Γιάννης Τσαρούχης. Εικονογράφηση μιας αυτοβιογραφίας
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 2:26 π.μ.
Κείμενα: Γιάννης Τσαρούχης
Επιμέλεια: Νίκη Γρυπάρη, Λίλη Πεζανού
Έκδοση: Μουσείο Μπενάκη & Ίδρυμα Γ. Τσαρούχη, Αθήνα 2017
Σελίδες: 258
ISBN: 978-960-476-210-1
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας: 32,00€
Για να καταλάβει κανείς τη δουλειά μου, πρέπει να καταλάβει πρώτα απ` όλα ότι είμαι ερευνητής με μεγάλη περιέργεια που ενθουσιάζεται κάθε τόσο απ` τις ανακαλύψεις του για μια στιγμή και ύστερα απογοητευμένος ψάχνει αλλού.
Θα ρωτήσει κανείς, τι ψάχνω. Από μικρό παιδί ήθελα να μάθω τι είναι η ζωγραφική που με τραβούσε τόσο. Πώς γίνεται και πώς την μαθαίνει κανείς.
Για να μάθω τα μυστικά της έχασα την πρωταρχική έλξη που εξασκούσε επάνω μου, για να δημιουργήσω αρχίζοντας από το μηδέν μια νέα έλξη γι` αυτή.
Ήμουν και έμεινα ένας ερευνητής και ένας μαθητής, νομίζω όχι πάντα πολύ επιμελής.
Ένα άλλο πράγμα που έψαξα με πάθος να γνωρίσω ήταν η Ελλάδα˙ με έρωτα ή με κυνισμό και με πολύ καχυποψία έψαξα για να μάθω τι σημαίνει αυτό το φημισμένο όνομα. Υπήρξα γενικά η κακή πίστη μιας φτηνής πατριδοκαπηλείας και ενός τεχνητού εθνικισμού. Κατάλαβα πως η Ελλάς είναι περίπου σαν κάτι παλιά έργα ζωγραφικής που οι πονηροί έμποροι της βάζουν μια ψεύτικη υπογραφή ενός κατώτερου ζωγράφου απ` αυτόν που την ζωγράφισε. Μια παραβολή είναι αυτό. Η Ελλάς είναι αυτό. Η Ελλάς είναι εκείνο. Προσπάθησα να την αφήσω να μιλήσει μόνη της, για να μάθω την αλήθεια.
Δάσκαλοί μου ήταν ο Παρθένης, ο Κόντογλου, ο Πικιώνης˙ δάσκαλοι υπό την ευρύτερη σημασία ο Παπαδιαμάντης, ο Σολωμός και ο Κάλβος, ο Χαλεπάς και ο Καβάφης.
Όλοι αυτοί ήταν πληροφοριοδότες, παρά τη μεγάλη τους δόξα, ισάξιοι των ανωνύμων και ταπεινών που μου έμαθαν τα πιο πολλά. […]
Μίλησα για ψάξιμο και για πειράματα αλλά δεν μίλησα και για μια άλλη εργασία που έχω κάνει στη ζωή μου και που κάνω ακόμα, που είναι ίσως η πιο σημαντική. Η συνεχής ανάκριση που κάνω στον εαυτό μου όχι πάντα τέλεια, για να μάθω ποιος είμαι , ελπίζοντας ότι θα φτάσω σε μια ευτυχία πιο σταθερή αν το βρω αυτό. Περιστοιχιζόμενος από πολλούς ανθρώπους που έχουν βασίσει τη ζωή τους σε μια τέτοια στάση απέναντί της, που συνοψίζεται με τις λέξεις δήλωση, δίπλωμα, αξιοποίηση, διορισμός, η ζωή μου ήταν δύσκολη και όχι πολύ ευτυχισμένη.
Δίπλα σε τόσους υπερεπαγγελματίες (πιο πολύ marketing από εμπόρευμα) σκέπτομαι ότι θα φαντάζω σαν ένας απληροφόρητος ερασιτέχνης.
Όλα αυτά που έκανα για τη μάθηση είναι απαραίτητα και δύσκολα, μα το δικαίωμα να τολμάς να είσαι καλλιτέχνης στο δίνει ο σεβασμός και ο θαυμασμός σου χωρίς όρια της ζωής.
Η ζωή που είναι τόσο θαυμαστό πράγμα ώστε η τιμή της να είναι το μυστήριο του θανάτου.
Γ. Τσαρούχης
Θα ρωτήσει κανείς, τι ψάχνω. Από μικρό παιδί ήθελα να μάθω τι είναι η ζωγραφική που με τραβούσε τόσο. Πώς γίνεται και πώς την μαθαίνει κανείς.
Για να μάθω τα μυστικά της έχασα την πρωταρχική έλξη που εξασκούσε επάνω μου, για να δημιουργήσω αρχίζοντας από το μηδέν μια νέα έλξη γι` αυτή.
Ήμουν και έμεινα ένας ερευνητής και ένας μαθητής, νομίζω όχι πάντα πολύ επιμελής.
Ένα άλλο πράγμα που έψαξα με πάθος να γνωρίσω ήταν η Ελλάδα˙ με έρωτα ή με κυνισμό και με πολύ καχυποψία έψαξα για να μάθω τι σημαίνει αυτό το φημισμένο όνομα. Υπήρξα γενικά η κακή πίστη μιας φτηνής πατριδοκαπηλείας και ενός τεχνητού εθνικισμού. Κατάλαβα πως η Ελλάς είναι περίπου σαν κάτι παλιά έργα ζωγραφικής που οι πονηροί έμποροι της βάζουν μια ψεύτικη υπογραφή ενός κατώτερου ζωγράφου απ` αυτόν που την ζωγράφισε. Μια παραβολή είναι αυτό. Η Ελλάς είναι αυτό. Η Ελλάς είναι εκείνο. Προσπάθησα να την αφήσω να μιλήσει μόνη της, για να μάθω την αλήθεια.
Δάσκαλοί μου ήταν ο Παρθένης, ο Κόντογλου, ο Πικιώνης˙ δάσκαλοι υπό την ευρύτερη σημασία ο Παπαδιαμάντης, ο Σολωμός και ο Κάλβος, ο Χαλεπάς και ο Καβάφης.
Όλοι αυτοί ήταν πληροφοριοδότες, παρά τη μεγάλη τους δόξα, ισάξιοι των ανωνύμων και ταπεινών που μου έμαθαν τα πιο πολλά. […]
Μίλησα για ψάξιμο και για πειράματα αλλά δεν μίλησα και για μια άλλη εργασία που έχω κάνει στη ζωή μου και που κάνω ακόμα, που είναι ίσως η πιο σημαντική. Η συνεχής ανάκριση που κάνω στον εαυτό μου όχι πάντα τέλεια, για να μάθω ποιος είμαι , ελπίζοντας ότι θα φτάσω σε μια ευτυχία πιο σταθερή αν το βρω αυτό. Περιστοιχιζόμενος από πολλούς ανθρώπους που έχουν βασίσει τη ζωή τους σε μια τέτοια στάση απέναντί της, που συνοψίζεται με τις λέξεις δήλωση, δίπλωμα, αξιοποίηση, διορισμός, η ζωή μου ήταν δύσκολη και όχι πολύ ευτυχισμένη.
Δίπλα σε τόσους υπερεπαγγελματίες (πιο πολύ marketing από εμπόρευμα) σκέπτομαι ότι θα φαντάζω σαν ένας απληροφόρητος ερασιτέχνης.
Όλα αυτά που έκανα για τη μάθηση είναι απαραίτητα και δύσκολα, μα το δικαίωμα να τολμάς να είσαι καλλιτέχνης στο δίνει ο σεβασμός και ο θαυμασμός σου χωρίς όρια της ζωής.
Η ζωή που είναι τόσο θαυμαστό πράγμα ώστε η τιμή της να είναι το μυστήριο του θανάτου.
Γ. Τσαρούχης
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα