ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Τίτλος: Σ' ένα τα λέγω πεθερά για να τ' ακούει η νύφη
Συγγραφέας: Ανδρίκος Βέττας
Επιμέλεια: Νικόλαος Ρουδομέτωφ
Έκδοση: Ιστορικό & Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας, 2002
Σελίδες: 112
ISBN: 960-86690-1-4
Τιμή με έκπτωση: 11,90€




Επανέκδοση της Ποιητικής Συλλογής του Αντρίκου Βέττα από το Πράβι (Ελευθερούπολη Καβάλας), η οποία πρωτοεκδόθηκε το 1899 στην Κωνσταντινούπολη και σήμερα είναι γνωστά ένα ή δυο σωζόμενα αντίτυπα. Η τεράστια αξία της συλλογής δεν είναι μόνο λογοτεχνική. Μας περιγράφει ένα σωρό άγνωστα συμβάντα της περιοχής στο τέλους του 19ου αιώνα, με ζωντανές εικόνες της ζωής και ιδιαίτερα της καπνεργασίας, δεδομένου ότι ο ποιητής ήταν καπνεργάτης και συνδικαλιστής.
Μεταξύ των άλλων υπάρχει πληρέστατη περιγραφή της πρώτης καπνεργατικής απεργίας το 1896 στα καπνεργοστάσια της Καβάλας, με συμπλοκές, τραυματισμούς και τον φόνο ενός υπαλλήλου της Regie, και τέλος με τη δικαίωση των αιτημάτων των απεργών! Να σημειωθεί ότι η επίσημη ιστορία δεν έχει ακόμη καταγράψει αυτό το σημαντικότατο ιστορικό γεγονός, δεδομένου ότι η εν λόγω απεργία ήταν η πρώτη σε ολόκληρο το βαλκανικό χώρο.

Τίτλος: 'Αρις Γεωργίου. Η Παπαμάρκου και τα πέριξ
Συγγραφέας: Συλλογικό
Κείμενα: Αλεξάνδρα Καραδήμου-Γερολύμπου, Ηρακλής Παπαϊωάννου, 'Αρις Γεωργίου
Έκδοση: ΜΙΕΤ, Θεσσαλονίκη 2011
Σελίδες: 135 με 54 έγχρωμες και 70 α/μ εικόνες
ISBN: 978-960-250-453-6
Τιμή με έκτπωση: 27.00€



Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (14 Απριλίου έως 29 Μαΐου 2011).
Η οδός Παπαμάρκου είναι ένας μικρός δρόμος στην καρδιά της περιοχής που παλαιότερα ήταν γνωστή με το όνομα Μπαζάρ και σήμερα ως Πλατεία Άθωνος στη Θεσσαλονίκη. Τα Μπαζάρ οικοδομήθηκαν από το 1923 και μετά. Στην αρχή προορίζονταν να ανήκουν στον Δήμο Θεσσαλονίκης, που θα αντλούσε προσόδους από την εκμετάλλευσή τους, αλλά η έλευση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία άλλαξε τους σχεδιασμούς. Στην οδό Παπαμάρκου χτυπά η καρδιά μιας κυψέλης μαγαζιών και εργαστηρίων που από τον Μεσοπόλεμο φιλοξενούνται σε μικρά, ισόγεια και διώροφα οικήματα χτισμένα μετά την πυρκαγιά του ’17, ακολουθώντας τη μακραίωνη χρήση της περιοχής ως ανοιχτής αγοράς. Δεκαετίες αδιάλειπτης χρήσης πέρασαν πριν, στα μέσα του’90, η κυψέλη αυτή αρχίσει να μεταλλάσσεται σε θορυβώδες νεφέλωμα κέντρων ψυχαγωγίας. Ο Άρις Γεωργίου όμως είχε προλάβει αθόρυβα να πάρει το δακτυλικό αποτύπωμα της περιοχής. Πολυσχιδής και πολυπράγμων δημιουργός με έργο στην αρχιτεκτονική, τη γραφιστική, τη ζωγραφική αλλά πρωτίστως στη φωτογραφία, στην ελληνική σκηνή της οποίας έχει αφήσει ισχυρή σφραγίδα τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο Γεωργίου έκανε τον Φεβρουάριο του 1979 εικοσιεπτά ασπρόμαυρα πορτραίτα από τεχνίτες και εμπόρους των πέριξ της πλατείας δρόμων. Στα πορτραίτα αυτά προστέθηκαν μερικά ακόμη από την εγγύς γειτονιά. Τον Απρίλιο του 1990 ο Γεωργίου επέστρεψε για μια δεύτερη φωτογράφηση των ίδιων ανθρώπων, σε έγχρωμο πλέον φιλμ. Όπως σημειώνει ο Ηρακλής Παπαϊωάννου: «Η επιστροφή αυτή επαναπροσδιόρισε τη σημασία της σειράς για τον Γεωργίου: συγκρότησε τα πορτραίτα σε δίπτυχα ενώ συνέταξε έναν αυτοσχέδιο χάρτη, όπου σημείωσε επιμελώς τη θέση και τη χρήση κάθε μαγαζιού, το όνομα κάθε ιδιοκτήτη. Κατά τον ίδιο άλλωστε η εργασία στην Άθωνος υπήρξε σταθμός στη φωτογραφική του πορεία. Μέχρι τότε, με την επιρροή δημιουργών όπως οι Henri Cartier-Bresson και Ralph Gibson, χρησιμοποιούσε τη φωτογραφία ως ένα μέσο που ακόνιζε την ελεύθερη περιπλάνηση του βλέμματος στην περιπέτεια των μορφών και των νοημάτων του κόσμου. Στην Άθωνος όμως λειτούργησε για πρώτη φορά μέσα από ένα πλαίσιο με συντεταγμένες χωρικές και μορφολογικές ορίζουσες. Το 1996, έξι χρόνια μετά τη δεύτερη σειρά πορτραίτων, επιστρέφει για να εικονίσει τον χώρο με διάθεση σχεδόν τοπογραφική: αποσπώντας το βλέμμα από τις επίπεδες επιφάνειες περιγράφει πλέον την ατμόσφαιρα των δρόμων, τα στενά και τις διασταυρώσεις, ενόσω τα κατεβασμένα ρολά και το χειμωνιάτικο κλίμα αναδίδουν μιαν αίσθηση τέλους εποχής. Η τελευταία φωτογραφική επίσκεψη στην πλατεία είναι μια έγχρωμη περιήγηση το 2009-10, στην οποία ο Γεωργίου ανιχνεύει τα στοιχεία της σύγχρονης εξέλιξης. Το σύνολο του έργου ανακαλεί ένα κερματισμένο οδοιπορικό τριών δεκαετιών, ένα περίπλοκο σταυρόλεξο αφαιρέσεων, πορτραίτων, εσωτερικών χώρων, αστικών τοπίων, που φανερώνει κάτι από το μυστήριο της τέχνης: πώς δηλαδή η ίδια πρώτη ύλη επιτρέπει την αιώρηση από την εικαστική διαπραγμάτευση στην τεκμηρίωση και τη μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας. Παρά τον μεγάλο πλούτο χρήσεων και αναγνώσεων όμως η τριβή με τη μνήμη και η ζεστασιά που αυτή η τριβή δημιουργεί μοιάζει να αποτελεί ακόμη τον ισχυρότερο πόλο έλξης της φωτογραφίας. Η πρόσφατη περιήγηση εγγράφει ευκρινώς, πέρα από την πεζοδρόμηση της περιοχής, την αλλαγή χρήσης των μαγαζιών και επικυρώνει τη νέα, διεθνή συνθήκη της αγοράς στην οποία οι χειρώνακτες τεχνίτες πιέζονται ασφυκτικά από τη θηλιά της μαζικής βιομηχανικής παραγωγής που απειλεί τα παραδοσιακά, παλιομοδίτικα εργαστήρια». Σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Καραδήμου-Γερολύμπου: «Στις φωτογραφίες των επαγγελματιών της οδού Παπαμάρκου, οι φιγούρες των ανθρώπων μετρούν τον χρόνο που περνάει και υπαινίσσονται τις δικές τους ιστορίες. Οι ασάλευτες μορφές των επαγγελματιών της οδού Παπαμάρκου, που γερνούν μαζί με το άμεσο περιβάλλον τους, αλλά και αυτών που εξαφανίζονται πίσω από τα κλεισμένα μαγαζιά τους, καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις εποχές και τους χρόνους, θρέφουν την κρυμμένη μνήμη της πόλης και μεταγγίζουν στον 21ο αιώνα τη μακραίωνη αστική παράδοση των μικροεπαγγελμάτων, την αρχαία εικόνα της «κοιλιάς της πόλης», καθημερινής αρένας των βιοπαλαιστών και των λαϊκών στρωμάτων».

