ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

«Οι δύο τόμοι του υπομνήματος στα τέσσερα πρώτα βιβλία των Ιστοριών του Ηροδότου εκδίδονται πλέον σε έναν τόμο, προκειμένου να καταστούν πιο εύχρηστοι. Η ελληνική έκδοση βασίζεται στην αγγλική μετάφραση του ιταλικού πρωτοτύπου, το οποίο είχε κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο Mondadori, επειδή και οι τρεις υπομνηματιστές αναθεώρησαν και εμπλούτισαν ριζικά το αρχικό ιταλικό κείμενο. Όπως και στην πρώτη ελληνική έκδοση, ο παρών τόμος περιλαμβάνει και το αρχαίο κείμενο.

Εντωμεταξύ, από την εποχή της δημοσίευσής του (2008), το παρόν υπόμνημα έχει ομόθυμα κριθεί στην ηροδότεια έρευνα ως μνημειώδης συμβολή στη μελέτη των Ιστοριών, τόσο όσον αφορά τη Γενική Εισαγωγή (μια αυτόνομη, πρωτότυπη και πλήρη πραγματεία με τη γραφίδα του David Asheri όλων των πτυχών του έργου του Πατέρα της Ιστορίας, μεταξύ των οποίων και του ρόλου του Ηροδότου ως αφηγητή, επιστήμονα και δάσκαλου, αλλά και του περίφημου για την ηροδότεια έρευνα ζητήματος της ενότητας του έργου) όσο και τον επιμέρους λεπτομερή υπομνηματισμό των χωρίων.

Οι τρεις υπομνηματιστές, ο David Asheri (συνέταξε τη Γενική Εισαγωγή και το υπόμνημα στο 1ο και το 3ο βιβλίο), ο Alan Lloyd (συνέταξε το υπόμνημα στο 2ο βιβλίο, βασιζόμενος στο αναλυτικό του υπόμνημαπου είχε κυκλοφορήσει προ 20ετίας, A. B. Lloyd, Herodotus Book II, 3 τόμοι, Brill, Leiden, 1975-88) και ο Aldo Corcella (συνέταξε το υπόμνημα στο 4ο βιβλίο), είναι ευφήμως γνωστοί μελετητές του Ηροδότου, ενώ ο επιμελητής (μαζί με τον Alfonso Moreno) της αγγλικής μετάφρασης Oswyn Murray είναι και αυτός από τους επιφανέστερους γνώστες της αρχαίας ελληνικής ιστοριογραφίας. Αναμφίβολα, το υπόμνημα αποτελεί το πλέον σύγχρονο υπόμνημα των ηροδότειων Ιστοριών, που έρχεται να αντικαταστήσει το υπόμνημα των W. W. How και J. Wells των αρχών του 20ού αιώνα (A Commentary on Herodotus, 2 τόμοι, Οξφόρδη, 1912).

Αντώνης Β. Ρεγκάκος

(από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια συνιστούν το σημείο εκκίνησης αλλά ταυτόχρονα και το κατεξοχήν αντικείμενο της φιλολογικής επιστήμης. Στη σημερινή ομηρολογία δυο είναι οι ερμηνευτικές τάσεις που κυριαρχούν: η αγγλοσαξονικής προέλευσης και διάδοσης θεωρία της "προφορικής σύνθεσης", με "πρώτο ευρετή" τον Milman Parry (1928), και η ευρωπαϊκή "νεοαναλυτική" θεωρία, που εγκαινίασε την ίδια περίπου εποχή ο δικός μας Ι. Θ. Κακριδής, ένας από τους σημαντικότερους ομηριστές του 20ού αιώνα, και συνέχισαν οι Γερμανοί W. Schadewaldt και W. Kullmann. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι δύο αρχικώς ασύμβατες μεταξύ τους θεωρίες έχουν αρχίσει να συγκλίνουν στην προσπάθεια να σκιαγραφήσουν μια πιθανοφανή εικόνα της προομηρικής παράδοσης και να ανοίξουν τον δρόμο στη διερεύνηση της ιδιάζουσας "διακειμενικότητας" ανάμεσα στα ομηρικά έπη και τους προφορικούς προδρόμους τους.

Στην αιχμή της έρευνας βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια το έργο του Χρήστου Τσαγγάλη, που συνεχίζει έτσι στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τη λαμπρή ομηρολογική παράδοση του Ι. Θ. Κακριδή και του Δ. Ν. Μαρωνίτη. Όπως δηλώνεται προγραμματικά στον ανά χείρας τόμο, που συγκεντρώνει μελέτες της τελευταίας οκταετίας, δημοσιευμένες στα πλέον έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σκοπός της έρευνάς του είναι να συμβάλει, συνδιαλεγόμενος δημιουργικά με κορυφαίους ομηριστές, στο γεφύρωμα του "μεγάλου χάσματος" που μέχρι πριν από λίγο χώριζε τους υποστηρικτές ενός προφορικού και ενός εγγράμματου Ομήρου. Ο Χρήστος Τσαγγάλης αναπτύσσει τη συνθετική προσέγγιση Προφορικής Θεωρίας και Νεοανάλυσης με τρόπο συστηματικό, τόσο σε μεθοδολογικό-θεωρητικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο ερμηνείας επιμέρους ομηρικών χωρίων ή μεμονωμένων στοιχείων του επικού κώδικα. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια συνεκτική παρουσίαση για πρώτη φορά σε ελληνική γλώσσα των πιο πρόσφατων ερευνητικών πορισμάτων της διεθνούς ομηρολογίας, στην οποία ο συγγραφέας του παρόντος τόμου πρωταγωνιστεί με ισχυρή και διακριτή φωνή.

(από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)