ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Τίτλος: Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας
Συγγραφείς: Δημήτρης Δημητρόπουλος, Στέφανος Κακλαμάνης, Βίκτωρ Θ. Μελάς, Νίκος Μπελαβίλας, Αναστασία Στουραΐτη, Γιώργος Τόλιας
Επιστημονική επιμέλεια: Γιώργος Τόλιας
Έκδοση: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2010,
Σελίδες: 271 με 115 έγχρωμες και 87 α/μ εικόνες
ISBN: 978-960-250-445-1
Τιμή με έκπτωση: 40,90€ χαρτόδετο, 50,00€ πανόδετο


Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης παλαιών χαρτών του Αιγαίου Πελάγους, που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (11 Νοεμβρίου 2010 έως 29 Μαΐου 2011). Το Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου ιδρύθηκε το 2002 με τη δωρεά του Βίκτωρος και της Νιόβης Μελά. Η έκθεση παρουσιάζει τις εικόνες του Αιγαίου, όσες αποτυπώθηκαν σε χάρτες και γεωγραφικά έργα κατά τους πρώιμους νεότερους χρόνους. Πρόκειται για μια καθοριστική περίοδο, καθώς από τον ύστερο Μεσαίωνα, στο πλαίσιο της λατινικής κυριαρχίας σε ακτές και νησιά του Αιγαίου, οικοδομείται και σταδιακά παγιώνεται η γεωγραφική έννοια και η χαρτογραφική εικόνα του «Αρχιπελάγους», της λειτουργικής ενότητας των ακτών και των νησιών του Αιγαίου, μιας ενότητας με οικονομικό, γεωγραφικό και εξουσιαστικό χαρακτήρα. Με τη σειρά της, η οθωμανική κατάκτηση επικάθεται στο «Αρχιπέλαγος» των Λατίνων και ολοκληρώνει την πολιτική του ενοποίηση, μετατρέποντάς το σε «οθωμανική λίμνη». Η χρονική περίοδος που καλύπτεται από την έκθεση αρχίζει με την εμφάνιση του Αιγαίου ως ειδικού θέματος στη δυτική χαρτογραφία κατά τον ύστερο Μεσαίωνα και σταματά με την πλήρη ένταξή του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σκοπός της έκθεσης είναι να παρουσιάσει τη σχετική με το Αιγαίο χαρτογραφική παραγωγή και να την εντάξει στο ιστορικό της πλαίσιο. Να αναδείξει δηλαδή τους λόγους για τους οποίους σχεδιάστηκαν και κυκλοφόρησαν οι χάρτες του Αιγαίου και να φωτίσει τις ποικίλες ανάγκες – πρακτικές, γνωστικές ή ενημερωτικές – που καλύπτουν οι χάρτες. Κυρίως όμως να ερμηνεύσει τη συγκρότηση και τη λειτουργία της εικόνας του Αιγαίου που πρότειναν οι χαρτογράφοι, και η οποία τελικά εντυπώθηκε στις συνειδήσεις του κοινού. Την εικόνα αυτή την υφαίνουν ποικίλες προσεγγίσεις: οι εμπειρικές χαρτογραφήσεις των εμπορευόμενων ναυτικών, οι λόγιες εξακριβώσεις των κοσμογράφων, οι χαρτογραφικές πρακτικές των μηχανισμών της αποικιακής εξάπλωσης. Οι προσεγγίσεις αυτές λειτουργούν ταυτόχρονα και συμπληρώνουν η μία την άλλη. Μέσα από αυτές αναδύονται τα επάλληλα δίκτυα που ορίζουν την ενότητα του χώρου, καθώς και η σύνθετη αλληλεπίδραση της οικονομίας, της πολιτικής και της ιστορίας στη διαμόρφωση της γεωγραφικής οπτικής. Όπως σημειώνει στον Πρόλογό του ο Βίκτωρ Θ. Μελάς, «από τότε που κατοικήθηκαν τα νησιά του και τα παράλιά του το Αιγαίο ήταν θάλασσα που δεν αποτελούσε εμπόδιο αλλά γέφυρα επικοινωνίας για όσους είχαν εγκατασταθεί στις ακτές του. Και όχι μόνο, όταν υπάρχουν πλέον αποδείξεις ότι από νωρίς το Αιγαίο διαδραμάτιζε το ρόλο του κέντρου μεταξύ τριών ηπείρων». Στο εισαγωγικό σημείωμά του, ο Γιώργος Τόλιας επισκοπεί τη διαδοχή των θαλασσινών κοινοπολιτειών του Αιγαίου μέσα στον ιστορικό χρόνο. Ο Νίκος Μπελαβίλας αναλύει το σύνθετο ζήτημα των εγκαταστάσεων στον χώρο του Αιγαίου από τον ύστερο Μεσαίωνα και μετά, ερμηνεύοντας την ανάπτυξη του οικιστικού δικτύου του Αιγαίου σε συνάρτηση με τα ποικίλα δίκτυα επικοινωνιών, ενώ ο Δημήτρης Δημητρόπουλος φωτίζει τις ιδιότυπες οικονομικές, κοινωνικές και εξουσιαστικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στα νησιά και τις ακτές του Αιγαίου κατά την περίοδο μετάβασης από τη λατινική στην οθωμανική κυριαρχία. Η Αναστασία Στουραΐτη αναλύει τις χρήσεις και τις λειτουργίες της έντυπης βενετικής χαρτογραφίας του Αιγαίου στο πλαίσιο των εξουσιαστικών μηχανισμών της μητρόπολης. Τέλος, ο Στέφανος Κακλαμάνης προχωρά στην αναλυτική τεκμηρίωση της χαρτογραφικής αφήγησης της ναυμαχίας της Παροναξίας (1651), όπως αυτή αποτυπώθηκε στους χάρτες των βενετών αξιωματικών που συμμετείχαν σε αυτήν.

