ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Ο David Brewer αφηγείται ολόκληρη την τρομακτική και συγκλονιστική ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, από τις πράξεις του πιο σημαντικού φιλέλληνα, του Βύρωνα, και του πιο χαρισματικού Έλληνα, του Κολοκοτρώνη, μέχρι τις μηχανορραφίες των Μεγάλων Δυνάμεων και την κορύφωση στο Ναβαρίνο, στην τελευταία ναυμαχία που έγινε ποτέ με ανοιγμένα πανιά.

«Όλα τα πλεονεκτήματα της αφηγηματικής ιστορίας, με ισχυρή αίσθηση ρυθμού, εξαιρετικό χειρισμό της ελληνικής γλώσσας και των φιλελληνικών πηγών, εξοικείωση με τους τόπους και άριστη αίσθηση της λεπτομέρειας».
David Crane, Spectator

«Βασισμένο σε ενδελεχή έρευνα, καθηλωτικά γραμμένο. Τέλεια απόδοση της εντυπωσιακής αλλά τραγικής διαδρομής της ελληνικής ανεξαρτησίας».
Saul David, Sunday Telegraph

«Εντυπωσιακά διεξοδικό και εξαιρετικά ευανάγνωστο!»
Dominick Coyle, Financial Times

«Μια συγκινητική αφήγηση».
Contemporary Review

(παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Ποια είναι λοιπόν η γυναίκα της Ζάκυθος η οποία έχει προκαλέσει τόσο αντιφατικές και αντικρουόμενες μεταξύ τους ερμηνευτικές προσεγγίσεις; Η μεθοδικά σχεδιασμένη αινιγματικότητά της ενισχύεται οπωσδήποτε από την αοριστία της ονομασίας της που ενέχει και μια χροιά υπόρρητα απαξιωτική. Κύριο ρόλο στο έμμονα πρωτοποριακό αυτό κείμενο διαδραματίζει ο ίδιος ο ποιητής παίρνοντας το διαφανές προσωπείο του «Ιερομόναχου Διονύσιου» ή του «Ιερομόναχου Σολωμού Κερκυραίου». Ο Ιερομόναχος είναι ο αψευδής όσο και έντεχνα «αμήχανος» μάρτυρας συμβάντων τρομερών· η μαρτυρία του ωστόσο ισοδυναμεί υπόγεια με μια καταγγελία που καλούμαστε ν’ αποκρυπτογραφήσουμε. Στόχος της καταγγελίας είναι η εφιαλτική Γυναίκα της Ζάκυθος η οποία, στην ουσία, αντιπαρατίθεται στο ίδιο το αίτημα για δικαιοσύνη. Η αντιπαράθεση αυτή προβάλλεται μέσα από την απροκάλυπτη αντίθεσή της προς την επανάσταση του ’21 — αντίθεση που εξαγγέλλει από την
αρχή ο Ιερομόναχος χαρακτηρίζοντάς την «έχθρισσα θανάσιμη του έθνους».

Στο β΄ στάδιο επεξεργασίας του κειμένου κυρίαρχος είναι ο ρόλος του Διαβόλου, ο οποίος, έχοντας κάνει το γύρο του κόσμου, βρίσκει στη «Γυναίκα» τη διαβολική ψυχή κατ’ εξοχήν – «l’anima per eccellenza». Και οι δύο χαρακτηρισμοί, με το μέγεθος και την οξύτητά τους, αιφνιδιάζουν.

Μέσα από την οπτική αυτή η συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Γυναίκα της Ζάκυθος δεν μπορεί παρά να είναι μια πολιτική αλληγορία και επιχειρεί να ιχνηλατήσει την «ταυτότητά» της μέσα από τις ενδείξεις που παρέχει το κείμενο, μέσα από τις σχέσεις του με την ελληνική ιστορική πραγματικότητα αλλά και τις αναζητήσεις του ευρωπαϊκού κινήματος του ρομαντισμού και παράλληλα μέσα από παραθέματα και αποσπάσματα στοχασμών του Σολωμού γύρω από τις επιδιώξεις της Ποιητικής του. Ένα από τα κλειδιά του έργου είναι η υπέρογκη οργή που το διατρέχει προσδίδοντάς του μια διαχρονική αμεσότητα.

Θα πρέπει το κέρδος να μπαίνει πάνω από τις ζωές των ανθρώπων; Το κλασικό αυτό άρθρο του μεγάλου Άγγλου ιστορικού, E. P. Thompson, το 1971 εισήγαγε την έννοια της «ηθικής οικονομίας», η οποία έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί εκτεταμένα από ιστορικούς, κοινωνικούς ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους για τη μελέτη μιας μεγάλης ποικιλίας φαινομένων.

