Blogger Template by Blogcrowds.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τα Βήματα του μεθυσμένου. Πως η τυχαιότητα κυβερνά τη ζωή μας

Τίτλος: Τα Βήματα του μεθυσμένου. Πως η τυχαιότητα κυβερνά τη ζωή μας
Συγγραφέας: Leonard Mlodinow
Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης
Έκδοση:
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2016
Σελίδες: 243
ISBN:
978-960-524-477-4
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας:
13,60€






Σ’ αυτό το ασεβές και διαφωτιστικό βιβλίο, ο Leonard Mlodinow μας δείχνει πώς η τύχη και οι πιθανότητες αποκαλύπτουν πολλά για την καθημερινή μας ζωή και για το πώς παρανοούμε τη σημασία όσων βιώνουμε, από μια χαλαρή συνομιλία μέχρι μια σοβαρή οικονομική αναποδιά. Το αποτέλεσμα είναι να αποδίδουμε συχνά τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της ζωής σε σαφείς αιτίες, ενώ στην πραγματικότητα επηρεάζονται καίρια από την τύχη.

Η επιτυχία του αγαπημένου μας ηθοποιού ή συγγραφέα —στην πραγματικότητα η μοίρα όλων μας— αντανακλά, εξίσου με τις εγγενείς αρετές ή την ικανότητα σχεδιασμού, και την επίδραση της τύχης. Ακόμη και ένας επιχειρηματίας όπως ο Μπιλ Γκέιτς, που έχτισε μια αυτοκρατορία, ίσως να μην ήταν εξωπραγματικά ικανός αλλά απλώς πιο τυχερός από άλλους. Και προκαλεί ίσως σοκ να συνειδητοποιεί κανείς ότι έχει διπλάσιες πιθανότητες να σκοτωθεί σε τροχαίο ατύχημα πηγαίνοντας να αγοράσει ένα λαχείο απ’ ό,τι να κερδίσει το λαχείο.

Ο Mlodinow δείχνει γλαφυρά γιατί οι δημοσκοπήσεις, οι βαθμοί στο σχολείο, και πολλές άλλες ποσοτικές αξιολογήσεις της καθημερινότητας είναι λιγότερο αξιόπιστες απ’ όσο πιστεύουμε. Αποκαλύπτοντάς μας τις ψυχολογικές ψευδαισθήσεις που μας κάνουν να κρίνουμε λανθασμένα τον κόσμο γύρω μας, διαφωτίζει με αμεσότητα και χιούμορ τις αληθινές αιτίες των πραγμάτων. Παράλληλα, αφηγείται το μυθιστορηματικό χρονικό της τυχαιότητας, γραμμένο από επιφανείς τζογαδόρους και ευφυείς μαθηματικούς.

Από τις διαγνώσεις των γιατρών μέχρι τις αποφάσεις των δικαστηρίων, η διερεύνηση του Mlodinow συναρπάζει, εκπλήσσει και εμπνέει. Προσφέροντάς μας μια περιοδεία στην τυχαιότητα, αλλά και έναν καινούργιο τρόπο αντίληψης του κόσμου, αυτό το πρωτότυπο κι αναπάντεχο ταξίδι μάς υπενθυμίζει ότι πολλά πράγματα στη ζωή είναι τόσο προβλέψιμα όσο τα βήματα κάποιου που γυρνάει σπίτι του τρεκλίζοντας μετά από μια νύχτα στο μπαρ.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι Έλληνες του Γκαίρλιτς 1916-1919

Τίτλος: Οι Έλληνες του Γκαίρλιτς 1916-1919
Συγγραφέας: Γεράσιμος Αλεξάτος
Φιλολογική επιμέλεια: Θεόδωρος Νημάς
Έκδοση: Εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2015
Σελίδες: 400
ISBN: 978-960-599-022-0
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας:
19,92€






H περίοδος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου βιώθηκε με ιδιαίτερη ένταση και σφοδρότητα στην Ελλάδα, αφού η διαμάχη του Βασιλιά Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό Βενιζέλο για την στάση που θα κρατούσε η χώρα απέναντι στα στρατόπεδα των αντιμαχομένων οδήγησε στον πρώτο Εθνικό Διχασμό και στα θλιβερά επακόλουθά του.