Τίτλος: Κλέιτος Κύρου. Ψήγματα μνήμης. Φωτογραφίες 1936-2000
Συγγραφέας: Συλλογικό
Κείμενα: Μαργαρίτα Καλαφάτη, Ξενοφών Α. Κοκόλης, Γιώργος Κουμαρίδης
Έκδοση: ΜΙΕΤ, Αθήνα 2011,
Σελίδες: 159 με 12 έγχρωμες και 105 α/μ εικόνες
ISBN: 978-960-250-465-9
Τιμή με έκπτωση: 31.50€


Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (14 Απριλίου έως 29 Μαΐου 2011).
Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Θεσσαλονικιού ποιητή, η έκδοση αυτή έρχεται να μας γνωρίσει μία ακόμα πλευρά της πολυσχιδούς δραστηριότητάς του, την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία που άρχισε από τα εφηβικά ακόμη χρόνια του. Ο ίδιος ο Κύρου, στο αυτοβιογραφικό του κείμενο Οπισθοδρομήσεις. Αναδρομή ζωής, έγραφε: «Τι να πω για τα διάφορα πάθη που με κατείχαν μια ολόκληρη ζωή! Για το πάθος που είχα για τη φωτογραφία από τα δεκαπέντε μου, που με καταδίωκε όπου κι αν πήγαινα». Η έκδοση περιλαμβάνει φωτογραφίες από το φωτογραφικό αρχείο του Κύρου, το οποίο ανήκει στο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ. Το αρχείο αυτό περιέχει περισσότερα από 10.000 αρνητικά, 1380 slides, χιλιάδες τυπώματα μικρών κυρίως διαστάσεων και δύο λευκώματα, παραγωγή μιας φωτογραφικής δραστηριότητας που ξεκίνησε στον Μεσοπόλεμο και συνεχίστηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια του Κύρου. Ο ίδιος είχε επιδείξει ιδιαίτερη επιμέλεια για την ταξινόμηση του φωτογραφικού του αρχείου (όπως άλλωστε και για το υπόλοιπο μέρος του αρχείου του). Τη φωτογραφική ματιά του Κύρου ελκύουν έντονα τοπία και μνημεία, περίεργα στιγμιότυπα, καθώς και ορισμένες σταθερές θεματικές: καρνάγια, βάρκες και ψαράδες, στέγες, δέντρα και βράχια. Φαίνεται να εμπνέεται περισσότερο από εικόνες του φυσικού περιβάλλοντος, από την ύπαιθρο παρά από το αστικό τοπίο, τουλάχιστον όταν φωτογραφίζει εντός της ελληνικής επικράτειας. Δεινός περιπατητής και περιηγητής από τα εφηβικά του χρόνια, ταξίδεψε πολύ από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 κι έπειτα, καταγράφοντας εικόνες μιας χώρας που δεν την έχει κατακλύσει ακόμη ο μαζικός τουρισμός. Στα τεκμήρια του αρχείου κυριαρχούν λήψεις της ευρύτερης μακεδονικής χώρας (Χαλκιδική, Πιερία, Καστοριά, Καβάλα) και έπονται φωτογραφίες από νησιά του Αιγαίου (κυρίως Κυκλάδες και Σποράδες) και τη Θεσσαλία (Πήλιο, Μετέωρα). Σώζονται ακόμη αρκετές φωτογραφίες από ταξίδια στο εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις (Λονδίνο, Παρίσι, Βουδαπέστη, Βιέννη, Ρώμη). Η σχέση του Κύρου με τη Θεσσαλονίκη και ο δεσμός του με τη γειτονιά του αποτυπώνονται εν μέρει στο φωτογραφικό του αρχείο. Απαντώνται συχνά φωτογραφίες που αποτυπώνουν τις πίσω, παραθαλάσσιες αυλές των σπιτιών της Βασιλίσσης Όλγας καθώς και πιο πρόσφατες λήψεις της νέας παραλίας. Καταγράφονται ακόμη φωτογραφικά τεκμήρια μιας πόλης που αλλάζει. Διακριτή ενότητα μπορούν να θεωρηθούν και οι φωτογραφίες του Κύρου από τα ταξίδια του στο Άγιον Όρος. Ο Κύρου φωτογράφιζε συχνά γκράφιτι, συνθήματα τοίχων και επιγραφές. Στις φωτογραφίες αυτές συνήθως αναζητεί το ευτράπελο, το ευφάνταστο και συχνά το ανορθόγραφο. Μια παρόμοια εύθυμη διάθεση εισχωρεί συχνά σε πορτραίτα φίλων του αλλά και σε αυτοπορτραίτα του, φωτογραφίες που αποκαλύπτουν άνθρωπο με χιούμορ και διάθεση για σάτιρα, χαρακτηριστικά γνώριμα στους οικείους του αλλά άγνωστα στο αναγνωστικό του κοινό, το οποίο ωστόσο μπορεί να έχει ήδη αντιληφθεί μια πλευρά της σχέσης του ποιητή με τη φωτογραφία μέσω του έργου του Κύρου.

