ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ (Αμερικής 13, Σύνταγμα) μπορείτε να προμηθευτείτε μια επιλογή βιβλίων του ΜΙΕΤ και των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης με έκπτωση 40% τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Οι τίτλοι των βιβλίων που θα βρείτε με ειδική προσφορά είναι:

Εκδόσεις ΜΙΕΤ:

Paul Lemerle, Ο πρώτος βυζαντινός ουμανισμός

Αγγελικής Λαϊου - Θωμαδάκη, Η αγροτική κοινωνία στην ύστερη βυζαντινή εποχή

Cyril Mango, Βυζάντιο, Η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης

Hans Georg Beck, Η βυζαντινή χιλιετία

J. J. Yiannias (επιμ.) Η βυζαντινή παράδοση μετά την άλωσης της Κων/πολης.

S. Vryonis Jr, Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού της Μ. Ασίας και η διαδικασία του εξισλαμισμού

G. Dragon, Η γέννηση μιας πρωτεύουσας. Η Κωνσταντινούπολη και οι θεσμοί της (330-451)

Πολύμνιας Αθανασιάδη, Ιουλιανός μια βιογραφία (δεμένη έκδοση)

Οικονομική Ιστορία του Βυζαντίου 7ος-15ος αιώνας (επιμ. Α.Λαϊου) τόμοι Α-Γ (χαρτόδετη έκδοση)

Paul Magdalino, Η αυτοκρατορία του Μανουήλ Α' Κομνηνού, 1143-1180

Ελισάβετ Ζαχαριάδου, Ιστορία και θρύλοι των παλαιών σουλτάνων (1300-1400)

Cemal Kafadar, Ανάμεσα σε δυο κόσμους. Η κατασκευή του οθωμανικού κράτους

 Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης:

Δερτιλής, Γιώργος Β.  Ιστορία του ελληνικού κράτους 1830-1920

Μπόρχες Χόρχε Λουίς, Η τέχνη του στίχου

Γκος Έντμουντ, Πατέρας και Γιος

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας:

Tηλ.210-3614143

e-mail: bookstore-amerikis@miet.gr

Τιμή ΜΙΕΤ:22,50€






Το παρόν λεξικό, καρπός συστηματικής μελέτης λιθοτεχνιών και της σχετικής βιβλιογραφίας επί τριάντα σχεδόν χρόνια, επιχειρεί να δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της τυπολογίας των λίθινων προϊστορικών εργαλείων και των συναφών τεχνολογιών. Η προσέγγιση αφορά δύο βασικά επίπεδα: την περιγραφή και ανάλυση 983 σχετικών λημμάτων, με παράθεση της ορολογίας στα γαλλικά και αγγλικά, που συνοδεύεται από 111 επεξηγηματικές εικόνες, και την ανάλυση μέσω της οποίας παρουσιάζεται ο τρόπος τεκμηρίωσης των λίθινων τεχνέργων, με την ιεραρχική κατανομή και την απεικόνιση 1776 περιγραφικών χαρακτηριστικών τους.

Το Λεξικό συνιστά μια πρώτη συστηματική προσπάθεια να συγκεραστούν τα πλεονεκτήματα των διαφόρων προσεγγίσεων μελέτης των λιθοτεχνιών και ασχολείται κριτικά με το θέμα της ορολογίας και τον ακριβή προσδιορισμό της ονομασίας των τεχνέργων. Προτείνει μια κοινή γλώσσα ανάγνωσης και κωδικοποίησης των λίθινων εργαλείων και καταχώρησής τους με τη μορφή περιγραφικών χαρακτηριστικών σε βάσεις δεδομένων. Είναι ευέλικτο, από την άποψη ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να εμπλουτισθεί με νέες μεταβλητές και χαρακτηριστικά, τα οποία μπορούν επιπλέον ανεξάρτητα να επαναπροσδιοριστούν κατά τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων, ανάλογα με τα ερωτήματα που θέτει ο μελετητής προκειμένου να προβεί σε βαθιά ερμηνεία του υλικού του.

