Πλαστές αρχαιότητες και παραχάραξη της ιστορίας
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 7:29 π.μ.
Τίτλος: Πλαστές αρχαιότητες και παραχάραξη της ιστορίας
Συγγραφέας: Μιχάλης Α. Τιβέριος
Έκδοση: ΜΙΕΤ, Αθήνα 2014
Σελίδες: 113 με 43 α/μ και έγχρωμες εικόνες
ISBN: 978-960-250-609-7
Τιμή με έκπτωση: 12,60€
Συγγραφέας: Μιχάλης Α. Τιβέριος
Έκδοση: ΜΙΕΤ, Αθήνα 2014
Σελίδες: 113 με 43 α/μ και έγχρωμες εικόνες
ISBN: 978-960-250-609-7
Τιμή με έκπτωση: 12,60€
Η κατασκευή πλαστών ή
κίβδηλων αρχαιοτήτων συνιστά ένα μείζονος σημασίας ζήτημα, στο οποίο δεν έχει
δοθεί μέχρι σήμερα η δέουσα σημασία. Με τις πλαστές ή κίβδηλες αρχαιότητες
παραπλανάται η αρχαιολογική έρευνα, παραχαράσσεται η ιστορική αλήθεια,
παραμορφώνεται η εικόνα του παρελθόντος. Στη μελέτη αυτή ο συγγραφέας
αποδεικνύει ότι ένα μολύβδινο έλασμα από τη Σικελία, που σήμερα φυλάσσεται στο
Αρχαιολογικό Μουσείο του Ακράγαντα και φέρει εγχάρακτη διονυσιακή σκηνή με
πλοίο, είναι πλαστό. Στη συνέχεια εξετάζει τις επιπτώσεις που είχε στην έρευνα η
εκτίμηση ότι το έλασμα ήταν γνήσιο και διερευνά το ζήτημα των πλαστών
αρχαιοτήτων από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας,
όλες οι κατηγορίες μνημείων της αρχαίας ελληνικής τέχνης έχουν αποτελέσει πηγές
έμπνευσης για την κατασκευή πλαστών έργων. Εξάλλου, έργα κίβδηλα ή πλαστά δεν
ήταν άγνωστα και στην ελληνική αρχαιότητα. Πλαστές δημιουργίες απαντούν και στο
χώρο της αρχαίας φιλολογίας. Έχουν διασωθεί κείμενα, για παράδειγμα λόγοι,
διάλογοι ή επιστολές, που από την αρχαιότητα αποδίδονταν λανθασμένα σε μεγάλες
πνευματικές μορφές, όπως στον Πλάτωνα και τον Ισοκράτη. Τα κίνητρα για την
κατασκευή πλαστών ή κίβδηλων έργων είναι ποικίλα και μερικές φορές συνυπάρχουν
στην ίδια περίπτωση περισσότερα από ένα. Βέβαια, το πιο συνηθισμένο κίνητρο
είναι η προσδοκία οικονομικού οφέλους. Η πλαστουργία κατά κύριο λόγο και
δευτερευόντως η κιβδηλοποιία θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως παραβατικές πράξεις
που στρέφονται κατά της ιστορίας, της δημόσιας πίστης και γενικότερα κατά της
κοινωνίας.
Ο
ΜΙΧΑΛΗΣ Α. ΤΙΒΕΡΙΟΣ γεννήθηκε στην Άνδρο (1947). Από το 1975 ανήκει στο
διδακτικό προσωπικό του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1987
εξελέγη καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας. Διηύθυνε τις πανεπιστημιακές ανασκαφές
στη Σίνδο (1990-2002) και στο Καραμπουρνάκι (1994-2013). Υπήρξε μέλος της
Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την ΟΥΝΕΣΚΟ (1992-1994) και του Εθνικού
Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (1994-1998, 2001-2004, 2008-2009). Είναι
μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (από
το 1995), του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (από το 2014)· του Κεντρικού
Αρχαιολογικού Συμβουλίου (από το 2014)· του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου
του Βερολίνου (από το 1989), της Academia
Scientiarum et Artium Europaea (από το 1993), της
Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών (από το 1988) κ.ά. Το 1999 αναγορεύτηκε επίτιμος
διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης, ενώ το 2011 εξελέγη τακτικό μέλος της
Ακαδημίας Αθηνών.
Ετικέτες ΙΣΤΟΡΙΑ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΜΙΕΤ, ΜΙΧΑΛΗΣ Α. ΤΙΒΕΡΙΟΣ
Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 7:18 π.μ.
Τίτλος:
Τα "Παλιόκαστρα" του Πηλίου
Συγγραφέας: Κώστας Λιάπης
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2010
Σελίδες: 494
ISBN: 978-960-9439-00-8
Τιμή με έκπτωση: 20,00€
"Όλα τα κάστρα και οι πύργοι και τα καστέλια που 'ναι στεριωμένα στα χώματά μας, έχουν να μας ανιστορήσουν κι από μια ιστορία, τη δική τους ιστορία, τη δική τους ζωή έχουν να μας διηγηθούν μια ζωή που την κοιλοπονούσε η πέτρα και το χώμα, που την ανάθρεψε ο ιδρώτας, το δάκρυ και το αγκομαχητό του ανθρώπου και την άντρωσε ο πόλεμος και το φονικό". Γιάννης Γκίκας Μια τέτοια, θαμμένη στα πούσια των αιώνων, ιστορία, έχουν να μας ανιστορήσουν και τα "Παλιόκαστρα" που καταγράφονται στο παρόν βιβλίο. Ταπεινά χτίσματα των μεσαιωνικών και υστερομεσαιωνικών κατά κανόνα χρόνων, τούτα τα ρεπιασμένα ή σχεδόν εντελώς πια αφανισμένα οικοδομικά λείψανα. "Κάστρα της αναγκιάς", όπως μνημονεύονται απ' τους παλιούς ιστορικούς και λόγιους, κάποια απ' τα οποία πρέπει να στήθηκαν πάνω σε ακροπόλεις των μνημονευομένων από τους αρχαίους ιστορικούς και περιηγητές προχριστιανικών μαγνητικών πόλεων. Σε δασιά παράταξη όλα τούτα τ' αφανισμένα από τις καταδρομές των καιρών και των ανθρώπων απομεινάρια, δίνουν το στίγμα τους σε όλον τον παράλιο χώρο του Πηλίου, τόσο απ' τη μεριά της "άξενης" ακτής του Αιγαίου, όσο και απ' την πλευρά της ήμερης ακρογιαλιάς του Παγασητικού κόλπου. Ανερεύνητα σχεδόν όλα τούτα τα μνημειακά λείψανα από την επίσημη Πολιτεία, πέρασαν στη μνήμη των συγκαιρινών Πηλιορειτών μόνο μέσα από τη διατηρημένη από γενιά σε γενιά τοπωνυμιακή τους επισήμανση και από μια θολά διαιωνισμένη από μνήμες γερόντων και φιλολογικές αναφορές λογίων σειρά θρύλων και παραδόσεων ή και θολών συσχετίσεων με τις αποσπασματικές αναφορές αρχαίων και νεότερων ιστορικών ερευνητών και λόγιων περιηγητών για τα παράλια αρχαία πολίσματα του ίδιου χώρου. Με βάση τούτα τα λειψά και νεφελώδη στοιχεία, κι όσες ακόμα μνήμες παλιών ξέθαψε κι όσα επιφανειακά ευρήματα διαπίστωσε με εικοσάχρονο τραχύ προσωπικό αγώνα μέσα στ' άγρια και τραχιά δασυνάρια της πηλιορείτικης χλωρίδας ο συγγραφέας της παρούσας μονογραφίας, εκπληρώνοντας ένα ακόμα τάμα και χρέος του στην τοπική πηλιορείτικη ιστορία, προσπάθησε και συνέθεσε στο βαθμό που δυνήθηκε τα αφανισμένα πορτραίτα τούτων των ιστορικών μνημείων της γενέθλιας γης του.
Τίτλος: Θεσσαλικό Ιδίωμα - Από τα κοινωνικά σημεία στη γλωσσική ιδεολογία
Συγγραφέας: Ευάγγελος Κουρδής
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2007
Σελίδες: 190
ISBN: 978-960-8029-49-Χ
Τιμή με έκπτωση: 16,00€
Η σχέση μεταξύ διαλέκτου ή ιδιώματος και κοινής γλώσσας υπήρξε ένα από τα θέματα που από νωρίς απασχόλησαν την έρευνα τη σχετική με την ποικιλία που εμφανίζει μια συγκεκριμένη γλώσσα. Στην έρευνα αυτή σημαντικά συμπεράσματα προέκυψαν από την εξέταση του προβλήματος της σχέσης γλώσσας, λαού και περιβάλλοντος. Σ' ένα παρόμοιο πλαίσιο εντάσσεται και η συγκεκριμένη συγγραφική προσπάθεια, η οποία επιχειρεί να ερμηνεύσει τη διαμόρφωση της συγκεκριμένης ιδεολογίας για το Θεσσαλικό Ιδίωμα (Θ.Ι.), καθώς και τις κοινωνικές πρακτικές που το συνοδεύουν. Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο γλωσσικό σύστημα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τα υπόλοιπα συγγενή του γλωσσικά συστήματα. Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί ν' αποτελέσει μια συμβολή στο χώρο της γλωσσολογικής έρευνας για το θεσσαλικό χώρο, καθώς από το 1909, όταν ο θεσσαλικής καταγωγής Αχιλλέας Τζάρτζανος έγραψε το έργο "Περί της Συγχρόνου Θεσσαλικής Διαλέκτου", η Θεσσαλία δεν κίνησε το ενδιαφέρον των ερευνητών για σημαντικής έκτασης επιτόπιες γλωσσολογικές έρευνες.