Τίτλος: Η Ελληνική Κασέλα
Συγγραφέας: Βιργινία Ματσέλη Εθνολόγος, Άρης Τσαραβόπουλος Αρχαιολόγος
Επιστημονική Θεώρηση:Φοίβος Ανωγειανάκης
Έκδοση: Μουσείο Μπενάκη & Εκδόσεις Καπόν
Σελίδες: 168
Εικόνες: 270
ΙSBN: 978-960-6878-12-1

Τιμή με έκπτωση: 57,00€


Η κασέλα υπήρξε για πολλούς αιώνες το μοναδικό φυλακτικό έπιπλο του ελληνικού σπιτιού. Αντικείμενο μεγάλης χρηστικής αξίας, καθώς συνδεόταν με ποικίλες εκδηλώσεις του καθημερινού βίου και τους σημαντικότερους σταθμούς της ανθρώπινης ζωής (γέννηση, γάμος, θάνατος), το έπιπλο αυτό απέκτησε από πολύ νωρίς μια βαθύτερη, συμβολική διάσταση στη φαντασία του ελληνικού λαού. Εκκινώντας από αυτή τη διαπίστωση, οι συγγραφείς του βιβλίου δεν περιορίζονται απλώς σε μια συστηματική παρουσίαση των γενικών τυπολογικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κασέλας και των κατά τόπους παραλλαγών της. Αντλώντας από τα πλούσια κοιτάσματα της ελληνικής λαογραφίας και από τους καρπούς μιας μακροχρόνιας επιτόπιας έρευνας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, προχωρούν σε μια εις βάθος ερμηνεία των πλούσιων διακοσμήσεων με τη φιλοδοξία να προσφέρουν στον σύγχρονο Έλληνα ένα ερμηνευτικό «κλειδί» για να ξεκλειδώσει τα μυστικά των λησμονημένων αυτών επίπλων και να ανασύρει τους θησαυρούς του ελληνικού λαϊκού ψυχισμού που φυλάνε μέσα τους.

Τίτλος: Ο Κάτης και ο Μποντικός
Κριτική έκδοση, Εισαγωγή, Σχόλια, Γλωσσάριο: Κατερίνα Τικτοπούλου
Εκδόσεις: Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, Ηράκλειο 2010
Σελίδες: 111
ISBN: 978-960-9480-02-4