Ο Αδαμάντιος Κοραής, στο περίφημο Υπόμνημά του (1803), θέλοντας να αναδείξει τη θεμελιώδη σημασία των γαλλικών εξελίξεων για τους Έλληνες, σημείωνε ότι, ιδίως μετά το 1789, «η εθνική ματαιοδοξία παραχώρησε τη θέση της στη συμπεριφορά ενός λαού ο οποίος ετοιμάζεται να μεταβληθεί σε έθνος»: να αποκτήσει δηλαδή πολιτική αυτοσυνειδησία και να διεκδικήσει ανεξάρτητη πολιτική ύπαρξη.

Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να φωτίσει μια κρίσιμη, πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη πτυχή της συγκεκριμένης διαδικασίας: τη γαλλική παρουσία στο Ιόνιο, από το καλοκαίρι του 1797 μέχρι την άνοιξη του 1799, και τις ευρύτερες συνέπειές της για τον κόσμο των Ελλήνων.

Σε πρώτο επίπεδο, εστιάζουμε στο τέλος της μακραίωνης βενετικής κυριαρχίας στο Ιόνιο, κυρίως όμως στους νέους πολιτικούς, διοικητικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς, αλλά και σε κομβικά εννοιολογικά ζητήματα που προέκυψαν από αυτό: στους τρόπους πρόσληψης της ρήξης, στην εννοιολογική μετακίνηση και νοηματική διεύρυνση κρίσιμων όρων (πολίτης, τόπος, αρετή, νόμος, πατρίδα, έθνος), στη νέα ανάγνωση του ιστορικού χρόνου – στην πολιτικοποίηση, ιδίως, της αρχαιότητας.

Παράλληλα, παρακολουθούμε την προσέγγιση του Ιονίου με τον ελληνικό κορμό: μετά από αιώνες, οι δύο κόσμοι αρχίζουν να συγκλίνουν, λόγω των εξελίξεων του παρόντος, κυρίως όμως λόγω των ελπίδων του μέλλοντος. Η ανατροπή του 1797 και ο θάνατος της Βενετίας, η πλήρης διατάραξη των ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο, η άφιξη της Γαλλίας στα κράσπεδα της επικράτειας του σουλτάνου και η αποκάλυψη των σχεδίων του Ρήγα –ομόκεντροι κύκλοι που γεννήθηκαν από το 1789–, οδήγησαν στην εκρηκτική διάδοση των νέων ιδεών στον κόσμο των ραγιάδων.

Η ορθόδοξη Εκκλησία, εντός του πλαισίου που όριζε η Οθωμανική αυτοκρατορία και με λόγο αντίστοιχο της καθολικής, αντιπαρατέθηκε σφοδρά στις νέες ιδέες, εννοιολογώντας με τον δικό της τρόπο τους επίμαχους όρους: ελευθερία, αρετή, ισότητα, πατρίδα. Η οξεία αυτή αντιπαράθεση επέσπευσε το επόμενο μεγάλο βήμα του ελληνικού κόσμου: την εννοιολογική αυτονόμηση του γένους των Γραικών από το γένος των ορθοδόξων.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το Βιβλίο «Μετρήσεις Τεχνικών Μεγεθών» απευθύνεται στον Μηχανικό, Φοιτητή ή Διπλωματούχο, προκειμένου κυρίως να τον υποστηρίξει στην επεξεργασία και την ανάλυση των μετρήσεων που είναι βέβαιο ότι θα χρειασθεί να διεξάγει στην επαγγελματική του ζωή, ιδιαίτερα εάν ασχοληθεί με την έρευνα και την ανάπτυξη.

Η ποιητική του μελαγχολικού χώρου
Αγγελική Μαλακασιώτη

Εκδόσεις Ο Μωβ Σκίουρος, Αθήνα 2020, σ.100
ISBN: 978-618-5476-01-4
Τιμή: 10,60€
Τιμή ΜΙΕΤ: 9,54€

Αν και ψυχής εκπορευόμενη, η μελαγχολική συνθήκη εμπεριέχει εγγενώς μια σχέση με τον χώρο. Οι όψεις, οι δομές, οι λειτουργίες, οι σχέσεις των μερών της εγκαλούν σε μια λανθάνουσα αρχιτεκτονική γλώσσα η οποία βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο ψυχισμό ανά τους αιώνες. Η τέχνη του μελαγχολικού χώρου μοιάζει να αναδύεται μέσα από διακειμενικές αναφορές, μέσα από κοινούς τόπους μεταξύ λόγων και σημείων στον χρόνο. Αυτές οι μελαγχολικές «ποιήσεις», όντας αλληγορικές, συμβολικές, εννοιολογικές κατασκευές, δεν αφορούν στην αυστηρή χωρικότητα της φυσικής και των μαθηματικών, αλλά σε ένα είδος ανθρωπολογικού τοπίου, ενός τοπίου συνάμα ασύλληπτου και απροσμέτρητου.