Από τότε μέχρι σήμερα το Θεσσαλικό Ιδίωμα όχι μόνο δεν απώλεσε μέρος του ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά, αντίθετα, το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο γλωσσικό σύστημα αυξήθηκε και καταγράφεται και σε νέα επικοινωνιακά μέσα (διαδίκτυο), αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων και αστεϊσμού μεταξύ όλο και νεότερων ηλικιακών ομάδων, που κάποτε αγνοούσαν γλωσσικά χαρακτηριστικά τοπικών ιδιωμάτων και διαλέκτων, αλλά και που αναπαράγουν εικονογλωσσικά στερεότυπα και γλωσσικές προκαταλήψεις για το τοπικό ιδίωμα της Θεσσαλίας. Σκοπός της συγγραφικής αυτής προσπάθειας δεν είναι να παρουσιαστούν μόνο τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας, αλλά και να συμπληρωθούν νέα στοιχεία για την κοινωνική εικόνα του Θεσσαλικού Ιδιώματος.
Η προσπάθεια αυτή κινείται με βάση το ενδιαφέρον που δείχνει η ελληνική κοινή γνώμη για το Θεσσαλικό Ιδίωμα, ενδιαφέρον που ξεκινά αναλύοντας τα σημεία της εποχής μας αναφορικά με το ιδίωμα, αλλά που ολοκληρώνεται καταγράφοντας την ιδεολογική προσέγγιση του ιδιώματος, στηριζόμενη στα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά Θεσσαλών και μη Θεσσαλών πληροφορητών.
Τίτλος: Υδρόβια Εντομολογία
Συγγραφέας: Δ.Κ. Σταμόπουλος
Επιμέλεια: Σ. Κορομηλή
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2007
Σελίδες: 199
ISBN: 978-960-8029-62-0
Τιμή με έκπτωση: 16,00€
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να καλύψει διδακτικές κυρίως ανάγκες του μαθήματος "Υδρόβια Εντομολογία" που διδάσκεται στους φοιτητές του Τμήματος Γεωπονίας Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Αποτελεί όμως παράλληλα και μία πρώτη προσπάθεια προσέγγισης ενός κλάδου της Εντομολογίας που μέχρι σήμερα δεν είχε τύχει ιδιαίτερης προσοχής στην Ελλάδα, ίσως λόγω της περιορισμένης οικονομικής σημασίας που παρουσιάζουν τα υδρόβια είδη. Η τεράστια όμως οικολογική σημασία τους τόσο στην τροφική αλυσίδα όσο και στον τομέα της εκτίμησης του βαθμού μόλυνσης των υδρόβιων οικοσυστημάτων αποτέλεσε και το έναυσμα ώστε να ξεκινήσει μια πρώτη μελέτη αφ' ενός της καταγραφής των ειδών που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, αφ' ετέρου δε των στοιχείων της βιοοικολογίας τους. Το κείμενο συνοδεύεται από περίπου 160 έγχρωμες φωτογραφίες και σχήματα και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο γίνεται μία σύντομη αναφορά σε στοιχεία γενικής εντομολογίας (ανατομικά χαρακτηριστικά ενηλίκων και ατελών σταδίων των εντόμων, περιγραφή των κυριότερων συστημάτων, φυσιολογία της αναπνοής των υδροβίων ειδών), στο δε δεύτερο περιγράφονται βιοοικολογικά στοιχεία υδρόβιων ή/και αμφιβιοτικών ειδών που ανήκουν σε 51 οικογένειες και 11 τάξεις.
Συγγραφέας: Κώστας Λιάπης
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2010
Σελίδες: 494
ISBN: 978-960-9439-00-8
Τιμή με έκπτωση: 20,00€
"Όλα τα κάστρα και οι πύργοι και τα καστέλια που 'ναι στεριωμένα στα χώματά μας, έχουν να μας ανιστορήσουν κι από μια ιστορία, τη δική τους ιστορία, τη δική τους ζωή έχουν να μας διηγηθούν μια ζωή που την κοιλοπονούσε η πέτρα και το χώμα, που την ανάθρεψε ο ιδρώτας, το δάκρυ και το αγκομαχητό του ανθρώπου και την άντρωσε ο πόλεμος και το φονικό". Γιάννης Γκίκας Μια τέτοια, θαμμένη στα πούσια των αιώνων, ιστορία, έχουν να μας ανιστορήσουν και τα "Παλιόκαστρα" που καταγράφονται στο παρόν βιβλίο. Ταπεινά χτίσματα των μεσαιωνικών και υστερομεσαιωνικών κατά κανόνα χρόνων, τούτα τα ρεπιασμένα ή σχεδόν εντελώς πια αφανισμένα οικοδομικά λείψανα. "Κάστρα της αναγκιάς", όπως μνημονεύονται απ' τους παλιούς ιστορικούς και λόγιους, κάποια απ' τα οποία πρέπει να στήθηκαν πάνω σε ακροπόλεις των μνημονευομένων από τους αρχαίους ιστορικούς και περιηγητές προχριστιανικών μαγνητικών πόλεων. Σε δασιά παράταξη όλα τούτα τ' αφανισμένα από τις καταδρομές των καιρών και των ανθρώπων απομεινάρια, δίνουν το στίγμα τους σε όλον τον παράλιο χώρο του Πηλίου, τόσο απ' τη μεριά της "άξενης" ακτής του Αιγαίου, όσο και απ' την πλευρά της ήμερης ακρογιαλιάς του Παγασητικού κόλπου. Ανερεύνητα σχεδόν όλα τούτα τα μνημειακά λείψανα από την επίσημη Πολιτεία, πέρασαν στη μνήμη των συγκαιρινών Πηλιορειτών μόνο μέσα από τη διατηρημένη από γενιά σε γενιά τοπωνυμιακή τους επισήμανση και από μια θολά διαιωνισμένη από μνήμες γερόντων και φιλολογικές αναφορές λογίων σειρά θρύλων και παραδόσεων ή και θολών συσχετίσεων με τις αποσπασματικές αναφορές αρχαίων και νεότερων ιστορικών ερευνητών και λόγιων περιηγητών για τα παράλια αρχαία πολίσματα του ίδιου χώρου. Με βάση τούτα τα λειψά και νεφελώδη στοιχεία, κι όσες ακόμα μνήμες παλιών ξέθαψε κι όσα επιφανειακά ευρήματα διαπίστωσε με εικοσάχρονο τραχύ προσωπικό αγώνα μέσα στ' άγρια και τραχιά δασυνάρια της πηλιορείτικης χλωρίδας ο συγγραφέας της παρούσας μονογραφίας, εκπληρώνοντας ένα ακόμα τάμα και χρέος του στην τοπική πηλιορείτικη ιστορία, προσπάθησε και συνέθεσε στο βαθμό που δυνήθηκε τα αφανισμένα πορτραίτα τούτων των ιστορικών μνημείων της γενέθλιας γης του.
Τίτλος: Θεσσαλικό Ιδίωμα - Από τα κοινωνικά σημεία στη γλωσσική ιδεολογία
Συγγραφέας: Ευάγγελος Κουρδής
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2007
Σελίδες: 190
ISBN: 978-960-8029-49-Χ
Τιμή με έκπτωση: 16,00€
Η σχέση μεταξύ διαλέκτου ή ιδιώματος και κοινής γλώσσας υπήρξε ένα από τα θέματα που από νωρίς απασχόλησαν την έρευνα τη σχετική με την ποικιλία που εμφανίζει μια συγκεκριμένη γλώσσα. Στην έρευνα αυτή σημαντικά συμπεράσματα προέκυψαν από την εξέταση του προβλήματος της σχέσης γλώσσας, λαού και περιβάλλοντος. Σ' ένα παρόμοιο πλαίσιο εντάσσεται και η συγκεκριμένη συγγραφική προσπάθεια, η οποία επιχειρεί να ερμηνεύσει τη διαμόρφωση της συγκεκριμένης ιδεολογίας για το Θεσσαλικό Ιδίωμα (Θ.Ι.), καθώς και τις κοινωνικές πρακτικές που το συνοδεύουν. Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο γλωσσικό σύστημα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τα υπόλοιπα συγγενή του γλωσσικά συστήματα. Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί ν' αποτελέσει μια συμβολή στο χώρο της γλωσσολογικής έρευνας για το θεσσαλικό χώρο, καθώς από το 1909, όταν ο θεσσαλικής καταγωγής Αχιλλέας Τζάρτζανος έγραψε το έργο "Περί της Συγχρόνου Θεσσαλικής Διαλέκτου", η Θεσσαλία δεν κίνησε το ενδιαφέρον των ερευνητών για σημαντικής έκτασης επιτόπιες γλωσσολογικές έρευνες.
Από τότε μέχρι σήμερα το Θεσσαλικό Ιδίωμα όχι μόνο δεν απώλεσε μέρος του ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά, αντίθετα, το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο γλωσσικό σύστημα αυξήθηκε και καταγράφεται και σε νέα επικοινωνιακά μέσα (διαδίκτυο), αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων και αστεϊσμού μεταξύ όλο και νεότερων ηλικιακών ομάδων, που κάποτε αγνοούσαν γλωσσικά χαρακτηριστικά τοπικών ιδιωμάτων και διαλέκτων, αλλά και που αναπαράγουν εικονογλωσσικά στερεότυπα και γλωσσικές προκαταλήψεις για το τοπικό ιδίωμα της Θεσσαλίας. Σκοπός της συγγραφικής αυτής προσπάθειας δεν είναι να παρουσιαστούν μόνο τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας, αλλά και να συμπληρωθούν νέα στοιχεία για την κοινωνική εικόνα του Θεσσαλικού Ιδιώματος.
Η προσπάθεια αυτή κινείται με βάση το ενδιαφέρον που δείχνει η ελληνική κοινή γνώμη για το Θεσσαλικό Ιδίωμα, ενδιαφέρον που ξεκινά αναλύοντας τα σημεία της εποχής μας αναφορικά με το ιδίωμα, αλλά που ολοκληρώνεται καταγράφοντας την ιδεολογική προσέγγιση του ιδιώματος, στηριζόμενη στα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά Θεσσαλών και μη Θεσσαλών πληροφορητών.