Η ανά χείρας μελέτη του Γεράσιμου Αλεξάτου πραγματεύεται μια από τις τραγικότερες περιπλοκές της περιόδου, το ζήτημα της αιχμαλωσίας, στα τέλη του καλοκαιριού του 1916, του Δ` Σώματος Στρατού και της μεταφοράς και εγκατάστασής του στην Γερμανία, στην μικρή συνοριακή πόλη της Σιλεσίας Γκαίρλιτς. Εκεί περίπου 7.000 Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί παρέμειναν υπό περιορισμό για δυόμισι περίπου χρόνια. Ο συγγραφέας πραγματοποίησε εκτεταμένη έρευνα στα γερμανικά (ομοσπονδιακά και τοπικά) αρχεία, αξιοποίησε τις ελληνικές διαθέσιμες πηγές καθώς και τις μαρτυρίες ορισμένων από τους πρωταγωνιστές και προχώρησε στη σύνθεση μιας νηφάλιας, γλαφυρής και ενδιαφέρουσας μελέτης. Στις σελίδες της ξετυλίγεται το πολιτικό σκηνικό της εποχής, οι συνθήκες μεταφοράς των αιχμαλώτων με τα τρένα από την Καβάλα στη Γερμανία καθώς και η διαδικασία της εγκατάστασης και της διαβίωσής τους εκεί. Αναδεικνύεται επίσης η πλούσια πνευματική κίνηση και παραγωγή των Ελλήνων στρατιωτικών, ανάμεσά τους και του σπουδαίου θεατρικού συγγραφέα Βασίλη Ρώτα. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό είναι ακόμη το κεφάλαιο στο οποίο περιγράφεται η επιστροφή της πλειοψηφίας των αιχμαλώτων στην Ελλάδα, μετά το τέλος του πολέμου. Αλλά εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η επόμενη περίοδος της ζωής τους, η υποδοχή στην Ελλάδα, αφού οι περιπέτειες των Ελλήνων αξιωματικών δεν σταμάτησαν στα εδαφικά όρια της Γερμανίας, αλλά συνεχίσθηκαν, εντάχθηκαν και αποτύπωσαν τα πάθη και τις εντάσεις του Εθνικού Διχασμού στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, καθώς πολλοί από αυτούς κατηγορήθηκαν και καταδικάσθηκαν ως ριψάσπιδες.

Η παραπάνω "Οδύσσεια" των Ελλήνων στρατιωτικών του Δ` Σώματος Στρατού διαθέτει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της ελληνικής τραγωδίας, χωρίς ωστόσο η αρχαιοελληνική "κάθαρση" να αγγίξει αρκετούς από αυτούς. Προς αυτή την κατεύθυνση η μελέτη του Γεράσιμου Αλεξάτου αποτελεί πολύτιμη βιβλιογραφική συμβολή, αφού μετά από έναν αιώνα περίπου δίνει το έναυσμα για μια νηφάλια επαναξιολόγηση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και των προεκτάσεών του στην Ελλάδα.

Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης
Επίκουρος Καθηγητής
Νεότερης & Σύγχρονης Ιστορίας ΑΠΘ

Έκθεση στο Μέγαρο Εϋνάρδου: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΕΡΓΑ 1972-2012


Tο Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης
σας προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 
ΕΡΓΑ 1972-2012




Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση αυτή καλύπτουν τη διαδρομή του καλλιτέχνη στη ζωγραφική από το 1972 έως το 2012. Πρόκειται για τις ενότητες Ανατολικό Αιγαίο, Μεταλλικές νεκρές φύσεις, Αιγαίο, Τοπία της σκουριάς, Θεσσαλική γη, Υδατογραφίες, Scrap και Δείγμα γραφής.
Η Κατερίνα Κοσκινά στο κείμενό της «Μυστικά τοπία» (2002), το οποίο αναδημοσιεύεται στον κατάλογο που συνοδεύει την παρούσα έκθεση, σημειώνει:

«Αυτό που καταρχήν εντυπωσιάζει στα έργα του Γιάννη Μιχαηλίδη, τόσο στους παλαιότερους παραστατικούς του πίνακες όσο και στους πιο πρόσφατους, είναι η φειδώ με την οποία αντιμετωπίζει τα περιγραφικά στοιχεία και η λιτότητα των χρωμάτων του. Ενώ όμως η χρήση των χρωμάτων είναι περιορισμένη, οι τονικότητές τους ήταν κατ' αντιδιαστολή ανέκαθεν πλούσιες.

»Το δεύτερο πράγμα που εντυπωσιάζει είναι ότι, όχι μόνο όταν πρόκειται για παραστατική ζωγραφική, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο στις αφηρημένες του συνθέσεις, δημιουργείται μια εντύπωση τοπίων. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι ο καλλιτέχνης προβάλλει τα δικά του εσωτερικά ζωγραφικά τοπία. Ίσως πάλι να οφείλεται στη σχέση που διατηρεί με τη φύση και στην ανάγκη του να τη μιμηθεί, επεμβαίνοντας στα έργα με μεγαλύτερη ταχύτητα απ' ό,τι εκείνη, αλλά κατά τον ίδιο τρόπο που αυτή θα τα αλλοίωνε σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Έτσι, η διαδικασία της ζωγραφικής στο έργο του Γιάννη Μιχαηλίδη συνδυάζεται με τις παραξενιές της φύσης και του καιρού, με το στέγνωμα στον ήλιο, με το ξέσχισμα του αέρα, με την υγρασία της βροχής, με τις οξειδώσεις που δημιουργεί το αλάτι της θάλασσας. Ακόμη και στα μονόχρωμα έργα που την πρωτοκαθεδρία δεν έχει το τοπίο, αλλά εμφανώς τα ίδια τα υλικά του ζωγράφου, αναγνωρίζει κανείς στοιχεία τόπων. Αυτό είναι συνεπές με την άποψη του Γιάννη Μιχαηλίδη για τη ζωγραφική, την οποία σαφώς ο ίδιος “κατοικεί”, ως τόπο».
Το ίδιο εκφράζει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης σε συνέντευξή του στον Αυγουστίνο Ζενάκο (Το Βήμα, 10.3.2002): 

«…όλοι το χώρο μας ζωγραφίζουμε. Τον τόπο μας. Τα δικά μας πράγματα. Για μένα αυτό ξεκίνησε από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο στη ζωή μου εκτός από ζωγραφική. Ο δικός μου χώρος λοιπόν είναι η Σκιάθος όπου γεννήθηκα, ο Βόλος όπου μεγάλωσα και τελικά η Αθήνα όπου ήρθα στο τέλος του '50. Η Σκιάθος είναι φυσικά η θάλασσα, το Αιγαίο, αλλά και τα πλοία τα οποία ταξιδεύουν και μετά αποσύρονται και πεθαίνουν, σκουριασμένα πια, στον ταρσανά. Στον Βόλο μετά, βρήκα μια βιομηχανική πόλη η οποία παρήκμαζε. Και τέλος στην Αθήνα, όλες αυτές οι αφίσες στο δρόμο, κολλημένες η μία πάνω στην άλλη και σκισμένες, πάλι μου έδωσαν αυτή την αίσθηση της φθοράς. Εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά σαν μια μεταλλαγμένη νεκρή φύση. Από τα παλιότερά μου έργα διαγράφεται η πρόθεσή μου, στην καινούρια μου δουλειά όμως, μολονότι επανέρχονται οι ίδιες χρωματικές κλίμακες, αισθάνομαι ότι παραπέμπω, ότι αποκαλύπτω τις πηγές μου». 

Και προσθέτει: «Κοιτάξτε, η ζωγραφική είναι μια μποτίλια στη θάλασσα. Την πετάμε και σίγουρα ελπίζουμε ότι κάποιος θα βρεθεί να τη μαζέψει».

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1940. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Πήλιο. Έχει εργαστεί ως γραφίστας (1966 –1974) και έχει διδάξει σε ιδιωτικές σχολές και εργαστήρια. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις, ενώ συμμετείχε σε 6 Πανελλήνιες και σε αρκετές ομαδικές και θεματικές εκθέσεις, κυρίως στην Ελλάδα. Το 1970 απέσπασε το Α΄ Βραβείο στην έκθεση νέων ζωγράφων, γλυπτών και χαρακτών του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών). Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων στις διοργανώσεις: Πανόραμα ελληνικής ζωγραφικής, 1950-1975 (1976, Εθνική Πινακοθήκη), Μνήμες, αναπλάσεις, αναζητήσεις (1985, Εθνική Πινακοθήκη), Αφιέρωμα στον Περικλή Πανταζή (1996, Ίδρυμα Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο), Γενέθλιος τόπος (2007, Μουσείο Μπενάκη).

Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο με έργα του καλλιτέχνη και κείμενα των: Ελισάβετ Πλέσσα, Κατερίνας Κοσκινά, Νίκου Χουλιαρά, Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν και Κύριλλου Σαρρή. 


