ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Τίτλος: Κρήτη 1942 - Οι φωτογραφίες του Lidio Cipriani (δίγλωσσο) 
Κείμενα: Π. Κόρπης, Κ. Μαμαλάκης, Μ. Παπαηλιάκης 
Επιστημονική επιμέλεια: Λ. Καστρινογιάννη, Δ. Γενετζάκη, Π. Κόρπης 
Έκδοση: Ιδιωτική Έκδοση, 2014 
Σελίδες: 374 
ISBN: 978-960-9366-76-2 
Τιμή με έκπτωση: 26,92€


 Το πρόσωπο και το έργο του Lidio Cipriani συχνά έγιναν αντικείμενο αντικρουόμενων εκτιμήσεων και έντονα αρνητικών κρίσεων. Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του Lidio Cipriani ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια του φασιστικού καθεστώτος και η δραστηριότητά του εξελίχθηκε παράλληλα με τα γεγονότα της εποχής και σε πολλές περιπτώσεις συνδέθηκε στενά με αυτά: το όνομα του Cipriani εμφανίζεται ανάμεσα σε εκείνους που υπέγραψαν ένα κείμενο του 1938, το οποίο είναι γνωστό ως "Προκήρυξη των ρατσιστών επιστημόνων" ή "Προκήρυξη του ιταλικού ρατσισμού", ενώ πολλά από τα δημοσιεύματά του εκείνης της εποχής είναι αφιερωμένα σε θέματα απροκάλυπτα ρατσιστικά. Μέχρι σήμερα πολλές εργασίες προέβαλαν με συγκροτημένο τρόπο εκείνες τις πλευρές του έργου του Cipriani που είναι συνδεδεμένες με τη ρατσιστική πολιτική του καθεστώτος, αφήνοντας όμως σε δεύτερο επίπεδο την αξία και την επιστημονική σημασία των πολλαπλών ανθρωπολογικών ερευνών που έκαμε σε διάφορες ηπείρους. Είναι λοιπόν σημαντικό, πενήντα και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό του, να αρχίσουμε να αποκαθιστούμε με τρόπο αντικειμενικό και δίχως προκαταλήψεις τις διάφορες φάσεις της επιστημονικής δραστηριότητας του Lidio Cipriani και ιδιαίτερα τη συμβολή του στη γνώση αφρικανικών και ασιατικών πληθυσμών.

Κατά τη διάρκεια των δεκάδων επιστημονικών αποστολών στις οποίες ο Lidio Cipriani πήρε μέρος, συνέλεξε έναν εντυπωσιακό αριθμό στοιχείων, τράβηξε χιλιάδες φωτογραφίες, περιμάζεψε εθνογραφικά αντικείμενα και περιέγραψε λεπτομερώς τα ήθη και τα έθιμα των πληθυσμών που προσέγγισε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα τεκμήρια που συνέλεξε ο Cipriani αποτελούν μια από τις ελάχιστες πηγές ανθρωπολογικών και εθνολογικών χαρακτηριστικών για πληθυσμιακές ομάδες που βρίσκονται ήδη στο κατώφλι της εξαφάνισης. Μόνο αν ενσωματώσουμε το πρόσωπο του Cipriani μέσα στο ιστορικό πλαίσιο και ιδιαίτερα αν διαχωρίσουμε τα αποτελέσματα της επιστημονικής του δραστηριότητας από τις πολιτικές του πεποιθήσεις, θα καταφέρουμε να αποτιμήσουμε σωστά τη σημασία των μελετών του, κάποιες από τις οποίες χρησιμοποιούνται ακόμα ως σημεία αναφοράς σε ανθρωπολογικές, βιολογικές και εθνολογικές έρευνες.

Ο Lidio Cipriani μπορεί να θεωρηθεί ορθά ως ένας από τους τελευταίους εκπρόσωπους της ανθρωπολογικής σχολής της Φλωρεντίας, που εφάρμοσε το όραμα της Ανθρωπολογίας όπως το εμπνεύστηκε ο Paolo Mantegazza, ο θεμελιωτής αυτής της επιστήμης στην Ιταλία. Μια ανθρωπολογία που συνταιριάζει από τη μια τη μελέτη του ανθρώπου από τη βιολογική του πλευρά και από την άλλη από την πολιτισμική ή, ακριβέστερα, την εθνολογική του πλευρά.

Σε αυτό το όραμα της Ανθρωπολογίας, η φωτογραφία έχει βασικό ρόλο, κάτι που είχε αντιληφθεί εξ αρχής ο Mantegazza και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο έδωσε λεπτομερείς οδηγίες στους περιηγητές σχετικά με τι και πώς να φωτογραφίζουν. Η φωτογραφική μηχανή -όπως λέει ο Cipriani- θεωρήθηκε επιστημονικό εργαλείο του πεδίου δράσης, που πρέπει να περιληφθεί στα άλλα ανθρωπομετρικά εργαλεία, αλλά και μέσο για την καταγραφή όλων των πολιτισμικών (και περιβαλλοντικών) όψεων των υπό μελέτη λαών.

Ο κεντρικός ρόλος της φωτογραφικής τεκμηρίωσης στην επιστημονική δραστηριότητα του Cipriani καταμαρτυρείται από τη συλλογή των 30 χιλιάδες περίπου αρνητικών που συνιστούν το φωτογραφικό μέρος του αρχείου του και που καλύπτουν ένα χρονικό τόξο που αρχίζει το 1927 και τελειώνει το 1961. Μια μοναδική κληρονομιά για τις ανθρωπολογικές και εθνολογικές έρευνες, που συνιστά σημαντική πλευρά του επιστημονικού έργου του Lidio Cipriani. Αυτό το φωτογραφικό σύνολο, τα ανθρωπολογικά δεδομένα και οι καταγραφές των ηθών και εθίμων των λαών που προσέγγισε αποτελούν την επιστημονική συμβολή του Lidio Cipriani και είναι σημαντικό να τα διατηρήσουμε και να τα αποτιμήσουμε. [...]

(Από τον πρόλογο της έκδοσης)