Τίτλος: Υδρόβια Εντομολογία
Συγγραφέας: Δ.Κ. Σταμόπουλος
Επιμέλεια: Σ. Κορομηλή
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2007
Σελίδες: 199
ISBN: 978-960-8029-62-0
Τιμή με έκπτωση: 16,00€
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να καλύψει διδακτικές κυρίως ανάγκες του μαθήματος "Υδρόβια Εντομολογία" που διδάσκεται στους φοιτητές του Τμήματος Γεωπονίας Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Αποτελεί όμως παράλληλα και μία πρώτη προσπάθεια προσέγγισης ενός κλάδου της Εντομολογίας που μέχρι σήμερα δεν είχε τύχει ιδιαίτερης προσοχής στην Ελλάδα, ίσως λόγω της περιορισμένης οικονομικής σημασίας που παρουσιάζουν τα υδρόβια είδη. Η τεράστια όμως οικολογική σημασία τους τόσο στην τροφική αλυσίδα όσο και στον τομέα της εκτίμησης του βαθμού μόλυνσης των υδρόβιων οικοσυστημάτων αποτέλεσε και το έναυσμα ώστε να ξεκινήσει μια πρώτη μελέτη αφ' ενός της καταγραφής των ειδών που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, αφ' ετέρου δε των στοιχείων της βιοοικολογίας τους. Το κείμενο συνοδεύεται από περίπου 160 έγχρωμες φωτογραφίες και σχήματα και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο γίνεται μία σύντομη αναφορά σε στοιχεία γενικής εντομολογίας (ανατομικά χαρακτηριστικά ενηλίκων και ατελών σταδίων των εντόμων, περιγραφή των κυριότερων συστημάτων, φυσιολογία της αναπνοής των υδροβίων ειδών), στο δε δεύτερο περιγράφονται βιοοικολογικά στοιχεία υδρόβιων ή/και αμφιβιοτικών ειδών που ανήκουν σε 51 οικογένειες και 11 τάξεις.
Ετικέτες ΒΟΛΟΣ, ΕΝΤΟΜΟΛΟΓΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΙΔΙΩΜΑ, ΜΙΕΤ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΠΗΛΙΟ
Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου "Τι είναι μια ανθρωπιστική κριτική"
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 7:16 π.μ.
Τίτλος: Τι είναι μια ανθρωπιστική κριτική;
Συγγραφέας: Abrams M. H.
Μετάφραση και επίμετρο: Άρης Μπερλής
Έκδοση: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 2014
Σελίδες: 97
ISBN: 978-960-250-603-5
Τιμή με έκπτωση: 9,90€
To 1992 διεξάγεται στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα ένα συνέδριο για την κριτική της λογοτεχνίας με τον υπαινικτικό και ταυτόχρονα επιθετικό τίτλο: «Ο βασιλιάς είναι ντυμένος ξανά». Θέμα του είναι η κριτική της κριτικής θεωρίας, συγκεκριμένα η κριτική των νεότερων μεταστρουκτουραλιστικών θεωριών που εμφανίστηκαν από τη δεκαετία του 1960 και μετά. Το συνέδριο ανοίγει με ομιλία του ο Μέγερ Χάουαρντ Εϊμπραμς. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, διακεκριμένος μελετητής του Ρομαντισμού και επιμελητής της περίφημης Ανθολογίας αγγλικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Νorton που διδάσκεται σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Εϊμπραμς ήταν μια σεβαστή φυσιογνωμία στον χώρο της αμερικανικής ακαδημαϊκής κριτικής. Επιπλέον, ο 80χρονος τότε Εϊμπραμς, γιος εβραίων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη, ήταν ο ζωντανός κρίκος που συνέδεε δύο μεγάλες σχολές της αγγλοσαξονικής κριτικής: τη μεσοπολεμική Νέα Κριτική του δασκάλου του στο Κέιμπριτζ Ι. Α. Ρίτσαρντς και τη μεταπολεμική Αποδομητική Σχολή του Γέιλ, του Τζόζεφ Χίλις Μίλερ, του Πολ ντε Μαν και του Χάρολντ Μπλουμ - ο τελευταίος ήταν φοιτητής του στο Κορνέλ, όπως και ο μυθιστοριογράφος Τόμας Πίντσον.
Στην ομιλία του με τίτλο «Τι είναι μια ανθρωπιστική κριτική;», που κυκλοφορεί τώρα στα ελληνικά από το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης σε μετάφραση του Αρη Μπερλή, ο Εϊμπραμς κάνει μια μεθοδική επισκόπηση των θεωριών αυτών, αρχίζοντας από τον Λεβί-Στρος και συνεχίζοντας με τον Μπαρτ, τον Φουκό, τον Ντεριντά, τον Χίλις Μίλερ και τον Ντε Μαν, παρουσιάζει ψύχραιμα τα βασικά σημεία αυτής της κριτικής, την οποία θεωρεί αντιανθρωπιστική, και επισημαίνει οφέλη και τρωτά σημεία της προτού καταλήξει στην υπεράσπιση μιας ανθρωπιστικής κριτικής.
Οι μεταστρουκτουραλιστές θεωρητικοί, εξηγεί ο Εϊμπραμς, από τα τρία συστατικά στοιχεία της επικοινωνιακής πράξης της λογοτεχνίας, το έργο, τον συγγραφέα και τον αναγνώστη, αφαίρεσαν τον άνθρωπο. Το «έργο» έγινε «κείμενο» ή «γραφή», που δεν προέρχεται από κάποιο υποκείμενο. Ο συγγραφέας πέθανε, έγινε «τόπος» ή «λειτουργία» που εμπεριέχεται στη «γραφή». Ο αναγνώστης από πρόσωπο έγινε «ρόλος» που ενσαρκώνει τους κώδικες οι οποίοι κάνουν εφικτή την ανάγνωση. Σε μια αντίστροφη πορεία, ενώ συγγραφέας και αναγνώστης αποπροσωποποιούνται, προσωποποιούνται η γλώσσα και η γραφή και το πεδίο του λόγου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όπου διεξάγονται αγώνες μεταξύ των κειμένων.
«Οι παραδοσιακοί αναγνώστες διαπιστώνουν ότι ο θεωρητικός κόσμος των ακραιφνών στρουκτουραλιστών είναι κατάφωρα ασύμφωνος με τον κόσμο που ζούμε και γράφουμε και διαβάζουμε λογοτεχνικά έργα» γράφει ο Εϊμπραμς, ο οποίος έχει πεποίθηση στην κεντρική θέση του ανθρώπου στη διαδικασία της παραγωγής και της ανάγνωσης του λογοτεχνικού έργου.
Αναγνωρίζει ότι οι κρινόμενες θεωρίες, ως μέθοδοι, ως εργαλεία, όξυναν την αντίληψή μας, αλλά θεωρεί παραμορφωτική τη μετατροπή μιας υπόθεσης εργασίας σε Μεγάλη Θεωρία, σε «κυριαρχική, τυραννική υπόθεση της οποίας οι συνέπειες προβάλλονται ως "τα πράγματα ως έχουν", διότι κατά λογική αναγκαιότητα έτσι πρέπει να είναι». Τον ενοχλούν η καθολική προϋπόθεση των φουκοϊκών ότι όλος ο λόγος συνίσταται από πολιτισμικές κατασκευές που ελέγχονται από τις μορφές εξουσίας, η άποψη των μεταστρουκτουραλιστών μαρξιστών ότι όλος ο λόγος συνίσταται από μια ιδεολογία ταγμένη στην υπηρεσία μυστικών συμφερόντων ή η πεποίθηση των μεταστρουκτουραλιστριών φεμινιστριών ότι όλος ο δυτικός λόγος είναι εγγενώς και ολοκληρωτικά φαλλοκεντρικός. Κυρίως τον ενοχλεί η μεταστρουκτουραλιστική κοινή θέση ότι ο συγγραφέας αποτελεί απότοκο της αστικής ιδεολογίας που διαμορφώθηκε από την καπιταλιστική οικονομία, μια επινόηση που εξυπηρετεί έννοιες του καπιταλιστικού συστήματος όπως η ιδιοκτησία, ένα κατασκεύασμα προκειμένου να καθιερωθεί ένας λογοτεχνικός λόγος ως περιουσιακό στοιχείο.
Η ιστορία δύο χιλιάδων χρόνων της λογοτεχνικής κριτικής, από τον Οράτιο ως τον 20ό αιώνα, υποστηρίζει μια «ανθρωπιστική λογοτεχνική κριτική που ασχολείται με λογοτεχνικά έργα που έχουν γραφεί από ανθρώπους για ανθρώπους και μιλούν για ανθρώπους και ανθρώπινα ζητήματα» καταλήγει ο υπεραιωνόβιος μελετητής, που συμπλήρωσε εφέτος 102 χρόνια ζωής. Ο λόγος του νηφάλιος, χωρίς τις εμπρηστικές διατυπώσεις και τα δηκτικά σχόλια που εξαπολύουν οι παραδοσιακοί κριτικοί εναντίον των μεταδομιστών συναδέλφων τους, είναι παραστατικά διαυγής: «Κάποια ακραία μεταστρουκτουραλιστικά γραπτά… μοιάζουν να είναι όχι απλώς αφηρημένα αλλά εξωπραγματικά», γράφει, «σαν να έχουν γραφτεί από εξωγήινους που έμαθαν να χρησιμοποιούν την ανθρώπινη γλώσσα χωρίς να συμμετέχουν στις μορφές της ζωής που εκφράζονται με τη γλώσσα».
Αν ο αναγνώστης δεν έχει πειστεί ως το σημείο αυτό για την υπεροχή της ανθρωπιστικής κριτικής, ο Εϊμπραμς φέρνει ένα τελευταίο ακατανίκητο επιχείρημα, τη ζωή την ίδια αυτών των θεωρητικών: «Ο θεωρητικός τους κόσμος, εκτός του ότι είναι απίστευτος, είναι ακατοίκητος από τους θεωρητικούς» σημειώνει. «Στην καθημερινή ζωή, όταν προκύπτει κάποιο θέμα σχετικό με τα ηθικά ή πολιτικά ή προσωπικά ενδιαφέροντά τους, εγκαταλείπουν τη θεωρητική τους γλώσσα και υιοθετούν την κανονική ανθρωποκεντρική γλώσσα που αναφέρεται σε πρόσωπα που έχουν προθέσεις, σε ό,τι λένε και ό,τι εννοούν, στην πνευματική και ηθική ευθύνη που έχουν για τα λεγόμενά τους». Τα παραδείγματα που αναφέρει από τη δημόσια διαμάχη μεταξύ Φουκό και Ντεριντά ή από τη διαμάχη του τελευταίου με τον γερμανό φιλόσοφο Γιούργκεν Χάμπερμας, γνωστά και πολυσυζητημένα, είναι εύγλωττα.