Τιμή με έκπτωση: 8,55€


Μια έμμετρη σατιρική ιστορία με ζώα

«Στη λογοτεχνική παραγωγή της Βενετοκρατούμενης Κρήτης συγκαταλέγονται δύο αφηγηματικά ποιήματα που ανήκουν στο δημοφιλές είδος των έμμετρων ιστοριών με ζώα: η Γαδάρου, λύκου και αλουπούς διήγησις ωραία, που τυπώθηκε το 1539 στη Βενετία και στη συνέχεια γνώρισε πολλές ανατυπώσεις, και ο Κάτης και ο Μποντικός, που παραδίδεται από ένα μόνο χειρόγραφο, γραμμένο πιθανότατα το 1540, και, όσο γνωρίζουμε, δεν έκανε καμία έκδοση. Αμφότερα τα έργα είναι ανώνυμα, στιχουργημένα σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο δίστιχο και θεματικά συναφή, καθώς αφηγούνται με διάθεση σατιρική και στόχευση ηθικοδιδακτική την ευτράπελη φιλία ανάμεσα σε ζώα που θεωρούνται παραδοσιακοί εχθροί ..... Το ποίημα του Κάτη και του Μποντικού, αφηγείται την περιπέτεια της κατ’ επίφαση φιλίας ενός γάτου και ενός ποντικού και καταλήγει, συντηρητικότερα, στην παραίνεση να υποψιαζόμαστε πάντοτε, σε κάθε πράξη μας, την ύπαρξη πιβουλιάς, δόλου...... ο Κάτης μοιάζει να πληρεί τις προϋποθέσεις μιας αντίστοιχης αναγνωστικής επιτυχίας: ιστορία σύντομη και έμμετρη, σατιρική, με αρκετό χιούμορ, με έξυπνη και κυρίως γρήγορη πλοκή και με καθόλου ευκαταφρόνητα στιχουργικά και αφηγηματικά χαρίσματα. Μοιάζει έτσι παράδοξο το γεγονός ότι το ποίημα αυτό δεν έφτασε τελικώς στο τυπογραφείο, μολονότι μάλιστα συνέπεσε χρονικά με τη λεγόμενη "άνοιξη του νεοελληνικού βιβλίου στη Βενετία" (Follieri 1969, 164). Δεν αποκλείεται, βέβαια, η έκδοση του Κάτη να είχε πραγματοποιηθεί και απλώς σήμερα να λανθάνει, υπόθεση που ενθαρρύνεται όχι μόνο από τα πολυάριθμα παράλληλα έργων που τυπώθηκαν και δεν επιβίωσαν με κάποιο αντίτυπό τους αλλά και από τη συνύπαρξη στο χειρόγραφο του σατιρικού ποιήματος με το κείμενο του εκδομένου τότε Απόκοπου.» απόσπασμα απο την εισαγωγή του βιβλίου

Τίτλος: Η Ελληνική Αρχαιότητα
Συγγραφέας: Δ.Ι. Κυρτάτας & Σ.Ι. Ράγκος
Εκδόσεις: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, Ίδρυμα Μανώλη Τριανταφυλλίδη, Θεσσαλονίκη 2010
Σελίδες: 419
ISBN: 978-960-231-136-3
Τιμή με έκπτωση: 19,00€



Στόχος του βιβλίου είναι να παρουσιάσει με τρόπο ωφέλιμο και ερεθιστικό για τους διδάσκοντες και τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης την ελληνική ιστορία από τον 8ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. Κατάλληλος δρόμος για τη συνάντηση με το συγκεκριμένο ιστορικό παρελθόν κρίθηκε αυτός που ορίζεται από το τρίπτυχο πόλεμος – πολιτική (έννοιες με τεράστιες ιδεολογικές και πρακτικές διαστάσεις στην ελληνική αρχαιότητα) – πολιτισμός (ως σύνολο αντιλήψεων που διαπότιζαν τους σύγχρονους και επιτευγμάτων που σημάδεψαν τους μεταγενέστερους).
Η αφηγηματική μέθοδος που προκρίθηκε ήταν αυτή της συνεχούς αφήγησης, η οποία διακόπτεται μόνο στους αρμούς και στις αρθρώσεις της, ενώ το εικονογραφικό στοιχείο περιορίστηκε στους απαραίτητους χάρτες. Όπως γράφει ο συντονιστής της σειράς, «το ύφος του βιβλίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ηροδότειο, συνδυάζοντας την αναγνωστική μάθηση με την αναγνωστική τέρψη».
Στα ξεχωριστά κεφάλαια και υποκεφάλαια εξετάζονται τα πολεμικά, πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα της κάθε εποχής (αρχαϊκή, κλασική, ελληνιστική, ελληνορωμαϊκή), όσα θεώρησαν οι δύο συγγραφείς ενδεικτικά, ώστε να δοθεί ανάγλυφα η εικόνα της κάθε περιόδου, με τις φωτεινές και τις σκοτεινές πλευρές της. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθενται Επιλεγόμενα, Χρονολόγιο και Ευρετήριο.
Ο Δ. Κυρτάτας είναι καθηγητής Aρχαίας Iστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και ο Σπ. Ράγκος επίκουρος καθηγητής Kλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

To εγχειρίδιο αναπληρώνει, για πρώτη φορά στην ιστορία της εκπαίδευσής μας, ένα κενό της σχολικής αρχαιογνωσίας: το μερίδιο Pωμαίων στη συγκρότηση και στην παράδοση της κλασικής παιδείας. O συγγραφέας αποτυπώνει με συναρπαστικό τρόπο τη συγγένεια και τη συνέχεια του ρωμαϊκού με τον ελληνικό κόσμο. Παρουσιάζει τις συμπτώσεις και τις αποκλίσεις των δύο μερών του κλασικού ανθρωπισμού, κυρίως σε θέματα πολιτικής και πολιτισμού. Ο Θ. Παπαγγελής είναι καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας στο Α.Π.Θ.




