ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Τον Οκτώβριο του 1917, ο κομμουνισμός μπήκε ορμητικά στη σκηνή της ιστορίας ως μια ισχυρή πολιτική δύναμη, που είχε κατακτήσει την εξουσία σε ένα από τα μεγαλύτερα κράτη του κόσμου. Η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε γρήγορα ένας φάρος για όσους πίστευαν στην αναγκαιότητα ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού και δεν αρκούνταν σε μεταρρυθμίσεις που απλώς διόρθωναν τις πιο ακραίες και υπερβολικές αδικίες του καπιταλιστικού συστήματος. Η σοβιετική εμπειρία τροφοδοτούσε την ελπίδα και την προοπτική ενός σοσιαλιστικού μέλλοντος, μιας νέας κοινωνίας πιο ελεύθερης και πιο δίκαιης. Στην πορεία όμως, η επαναστατική επαγγελία μιας ανώτερης μορφής δημοκρατίας, της προλεταριακής δημοκρατίας, διαψεύστηκε και μετατράπηκε γρήγορα σε δικτατορία του μοναδικού κόμματος, για να καταλήξει στη συνέχεια σε ένα δεσποτικό και ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας που κατέπνιγε με τη βία κάθε διαφωνία.

Στο βιβλίο "Η ουτοπία στην εξουσία", ο συγγραφέας επιχειρεί να συνδυάσει την εξιστόρηση των γεγονότων που σφράγισαν την Οκτωβριανή Επανάσταση και τη μετεπαναστατική εξέλιξη με μιαν απόπειρα ερμηνείας του αυταρχικού και δεσποτικού εκφυλισμού του σοβιετικού κομμουνισμού.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ιδέα της μελέτης ξεκίνησε από ένα ανέκδοτο, στη Δύση, κείμενο του 1951- Συγγραφέας ήταν ο Ρόντνεϋ Χίλτον, μέλος της περίφημης ομάδας των μαρξιστών ιστορικών της Βρετανίας, ο οποίος είχε στείλει το άρθρο, υπό τη μορφή επιστολής, σε ένα ιστορικό περιοδικό της Μόσχας, με σκοπό να δείξει την πορεία της επιστημονικής και συνάμα πολιτικής δράσης της νεοσύστατης ομάδας. Η Αγλαΐα Κάσδαγλη παρουσιάζει το "Γράμμα" ως ένα αθησαύριστο τεκμήριο, που ρίχνει φως στο πνεύμα και στο φρόνημα της κομμουνιστικής διανόησης στην Αγγλία κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία. Το συνοδεύει με συστηματικό υπομνηματισμό που αποσκοπεί σε μια τεκμηριωμένη παρουσίαση προσώπων και καταστάσεων. Επιπλέον, με τη χρήση παραθεμάτων από άλλα κείμενα του Χίλτον της ίδιας περιόδου, η ιδεολογία και η πρακτική της ομάδας εντάσσονται σε ευρύτερο πλαίσιο. Στο επίμετρο, που αφορά την επίσκεψη του Χίλτον και μιας ομάδας βρετανών επιστημόνων στη Μόσχα το 1953, συνοψίζεται μία ομιλία στον ιστορικό τομέα της Ακαδημίας Επιστημών, ενώ στο παράρτημα μεταφράζονται οι ανταποκρίσεις στον σοβιετικό Τύπο σχετικά με την αποστολή αυτή.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τίτλος: Ο Μαρξ της Κριτικής
Συγγραφέας: Αγγελική Παπαθανασίου
Επιστημονική επιμέλεια:
Έκδοση: Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, Αθήνα 2016
Σελίδες: 320
ISBN: 978-960-7087-37-9
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας: 16,96€






Ανατρέχοντας στο σύνολο του μαρξικού έργου, η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αναδείξει την ύπαρξη μιας κεντρικής προβληματικής που διαπερνά τόσο τις πρώιμες όσο και τιςώριμες στιγμές της σκέψης του Μαρξ. Πρόκειται για την κριτική της βιοπολιτικής λειτουργίας του κεφαλαίου, προβληματική η οποία αναφέρεται στην κοινωνική λειτουργία του κεφαλαίου ως ενός πλέγματος σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης που συγκροτούνται ιστορικά και προσιδιάζουν ως τέτοιες αποκλειστικά στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Διαμέσου μιας διαδικασίας που λαμβάνει χώρα τόσο στα «άδυτα της παραγωγής» όσο και εκτός της άμεσης παραγωγικής διαδικασίας, οι σχέσεις αυτές εγγράφονται στην ίδια την ύπαρξη του παραγωγικού υποκειμένου, σταθεροποιώντας την ταξική κυριαρχία στις νεώτερες κοινωνίες.


Κάνοντας την εμφάνισή τη ήδη στα 1843, η εν λόγω προβληματική βρίσκει την πλήρη της ανάπτυξη στο ώριμο μαρξικό έργο και ειδικότερα στο πλαίσιο της κριτικής των μορφών της καπιταλιστικής συνεργασίας, όπου καταδεικνύονται οι τεχνικές για την υπαγωγή και πειθάρχηση των παραγωγικών υποκειμένων στον καπιταλιστικό (ανα)παραγωγικό κανόνα και αναλύεται ο ιστορικόδ ρόλος της κρατικής εξουσίας στην εμπέδωση του κανόνα αυτού.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πώς επιτυγχάνεται η κοινωνική δικαιοσύνη; Θα επέλθει νομοτελειακά μέσα από την αυτοκατάργηση του καπιταλισμού, όπως υποστηρίζει ο μαρξισμός; Αρκούν για τη διασφάλισή της οι κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως ισχυρίζεται ο πολιτικός φιλελευθερισμός; Στο βαθύτατα προσωπικό αυτό βιβλίο, ο Τζ. Α. Κοέν -ο διαπρεπέστερος εκπρόσωπος του αναλυτικού μαρξισμού και ένας από τους κορυφαίους αγγλοσάξονες πολιτικούς φιλοσόφους του 20ού αιώνα- ασκεί κριτική και στις δύο αντιλήψεις, κινούμενος ανάμεσα στην ιστορία των ιδεών και την πολιτική φιλοσοφία.

Ο Κοέν απορρίπτει τη μαρξιστική πίστη στο αναπόφευκτο της ισότητας αλλά και τον φιλελεύθερο ισχυρισμό ότι η δικαιοσύνη είναι τελικά νομικό ζήτημα. Πιστεύει πως μια αλλαγή στο ήθος, στον τρόπο που οι άνθρωποι παίρνουν τις καθημερινές τους αποφάσεις, είναι απαραίτητη για την επίτευξη της ισότητας και την πραγμάτωση της δικαιοσύνης.

Δεν αρκεί ούτε η ιστορία ούτε γενικώς η πολιτική - απαιτείται πρώτα απ’ όλα μια ηθική επανάσταση, μια επανάσταση στην ανθρώπινη ψυχή. Αν θέλεις την ισότητα, καταλήγει ο Κοέν, δεν μπορείς να είσαι τόσο πλούσιος.