ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Τίτλος: Επέτειος - Κρίσεις και Σχόλια για το Έργο του Δ.Ν. Μαρωνίτη 2008-2009
Γράφουν οι: Ελένη Καραντζόλα, Γεωργία Τριανταφυλλίδου, Γιάννης Χάρης, Λίζυ Τσιριμώκου, Λουΐζα Χριστοδουλίδου, Τίτος Πατρίκιος, Νάσος Βαγενάς, Διονύσης Καψάλης, Νικήτας Παρίσης, Γρηγόρης Πεντζίκης, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Γιάννης Βαρβέρης, Ευριπίδης Γαραντούδης, Μικέλα Χαρτουλάρη, Δημήτρης Χουλιαράκης, Γιώργος Λίλλης, Αλέξης Ζήρας, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Μαρία Τοπάλη, Τζένη Μαστοράκη, Πόπη Διαμαντάκου.
Επιμέλεια: Νάσος Βαγενάς
Έκδοση: Μικρή Άρκτος
Σελίδες: 176
ISBN: 978-960-8104-20-4

Τιμή με την έκπτωση: 21.45€

Το βιβλίο αυτό, που αποτελείται από κείμενα που γράφτηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, θέλει να τιμήσει, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, τα ογδοντάχρονα του Δ. Ν. Μαρωνίτη, που συμπληρώθηκαν το 2009. Τα κείμενα των είκοσι δύο συγγραφέων αναφέρονται κυρίως στην κριτική εργασία του Μαρωνίτη πάνω σε θέματα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου αποτελείται από κείμενα αδημοσίευτα, που γράφτηκαν, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση ή επανέκδοση μιας σειράς βιβλίων του Μαρωνίτη, και εκφωνήθηκαν, σχεδόν όλα, σε εκδηλώσεις προς τιμήν του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή παρουσίασης αυτών των βιβλίων.

Στο δεύτερο μέρος συγκεντρώνονται κριτικές και παρουσιάσεις αυτών των βιβλίων, οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι με τον τόμο δεν τιμάται μόνο ο νεοελληνιστής αλλά και ο πολίτης Μαρωνίτης, μια πνευματική παρουσία που υπήρξε δεσπόζουσα στην πολιτισμική μας ζωή τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Την επιμέλεια της έκδοσης είχε ο Νάσος Βαγενάς.

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ εγκαινιάζει τη νέα σειρά δοκιμίων της Μικρής Αρκτου (21x14 εκ.) με σκληρό εξώφυλλο και εξωτερικό κάλυμμα φιλοτεχνημένο με το έργο του Δ. Κοκκινίδη «Αναμονή».

Τίτλος: Γιάννης Μόραλης Σχέδια 1934-1994
Κείμενο: Πέγκυ Ζουμπουλάκη, Διονύσης Καψάλης, Ν.Π. Παϊσιος
Σχεδιασμός -Επιμέλεια: Διονύσης καψάλης
Έκδοση: Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2008
Σελίδες: 309 με 218 έγχρωμες και α/μ φωτογραφίες
ISBN: 978-960-250-406-2

Τιμή: 75,00 €
Έκπτωση: 10%
Τελική τιμή: 67,50€


Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης σε συνεργασία με την γκαλερί Ζουμπουλάκη και έγινε στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (16 Δεκεμβρίου 2008 έως 15 Φεβρουαρίου 2009).Στην έκθεση αυτή παρουσιάζεται αυτόνομα μια σειρά από 225 σχέδια του Γιάννη Μόραλη, που φιλοτεχνήθηκαν στο διάστημα 1934-1994.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ν.Π. Παΐσιος στο εισαγωγικό του σημείωμα: «Το ύφος των σχεδίων ακολουθεί ή προαγγέλλει, σε γενικές γραμμές που επιτρέπουν πάμπολλες εξαιρέσεις, τις περιόδους της ζωγραφικής του. Σε ό,τι αφορά όμως τη λειτουργία τους, μπορούμε να χωρίσουμε τα σχέδια σε δύο μόνο περιόδους με ορόσημο τη δεκαετία του 1970. Πριν από το ορόσημο αυτό, το σχέδιο απολαμβάνει σχετική αυτονομία σε σχέση με τη ζωγραφική· μετά, χάνει την ελευθερία αυτή αλλά κερδίζει την πειθαρχία της βασιλικής οδού που οδηγεί στη ζωγραφική. Επιβεβαιώνεται ακόμα η εντύπωση ότι ο Μόραλης είναι ο Έλληνας ζωγράφος με τα περισσότερα προσχέδια / μελέτες πριν καταλήξει στο τελικό έργο.

Τέλος, γίνεται ξεκάθαρη η σημασία της τεράστιας οπτικής μνήμης του Μόραλη. Από τη δημιουργία ενός αρχικού θέματος πάνω στο χαρτί μέχρι την πλήρη οργάνωσή του πάνω στο μουσαμά, μπορεί να μεσολαβήσουν μήνες, χρόνια ή και δεκαετίες. Μοιάζουν δηλαδή τα σχέδιά του με σπόρους μουσικών μοτίβων που χρειάζονται καιρό μέσα του για να βλαστήσουν, να οργανωθούν και να αναπτυχθούν σε τραγούδι ή σε ολόκληρη συμφωνία. Πολλές φορές μάλιστα τα μοτίβα αυτά επαναλαμβάνονται από έργο σε έργο ή από δεκαετία σε δεκαετία. Η οπτική μνήμη του Μόραλη αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε ότι, σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου του ζωγράφου, δεν έχει μπροστά του, προ οφθαλμών, τα σχέδια ή τις σπουδές του όταν ζωγραφίζει, δεν του χρειάζονται άμεσα, γιατί μέσα του υπάρχει το απόσταγμα του γητεύματός τους. Στο Dictionnaire des idées reçues της ιστορίας της τέχνης ο Πικάσσο έχει καταγραφεί (λανθασμένα) ως εξαιρετικός σχεδιαστής που υστερεί στο χρώμα, ενώ ο Ματίς (πάλι λανθασμένα) έχει καταγραφεί ως ζωγράφος εξαιρετικός στα χρώματά του, που υστερεί όμως στο σχέδιο. Ευτυχώς, στο ανάλογο λεξικό της μικρής ιστορίας της νεοελληνικής τέχνης, ο Μόραλης δεν μπορεί να κλειστεί σε τέτοια (λανθασμένα) καλούπια: ισορροπεί με ακρίβεια και χάρη δεινού χορευτή πάνω στο τεντωμένο σχοινί που (νομίζουμε ότι) χωρίζει το σχέδιο από το χρώμα.

Στο κλασικό ερώτημα: «Το σχέδιον ή το Χρώμα;» του Εγγονόπουλου, ο Μόραλης απαντά χωρίς δισταγμό: και το σχέδιο και το χρώμα, ή τόσο το σχέδιο όσο και το χρώμα.»