ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

[...] Η Επιστολή όμως δεν παρουσιάζει βιβλιογραφικό μόνον ενδιαφέρον. Αποτελεί επίσης σημαντική μαρτυρία για την εκτίμηση των Αράβων, χριστιανών και μουσουλμάνων, στην προσωπικότητα και το συγγραφικό έργο του Περγαμηνού γιατρού, καταδεικνύοντας το αδιάλειπτο ενδιαφέρον τους για τις ιατρικές αλλά και τις φιλοσοφικές απόψεις του. Ακόμη από την Επιστολή προκύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία για τη μεταφραστική δραστηριότητα στην Ανατολή, καθώς σε αυτήν καταγράφονται μεταφραστές γαληνικών έργων από την αρχή του 6ου έως και τον 9ο αι., δηλαδή την εποχή του Hunayn, αλλά και για το γενικότερο ενδιαφέρον για τον Γαληνό, αφού οι χορηγοί και αποδέκτες των μεταφράσεων δεν ήταν μόνο γιατροί αλλά και διάφοροι κρατικοί αξιωματούχοι...».

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

Τίτλος: Ίασις. Υγεία, Νόσος, Θεραπεία από τον Όμηρο στον Γαληνό
Επιμέλεια: Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης, Γιώργος Τασούλας
Έκδοση: Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Αθήνα 2014
Γλώσσες: ελληνική & αγγλική 
Σελίδες: 400
ISBN: 978-618-5060-07-7
Τιμή: 50,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 45,00€







Φρόντιζαν τη διατροφή και το σώμα τους στην αρχαία Ελλάδα; Πώς αντιμετώπιζαν το ζήτημα της δημόσιας υγείας; Τι έκανε ένας αθλητής εάν τραυματιζόταν 2.500 χρόνια πριν; Υπήρχαν χειρουργικά εργαλεία; Πώς χρησιμοποιούσαν το όπιο και άλλες φαρμακευτικές ουσίες και βότανα;

Η διατήρηση της υγείας, η κατανόηση των αιτιών που προκαλούν τις ασθένειες και η ανεύρεση τρόπων αντιμετώπισής τους, είναι ζητήματα που έχουν ανέκαθεν απασχολήσει τον άνθρωπο. Τι αλλαγές όμως παρατηρήθηκαν στην ανθρώπινη σκέψη και στις ιατρικές μεθόδους μέσα στους αιώνες;

Η έκθεση Ίασις παρουσιάζει την εξέλιξη των αρχαίων θεραπευτικών πρακτικών, εξετάζοντας τη μετάβαση από την μαγικο-θρησκευτική θεραπεία στην ορθολογική, επιστημονική ιατρική. Περιλαμβάνει σχεδόν 300 αρχαία αντικείμενα από 41 μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Μεταξύ άλλων αντικείμενα ταξίδεψαν από το Βρετανικό Μουσείο, το Λούβρο και τα Μουσεία του Καπιτωλίου στην Ρώμη. Η έκθεση χωρίζεται σε τρεις ενότητες: Υγεία, Νόσος, Θεραπεία, και καλύπτει το χρονικό διάστημα περίπου από το 1200 π.Χ. έως τον 3ο αιώνα μ.Χ.

Οι πρωιμότερες γραπτές μαρτυρίες που αφορούν στην ελληνική θεραπευτική προέρχονται από τα Ομηρικά έπη, από τα οποία προκύπτει ότι οι ασθένειες θεωρούνταν σημάδια θεϊκής οργής και δυσαρέσκειας. Για τον εξευμενισμό των θεών οι άνθρωποι κατέφευγαν σε προσευχές, καθαρμούς και θυσίες. Ωστόσο, ήδη από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., η φιλοσοφία άρχισε να ασκεί μια ιδιαίτερη επιρροή στην εξέλιξη της ιατρικής. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που απήλλαξαν την ιατρική από μαγικά και θρησκευτικά στοιχεία αντιλαμβανόμενοι ότι η διατήρηση της υγείας και η καταπολέμηση της ασθένειας εξαρτώνται από φυσικά αίτια.