Το βιβλίο παρουσιάζει την ανάπτυξη της φιλοσοφικής σκέψης από τον 6ο αι. π.Χ. ως τον 6ο αι μ.Χ. στον ελληνόφωνο κόσμο της εποχής. Οι συγγραφείς πετυχαίνουν να αναδείξουν τα κυρίαρχα ζητήματα των σημαντικότερων φιλοσοφικών ρευμάτων της αρχαιότητας, αξιοποιώντας κάθε διδακτικό τρόπο, από την αναλυτική έκθεση και την ανασυγκρότηση επιχειρημάτων ως και τη σύνθεση φανταστικών διαλόγων και επιστολών μεταξύ των αρχαίων φιλοσόφων.


Στην Εισαγωγή του βιβλίου ορίζονται με συντομία βασικές έννοιες και διακρίσεις του λόγου, τα όρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, και πληροφορίες για την παράδοση των κειμένων. Το κύριο μέρος διαιρείται σε πέντε κεφάλαια που περιγράφουν τα γραμματειακά είδη όπως αυτά εξελίχθηκαν στις αντίστοιχες περιόδους της ελληνικής αρχαιότητας. Προτάσσοντας σε κάθε περίοδο πλούσια σχόλια για τα ιστορικά συμφραζόμενά της, ο συγγραφέας, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πετυχαίνει να μην απομονώνονται τα πρόσωπα και τα πράγματα από τα γεγονότα που τα διαφωτίζουν. Στο τέλος παρατίθεται Ευρετήριο των συγγραφέων και Μικρό λεξικό φιλολογικών και αρχαιογνωστικών όρων.



Το βιβλίο είναι μια εισαγωγή στην αρχαϊκή επική ποίηση, με έμφαση στα δύο ομηρικά έπη, προορισμένη για διαταξική υποστήριξη της διδασκαλίας τους στο Γυμνάσιο.
Η Εισαγωγή ορίζει το ευρύτερο πλαίσιο της ομηρικής ποίησης: Aνιχνεύει την ταυτότητα του Ομήρου και την υποθετική σχέση των ομηρικών επών με την ιστορία. Σχολιάζει το ύφος και τη γλώσσα, τον τρόπο σύνθεσης, εκφοράς και πρόσληψής τους, καθώς και τις αναλογικές ομοιότητες και διαφορές Ιλιάδας και Οδύσσειας.



Το βιβλίο επιχειρεί να παρουσιάσει απλά (αλλά όχι απλοϊκά) την ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Στην πραγματικότητα καλύπτει λίγο πολύ όλο το φάσμα της ελληνικής, από τα προϊστορικά χρόνια ως τις μέρες μας, αποκαλύπτοντας με συναρπαστική ενάργεια τα μυστικά της γλώσσας και της γραφής ειδικότερα, δίνοντας έμφαση όχι μόνο στις πληροφορίες αλλά και στους μηχανισμούς που τις παράγουν και τις νοηματοδοτούν. Συγχρόνως, διαφωτίζει, με νηφάλιο και τεκμηριωμένο τρόπο, παθολογικές εκτροπές στην πορεία της ελληνικής.

Τίτλος: Ο Χώρος του Επιστημονικού Εργαστηρίου (16ος-20ός αιώνας)
Επιμέλεια: Ρεντετζή Μαρία
Μετάφραση: Αμαλία Χατζηευγενιάδου
Πρόλογος: Αριστείδης Μπαλτάς
Έκσοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2010
Σελίδες: 464
ISBN: 978-960-524-316-6
Τιμή με έκπτωση: 27,00€


Μέσα από την οπτική των σπουδών επιστήμης και τεχνολογίας, ο συλλογικός αυτός τόμος επικεντρώνεται στο επιστημονικό εργαστήριο ως κατεξοχήν χώρο παραγωγής γνώσης στις φυσικές κυρίως επιστήμες και τις επιστήμες της ζωής. Η έμφαση δίνεται στις μεταλλάξεις που υφίσταται ο φυσικός χώρος του επιστημονικού εργαστηρίου σε μια διάρκεια πέντε αιώνων. Οι αλλαγές αυτές οδηγούν ταυτόχρονα στο μετασχηματισμό των πολιτικών συνεργασίας μεταξύ των επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων, της ιεραρχικής δομής των ερευνητικών ομάδων με βάση το φύλο και πολύ περισσότερο της ίδιας της επιστημονικής πρακτικής και της έννοιας του πειράματος. Ο τόμος μελετά την κουλτούρα και την αρχιτεκτονική των διαφόρων μορφών του επιστημονικού εργαστηρίου, και μέσα από αυτές ιχνηλατεί παραδοχές που έχουν να κάνουν με το ποιος/ποια έχει τελικά πρόσβαση στην επιστήμη και υπό ποιες προϋποθέσεις –επιστημολογικές και κοινωνιολογικές– γίνεται η διεξαγωγή της.