Μεταφρασμένο με οικεία επιμέλεια από τον Αρη Μπερλή, το δοκίμιο συνοδεύεται από επίμετρο του μεταφραστή με όλες τις απαραίτητες περικειμενικές πληροφορίες. Αναφέρεται στη μεγάλη κριτική συμβολή του Εϊμπραμς, τη μελέτη του για τη ρομαντική θεωρία και την κριτική παράδοση Τhe Mirror and the Lamp (1953), και εμπεριέχει μια ενδιαφέρουσα σημείωση του Μπερλή, εν μέρει αναθεωρητική εν μέρει απολογητική, για την ελληνική μετάφραση της μελέτης από τον ίδιο ως Ο καθρέφτης και το φως (Κριτική, 2001).
Παρουσίαση του βιβλίου στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ από την Λαμπρινή Κουζέλη
Συγγραφέας: Abrams M. H.
Μετάφραση και επίμετρο: Άρης Μπερλής
Έκδοση: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 2014
Σελίδες: 97
ISBN: 978-960-250-603-5
Τιμή με έκπτωση: 9,90€
To 1992 διεξάγεται στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα ένα συνέδριο για την κριτική της λογοτεχνίας με τον υπαινικτικό και ταυτόχρονα επιθετικό τίτλο: «Ο βασιλιάς είναι ντυμένος ξανά». Θέμα του είναι η κριτική της κριτικής θεωρίας, συγκεκριμένα η κριτική των νεότερων μεταστρουκτουραλιστικών θεωριών που εμφανίστηκαν από τη δεκαετία του 1960 και μετά. Το συνέδριο ανοίγει με ομιλία του ο Μέγερ Χάουαρντ Εϊμπραμς. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, διακεκριμένος μελετητής του Ρομαντισμού και επιμελητής της περίφημης Ανθολογίας αγγλικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Νorton που διδάσκεται σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Εϊμπραμς ήταν μια σεβαστή φυσιογνωμία στον χώρο της αμερικανικής ακαδημαϊκής κριτικής. Επιπλέον, ο 80χρονος τότε Εϊμπραμς, γιος εβραίων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη, ήταν ο ζωντανός κρίκος που συνέδεε δύο μεγάλες σχολές της αγγλοσαξονικής κριτικής: τη μεσοπολεμική Νέα Κριτική του δασκάλου του στο Κέιμπριτζ Ι. Α. Ρίτσαρντς και τη μεταπολεμική Αποδομητική Σχολή του Γέιλ, του Τζόζεφ Χίλις Μίλερ, του Πολ ντε Μαν και του Χάρολντ Μπλουμ - ο τελευταίος ήταν φοιτητής του στο Κορνέλ, όπως και ο μυθιστοριογράφος Τόμας Πίντσον.
Στην ομιλία του με τίτλο «Τι είναι μια ανθρωπιστική κριτική;», που κυκλοφορεί τώρα στα ελληνικά από το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης σε μετάφραση του Αρη Μπερλή, ο Εϊμπραμς κάνει μια μεθοδική επισκόπηση των θεωριών αυτών, αρχίζοντας από τον Λεβί-Στρος και συνεχίζοντας με τον Μπαρτ, τον Φουκό, τον Ντεριντά, τον Χίλις Μίλερ και τον Ντε Μαν, παρουσιάζει ψύχραιμα τα βασικά σημεία αυτής της κριτικής, την οποία θεωρεί αντιανθρωπιστική, και επισημαίνει οφέλη και τρωτά σημεία της προτού καταλήξει στην υπεράσπιση μιας ανθρωπιστικής κριτικής.
Οι μεταστρουκτουραλιστές θεωρητικοί, εξηγεί ο Εϊμπραμς, από τα τρία συστατικά στοιχεία της επικοινωνιακής πράξης της λογοτεχνίας, το έργο, τον συγγραφέα και τον αναγνώστη, αφαίρεσαν τον άνθρωπο. Το «έργο» έγινε «κείμενο» ή «γραφή», που δεν προέρχεται από κάποιο υποκείμενο. Ο συγγραφέας πέθανε, έγινε «τόπος» ή «λειτουργία» που εμπεριέχεται στη «γραφή». Ο αναγνώστης από πρόσωπο έγινε «ρόλος» που ενσαρκώνει τους κώδικες οι οποίοι κάνουν εφικτή την ανάγνωση. Σε μια αντίστροφη πορεία, ενώ συγγραφέας και αναγνώστης αποπροσωποποιούνται, προσωποποιούνται η γλώσσα και η γραφή και το πεδίο του λόγου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όπου διεξάγονται αγώνες μεταξύ των κειμένων.
«Οι παραδοσιακοί αναγνώστες διαπιστώνουν ότι ο θεωρητικός κόσμος των ακραιφνών στρουκτουραλιστών είναι κατάφωρα ασύμφωνος με τον κόσμο που ζούμε και γράφουμε και διαβάζουμε λογοτεχνικά έργα» γράφει ο Εϊμπραμς, ο οποίος έχει πεποίθηση στην κεντρική θέση του ανθρώπου στη διαδικασία της παραγωγής και της ανάγνωσης του λογοτεχνικού έργου.
Αναγνωρίζει ότι οι κρινόμενες θεωρίες, ως μέθοδοι, ως εργαλεία, όξυναν την αντίληψή μας, αλλά θεωρεί παραμορφωτική τη μετατροπή μιας υπόθεσης εργασίας σε Μεγάλη Θεωρία, σε «κυριαρχική, τυραννική υπόθεση της οποίας οι συνέπειες προβάλλονται ως "τα πράγματα ως έχουν", διότι κατά λογική αναγκαιότητα έτσι πρέπει να είναι». Τον ενοχλούν η καθολική προϋπόθεση των φουκοϊκών ότι όλος ο λόγος συνίσταται από πολιτισμικές κατασκευές που ελέγχονται από τις μορφές εξουσίας, η άποψη των μεταστρουκτουραλιστών μαρξιστών ότι όλος ο λόγος συνίσταται από μια ιδεολογία ταγμένη στην υπηρεσία μυστικών συμφερόντων ή η πεποίθηση των μεταστρουκτουραλιστριών φεμινιστριών ότι όλος ο δυτικός λόγος είναι εγγενώς και ολοκληρωτικά φαλλοκεντρικός. Κυρίως τον ενοχλεί η μεταστρουκτουραλιστική κοινή θέση ότι ο συγγραφέας αποτελεί απότοκο της αστικής ιδεολογίας που διαμορφώθηκε από την καπιταλιστική οικονομία, μια επινόηση που εξυπηρετεί έννοιες του καπιταλιστικού συστήματος όπως η ιδιοκτησία, ένα κατασκεύασμα προκειμένου να καθιερωθεί ένας λογοτεχνικός λόγος ως περιουσιακό στοιχείο.
Η ιστορία δύο χιλιάδων χρόνων της λογοτεχνικής κριτικής, από τον Οράτιο ως τον 20ό αιώνα, υποστηρίζει μια «ανθρωπιστική λογοτεχνική κριτική που ασχολείται με λογοτεχνικά έργα που έχουν γραφεί από ανθρώπους για ανθρώπους και μιλούν για ανθρώπους και ανθρώπινα ζητήματα» καταλήγει ο υπεραιωνόβιος μελετητής, που συμπλήρωσε εφέτος 102 χρόνια ζωής. Ο λόγος του νηφάλιος, χωρίς τις εμπρηστικές διατυπώσεις και τα δηκτικά σχόλια που εξαπολύουν οι παραδοσιακοί κριτικοί εναντίον των μεταδομιστών συναδέλφων τους, είναι παραστατικά διαυγής: «Κάποια ακραία μεταστρουκτουραλιστικά γραπτά… μοιάζουν να είναι όχι απλώς αφηρημένα αλλά εξωπραγματικά», γράφει, «σαν να έχουν γραφτεί από εξωγήινους που έμαθαν να χρησιμοποιούν την ανθρώπινη γλώσσα χωρίς να συμμετέχουν στις μορφές της ζωής που εκφράζονται με τη γλώσσα».
Αν ο αναγνώστης δεν έχει πειστεί ως το σημείο αυτό για την υπεροχή της ανθρωπιστικής κριτικής, ο Εϊμπραμς φέρνει ένα τελευταίο ακατανίκητο επιχείρημα, τη ζωή την ίδια αυτών των θεωρητικών: «Ο θεωρητικός τους κόσμος, εκτός του ότι είναι απίστευτος, είναι ακατοίκητος από τους θεωρητικούς» σημειώνει. «Στην καθημερινή ζωή, όταν προκύπτει κάποιο θέμα σχετικό με τα ηθικά ή πολιτικά ή προσωπικά ενδιαφέροντά τους, εγκαταλείπουν τη θεωρητική τους γλώσσα και υιοθετούν την κανονική ανθρωποκεντρική γλώσσα που αναφέρεται σε πρόσωπα που έχουν προθέσεις, σε ό,τι λένε και ό,τι εννοούν, στην πνευματική και ηθική ευθύνη που έχουν για τα λεγόμενά τους». Τα παραδείγματα που αναφέρει από τη δημόσια διαμάχη μεταξύ Φουκό και Ντεριντά ή από τη διαμάχη του τελευταίου με τον γερμανό φιλόσοφο Γιούργκεν Χάμπερμας, γνωστά και πολυσυζητημένα, είναι εύγλωττα.
