ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται η ζωή και το έργο του επιχειρηματία Ιβάν Ιβάνοβιτς Αλαφούζοφ, η ιστορία της οικογένειας του από την Οία της Σαντορίνης έως τα Ουράλια, ο σχηματισμός και η ανάπτυξη των βιομηχανιών και εργοστασίων Αλαφούζοφ κατά τον 19ο αι., που επικεντρώθηκαν στην υφαντουργία και τη βυρσοδεψία, καθώς και ο ρόλος τους στην εκβιομηχάνιση της κεντρικής Ρωσίας. Ανάμεσα σε άλλα, εξετάζονται επίσης ο κομβικός ρόλος που έπαιξαν οι βιομηχανίες Αλαφούζοφ στις προμήθειες του Ρωσικού Στρατού από τον Κριμαϊκό έως τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και η καθημερινότητα των εργατών και των υπαλλήλων των εργοστασίων, μέσα από την οποία αποκαλύπτονται ενδιαφέρουσες κοινωνικοοικονομικές πτυχές της ιστορίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το δεύτερο μισό του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα, της κατάστασης του εμπορίου, του στρατού, του στόλου κ.λπ.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το Βυζάντιο και η Ρωσία του Κιέβου (882-1240)
Συλλογικό

Επιμέλεια: Γεώργιος Θ. Καρδαράς
Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2020,σ.270
ISBN: 978-618-960-7905-60-4
Τιμή: 16,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 14,40€

«Ο συλλογικός τόμος με τίτλο Το Βυζάντιο και η Ρωσία του Κιέβου (882-1240) προσεγγίζει σε διεπιστημονική βάση τις σχέσεις των δύο πλευρών για όλη τη διάρκεια του ιστορικού βίου της δεύτερης. Οι επιμέρους συμβολές των συγγραφέων καλύπτουν αρκετά επιστημονικά πεδία με σκοπό να αναδειχθούν όσο το δυνατόν καλύτερα οι πολιτικές, πολιτισμικές ιδεολογικές κ.ά. σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Η θεματική στην πλειονότητα των συμβολών δεν έχει προσεγγιστεί επαρκώς στη χώρα μας ενώ ορισμένες πτυχές, όπως π.χ. η συμβολή περί δικαίου, εμφανίζονται για πρώτη φορά σε ελληνικό τόμο. Η κύρια συνεισφορά του τόμου έγκειται στη σφαιρική προσέγγιση των σχέσεων των Βυζαντινών με τους Ρως και την πλήρη ανάδειξη των βυζαντινών επιδράσεων στη σημαντικότερη ηγεμονία της Ανατολικής Ευρώπης κατά τους Μέσους Χρόνους. Ευρύτερα, γίνεται σαφέστερο το πλαίσιο στο οποίο οι βυζαντινές επιδράσεις (πολιτική ιδεολογία, τέχνη, γραμματεία κ.ά.) στον σλαβικό κόσμο διαμόρφωσαν τη λεγόμενη "Βυζαντινή Κοινοπολιτεία", όπως επίσης το πώς οι επιδράσεις αυτές συνέβαλαν στη μετέπειτα εξέλιξη και διαμόρφωση των σύγχρονων κρατών στον χώρο της Ανατολικής Ευρώπης...». 

Η ρωσική θρησκευτική τέχνη από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα
Συλλογικό


Επιμέλεια: Ελένα Σαγενκόβα
Μετάφραση: Ο. Πατρουνόβα, Γ. Μποΐτσεβα, Ε. Σαρτόρι
Έκδοση Τέχνης Οίστρος, Αθήνα 2020,σ.157
ISBN: 978-618-5083-28-1
Τιμή: 35,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 31,50€

«Στην παρούσα έκδοση η Πινακοθήκη Τρετιακόφ παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό έργα από το πολύτιμο απόθεμα αντικειμένων εκκλησιαστικής τέχνης του 15ου-19ου αιώνα -εικόνες, έργα ξυλογλυπτικής, ανθίβολα. Προέρχονται από μνημεία που χρονολογούνται από την εποχή του οσίου Αντρέι Ρουμπλιόφ έως και δημιουργίες των τεχνιτών του Πάλεχ, του 19ου αιώνα.

Ο ρωσικός πολιτισμός στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα ήταν έντονα επηρεασμένος από την πτώση του Βυζαντίου. Προς το τέλος του αιώνα, η ένταση κλιμακώθηκε, καθώς αναμενόταν η συντέλεια του κόσμου που, σύμφωνα με τις προφητείες, επρόκειτο να γίνει το 1492. Ωστόσο, η έλευση του νέου αιώνα συνέπεσε με την αρχή της εποχής του ύστερου Μεσαίωνα, εποχής κατά την οποία άνθισε ο ρωσικός πολιτισμός και η ρωσική τέχνη. Ο πολιτισμός του 16ου αιώνα είναι λόγιος. Οι Ρώσοι αγιογράφοι δημιουργούσαν πρωτότυπα ως προς τη σύλληψη και σύνθετα ως προς την εικονογραφία έργα, με βάση λειτουργικά, αγιοπατερικά και ιστορικά κείμενα. Ο πλέον σημαντικές εικόνες, όπως η «Τετραμερής» («…ὁ Θεός καί κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ…», «Δεῦτε πάντα τα ἔθνη, προσκυνήσατε τήν τρισυπόστατον Θεότητα», «Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ», «Ἐν τάφῳ σωματικῶς») και η εικόνα «Ευλογημένος ο στρατός του Βασιλέως των ουρανών», δημιουργήθηκαν κατόπιν τσαρικής παραγγελίας και είχαν ως στόχο να αφηγηθούν σε αλληγορική μορφή την κτίση του Κόσμου, καθώς και τις ιδέες της κρατικής ιεραρχίας, όπως η Μόσχα-Τρίτη Ρώμη.

Τον 17ο αιώνα ο ρωσικός θρησκευτικός πολιτισμός, παρ΄όλη την επικοινωνία με τη δυτική Ευρώπη και την τέχνη της, διατήρησε την ιδιομορφία και την ιδιαιτερότητά του. Τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα, χάρη στην προσήλωση στις μακραίωνες παραδόσεις της βυζαντινής και της αρχαίας ρωσικής τέχνης, δεν απωλέσθησαν ούτε κατά τους επόμενους αιώνες…».