ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Tό Μετά τήν ἀρετή ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά ἔργα τοῦ 20οῦ αἰώνα στό πεδίο τῆς ἠθικῆς φιλοσοφίας. Σέ αὐτό τό κλασικό πιά ἔργο, ὁ Ἄλασνταιρ Μακιντάιρ ἐξετάζει τίς ἱστορικές καί ἐννοιολογικές ρίζες τῆς ἰδέας τῆς ἀρετῆς, ἐπισημαίνει τούς λόγους τῆς ἀπουσίας της ἀπό τήν ἰδιωτική καί τή δημόσια ζωή, καί διατυπώνει μιά πρόταση γιά τήν ἐνδεχόμενη ἀνάκτησή της. Ἐνῶ τά ἐπιμέρους κεφάλαια ἐκτείνονται σέ ἕνα εὐρύ πεδίο, ἀπό τή στιγμή πού συναρμόζονται συγκροτοῦν ἰσχυρό ἐπιχείρημα γιά τό βαρύ τίμημα πού πλήρωσε ἡ νεωτερικότητα μέ τήν πεισματική ἀπόρριψη αὐτοῦ πού ἐκεῖνος ἀποκαλεῖ «παράδοση τῶν ἀρετῶν». Στόν πρόλογο τῆς τρίτης ἔκδοσης τοῦ βιβλίου (1981) ὁ Μακιντάιρ ἐπανεξετάζει τούς βασικούς ἰσχυρισμούς τοῦ Μετά τήν ἀρετή καί καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι, μπορεῖ στήν πορεία νά ἔχει μάθει πολλά καί νά ἔχει συμπληρώσει καί βελτιώσει τίς θέσεις καί τά ἐπιχειρήματά του, δέν ἔχει ὅμως ἐγκαταλείψει καμία ἀπό τίς κεντρικές θέσεις του: «Ἐξακολουθῶ νά ὑποστηρίζω ὅτι τόσο ἡ δημιουργία ὅσο καί τό ἀδιέξοδο τῆς ἠθικῆς νεωτερικότητας δέν μποροῦν νά κατανοηθοῦν παρά μόνο ἀπό τή σκοπιά μιᾶς πολύ διαφορετικῆς παράδοσης, τῆς ὁποίας οἱ πεποιθήσεις καί οἱ προϋποθέσεις διατυπώθηκαν, στήν κλασική τους ἐκδοχή, ἀπό τόν Ἀριστοτέλη».

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Μεγάλη Εβδομάδα συμπυκνώνει όλο σχεδόν τον χριστιανισμό. Συγκλονιστικά γεγονότα, πρόσωπα και κείμενα συνωστίζονται στις μέρες της. Τούτο το μικρό βιβλίο σχολιάζει κάποια ελάχιστα από τον ανεξάντλητο πλούτο της, χωρίς φιλοδοξίες συστηματικότητας ή πρωτοτυπίας, με μόνη επιθυμία να μην απευθύνεται αποκλειστικά στους πιστούς, αλλά σε όλους, τους εντός και τους εκτός, τους εγγύς και τους μακράν. Μια μικρή ανθοδέσμη είναι το βιβλίο, με ανθύλλια, fioretti.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Ηλίας Μηνιάτης γεννήθηκε στην "πόλη Κεφαλληνίας" το 1669, και ήταν ένας από τους έξι γιούς του πρωτόπαπα Φραγκίσκου μορφώθηκε στην ελληνική Φλαγγίνειο Σχολή της Βενετίας, και απεβίωσε στα σαράντα πέντε του χρόνια, ως επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων. Έζησε μια ζωή σύντομη, αλλά γεμάτη ταξίδια και σημαντικές γνωριμίες, διαβάσματα και μελέτη, μα και αγωνία για τον βιοπορισμό. Ζωή που καθορίστηκε από την επτανησιακή καταγωγή του και από τις σχέσεις του με τους φιλενωτικούς κύκλους, οι οποίες ευθύνονται για την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα που τον ακολουθούν ενίοτε μέχρι τις μέρες μας.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μετά από ένα συνέδριο για την αγάπη και άλλο ένα για την πίστη, ήταν φυσικό και αναμενόμενο να συνεχίσουμε με την ελπίδα, ολοκληρώνοντας το μεγάλης σημασίας χριστιανικό τρίπτυχο. Η ελπίδα είναι χωρίς αμφιβολία μια ιουδαιοχριστιανική ιδέα, ενώ στην Αρχαία Ελλάδα, όπως γενικώς πιστεύεται, απουσιάζει. Αληθεύει άραγε τούτη η γενική πεποίθηση ή μήπως υπάρχει περιθώριο και για έναν αρχαιοελληνικό λόγο περί ελπίδος; Τα τέσσερα πρώτα κείμενα του τόμου θέτουν και συζητούν αυτό ακριβώς το ερώτημα. Όλα τα υπόλοιπα προσπαθούν να κατανοήσουν την ελπίδα, είτε για τη μεγάλη εσχατολογική ελπίδα πρόκειται είτε για τη μικρή, καθημερινή ή κοινωνική ελπίδα, να την οριοθετήσουν από άλλες έννοιες, είτε συγγενικές (προσδοκία) είτε αντίθετες (απελπισία, απόγνωση, κατάθλιψη, κυνισμός) είτε ικανές να συνυπάρχουν μαζί της (φόβος), και να συζητήσουν, τέλος, κάθε είδους πολιτικές μεταφράσεις της. Η έκδοση του δέκατου τόμου των Συναντήσεων, ανάμεσα σε ανθρώπους που σκέφτονται τα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης στο πλαίσιο του εκκοσμικευμένου Λόγου και σε εκείνους που τα σκέφτονται στα όρια της πίστης, είναι καλή αφορμή για να αποτιμηθεί συνολικά το εγχείρημα αυτό του Άρτου Ζωής.

(παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)