ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

 Τι είναι τα γονίδια και τι κάνουν; Τούτες οι φαινομενικά απλές ερωτήσεις είναι στην πραγματικότητα δύσκολο να απαντηθούν με ακρίβεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, δίνονται υπερβολικά απλοϊκές απαντήσεις και δημιουργούνται πολύ μεγάλες παρανοήσεις, με πιο χαρακτηριστικές τις αναφορές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης περί ύπαρξης ενός γονιδίου «για» ένα συγκεκριμένο γνώρισμα ή «για» μια συγκεκριμένη νόσο. Ωστόσο, μόνα τους τα γονίδια δεν κάνουν τίποτε απολύτως. Αντίθετα, το DNA που κληρονομούμε από τους γονείς μας είναι αυτό που αλληλεπιδρά διαρκώς με το περιβάλλον και λειτουργεί ποικιλοτρόπως σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Το βιβλίο συνοψίζει ό,τι γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε για τα γονίδια, και αναλύει ποιες είναι οι πιθανές επιπτώσεις της γενετικής έρευνας στην ανθρώπινη ζωή.

(Παρουσίαση από τον εκδότη)

Εξόριστοι στο "Νησί του Θανάτου". Μαρτυρίες, ντοκουμέντα και δημοσιεύματα για τις εκτοπίσεις αγωνιστών στη Γαύδο
Δημήτρης Δαμασκηνός

Εκδόσεις Παρασκήνιο, Αθήνα 2020,σ.368
ISBN: 978-618-5003-83-8
Τιμή: 21,20€
Τιμή ΜΙΕΤ: 19,08€

"Καταμεσής στο Λιβυκό πέλαγος με τ' αφρισμένα πάντα νερά, άγρια, μανιασμένα, απύθμενα. Εκατόν εβδομήντα πέντε μίλια μακριά απ' τον Πειραιά. Κοντά, πολύ κοντά στα παράλια της Αφρικής. Θαρρείς και σε λίγο θα ξεπροβάλει μπροστά σου, πέρα εκεί στην καμπύλη του ομιχλώδικου ορίζοντα, η Αλεξάνδρεια. Κάμποσες ώρες μακριά απ' αυτή. Εκατόν σαράντα με σαρανταπέντε μίλια. Λίγα σπίτια. Μοιάζουν μ' αχούρια. Άνθρωποι και ζώα κοιμούνται μαζί. Φτωχοί νησιώτες, άμαθοι και άβγαλτοι παραδομένοι στην ποικιλότροπη εκμετάλλευση. Λίγη βλάστηση, λίγες δεκάδες κάτοικοι. Απέναντι, βορεινά, τα κακοτράχαλα Σφακιά, η Κρήτη, κ' ύστερα τίποτα. Το μάτι σου κουράζεται ν' απλώνεται στην απέραντη θάλασσα.

Να, η Γαύδος! Μούρχονται στο νου τα άλλα νησιά της εξορίας. Όσα έχω ακούσει, κι όσα είδα, γεύτηκα ο ίδιος την πίκρα τους. Τα κυριότερα ας πάρουμε. Ανάφη, Φολέγανδρος, Άη Στράτης, Σίκινος, Νηός, Σίφνος, Αμοργός. Αδίσταχτα μπορώ να ειπώ, ούτε κατά φαντασία δεν μπορούν να συγκριθούν στη φρίκη με τούτο εδώ το ποντικόνησο.

Να, μια εικόνα της φρίκης. Ο άγριος χαμός, ο θάνατος του Καραντεμίρη. Πως πέθανε; Μήτε και μείς καλά-καλά το καταλάβαμε, δεν πιστέψαμε, ήταν τόσο γερός. Ο πιο γερός απ' όλους. Αγρότης απ' την Αγιάσο της Μυτιλήνης. Κι όμως. Εκεί κάτω πας γερός, βράχος στο σώμα σαν τον Καραντεμίρη και φεύγεις τσακισμένος, καμπουριασμένος απ' τους ελώδεις. Δεν έχεις γλυτωμό εκεί κάτω. Αλλού ναι, εκεί κάτω όχι".