Μεταφρασμένο με οικεία επιμέλεια από τον Αρη Μπερλή, το δοκίμιο συνοδεύεται από επίμετρο του μεταφραστή με όλες τις απαραίτητες περικειμενικές πληροφορίες. Αναφέρεται στη μεγάλη κριτική συμβολή του Εϊμπραμς, τη μελέτη του για τη ρομαντική θεωρία και την κριτική παράδοση Τhe Mirror and the Lamp (1953), και εμπεριέχει μια ενδιαφέρουσα σημείωση του Μπερλή, εν μέρει αναθεωρητική εν μέρει απολογητική, για την ελληνική μετάφραση της μελέτης από τον ίδιο ως Ο καθρέφτης και το φως (Κριτική, 2001).
Παρουσίαση του βιβλίου στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ από την Λαμπρινή Κουζέλη
Ετικέτες ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΕΜΠΡΑΜΣ, ABRAMS, MIET
Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου Αντίπαλον Δέος
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 7:15 π.μ.
Τίτλος: Αντίπαλον Δέος. Έξωθεν φόβος και συλλογική δράση
Συγγραφέας: Γιάννης Δ. Ευρυγένης
Μετάφραση: Αθανάσιος Κ. Κατσικερός
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 2014
Σελίδες: 448
ISBN: 978-960-524-346-3
Τιμή με έκπτωση: 14,40€
Αυτό το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του πολιτικού στοχασμού από την κλασική αρχαιότητα ως τον 20ό αιώνα μέσα από το πρίσμα του «φόβου του εχθρού». Πρόκειται για ένα έργο το οποίο κινείται στον κλάδο της ιστορίας της πολιτικής σκέψης αλλά με πραγματική δεξιοτεχνία ο συγγραφέας διευρύνει τη συγκεκριμένη ειδικότητα ως τα απώτατα όριά της, κατορθώνοντας έτσι να αναδείξει την κεντρική της θέση στον αυτοπροσδιορισμό ολόκληρου του πεδίου της πολιτικής επιστήμης. Το οπωσδήποτε εντυπωσιακό αυτό επίτευγμα συντελείται χάρη στη διεπιστημονική στρατηγική του συγγραφέα ο οποίος αποδύεται σε ένα εγχείρημα συνδυασμού της κοινωνικής θεωρίας με την ιστορία των πολιτικών ιδεών - εγχείρημα που αποδεικνύεται ιδιαίτερα παραγωγικό.
Από την κοινωνική θεωρία δανείζεται τη θεωρία των ομάδων, τη θεωρία της συλλογικής δράσης αλλά ιδίως τη θεωρία της κοινωνικής σύγκρουσης που του επιτρέπει να εντοπίσει τον κρίσιμο ρόλο του φόβου του αντιπάλου ή του εχθρού στη συγκρότηση των ομάδων και στην ενίσχυση της συνοχής τους. Αν και αυτά τα στοιχεία συνιστούν συμβατικές περίπου παραδοχές στον χώρο της κοινωνιολογίας, η ανάγνωση των πηγών του πολιτικού στοχασμού μέσα από το πρίσμα του metus hostilis, του φόβου του εχθρού, κατά τη διατύπωση του ρωμαίου ιστορικού Σαλουστίου, αποδίδει μια πρωτότυπη και συναρπαστική διαδρομή στην ιστορία των πολιτικών ιδεών. Στην πραγματικότητα δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι ο συγγραφέας ξαναγράφει ολόκληρη την ιστορία της πολιτικής σκέψης από τη σκοπιά του metus hostilis και των καθοριστικών επιπτώσεών του. Γιατί όχι, θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος παρατηρητής: η ιστορία της πολιτικής σκέψης έχει πολλές φορές γραφτεί από τη σκοπιά μιας ιδέας, που ο εκάστοτε συγγραφέας θεωρεί ότι την υπερκαθορίζει, ελευθερία, ισότητα, κοινότητα, δημοκρατία, επανάσταση είναι μόνον μερικά παραδείγματα. Κανένας μελετητής ως τώρα πάντως δεν αφηγήθηκε αυτή την ιστορία από τη σκοπιά του metus hostilis. Αυτό κάνει ακριβώς ο Γιάννης Ευρυγένης και αυτό συνιστά τη συμβολή του και την πρωτοτυπία του έργου.
Διατρέχοντας την ιστορία των πολιτικών ιδεών ο συγγραφέας αναδεικνύει αγνοημένες πτυχές του στοχασμού όλων σχεδόν των συγγραφέων του κλασικού κανόνα, υποδεικνύοντας πόσα μπορούν ακόμη να λεχθούν για αυτά τα τόσο γόνιμα πνεύματα και τα κείμενά τους, για τα οποία συχνά σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι έχουν λεχθεί όλα όσα θα μπορούσαν να λεχθούν. Δεν είναι έτσι, μας καθιστά σαφές ο Ευρυγένης δοκιμάζοντας νέες και ενδιαφέρουσες αναγνώσεις του Θουκυδίδη, του Αριστοτέλη και των αρχαίων ρωμαίων ιστορικών, ιδίως του Σαλουστίου. Διά των αναλύσεων αυτών αναδεικνύεται η «πολιτική οικονομία του φόβου», του φόβου των εξωτερικών εχθρών ως σωτηρία για την πολιτεία. Ετσι καθίσταται δυνατόν να παρουσιαστεί και μια διαφορετική εκδοχή της ρωμαϊκής αντίληψης απέναντι στον κατ' εξοχήν εχθρό, την Καρχηδόνα, «η οποία πρέπει να καταστραφεί» (Carthago delenda est), όπως επαναλάμβανε ακούραστα ο Κάτων ο Πρεσβύτερος. Η διαφορετική αντίληψη, την οποία αναδεικνύει ο Ευρυγένης διά του πρίσματος του metus hostilis, είναι η χρησιμότητα του φόβου της Καρχηδόνας για τη διατήρηση της εσωτερικής ενότητας και της πατριωτικής εγρήγορσης της Ρώμης, πράγμα που εκφράζεται με την προτροπή ορισμένων, όπως ο ύπατος Νασικάς, ότι «η Καρχηδόνα πρέπει να σωθεί», σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη.
Χωρίς να ξεχνά τη συμβολή του ιερού Αυγουστίνου στη συζήτηση, ο συγγραφέας φαίνεται πραγματικά γοητευμένος από τους συγγραφείς που κυριαρχούν κατά τη νεωτερικότητα, τον Μακιαβέλι και τον Χομπς. Για τον Μακιαβέλι ο «αρνητικός συνασπισμός» συντελεί στην αντιμετώπιση τόσο των εσωτερικών διενέξεων όσο και των εξωτερικών κινδύνων, η συνάρθρωση του χειρισμού των οποίων συνιστά αποτελεσματική στρατηγική για την επιβίωση της πολιτείας. Για τον Χομπς ο φόβος αποτελεί θεμελιώδες κίνητρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τόσο ως προς τη δημιουργία της πολιτείας όσο και της ζωής εντός αυτής. Αλλά και η συμπεριφορά των κρατών στο αναρχικό διεθνές περιβάλλον, που επίσης καθορίζεται από ίδιο κίνητρο, συμβάλλει εν τέλει στη διασφάλιση της ελευθερίας τους.
Ο συγγραφέας στρέφει την προσοχή του και στους επικριτές των Μακιαβέλι και Χομπς, που καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος της νεότερης πολιτικής φιλολογίας, και αποκαλύπτει συστηματικά τις αδυναμίες της επιχειρηματολογίας τους. Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι, κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση της «μυωπικής» επίκρισης του Μακιαβέλι από τον Μποντέν, που αναδεικνύει τα πολλαπλά προβλήματα της θεωρίας της κυριαρχίας.
Αν και ήρωες της αφήγησης παραμένουν πραγματικά οι Μακιαβέλι και Χομπς, και άλλοι κορυφαίοι πολιτικοί στοχαστές της νεωτερικότητας, ο Λοκ, ο Ρουσσώ, ο Καντ και ο Χέγκελ, εμφανίζονται επίσης σε κάπως δευτερεύοντες ρόλους. Εκείνο όμως που ενισχύει πραγματικά την πρωτοτυπία του έργου είναι η στροφή του φακού στο καταληκτήριο κεφάλαιο στους θεωρητικούς της ισχύος και τους ανατόμους της εχθρότητας μεταξύ των κρατών κατά τον εικοστό αιώνα. Το τμήμα αυτό, με την παρουσίαση της πολιτικής σκέψης των Καρλ Σμιτ και των επιγόνων του στην Αμερική, όπως ο Χανς Μορκεντάου και η σχολή του ρεαλισμού, συνιστά πραγματική συμβολή στη θεωρία των διεθνών σχέσεων. Ισως ο ζήλος του συγγραφέα για την αποκατάσταση του Καρλ Σμιτ να είναι κάπως υπερβάλλων, αλλά και αυτό το μέρος του έργου, όπως ολόκληρο το βιβλίο του, συνιστά μια εντυπωσιακή συμβολή στην πολιτική επιστήμη.
Παρουσίαση του βιβλίου από τον Π. Κιτρομηλίδη στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ
Συγγραφέας: Γιάννης Δ. Ευρυγένης
Μετάφραση: Αθανάσιος Κ. Κατσικερός
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 2014
Σελίδες: 448
ISBN: 978-960-524-346-3
Τιμή με έκπτωση: 14,40€
Αυτό το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του πολιτικού στοχασμού από την κλασική αρχαιότητα ως τον 20ό αιώνα μέσα από το πρίσμα του «φόβου του εχθρού». Πρόκειται για ένα έργο το οποίο κινείται στον κλάδο της ιστορίας της πολιτικής σκέψης αλλά με πραγματική δεξιοτεχνία ο συγγραφέας διευρύνει τη συγκεκριμένη ειδικότητα ως τα απώτατα όριά της, κατορθώνοντας έτσι να αναδείξει την κεντρική της θέση στον αυτοπροσδιορισμό ολόκληρου του πεδίου της πολιτικής επιστήμης. Το οπωσδήποτε εντυπωσιακό αυτό επίτευγμα συντελείται χάρη στη διεπιστημονική στρατηγική του συγγραφέα ο οποίος αποδύεται σε ένα εγχείρημα συνδυασμού της κοινωνικής θεωρίας με την ιστορία των πολιτικών ιδεών - εγχείρημα που αποδεικνύεται ιδιαίτερα παραγωγικό.