Με τον ίδιο τρόπο που ο Γκαστόν Μπασλάρ (Gaston Bachelard) περιγράφει πως «ο βιωμένος χώρος υπερβαίνει τον γεωμετρικό», έτσι και το παρόν βιβλίο επιχειρεί να υπερβεί την ανάγνωση του χώρου, μεταφράζοντας την ενδόμυχη εμπειρία της μελαγχολίας σε χωρικές συνθήκες , ποιότητες και χαρακτηριστικά. Η κατά τόπους ανατομή της μελαγχολίας συνοδεύεται από την αρχιτεκτονική ανάγνωση συμπτωματολογικών περιγραφών του φαινομένου, όπως αυτές φανερώνονται σε αποσπάσματα της μελαγχολικής πραγματείας - εικόνες, ποιητικές μεταφορές, συμβολισμούς, φιλοσοφικές αναλογίες και θεωρητικά σχήματα - από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Με τον τρόπο αυτό συγκροτείται ένα ανθολόγιο μεταφορικών σχημάτων που συμπυκνώνουν τη χωρική «ποίηση» της μελαγχολικής ατμόσφαιρας και τη σχέση της με το σώμα, το κτίσμα, το τοπίο, την πόλη.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε αυτό το βιβλίο μία υδραίικη φρεγάτα συγκροτεί ένα ιδιαίτερο πεδίο μελέτης και αποδεικνύει πώς μερικά ταπεινά κατάστιχα μπορούν να φωτίσουν την οικονομική ζωή της Ελληνικής Επανάστασης. Η μακρόχρονη ιστορία της Ύδρας έχει τροφοδοτήσει μια μεγάλη θεματική που περιλαμβάνει τις ναυτικές κοινωνίες του Αιγαίου, τους εμποροκαπετάνιους και τους τρόπους συγκρότησης κεφαλαίου στις θαλάσσιες μεταφορές από τον 18ο αιώνα.

Το Κρητικό Ζήτημα, 1868-1913 από τα πεδία των μαχών στη διεθνή διπλωματία
Γιώργος Λιμαντζάκης

Επιμέλεια: Όθωνας Χαραλαμπάκης
Εθνικό Ίδρυμα "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος", Χανιά 2020, σ.448
ISBN: 978-618-00-1918-6
Τιμή: 25,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 22,50€

Σκοπός του βιβλίου είναι η διερεύνηση και ανάλυση των βασικών παραμέτρων του Κρητικού Ζητήματος από τον Οργανικό Νόμο (1868) έως την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (1913), τοποθετώντας στο επίκεντρο τις σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, το πώς και πότε έγινε η μεταβίβαση της εξουσίας από τη μία κοινότητα στην άλλη και το ποια ήταν η πολιτική και ο ρόλος των ευρωπαϊκών δυνάμεων στη διαδικασία αυτή. Κατά τον 19ο αιώνα εκδηλώνονταν συνεχώς εξεγέρσεις και κινήματα στην Κρήτη, αλλά οι ντόπιοι χριστιανοί αδυνατούσαν να επιβληθούν πολιτικά στην Πύλη κατά τρόπο μόνιμο. Η εξέλιξη που απεγκλώβισε το Κρητικό Ζήτημα από αυτό το "αδιέξοδο" ήταν η επανάσταση του 1897 και η στρατιωτική επέμβαση της Ελλάδας στην Κρήτη, οι οποίες ανάγκασαν τις Δυνάμεις να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στο Κρητικό και να καταλάβουν τις πόλεις του νησιού, ώστε να αποτρέψουν την ένωσή του με την Ελλάδα και την ανατροπή των ισορροπιών στην ανατολική Μεσόγειο. Η απομάκρυνση των οθωμανικών αρχών και στρατευμάτων και η διεθνής κατοχή (1897-1909) επέτρεψαν στη χριστιανική πλειονότητα να οργανώσει μια νέα διοίκηση με βάση τις δικές της ανάγκες και ευρωπαϊκά πρότυπα, και με εμφανή την επιρροή του Ελληνικού Βασιλείου. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κράτος "υβρίδιο", η Κρητική Πολιτεία, το οποίο υπαγόταν μεν τυπικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά στην ουσία αποτελούσε ένα διεθνές προτεκτοράτο.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η κόλαση και ο παράδεισος στο έργο του Διονυσίου Σολωμού
Μιχαήλ Πασχάλης, Δημήτρης Πολυχρονάκης

