ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Σαν το καΐκι που περνά ανάμεσα στα ψηλά κύματα ενώ το πλοίο της γραμμής θαλασσοδέρνεται - κινήθηκα ανάμεσα στα ποιήματα και τράβηξα την γραμμή της αισιοδοξίας που νομίζω πως υπάρχει.

Πιστεύω πως δεν πρόδωσα την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη - με αυτόν τον ελιγμό ανάμεσα στις στροφές του - πρόθεση μου είναι να σας στείλω στα ποιήματα να βρείτε εκεί όλο τους το βάθος και την σοβαρότητα.

Δεν διάλεξα ποιήματα. Κάποιος άλλος θα διάλεγε πιο εύστοχα. Ζωγράφισα τις εικόνες που λάμπανε ανάμεσα στα ποιήματα και βρήκα ένα δικό μου - δικό τους - μονοπάτι στο φως.

Α.Κ.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το δεύτερο στη νέα σειρά: "Αν διάβαζα... ποιητές της γενιάς του '30". Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος εμπνέεται από τους στίχους των μεγάλων ποιητών της γενιάς του ’30 και γράφει παραμύθια με φόντο τις μοναδικές του εικόνες.

Στο βιβλίο αυτό ο ίδιος γράφει στο σημείωμά του:

"Όταν διαβάζοντας τα ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου έφτασα στο ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ, σαν να ξεπήδησε μπροστά μου ο ίδιος ο Εγγονόπουλος. Μήπως τα ποιήματά του δεν είναι πασχαλινά χαλκούνια; νυχτερινά υπέρλαμπρα μετέωρα του αττικού ουρανού;
Το χέρι του που γράφει δεν είναι λαμπρό μέσ' στον ήλιο, και φωτεινό από αστραφτερά πυροτεχνήματα τη νύχτα; Όταν μιλά δεν ρημάζουν το παν φοβεροί σεισμοί; Ηφαίστεια δεν
ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε στα ουράνια την οργή τους;
Μήπως ο Νίκος Εγγονόπουλος δεν είναι ο γιος του στρατηγού Μπολιβάρ;
Μέσα στη σκιά, στα σκοτεινότερα στενά της αγοράς, πίσω από τη μάσκα του ιταλού πυροτεχνουργού - κου-κου, σε γνωρίσαμε, ευγενικέ κύριε Εγγονόπουλε!"

Με αυτά στο νου του, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γράφει την ιστορία ενός ποιητή που ήθελε να στέλνει αστέρια στον ουρανό. Bεγγαλικά! Αστραπές, πεφταστέρια και θρύψαλα φεγγαριού είναι τα υλικά που διαλέγει για να στολίσει τον ουρανό με πυροτεχνήματα και λαμπερά ποιήματα.

 "Ο βαρύς χειμώνας, τα μαύρα σύννεφα, η άνοιξη, όλα στριμώχνονται να χωρέσουν στο χείμαρρο των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου. Ζήτησα την άνοιξη, ωστόσο παραμονεύουν σύννεφα που δεν ξεδίψασαν και που τα τραγούδια δεν ξορκίζουν. Πρώτη μου συντροφιά σ’ αυτή την αναζήτηση στάθηκε η ανθολογία των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου από τη Χρύσα Προκοπάκη. Χρειάστηκε όμως να ανατρέξω στο σύνολο του έργου του για να έχω τη δική μου γνώμη. Από δίπλα και η βιογραφία του ποιητή από τον Παντελή Πρεβελάκη. Τριγύρισα και σε άλλα βιβλία· μέχρι και στις "Μεγάλες προσδοκίες" του Ντίκενς για να θυμηθώ πώς περιγράφει την κυρία Χάβισαμ.
Θα ευχηθούμε λοιπόν μαζί με τον ποιητή να τα συμφιλιώσει όλα το κορίτσι που αγαπά τις πεταλούδες. Με τόσες πολλές πεταλούδες που μαζεύτηκαν δεν θα ’ρθει η άνοιξη;"

Με αυτά στο νου του, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γράφει ένα παραμύθι για τις περιπέτειες της Ρόζας, ενός μικρού κοριτσιού που κυνήγησε μια πεταλούδα μέσα στην καταιγίδα.

 Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης του Αλέξη Κυριτσόπουλου με τίτλο «Ζωγραφική για τον Αριστοφάνη» που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στο Πολιτιστικό του Κέντρο στην Πάτρα (22 Μαρτίου-7 Μαΐου 2006). Στην έκθεση αυτή ο γνωστός ζωγράφος και εικονογράφος συγκέντρωσε όλη τη δουλειά του –διακόσιες περίπου ζωγραφιές μικρών και μεγάλων διαστάσεων- που είχε ως θέμα ή αφορμή δύο κορυφαία έργα του Αριστοφάνη, τους Αχαρνείς και τη Λυσιστράτη, από την εποχή της πρώτης παράστασης των «Αχαρνέων» από τον Διονύση Σαββόπουλο το 1976 ως το 2003. 

Στα σχέδια και τις ζωγραφιές για τους «Αχαρνείς», ο πόλεμος και η ειρήνη, η συλλογική δράση του χορού και οι περιπέτειες των πρωταγωνιστών, το θαυμαστό, το τρομερό, το ευτράπελο και το γελοίο αποτυπώνονται με τη χρωματική γενναιοδωρία και την ευφρόσυνη ελευθερία του Κυριτσόπουλου.