Από την κοινωνική θεωρία δανείζεται τη θεωρία των ομάδων, τη θεωρία της συλλογικής δράσης αλλά ιδίως τη θεωρία της κοινωνικής σύγκρουσης που του επιτρέπει να εντοπίσει τον κρίσιμο ρόλο του φόβου του αντιπάλου ή του εχθρού στη συγκρότηση των ομάδων και στην ενίσχυση της συνοχής τους. Αν και αυτά τα στοιχεία συνιστούν συμβατικές περίπου παραδοχές στον χώρο της κοινωνιολογίας, η ανάγνωση των πηγών του πολιτικού στοχασμού μέσα από το πρίσμα του metus hostilis, του φόβου του εχθρού, κατά τη διατύπωση του ρωμαίου ιστορικού Σαλουστίου, αποδίδει μια πρωτότυπη και συναρπαστική διαδρομή στην ιστορία των πολιτικών ιδεών. Στην πραγματικότητα δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι ο συγγραφέας ξαναγράφει ολόκληρη την ιστορία της πολιτικής σκέψης από τη σκοπιά του metus hostilis και των καθοριστικών επιπτώσεών του. Γιατί όχι, θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος παρατηρητής: η ιστορία της πολιτικής σκέψης έχει πολλές φορές γραφτεί από τη σκοπιά μιας ιδέας, που ο εκάστοτε συγγραφέας θεωρεί ότι την υπερκαθορίζει, ελευθερία, ισότητα, κοινότητα, δημοκρατία, επανάσταση είναι μόνον μερικά παραδείγματα. Κανένας μελετητής ως τώρα πάντως δεν αφηγήθηκε αυτή την ιστορία από τη σκοπιά του metus hostilis. Αυτό κάνει ακριβώς ο Γιάννης Ευρυγένης και αυτό συνιστά τη συμβολή του και την πρωτοτυπία του έργου.
Διατρέχοντας την ιστορία των πολιτικών ιδεών ο συγγραφέας αναδεικνύει αγνοημένες πτυχές του στοχασμού όλων σχεδόν των συγγραφέων του κλασικού κανόνα, υποδεικνύοντας πόσα μπορούν ακόμη να λεχθούν για αυτά τα τόσο γόνιμα πνεύματα και τα κείμενά τους, για τα οποία συχνά σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι έχουν λεχθεί όλα όσα θα μπορούσαν να λεχθούν. Δεν είναι έτσι, μας καθιστά σαφές ο Ευρυγένης δοκιμάζοντας νέες και ενδιαφέρουσες αναγνώσεις του Θουκυδίδη, του Αριστοτέλη και των αρχαίων ρωμαίων ιστορικών, ιδίως του Σαλουστίου. Διά των αναλύσεων αυτών αναδεικνύεται η «πολιτική οικονομία του φόβου», του φόβου των εξωτερικών εχθρών ως σωτηρία για την πολιτεία. Ετσι καθίσταται δυνατόν να παρουσιαστεί και μια διαφορετική εκδοχή της ρωμαϊκής αντίληψης απέναντι στον κατ' εξοχήν εχθρό, την Καρχηδόνα, «η οποία πρέπει να καταστραφεί» (Carthago delenda est), όπως επαναλάμβανε ακούραστα ο Κάτων ο Πρεσβύτερος. Η διαφορετική αντίληψη, την οποία αναδεικνύει ο Ευρυγένης διά του πρίσματος του metus hostilis, είναι η χρησιμότητα του φόβου της Καρχηδόνας για τη διατήρηση της εσωτερικής ενότητας και της πατριωτικής εγρήγορσης της Ρώμης, πράγμα που εκφράζεται με την προτροπή ορισμένων, όπως ο ύπατος Νασικάς, ότι «η Καρχηδόνα πρέπει να σωθεί», σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη.
Χωρίς να ξεχνά τη συμβολή του ιερού Αυγουστίνου στη συζήτηση, ο συγγραφέας φαίνεται πραγματικά γοητευμένος από τους συγγραφείς που κυριαρχούν κατά τη νεωτερικότητα, τον Μακιαβέλι και τον Χομπς. Για τον Μακιαβέλι ο «αρνητικός συνασπισμός» συντελεί στην αντιμετώπιση τόσο των εσωτερικών διενέξεων όσο και των εξωτερικών κινδύνων, η συνάρθρωση του χειρισμού των οποίων συνιστά αποτελεσματική στρατηγική για την επιβίωση της πολιτείας. Για τον Χομπς ο φόβος αποτελεί θεμελιώδες κίνητρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τόσο ως προς τη δημιουργία της πολιτείας όσο και της ζωής εντός αυτής. Αλλά και η συμπεριφορά των κρατών στο αναρχικό διεθνές περιβάλλον, που επίσης καθορίζεται από ίδιο κίνητρο, συμβάλλει εν τέλει στη διασφάλιση της ελευθερίας τους.
Ο συγγραφέας στρέφει την προσοχή του και στους επικριτές των Μακιαβέλι και Χομπς, που καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος της νεότερης πολιτικής φιλολογίας, και αποκαλύπτει συστηματικά τις αδυναμίες της επιχειρηματολογίας τους. Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι, κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση της «μυωπικής» επίκρισης του Μακιαβέλι από τον Μποντέν, που αναδεικνύει τα πολλαπλά προβλήματα της θεωρίας της κυριαρχίας.
Αν και ήρωες της αφήγησης παραμένουν πραγματικά οι Μακιαβέλι και Χομπς, και άλλοι κορυφαίοι πολιτικοί στοχαστές της νεωτερικότητας, ο Λοκ, ο Ρουσσώ, ο Καντ και ο Χέγκελ, εμφανίζονται επίσης σε κάπως δευτερεύοντες ρόλους. Εκείνο όμως που ενισχύει πραγματικά την πρωτοτυπία του έργου είναι η στροφή του φακού στο καταληκτήριο κεφάλαιο στους θεωρητικούς της ισχύος και τους ανατόμους της εχθρότητας μεταξύ των κρατών κατά τον εικοστό αιώνα. Το τμήμα αυτό, με την παρουσίαση της πολιτικής σκέψης των Καρλ Σμιτ και των επιγόνων του στην Αμερική, όπως ο Χανς Μορκεντάου και η σχολή του ρεαλισμού, συνιστά πραγματική συμβολή στη θεωρία των διεθνών σχέσεων. Ισως ο ζήλος του συγγραφέα για την αποκατάσταση του Καρλ Σμιτ να είναι κάπως υπερβάλλων, αλλά και αυτό το μέρος του έργου, όπως ολόκληρο το βιβλίο του, συνιστά μια εντυπωσιακή συμβολή στην πολιτική επιστήμη.
Παρουσίαση του βιβλίου από τον Π. Κιτρομηλίδη στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ
Ετικέτες ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ, ΕΥΡΥΓΕΝΗΣ, ΠΕΚ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΦΟΒΟΣ
Τίτλος: Ψυχοπαίδης Ο Βύρωνας στην Κεφαλονιά
Κείμενα: Άγγελος Δεληβορριάς / Γιάννης Ψυχοπαίδης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Εκδόσεις Νηρέας
Έκδοση: Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2014
Σελίδες: 80
ISBN: 978-960-476-158-6
Τιμή: 15,00€
Τιμή με έκπτωση: 12,00€
Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομότιτλης έκθεσης που διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 26 Οκτωβρίου του 2014.
Ο Άγγελος Δεληβορριάς προσφέρει στον αναγνώστη τα ερμηνευτικά εργαλεία για την ανάγνωση των έργων του Γιάννη Ψυχοπαίδη, ενώ ο τελευταίος αναλύει τη σχέση του με την Κεφαλονιά και τον Λόρδο Βύρωνα και παράλληλα αναλύει τις συνθήκες και τις συγκυρίες που οδήγησαν στη δημιουργία των έργων.
Στην έκδοση περιλαμβάνονται επίσης φωτογραφικές αναπαραγωγές όλων των εκθεμάτων, αλλά και πολλών έργων που ανήκουν στην ίδια σειρά, αλλά δεν περιελήφθησαν στην έκθεση.
Κείμενα: Άγγελος Δεληβορριάς / Γιάννης Ψυχοπαίδης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Εκδόσεις Νηρέας
Έκδοση: Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2014
Σελίδες: 80
ISBN: 978-960-476-158-6
Τιμή: 15,00€
Τιμή με έκπτωση: 12,00€
Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομότιτλης έκθεσης που διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 26 Οκτωβρίου του 2014.
Ο Άγγελος Δεληβορριάς προσφέρει στον αναγνώστη τα ερμηνευτικά εργαλεία για την ανάγνωση των έργων του Γιάννη Ψυχοπαίδη, ενώ ο τελευταίος αναλύει τη σχέση του με την Κεφαλονιά και τον Λόρδο Βύρωνα και παράλληλα αναλύει τις συνθήκες και τις συγκυρίες που οδήγησαν στη δημιουργία των έργων.
Στην έκδοση περιλαμβάνονται επίσης φωτογραφικές αναπαραγωγές όλων των εκθεμάτων, αλλά και πολλών έργων που ανήκουν στην ίδια σειρά, αλλά δεν περιελήφθησαν στην έκθεση.