Σειρά: Λόγος
Επιμέλεια: Σταύρος Ζουμπουλάκης
Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος, Αθήνα 2020, σ.64
ISBN: 978-960-7060-27-3
Τιμή: 7,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 6,30€

Τα κείμενα του βιβλίου εκφωνήθηκαν στην εκδήλωση "Η κόλαση και ο παράδεισος στο έργο του Διονυσίου Σολωμού", που έγινε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (ΚΠΙΣΝ), στις 25 Μαϊου 2018, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Λόγος 3.

Περιεχόμενα:

-Μιχαήλ Πασχάλης
Από το Καθαρτήριο στην Κόλαση: μια ερμηνεία του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν»

-Δημήτρης Πολυχρονάκης
Τριαντάφυλλα 'ναι θεϊκά στην κόλαση πεσμένα: Όψεις του Παράδεισου και της Κόλασης στο έργο του Διονύσιου Σολωμού

Η ρωσική θρησκευτική τέχνη από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα
Συλλογικό


Επιμέλεια: Ελένα Σαγενκόβα
Μετάφραση: Ο. Πατρουνόβα, Γ. Μποΐτσεβα, Ε. Σαρτόρι
Έκδοση Τέχνης Οίστρος, Αθήνα 2020,σ.157
ISBN: 978-618-5083-28-1
Τιμή: 35,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 31,50€

«Στην παρούσα έκδοση η Πινακοθήκη Τρετιακόφ παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό έργα από το πολύτιμο απόθεμα αντικειμένων εκκλησιαστικής τέχνης του 15ου-19ου αιώνα -εικόνες, έργα ξυλογλυπτικής, ανθίβολα. Προέρχονται από μνημεία που χρονολογούνται από την εποχή του οσίου Αντρέι Ρουμπλιόφ έως και δημιουργίες των τεχνιτών του Πάλεχ, του 19ου αιώνα.

Ο ρωσικός πολιτισμός στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα ήταν έντονα επηρεασμένος από την πτώση του Βυζαντίου. Προς το τέλος του αιώνα, η ένταση κλιμακώθηκε, καθώς αναμενόταν η συντέλεια του κόσμου που, σύμφωνα με τις προφητείες, επρόκειτο να γίνει το 1492. Ωστόσο, η έλευση του νέου αιώνα συνέπεσε με την αρχή της εποχής του ύστερου Μεσαίωνα, εποχής κατά την οποία άνθισε ο ρωσικός πολιτισμός και η ρωσική τέχνη. Ο πολιτισμός του 16ου αιώνα είναι λόγιος. Οι Ρώσοι αγιογράφοι δημιουργούσαν πρωτότυπα ως προς τη σύλληψη και σύνθετα ως προς την εικονογραφία έργα, με βάση λειτουργικά, αγιοπατερικά και ιστορικά κείμενα. Ο πλέον σημαντικές εικόνες, όπως η «Τετραμερής» («…ὁ Θεός καί κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ…», «Δεῦτε πάντα τα ἔθνη, προσκυνήσατε τήν τρισυπόστατον Θεότητα», «Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ», «Ἐν τάφῳ σωματικῶς») και η εικόνα «Ευλογημένος ο στρατός του Βασιλέως των ουρανών», δημιουργήθηκαν κατόπιν τσαρικής παραγγελίας και είχαν ως στόχο να αφηγηθούν σε αλληγορική μορφή την κτίση του Κόσμου, καθώς και τις ιδέες της κρατικής ιεραρχίας, όπως η Μόσχα-Τρίτη Ρώμη.

Τον 17ο αιώνα ο ρωσικός θρησκευτικός πολιτισμός, παρ΄όλη την επικοινωνία με τη δυτική Ευρώπη και την τέχνη της, διατήρησε την ιδιομορφία και την ιδιαιτερότητά του. Τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα, χάρη στην προσήλωση στις μακραίωνες παραδόσεις της βυζαντινής και της αρχαίας ρωσικής τέχνης, δεν απωλέσθησαν ούτε κατά τους επόμενους αιώνες…».