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι περισσότεροι θυμούνται τη χημεία από τις μέρες του σχολείου σαν ένα γνωστικό αντικείμενο που ήταν σε μεγάλο βαθμό δυσ­νόητο, πλούσιο σε πληροφορίες αλλά φτωχό σε κατανόηση, και τόσο απόμακρο από τον πραγματικό κόσμο των γεγονότων και των απολαύσεων που δεν φαινόταν να υπάρχει σημαντικός λόγος για να συμβιβαστεί κανείς με τις ρυπαρές του έννοιες, τα ξόρκια, τις συνταγές και τους κανόνες του. Ο στόχος του Peter Atkins είναι να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Σε αυτή τη συνοπτική εισαγωγή, ο συγγραφέας μάς προτρέπει να δούμε τη χημεία μέσα από τα μάτια ενός χημικού, ώστε να κατανοήσουμε τις κεντρικές της έννοιες και να αντιληφθούμε πώς συνεισφέρει όχι μόνο στις υλικές μας ανέσεις αλλά και στον πνευματικό μας πολιτισμό. Ο Atkins μας δείχνει με ποιον τρόπο έχει συμβάλει η χημεία στην υλική υποδομή του κόσμου μας μέσα από τη χημική βιομηχανία, τα καύσιμα για τη θέρμανση, την παραγωγή ενέργειας και τις μεταφορές, καθώς και τα υφάσματα για την ένδυσή μας και την επίπλωση των σπιτιών μας. Διατρέχοντας τα εντυπωσιακά της επιτεύγματα και παρουσιάζοντας τη θέση της ανάμεσα στη φυσική και τη βιολογία, ο Atkins εξερευνά με τρόπο συναρπαστικό, σαφή και ακριβή τον κόσμο της χημείας — τη δομή της, τις κεντρικές της έννοιες και την πολύτιμη συνεισφορά της στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών αιχμής.

(Παρουσίαση του εκδότη)

Αριστοτέλης και Ιατρική (Πρακτικά Ημερίδος 17 Μαϊού 2017)

Ο Αριστοτέλης υποστήριζε ότι ο "ιατρός, με τις γνώσεις του και τις εμπειρίες του, συμβάλλει στην αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας, στο πλαίσιο της ιατρικής ηθικής, η οποία αποτελεί το πρότυπο της κοινωνικής ηθικής για την ευδαιμονία της κοινωνίας ως υπέρτατο πολιτικό αγαθό".

Η επιρροή του στην σύγχρονη φιλοσοφική και πειραματική σκέψη είναι τεράστια. Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος γνήσιος πειραματικός επιστήμονας στην ιστορία, και κάθε μεταγενέστερος επιστήμονας καθοδηγείται από τη σκέψη του και τα διδάγματά του. Σήμερα βιώνουμε μία εξελισσόμενη επανάσταση στον τομέα της διαγνωστικής και θεραπευτικής ιατρικής που προλαμβάνουν την εκδήλωση νόσων, βελτιώνουν την υγεία, ανακουφίζουν από τον πόνο, σώζουν ανθρώπινες ζωές και επιμηκύνουν την παραγωγική περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Η Ιατρική κατά τον Αριστοτέλη είναι τέχνη και επιστήμη, η οποία οφείλει να υπακούει σε ηθικούς προβληματισμούς που πηγάζουν από την άσκηση της στο πλαίσιο δομημένων ηθικών κανόνων.

(Απόσπασμα από την Εισαγωγή του Δημήτριου Θάνου) 

Περιεχόμενα:

Θεοχάρης Δετοράκης, Δύο Επιτάφια Επιγράμματα Στυλιανώ Αρχιεπισκόπω Αυστραλίας. Μνήμης Χάριν,
Σωτήρης Γουνελάς, Ο Αυστραλίας Στυλιανός: ένας ιεράρχης εν τόπω και χρόνω δοκιμαζόμενος,
Φίλιππος Χ. Γιανναδάκης, Μ’ ένα κλαδί ελιάς, ολάνθιστο, στο χέρι Του
Λάμπης Καψετάκης, Η ομορφιά στην αγιότητα (Απλά ποιήματα πλουτισμού θεολογίας),
Ελένη Νικολιδάκη, Το ταξίδι της κρητικής μυθολογίας στην Ελλάδος Περιήγησιν του Παυσανία,
Γαβριήλ Μπομπέτσης, Τα καθ’ Ηρώ και Λέανδρον του Μουσαίου: ερμηνευτικές προσεγγίσεις και διακειμενικές αναφορές,
Hans Eideneier, Ριμάδα κόρης και νέου,
Γιώργος Καλλίνης, Δείξη και νόημα. Ο λόγος της παραστασιμότητας στη Θυσία του Αβραάμ,
Δημ. Πολυχρονάκης, Αλ. Κατσιγιάννης, Στ. Κουρμπανά, Κ. Χρυσόγελος, Ο Χριστόφορος Φιλητάς και τα δεκαέξι χειρόγραφα τετράδιά του στη Βιβλιοθήκη της Βουλής: Προθέσεις και προϋποθέσεις των απαρχών της ιστοριογραφίας της νεοελληνικής γραμματείας,
Τακουή Βακιρτζιάν, «Εμείς οι Αρμεναίοι…» -Στα ίχνη μιας κοινότητας,
Ανδρέας Λενακάκης, Τοπωνυμική έρευνα περιοχής Αγίας Παρασκευής Πεδιάδος,

Σε όλες τις περιόδους της ιστορίας συναντάμε άτομα, ομάδες, ενίοτε και πολύ μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που βρίσκονται εκτός μιας «κανονικότητας», κανονικότητας που ορίζεται βέβαια ιστορικά. Έχουμε να κάνουμε με άτομα ή ομάδες που δεν είναι πλέον σε θέση να ανταπεξέλθουν ούτε στις πιο βασικές τους ανάγκες, δηλαδή την απλή επιβίωση. Το φαινόμενο της φτώχειας, πέρα από χρονικά και χωρικά πλαίσια, διέπεται από πάγια μοτίβα, πολιτιστικά και κοινωνικά, τα οποία φαίνεται να αναπαράγονται σταθερά και τα συναντά κανείς τόσο στην Ελλάδα ή την Ευρώπη του 21ου αιώνα όσο και στη μεσαιωνική Δύση του 14ου αιώνα ή στη Νεότερη Εποχή, τον 17ο αιώνα. Τέτοια μοτίβα είναι οι βασικές πρακτικές επιβίωσης των πολύ φτωχών, η κινητικότητά τους, η αδιαφοροποίητη ομαδοποίηση τους, εκ μέρους της υπόλοιπης κοινωνίας, με τους εν γένει περιθωριακούς, οι κοινωνικές στάσεις απέναντί τους (αδιαφορία, ανοχή, έλεος ή τιμωρία).

Η μελέτη της Αλίκης Βαξεβάνογλου ανατέμνει το φαινόμενο της φτώχειας και του κοινωνικού δεσμού κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, από τον 11ο ως τον 14ο-15ο αιώνα, εξετάζοντας την εξέλιξή του σε συνάρτηση με όλους εκείνους τους παράγοντες με τους οποίους αλληλεπιδρά: φεουδαρχικό σύστημα, Εκκλησία, θρησκευτικά τάγματα και κοινωνικοθρησκευτικές αντιλήψεις, πολιτική εξουσία, ύπαιθρος και πόλεις, οικονομία και φορολογία, και μείζονες κρίσεις με θεμελιακές επιπτώσεις, όπως η Μαύρη Πανώλη και η σιτοδεία τον 14ο αιώνα. Ταυτόχρονα, η μελέτη της περιόδου αυτής παρέχει συνάμα τα κλειδιά για την κατανόηση του κόσμου των Νεότερων Χρόνων και κατ’ επέκταση του Σύγχρονου Κόσμου, καθώς τότε, στον ύστερο Μεσαίωνα, διαμορφώνονται τα θεμέλια της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Λεμονόδασος
Κοσμάς Πολίτης

Αγγέλα Καστρινάκη: Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας: ένα ταξίδι στους μύθους και στα σύμβολα του «Λεμονοδάσους»
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2020,σ.536
ISBN: 978-960-524-599-3
Τιμή: 12,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 10,80€

Το  Λεμονοδάσος αφηγείται την ιστορία του έρωτα ανάμεσα στον Παύλο και στη Βίργκω. Δυο νέοι που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους –με ροπή προς τους εύκολους έρωτες ο Παύλος, περήφανη παρθένα η Βίργκω– αγαπούν με πάθος ο ένας τον άλλον και τον παιδεύουν εξίσου. Η ιστορία διαδραματίζεται στην αστική Αθήνα και στον κοσμικό Πόρο κατά τη δεκαετία του 1920, με άρωμα εποχής αλλά και με προβληματισμούς που παραμένουν επίκαιροι. Να παντρευτεί κανείς το πρόσωπο που αγαπά ή να μη διασύρει τον έρωτά του μες στη σκόνη της καθημερινότητας; Μήπως η ευτυχία έγκειται «στα όνειρά μας που μένουν ανέπαφα από τη φθορά της ζωής»; Ένα δροσερό και βαθύ έργο, ένα κλασικό κείμενο της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Η μελέτη της Αγγέλας Καστρινάκη επιχειρεί να αποκαλύψει το κρυμμένο υπόστρωμα του έργου, το πυκνό συμβολικό του δίχτυ. Βήμα το βήμα η συγγραφέας φέρνει στην επιφάνεια τη δεύτερη σημασία των ονομάτων, των τόπων, των πράξεων των ηρώων. Το δάσος, η ανάβαση, ο χορός, το ταξίδι, η ενατένιση των άστρων ή ακόμα και ένα λουτρό με παγωμένο νερό ανάγονται στις μυστηριακές αρχετυπικές τους μήτρες. Το ταξίδι του ήρωα για την απόκτηση του «καστανόμαλλου δέρατος», που συμβολίζει την αναζήτηση της τελειότητας, γίνεται ταυτόχρονα και μια περιπλάνηση στους μύθους και στα σύμβολα του ανθρώπινου πολιτισμού.

(Παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στην έκδοση δημοσιεύονται και μελετώνται εβδομήντα σχέδια του Φώτη Κόντογλου (μορφές αγίων, ολοκληρωμένες παραστάσεις, σκαριφήματα και σχέδια για εικονογράφηση εκδόσεων, όπως για τον Αστρολάβο κ.λπ.), προερχόμενα από λεύκωμα που ανήκε στον Πέτρο Βαμπούλη, συνεργάτη και φίλο του Κόντογλου, και σήμερα στους Φίλους της Συλλογής Βιβλιοθήκης Βελιμέζη. Τα σχέδια, που ανήκουν σε διαφορετικές φάσεις της καλλιτεχνικής ζωής του ζωγράφου και συνδέονται με ορισμένες από τις σημαντικές του δημιουργίες, δίνουν την ευκαιρία για μια εμπεριστατωμένη μελέτη των προτύπων, του «ρεπερτορίου», των πειραματισμών του κ.λπ.

Στα τέλη του 1747 ο Julien Offray de La Mettrie δημοσιεύει στο Leyde τον Άνθρωπο Μηχανή, ένα έργο που έμελλε να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και μίσους στους εκκλησιαστικούς κύκλους της πόλης. Πρόκειται για το πιο ρηξικέλευθο βιβλίο του 18ου αιώνα, μια αληθινή βίβλος του υλισμού, μια μελέτη που ανατέμνει με περίσσιο θάρρος, αλλά και άγνοια κινδύνου, ψυχές και σώματα. Ο Maurice Solovine, στην εισαγωγή που προτάσσεται της μετάφρασης του έργου, συνοψίζει ως εξής τις αρετές που επέδειξε ο La Mettrie γράφοντας το βιβλίο αυτό: «Όποιος διαβάσει με προσοχή τον Άνθρωπο Μηχανή, χωρίς προκαταλήψεις και μεροληψίες, δεν μπορεί να μην θαυμάσει τη διεισδυτικότητα του πνεύματός του, τη ζωντάνια του ύφους του, την αυστηρά έλλογη μέθοδο που εφαρμόζει σε ακανθώδη προβλήματα, και τη συνεχή φροντίδα που δείχνει στη χρήση εμπειρικών δεδομένων προκειμένου να στηρίξει κάθε θέση που διατυπώνει… Περιφρονώντας την λεπτολόγο διαλεκτική, αντιπαραβάλλει την κάθε θέση που διατυπώνει με τα χαρακτηριστικά φαινόμενα που του παρουσιάζει η φύση ή ο τομέας της ανθρωπολογίας. Είναι επίσης άξιο λόγου να τονιστεί ότι ο υλισμός του, μακράν από το να είναι δογματικός, δεν υπερβαίνει ποτέ τα όρια ενός μετρημένου υποκειμενισμού. Σε κάθε περίπτωση, είναι σπάνιο να βλέπουμε έναν συγγραφέα να ανακινεί τόσα ζητήματα σε τόσο λίγες σελίδες όσες αυτές του Ανθρώπου Μηχανή, και να τα πραγματεύεται με τόσο σαφή και δηκτικό τρόπο».

(παρουσίαση από το οπισθόφυλλο)