Ο Κλείτος-Δημήτριος Κύρου (1921-2006) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στο κολλέγιο Ανατόλια και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1944 από το φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα, αρχικά με μεταφράσεις ξένων ποιητών. Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αναζήτηση. Αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά. Το σύνολο της ποιητικής του δουλειάς εκδόθηκε στη συλλογή Εν όλω. Συγκομιδή 1943-1997 (Άγρα, Αθήνα, 1997). Το 1988 του απονεμήθηκε το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (Νεφέλη, Αθήνα, 1987), το οποίο όμως αποποιήθηκε. Το 2005 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε για το σύνολο του ποιητικού του έργου το βραβείο Ουράνη. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, ρωσικά, πολωνικά, βουλγαρικά και αραβικά. Ο Κύρου ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση, κυρίως ποίησης αλλά και θεάτρου. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ελληνικής Εταιρίας Μεταφραστών για τη μετάφραση του έργου του Κρίστοφερ Μάρλοου Δόκτωρ Φάουστους (Άγρα, Αθήνα, 1990) και με το κρατικό βραβείο μετάφρασης για τη μετάφραση του έργου του Π. Μ. Σέλλεϋ Οι Τσέντσι (Άγρα, Αθήνα, 1993). Ο Κύρου ασχολήθηκε ακόμη με το κολάζ και με την κριτική του κινηματογράφου.

Τίτλος: Πάνος Αραβαντινός
Επιμέλεια Έκδοσης: Φωφώ Ν. Μαυρικίου
Έκδοση: Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2011
Σελίδες: 645 + dvd
ISBN: 976-960-476-080-0

Τιμή με έκπτωση: 54,00€






Εκδόθηκε από το Μουσείο Μπενάκη το έργο της Φωφώς Μαυρικίου, ιστορικού και συνεργάτη του Ιδρύματος, για τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία του έλληνα ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (1884‐1930). Ο Αραβαντινός εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και κατόπιν στη Γερμανία του μεσοπολέμου, σε μία σημαντική περίοδο για την ιστορία της διεθνούς σκηνογραφίας. Στη Γερμανία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από εκατόν δέκα παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας, από το 1917 έως και το 1930.
Τα υπάρχοντα στοιχεία για την προσωπικότητα και το έργο του Αραβαντινού ήσαν, σε μεγάλο βαθμό, αποσπασματικά και ατεκμηρίωτα. Η παρούσα έκδοση αποσκοπεί να καλύψει το κενό αυτό, καθώς για πρώτη φορά επιχειρείται η πλήρης, κατά το δυνατόν, καταγραφή και κριτική παρουσίαση (catalogue raisonné) της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Το βιβλίο συνοδεύεται από CD‐ROM με λεπτομερή εργογραφικό κατάλογο. Η μελέτη του έργου του Πάνου Αραβαντινού βασίστηκε σε πρωτογενές αρχειακό υλικό (αλληλογραφία, προσωπικά έγγραφα, κριτικές, φωτογραφίες), προερχόμενο τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Μεγάλο μέρος του υλικού βλέπει για πρώτη φορά το φως στην
παρούσα έκδοση, ενώ, χάρη στην έρευνα της συγγραφέως, ενοποιούνται πλέον για το θέμα του Πάνου Αραβαντινού, και για πρώτη φορά έπειτα από τις καταστροφές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα αρχεία των Ιδρυμάτων Όπερας Βερολίνου, Αμβούργου, Κολωνίας, Λειψίας και Δρέσδης, των Πανεπιστημιακών Σχολών Θεατρολογίας των ανωτέρω γερμανικών πόλεων, καθώς και του Κέντρου Mozarteum του Salzburg.
Η Φωφώ Μαυρικίου, απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Pierce, σπούδασε Ευρωπαϊκή Ιστορία, Ιστορία της Τέχνης και Μουσικολογία στο Goucher College, Baltimore (ΗΠΑ) και ακολούθως στο New York University, όπου ειδικεύθηκε (Master of Arts) στις διεθνείς σχέσεις, στη διπλωματική ιστορία και στο διεθνές δίκαιο.
ΜΟΥΣΕΙΟ