Διάρκεια έκθεσης : 18 Δεκεμβρίου 2015—13 Φεβρουαρίου2016

Η έκθεση θα παραμείνει κλειστή την Παρασκευή 25, το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015, την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2 και την Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016.Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 10 π.μ.–2 μ.μ.
Τετάρτη και Παρασκευή 6–8 μ. μ., Σάββατο 12–2 μ.μ.
Πληροφορίες: τηλ. 210 5223101, 210 3234267.

Έρωτας και Μαθηματικά

Τίτλος: Έρωτας και Μαθηματικά
Συγγραφέας: Edward Frenkel
Μετάφραση: Τεύκρος Μιχαηλίδης
Έκδοση: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015
Σελίδες: 328
ISBN: 978-960-221-667-5
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας: 18,13€



Φανταστείτε πως φοιτούσατε σε μια σχολή ζωγραφικής όπου δεν σας δίδασκαν παρά μόνο πώς να βάφετε φράχτες. Φανταστείτε να μη σας έδειχναν ποτέ τους πίνακες του Βαν Γκογκ και του Πικάσο, να μη σας έλεγαν καν ότι υπάρχουν. Κάπως έτσι, αλίμονο, διδάσκονται τα μαθηματικά κι έτσι, για τους περισσότερους από μας, καταλήγουν να είναι κάτι διανοητικά ισοδύναμο με το να βλέπεις τη μπογιά να στεγνώνει. Ο Έντουαρντ Φρένκελ αποκαλύπτει εδώ μια πλευρά των μαθηματικών που δεν έχουμε δει ποτέ, πλημμυρισμένη από την ομορφιά και την κομψότητα ενός έργου τέχνης. Δείχνει έτσι ότι, αντί να έχουν μια εξειδικευμένη θέση στο φάσμα των επιστημών, φτάνουν στην καρδιά όλων των πραγμάτων, ενώνοντάς μας πέρα από τους πολιτισμούς, το χώρο και το χρόνο. 

Το βιβλίο αφηγείται με πάθος δύο αλληλένδετες ιστορίες: το θαυμαστό ξετύλιγμα των μαθηματικών και το ταξίδι ενός νέου ανθρώπου που τα μαθαίνει και τα ζει. Έχοντας αψηφήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα διακρίσεων για να γίνει ένας από τους κορυφαίους μαθηματικούς του 21ου αιώνα, ο Φρένκελ εργάζεται τώρα πάνω σ' ένα από τα σπουδαιότερα εγχειρήματα των τελευταίων πενήντα χρόνων: το Πρόγραμμα Λάνγκλαντς, που επιτρέπει στους ερευνητές να μεταφράζουν ευρήματα από το ένα πεδίο στο άλλο για να επιλύσουν προβλήματα ως τώρα απροσπέλαστα (όπως το τελευταίο θεώρημα του Φερμά) και που πολλοί θεωρούν ότι συνιστά μια Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία των Μαθηματικών. 

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Οι δράκοι Μια σύντομη ιστορία

Τίτλος: Οι Δράκοι - Μια σύντομη ιστορία
Συγγραφέας:Joyce Hargreaves
Μετάφραση:  Ανδρέας Μιχαηλίδης
Έκδοση: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015
Σελίδες: 64
ISBN: 978-960-221-658-3
Τιμή στο βιβλιοπωλείο μας: 11,44€





Γιατί οι δράκοι είναι αναγνωρίσιμοι σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της γης; Τι είναι ο μυστηριώδης γεωμαντικός χρυσός που μυστικά προστατεύουν; Μπορεί οι δράκοι να είναι μια λαϊκή ανάμνηση από κάτι που άλλοτε κυνηγούσε τους ανθρώπους; 

Σ’ αυτό το πανέμορφο μικρό βιβλίο, η Τζόυς Χάργκρηβς, δρακολόγος, εικονογράφος και διευθύντρια της Οργάνωσης Ερευνών για τη Χαμένη Γνώση (RILKO), αφηγείται την ιστορία αυτών των εκπληκτικών πλασμάτων, από τους σκοτεινούς αρχαίους δράκους της Βαβυλώνας, της Αιγύπτου και της Σκανδιναβίας μέχρι τα πιο οικεία φτερωτά φίδια της Κίνας και τα τεράστια σκουλήκια των Βρετανικών Νήσων.

Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα