ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Σκέψεις για τον εικοστό αιώνα Tony Judt με τον Timothy Snyder

Μετάφραση: Ελένη Αστερίου
Αλεξάνδρεια 2017, 388 σελ.
ISBN 978-960-221-735-1
Τιμή: 25,44 €
Τιμή ΜΙΕΤ: 20,35 €


Αρθρωμένο σαν μια σειρά από προσωπικές συζητήσεις ανάμεσα στον Τόνυ Τζαντ και τον φίλο, συνάδελφο και μαθητή του Τίμοθυ Σνάυντερ, το βιβλίο παρουσιάζει τους θριάμβους και τις αποτυχίες των πιο επιφανών διανοουμένων του εικοστού αιώνα και τις διαμάχες που σημάδεψαν τον κόσμο μας. Συνυφαίνοντας αυτοβιογραφικά σκαριφήματα με ελεύθερες, ρέουσες συζητήσεις γύρω από την ιστορία, την πολιτική και τον πολιτισμό, επανεξετάζει τις επιπτώσεις των δύο παγκοσμίων πολέμων και της Μεγάλης Ύφεσης στην πολιτική και τη φιλοσοφία, την ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό μεταξύ των κομμουνιστικών και των φασιστικών δογμάτων. Την προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας και των κεϋνσιανών οικονομικών να φέρουν τη φιλελεύθερη διακυβέρνηση, την ανάπτυξη σε ευρεία βάση και την κοινωνική ισότητα στον μεταπολεμικό κόσμο,  και την υποχώρηση αυτών των επιτευγμάτων μπροστά στην επίθεση του φονταμενταλισμού των ελεύθερων αγορών ενάντια στο ενεργό κράτος. Είτε μιλάει για τις θρησκευτικές διαστάσεις του μαρξισμού και του φροϋδισμού είτε για τον Ομπάμα και τον πόλεμο στο Ιράκ, η ικανότητα του Τζαντ να ενσταλάζει τόνους ευρυμάθειας σε διαυγείς, ρωμαλέες συνομιλίες, ακόμη κι όταν αναπνέει με μηχανική υποστήριξη, είναι ανεπανάληπτη.

Ο Tony Judt γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1948. Σπούδασε στο King’s College του Καίμπριτζ και στην École Normale Supérieure του Παρισιού. Δίδαξε στα πανεπιστήμια του Καίμπριτζ, της Οξφόρδης, του Μπέρκλεϋ και της Νέας Υόρκης· στο τελευταίο ίδρυσε και διηύθυνε το Ινστιτούτο Ρεμάρκ για τη μελέτη της Ευρώπης. Έγραφε συχνά για τα έντυπα New York Review of Books, London Review of Books, New York Times, New Republic κ.ά. Το 2007 του απονεμήθηκε το Βραβείο Χάνα Άρεντ και το 2009 το Βραβείο Όργουελ για τη συνολική προσφορά του. Πέθανε τον Αύγουστο του 2010. Έργα του είναι: La reconstruction du parti socialiste, 1921-1926 (1976), Socialism in Provence, 1871-1914. A Study in the Origins of the Modern French Left (1979), Marxism and the French Left. Studies on Labour and Politics in France, 1830-1982 (1990), Past Imperfect. French Intellectuals, 1944-1956 (1992), A Grand Illusion? An Essay on Europe (1996), The Burden of Responsibility. Blum, Camus, Aron, and the French Twentieth Century (1998), Postwar. A History of Europe Since 1945 (2005), Reappraisals. Reflections on the Forgotten Twentieth Century (2008), The Memory Chalet (2010), Ill Fares the Land (2010), Thinking the Twentieth Century (μαζί με τον Timothy Snyder, 2012).

Ο Timothy Snyder είναι καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Γέιλ και συγγραφέας μεταξύ άλλων των βιβλίων Bloodlands: Europe Between Hitler and Stalin (2010) και On Tyranny: Twenty Lessons from the Twentieth Century (2012 - ελλ. εκδ.: Απέναντι στην τυραννία, Παπαδοπουλος)


(από το βιβλίο)

Τίτλος: Αυτοί δεν είναι σαν εμάς
Συγγραφέας: Ian Goldin, Goeffrey Cameron, Meera Balarajan
Μετάφραση: Ελένη Αστερίου
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2013
Σελίδες: 672
ISBN: 978-960-524-400-2
Τιμή με έκπτωση: 13.50€




Πολλοί πιστεύουν ότι η μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο κυρίως των ημερών μας. Κι όμως, είναι παλιό όσο η ίδια η ανθρωπότητα. Η μετανάστευση είναι συνυφασμένη με την ανάδυση του πολιτισμού. Οι ανθρώπινες κοινωνίες, ωστόσο, αντιδρούσαν συνήθως αρνητικά στους νεοφερμένους. Ίσως ήταν ο αρχέγονος φόβος για τον «βάρβαρο», τον απολίτιστο κι απειλητικό ξένο...

Σήμερα ζούμε μια εποχή ταχύτατων αλλαγών: την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Και η μετανάστευση παραμένει ένας από τους βασικούς μηχανισμούς της ανθρώπινης προόδου. Αλλά ο φόβος για τον «βάρβαρο» ζει και σήμερα, το ίδιο όπως παλιά. Στον δημόσιο διάλογο συνήθως παραβλέπεται πως κάθε επιστημονική ανάλυση του φαινομένου της μετανάστευσης καταλήγει –σχεδόν μονότονα– στο ίδιο συμπέρασμα. Η διεθνής μετανάστευση ωφελεί τους πάντες: τις χώρες προέλευσης, τις χώρες προορισμού, τους ίδιους τους μετανάστες. Οι εκκλήσεις για περιορισμό της μοιάζει να προδίδουν άγνοια συνδυασμένη με φόβο. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: στις πλούσιες χώρες οι πολίτες κάνουν λίγα παιδιά και ζουν πολλά χρόνια. Ο πληθυσμός τους γερνάει και σύντομα θ’ αρχίσει να συρρικνώνεται. Την ίδια στιγμή, η δεξαμενή των μεταναστών, που ακόμα φαντάζει ανεξάντλητη, θ’ αρχίσει γρήγορα να στερεύει. Η έλευση μεταναστών σήμερα αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα. Αύριο θα γίνει το ζητούμενο. Και, ως συνήθως, κερδισμένες θα βγουν οι κοινωνίες που ήξεραν να προνοούν...