυτής, επιτρέπει στον αναγνώστη να ακολουθήσει τις απαράμιλλες αναλύσεις του Χούσσερλ και να απολαύσει τη μνημειώδη φιλοσοφική λεπτότητα με την οποία επέστρεφε «στα ίδια τα πράγματα», στα ίδια τα υπό εξέταση φαινόμενα. Οι γοητευτικές διαδρομές που ακολουθούν οι αναλύσεις του, σε συνδυασμό με το βάθος στο οποίο διεισδύουν εξερευνητικά, τις καθιστούν, όπως έχει δείξει η ιστορία της σύγχρονης φιλοσοφίας μέχρι σήμερα, βασικό σημείο αναφοράς για όλους όσοι ασχολούνται με το ζήτημα του χρόνου.