Ετικέτες ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ, ΔΕΛΗΒΟΡΡΙΑΣ, ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ, ΜΙΕΤ, ΜΠΕΝΑΚΗ
Τίτλος: Άθως / Τα χρώματα της πίστης (δίγλωσση έκδοση)
Φωτογραφίες: Στράτος Καλαφάτης
Εισαγωγή: Νίκος Ξυδάκης
Έκδοση: Άγρα, Αθήνα 2014
Σελίδες: 216 με 142 έγχρωμες φωτογραφίες
ISBN: 978-960-505-140-2
Τιμή με έκπτωση: 26,10€
Φωτογραφίες: Στράτος Καλαφάτης
Εισαγωγή: Νίκος Ξυδάκης
Έκδοση: Άγρα, Αθήνα 2014
Σελίδες: 216 με 142 έγχρωμες φωτογραφίες
ISBN: 978-960-505-140-2
Τιμή με έκπτωση: 26,10€
H φωτογραφική εργασία του Στράτου Καλαφάτη «Άθως, Τα χρώματα της πίστης» ξεκίνησε
τον Ιανουάριο του 2008 και ολοκληρώθηκε το 2013. Συνολικά χρειάστηκαν
εικοσιπέντε επισκέψεις στην Αθωνική Πολιτεία και ένα σύνολο διακοσίων ημερών
φωτογράφισης, για να παρουσιάσει μια σύγχρονη εκδοχή για το τοπίο και τους
ανθρώπους σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Στράτος Καλαφάτης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1966. Σήμερα ζει στη
Θεσσαλονίκη, φωτογραφίζει, διδάσκει και οργανώνει δράσεις που αφορούν τη
δημιουργική φωτογραφία. Έχει ολοκληρώσει μακροχρόνιες φωτογραφικές εργασίες
όπως οι Αρχέτυπες Εικόνες, το Ημερολόγιο 1998-2002, η Saga, το Αρχιπέλαγος, ο Άθως – Τα
χρώματα της πίστης. Από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Αρχέτυπες εικόνες (1999), Ομόνοια 2000 – Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας
(με τον συγγραφέα Φίλιππο Φιλίππου – 2000), Ημερολόγιο
1998 -2002 (με πρόλογο του Christian Caujolle – 2004).
Από το 1990 παρουσιάζει
το έργο του σε πλήθος εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά
αναφέρονται: 10η Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία / Backlight Τριεννάλε,
Τάμπερε, Φινλανδία / EU Japan, Σάγκα και Φουκουσίμα,
Ιαπωνία / PhotoEspaña Μαδρίτη, Ισπανία
/ Bozar Expo, Βρυξέλλες /
Φεστιβάλ Νίκαιας, Γαλλία / Φεστιβάλ Ρώμης, Ιταλία / Ημερολόγιο 1998-2002,
Βηρυτός, Λίβανος.
Σε αναζήτηση σκοπού σε έναν κόσμο χωρίς σκοπό
Αναρτήθηκε από Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ - Αμερικής 13 στις 7:11 π.μ.
Τίτλος: Σε αναζήτηση σκοπού σε έναν κόσμο χωρίς σκοπό
Συγγραφέας: Λευτέρης Ζούρος
Επιμέλεια: Νκηφόρος Σταματάκης
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2014
Σελίδες: 206
ISBN: 978-960-524-417-0
Τιμή με έκπτωση: 9,00€
Ο σκοπός είναι τροφή, σαν το ψωμί. Το να λέμε ότι το ψωμί είναι για το σώμα και ο σκοπός για την ψυχή είναι λάθος. Γιατί δεν υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή και ψυχή χωρίς σώμα· πρόκειται για «ένα και το αυτό». Η διαφορά είναι ότι για το ψωμί γνωρίζουμε τις φυσικές και βιολογικές ιδιότητές του· γνωρίζουμε το «πώς» λειτουργεί ως τροφή. Μας πήρε κάποιες χιλιάδες χρόνια να φτάσουμε ώς εκεί. Για τον σκοπό δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο αυτό, αλλά είναι ζήτημα χρόνου. Γνωρίζουμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: ότι το Σύμπαν πορεύεται χωρίς σκοπό· ότι ο σκοπός είναι έξω από τη φύση· ότι είναι απλώς μια ταμπέλα που εμείς κολλήσαμε επάνω της. Σ’ αυτό δεν διαφέρουμε πολύ από το τετράχρονο παιδί και τον Άγιο Βασίλη που κατεβαίνει από την καμινάδα. Σε λίγα χρόνια ο Άγιος Βασίλης θα αποτελεί για το παιδί μια ευχάριστη ανάμνηση μιας αυταπάτης. Δεν είναι τόσο εύκολο με τον σκοπό. Γιατί από τη στιγμή που ο σκοπός αναγνωριστεί ως αυταπάτη θα έχει χάσει την αξία του ως τροφή. Φθάνουμε έτσι μπρος στο μεγάλο δίλημμα. Απ’ τη μια είναι η «χωρίς σκοπό» πραγματικότητα. Απ’ την άλλη είναι η βιοτική μας ανάγκη για σκοπό. Δεν βοηθάει να επιβάλουμε στον εαυτό μας την εντύπωση ότι υπάρχει σκοπός· το να ζούμε σε μια «ενσυνείδητη» αυταπάτη δεν είναι λύση. Τι μας απομένει; Το βιβλίο προτείνει ότι υπάρχουν υποκατάστατα του σκοπού και καλεί τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει.
Συγγραφέας: Λευτέρης Ζούρος
Επιμέλεια: Νκηφόρος Σταματάκης
Έκδοση: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2014
Σελίδες: 206
ISBN: 978-960-524-417-0
Τιμή με έκπτωση: 9,00€
Ο σκοπός είναι τροφή, σαν το ψωμί. Το να λέμε ότι το ψωμί είναι για το σώμα και ο σκοπός για την ψυχή είναι λάθος. Γιατί δεν υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή και ψυχή χωρίς σώμα· πρόκειται για «ένα και το αυτό». Η διαφορά είναι ότι για το ψωμί γνωρίζουμε τις φυσικές και βιολογικές ιδιότητές του· γνωρίζουμε το «πώς» λειτουργεί ως τροφή. Μας πήρε κάποιες χιλιάδες χρόνια να φτάσουμε ώς εκεί. Για τον σκοπό δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο αυτό, αλλά είναι ζήτημα χρόνου. Γνωρίζουμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: ότι το Σύμπαν πορεύεται χωρίς σκοπό· ότι ο σκοπός είναι έξω από τη φύση· ότι είναι απλώς μια ταμπέλα που εμείς κολλήσαμε επάνω της. Σ’ αυτό δεν διαφέρουμε πολύ από το τετράχρονο παιδί και τον Άγιο Βασίλη που κατεβαίνει από την καμινάδα. Σε λίγα χρόνια ο Άγιος Βασίλης θα αποτελεί για το παιδί μια ευχάριστη ανάμνηση μιας αυταπάτης. Δεν είναι τόσο εύκολο με τον σκοπό. Γιατί από τη στιγμή που ο σκοπός αναγνωριστεί ως αυταπάτη θα έχει χάσει την αξία του ως τροφή. Φθάνουμε έτσι μπρος στο μεγάλο δίλημμα. Απ’ τη μια είναι η «χωρίς σκοπό» πραγματικότητα. Απ’ την άλλη είναι η βιοτική μας ανάγκη για σκοπό. Δεν βοηθάει να επιβάλουμε στον εαυτό μας την εντύπωση ότι υπάρχει σκοπός· το να ζούμε σε μια «ενσυνείδητη» αυταπάτη δεν είναι λύση. Τι μας απομένει; Το βιβλίο προτείνει ότι υπάρχουν υποκατάστατα του σκοπού και καλεί τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει.
Ετικέτες ΖΟΥΡΟΣ, ΗΘΙΚΗ, ΜΙΕΤ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ
Τίτλος: Άνδρος /κτίζοντας με το βλέμμα στη θάλασσα
Κείμενα: Ν. Βασιλόπουλος, Ελένη Μπενέκη, Ελένη Σαλουβάρδου
Επιστημονική επιμέλεια: Δημήτρης Δημητρόπουλος
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2013
Σελίδες: 95
ISBN: 978-618-80406-1-8
ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
Ο τόμος αυτός αποτελεί τον πρώτο μίας εκδοτικής σει ράς που σχεδιάστηκε από το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, με σκοπό να αναδείξε ι όψεις υλικού πολιτισμού και της ιστορίας των νησιών των Κυκλάδων. Κοινή συν ισταμένη των βιβλίων της σειράς είναι η αγκίστρωσή τους στον τόπο, στο οικισ μένο και αγροτικό τοπίο των νησιών.
Αυτή η επιδίωξη επιλέχθηκε να υπηρετηθεί:
α ) με τη θεματολογία η οποία σε όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με το ανθρωπογεν ές τοπίο και τις δραστηριότητες που συνδέονται με αυτό,
β) με τους σ υγγραφείς όπου επιδιώχθηκε να συνδυάζεται η επιστημονική γνώση με τη βαθιά βιω ματική σχέση με το χώρο,
γ) με το λειτουργικό εικονογραφικό και φωτογραφικό υλι κό, που «συνομιλεί» και τεκμηριώνει το κείμενο παράλληλα όμως δίνει ένα ερέ θισμα άμεσης επαφής και γνωριμίας με τον τόπο. Στον τόμο φιλοξενούνται τρία κείμενα που προσπαθούν να διερευνήσουν ακριβώς την ειδική σχέση της ναυτιλίας με την κατοι κία στην Άνδρο.
Στο εισαγωγικό κείμενο της ιστορικού Ελένης Μπενέκη δίνεται ένα τε κμηριωμένο περίγραμμα της αλματώδους ανάπτυξης της ανδριακής ναυτιλίας τον 19 ο και 20ό αιώνα. Το κείμενο του αρχιτέκτονα του Νίκου Βασιλόπουλου διερευνά τη συμπόρευση της πολεοδομικής εξέλιξης, των αρχιτεκτονικών προτύπων και των μορφολογικών χαρακτηριστικών της κατοικίας με τις αλλαγές που επ έφερε η ενασχόληση με τη ναυτιλία και ο συνακόλουθος πλούτος από τον εφοπλισ μό. Στο τρίτο κείμενο η αρχιτέκτων Ελένη Σαλουβάρδου εξετάζει την κατοικία των ναυτικών στη Μεσσαριά και στους Μαίνητες, δυο χαρακτηριστικά χωριά της αν δριακής ενδοχώρας όπου η ενασχόληση των κατοίκων με τα επαγγέλματα της θάλασ σας έχει χαραχθεί στον οικισμένο χώρο.
Τα τρία αυτά κείμενα, με τον ιδιαίτ ερο τρόπο γραφής, το λεκτικό και το ύφος του κάθε συγγραφέα, ακολουθούν το νήμα που ενώνει τη ναυτιλία με την κατοικία, λειτουργούν συμπληρωματικά και πιστεύ ουμε υπηρετούν τον ίδιο στόχο: τη παροχή στον αναγνώστη -ανεξαρτήτως εάν τη ν ώρα της ανάγνωσης επισκέπτεται Άνδρο ή βρίσκεται μακριά από αυτήν- εν ός σώματος γνώσεων που θα του επιτρέψει να γίνει κοινωνός του θέματος και να αναζητήσει στην Άνδρο ή σε άλλους τόπους, στοιχεία του προβληματισμού, των από ψεων και των πληροφοριών που εκτίθενται στις σελίδες του βιβλίου.
Τίτλος: Τήνος /ανιχνεύοντας το λιθόκτιστο τοπίο
Κείμενα: Τάσος Αναστασίου, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Ιάσων Μαράτος
Επιστημονική επιμέλεια: Δημήτρης Δημητρόπουλος
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2014
Σελίδες: 95
ISBN: 978-618-80406-3-2
Τιμή με έκπτωση: 8,10€
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών έχει ξεκινήσει την έρευνα και καταγραφή ιδιαίτερων από αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη στοιχείων στα νησιά των Κυκλάδων. Η παρούσα έκδοση που αναφέρεται στην Τήνο, όπως και η αντίστοιχη που προηγήθηκε για την Άνδρο, περιλαμβάνει πλούσιο και τεκμηριωμένο κειμενογραφικό υλικό, συνοδευόμενο από επιμελημένη εικονογράφηση και χάρτες.
Στο τεύχος αυτό παρουσιάζεται με συνοπτικό και περιεκτικό τρόπο η περιήγηση στην ενδοχώρα του νησιού, με κορμό το μείζονος σημασίας πυκνό δίκτυο παλαιών οδών και μονοπατιών. Ο αναγνώστης-περιηγητής έχει την ευκαιρία να γνωρίσει άγνωστες πτυχές της υπαίθρου της Τήνου, που εύστοχα και εύγλωττα έχει χαρακτηριστεί ως το "χειροποίητο νησί". Με κυρίαρχο στοιχείο το ρόλο της πέτρας σε κάθε τι που συνθέτει τον υλικό πολιτισμό της Τήνου, δώδεκα περιηγητικές διαδρομές αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα του φυσικού τοπίου και της ιστορικής κληρονομιάς του τόπου.
Καθοριστικής σημασίας είναι εδώ το μεθοδικό έργο που επιτελέστηκε τα τελευταία χρόνια από τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, τόσο στον τομέα της έρευνας όσο και στον τομέα των εργασιών πεδίου, για την αποκατάσταση διέλευσης του λιθόστρωτου κατά το μεγαλύτερο μέρος του, αλλά υπό εγκατάλειψη παλαιού οδικού δικτύου της Τήνου και για την ανάδειξή του σε Διαδρομές Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος. Τη δική της συμμετοχή στο έργο είχε η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση του νησιού, υποστηρίζοντας αντίστοιχες δράσεις εθελοντικών ομάδων εργασίας.
Η παρούσα έκδοση συνιστά το κατάλληλο μέσο για την ανάγλυφη απόδοση και απεικόνιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του φυσικού και ιστορικού τοπίου της Τήνου. Για άλλη μια φορά η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, από κοινού με το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε., δίνει ένα απτό δείγμα ευαισθησίας και μεριμνάς της στη διάσωση και προβολή της ιστορικής φυσιογνωμίας του νησιωτικού χώρου.
(Από την έκδοση)
Κείμενα: Ν. Βασιλόπουλος, Ελένη Μπενέκη, Ελένη Σαλουβάρδου
Επιστημονική επιμέλεια: Δημήτρης Δημητρόπουλος
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2013
Σελίδες: 95
ISBN: 978-618-80406-1-8
ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
Ο τόμος αυτός αποτελεί τον πρώτο μίας εκδοτικής σει ράς που σχεδιάστηκε από το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, με σκοπό να αναδείξε ι όψεις υλικού πολιτισμού και της ιστορίας των νησιών των Κυκλάδων. Κοινή συν ισταμένη των βιβλίων της σειράς είναι η αγκίστρωσή τους στον τόπο, στο οικισ μένο και αγροτικό τοπίο των νησιών.
Αυτή η επιδίωξη επιλέχθηκε να υπηρετηθεί:
α ) με τη θεματολογία η οποία σε όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με το ανθρωπογεν ές τοπίο και τις δραστηριότητες που συνδέονται με αυτό,
β) με τους σ υγγραφείς όπου επιδιώχθηκε να συνδυάζεται η επιστημονική γνώση με τη βαθιά βιω ματική σχέση με το χώρο,
γ) με το λειτουργικό εικονογραφικό και φωτογραφικό υλι κό, που «συνομιλεί» και τεκμηριώνει το κείμενο παράλληλα όμως δίνει ένα ερέ θισμα άμεσης επαφής και γνωριμίας με τον τόπο. Στον τόμο φιλοξενούνται τρία κείμενα που προσπαθούν να διερευνήσουν ακριβώς την ειδική σχέση της ναυτιλίας με την κατοι κία στην Άνδρο.
Στο εισαγωγικό κείμενο της ιστορικού Ελένης Μπενέκη δίνεται ένα τε κμηριωμένο περίγραμμα της αλματώδους ανάπτυξης της ανδριακής ναυτιλίας τον 19 ο και 20ό αιώνα. Το κείμενο του αρχιτέκτονα του Νίκου Βασιλόπουλου διερευνά τη συμπόρευση της πολεοδομικής εξέλιξης, των αρχιτεκτονικών προτύπων και των μορφολογικών χαρακτηριστικών της κατοικίας με τις αλλαγές που επ έφερε η ενασχόληση με τη ναυτιλία και ο συνακόλουθος πλούτος από τον εφοπλισ μό. Στο τρίτο κείμενο η αρχιτέκτων Ελένη Σαλουβάρδου εξετάζει την κατοικία των ναυτικών στη Μεσσαριά και στους Μαίνητες, δυο χαρακτηριστικά χωριά της αν δριακής ενδοχώρας όπου η ενασχόληση των κατοίκων με τα επαγγέλματα της θάλασ σας έχει χαραχθεί στον οικισμένο χώρο.
Τα τρία αυτά κείμενα, με τον ιδιαίτ ερο τρόπο γραφής, το λεκτικό και το ύφος του κάθε συγγραφέα, ακολουθούν το νήμα που ενώνει τη ναυτιλία με την κατοικία, λειτουργούν συμπληρωματικά και πιστεύ ουμε υπηρετούν τον ίδιο στόχο: τη παροχή στον αναγνώστη -ανεξαρτήτως εάν τη ν ώρα της ανάγνωσης επισκέπτεται Άνδρο ή βρίσκεται μακριά από αυτήν- εν ός σώματος γνώσεων που θα του επιτρέψει να γίνει κοινωνός του θέματος και να αναζητήσει στην Άνδρο ή σε άλλους τόπους, στοιχεία του προβληματισμού, των από ψεων και των πληροφοριών που εκτίθενται στις σελίδες του βιβλίου.
Τίτλος: Τήνος /ανιχνεύοντας το λιθόκτιστο τοπίο
Κείμενα: Τάσος Αναστασίου, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Ιάσων Μαράτος
Επιστημονική επιμέλεια: Δημήτρης Δημητρόπουλος
Έκδοση: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2014
Σελίδες: 95
ISBN: 978-618-80406-3-2
Τιμή με έκπτωση: 8,10€
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών έχει ξεκινήσει την έρευνα και καταγραφή ιδιαίτερων από αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη στοιχείων στα νησιά των Κυκλάδων. Η παρούσα έκδοση που αναφέρεται στην Τήνο, όπως και η αντίστοιχη που προηγήθηκε για την Άνδρο, περιλαμβάνει πλούσιο και τεκμηριωμένο κειμενογραφικό υλικό, συνοδευόμενο από επιμελημένη εικονογράφηση και χάρτες.
Στο τεύχος αυτό παρουσιάζεται με συνοπτικό και περιεκτικό τρόπο η περιήγηση στην ενδοχώρα του νησιού, με κορμό το μείζονος σημασίας πυκνό δίκτυο παλαιών οδών και μονοπατιών. Ο αναγνώστης-περιηγητής έχει την ευκαιρία να γνωρίσει άγνωστες πτυχές της υπαίθρου της Τήνου, που εύστοχα και εύγλωττα έχει χαρακτηριστεί ως το "χειροποίητο νησί". Με κυρίαρχο στοιχείο το ρόλο της πέτρας σε κάθε τι που συνθέτει τον υλικό πολιτισμό της Τήνου, δώδεκα περιηγητικές διαδρομές αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα του φυσικού τοπίου και της ιστορικής κληρονομιάς του τόπου.
Καθοριστικής σημασίας είναι εδώ το μεθοδικό έργο που επιτελέστηκε τα τελευταία χρόνια από τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, τόσο στον τομέα της έρευνας όσο και στον τομέα των εργασιών πεδίου, για την αποκατάσταση διέλευσης του λιθόστρωτου κατά το μεγαλύτερο μέρος του, αλλά υπό εγκατάλειψη παλαιού οδικού δικτύου της Τήνου και για την ανάδειξή του σε Διαδρομές Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος. Τη δική της συμμετοχή στο έργο είχε η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση του νησιού, υποστηρίζοντας αντίστοιχες δράσεις εθελοντικών ομάδων εργασίας.
Η παρούσα έκδοση συνιστά το κατάλληλο μέσο για την ανάγλυφη απόδοση και απεικόνιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του φυσικού και ιστορικού τοπίου της Τήνου. Για άλλη μια φορά η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, από κοινού με το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε., δίνει ένα απτό δείγμα ευαισθησίας και μεριμνάς της στη διάσωση και προβολή της ιστορικής φυσιογνωμίας του νησιωτικού χώρου.
(Από την έκδοση)
Ετικέτες ΑΝΔΡΟΣ, ΕΘΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ, ΚΥΚΛΑΔΕΣ, ΜΙΕΤ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΤΗΝΟΣ
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)