Μεθοδολογικά, η προτεινόμενη αναλυτική προσέγγιση μιας λιθοτεχνίας και η πληθώρα των περιγραφικών χαρακτηριστικών επιτρέπουν όχι μόνο την ακριβέστερη περιγραφή, αλλά και την εφαρμογή προηγμένων στατιστικών μεθόδων. Αυτές τεκμηριώνουν, μεταξύ άλλων, τη μεταβλητότητα, δηλαδή τον βαθμό μεταβολής και ποικιλομορφίας, τη συνάφεια και τον συσχετισμό, καθώς και την αλληλεπίδραση των αντιπαραβαλλόμενων μεταβλητών στους κόλπους της λιθοτεχνίας. Με τον τρόπο αυτόν εκμαιεύονται οι πληροφορίες που απαιτεί μια πλήρης και εμπεριστατωμένη μελέτη (π.χ. κατά πόσον η πρώτη ύλη επηρεάζει την εφαρμογή των μεθόδων και τεχνικών, ποια επιμέρους χαρακτηριστικά των μεταβλητών αυτών και σε ποιο βαθμό ευθύνονται για την όποια διαφορετικότητα, ποιος είναι ο βαθμός συσχετισμού της τυπολογίας με τη χρήση των εργαλείων ή την κατάσταση διατήρησής τους, τίνων παραγόντων συνάρτηση είναι ο βαθμός εκμετάλλευσης, αν αλληλεξαρτώνται οι τεχνικές κατάτμησης και επεξεργασίας κ.ά.).

Ο Τζων Γκουλντ (John Algernon Gould, 1927–2001) υπήρξε ένας από τους λαμπρότερους μελετητές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και δίδαξε στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Σουώνση, πριν ολοκληρώσει τη σταδιοδρομία του στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ ως κάτοχος της έδρας αρχαίων ελληνικών Henry Overton Wills. Το ερευνητικό του έργο επικεντρώθηκε κυρίως στον Ηρόδοτο, στην αρχαία ελληνική τραγωδία και σε ζητήματα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας.

Η έκδοση του ΜΙΕΤ Αρχαία ελληνική τραγωδία και τελετουργία συγκεντρώνει δέκα αντιπροσωπευτικά μελετήματα προερχόμενα από τη συγκεντρωτική έκδοση των άρθρων και των διαλέξεών του με τίτλο Myth, Ritual, Memory, and Exchange (Oxford University Press, 2001). Η επιλογή, η οποία εστιάζει σε ζητήματα που αφορούν την αρχαία ελληνική τραγωδία στη σχέση της με την τελετουργία, αναδεικνύει το συνδυασμό ευρείας γνώσης του κλασικού κόσμου, στιβαρής φιλολογικής παιδείας και βαθιάς κατανόηση των μεθόδων της συγκριτικής ανθρωπολογίας που χαρακτηρίζει τις επιστημονικές προσεγγίσεις του Γκουλντ και προσδίδει στο έργο του την ιδιαίτερη αξία του. Τα ζητήματα που αναλύονται στις μελέτες του τόμου αφορούν μεταξύ άλλων την αρχαία τελετουργία της ικεσίας, το πρόβλημα της ουσιαστικής κατανόησης της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, θέματα σχετικά με τη διονυσιακή λατρεία και τη σχέση της με την τραγωδία, συνάμα όμως και πιο «τυπικά» φιλολογικά ζητήματα, όπως η διαγραφή των χαρακτήρων, η αφηγηματική υφή ή η γλώσσα του αρχαίου δράματος. Με αυτό τον τρόπο προσφέρεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό η ευκαιρία να γνωρίσει, στην καλειδοσκοπική ποικιλομορφία του, το έργο ενός από τους σημαντικότερους μελετητές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.

Ο Μισάνθρωπος, το κορυφαίο, κατά πολλούς, επίτευγμα του μεγάλου Γάλλου δραματουργού, είναι συνάμα ένα κομβικής σημασίας έργο του γαλλικού κλασικισμού, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας γενικότερα. Κεντρικός χαρακτήρας του έργου είναι ο Αλσέστ, μια από τις πλέον εμβληματικές και διαχρονικές μορφές της μολιερικής πινακοθήκης: ο ανυποχώρητος ιδεαλιστής και ηθικολόγος, που αξιώνει μια κοινωνική ζωή χωρίς υποκρισία και κατά συνθήκη ψεύδη, θεμελιωμένη σε μια άνευ ορίων και άνευ όρων ειλικρίνεια ανεξαρτήτως κόστους. Η παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου στη γαλλική αυλική κοινωνία του 17ου αιώνα, της απόλυτης ενσάρκωσης όλων των κακών που εκείνος βδελύσσεται, παράγει ένα εκρηκτικό μείγμα και μια σειρά τραγελαφικών και συνάμα τραγικών περιπλοκών που θα επιφέρουν στο τέλος την πικρή απογοήτευση και τη γελοιοποίηση του ήρωα.

Με την κυκλοφορία του Μισάνθρωπου το ΜΙΕΤ εγκαινιάζει την έκδοση των τριών ιστορικών μολιερικών μεταφράσεων της Χρύσας Προκοπάκη – θα ακολουθήσουν σύντομα το Σχολείο των γυναικών και ο Αμφιτρύων. Πραγματικό μεταφραστικό επίτευγμα, οι έμμετρες αποδόσεις των τριών αυτών σημαντικών μολιερικών έργων από τη Χρύσα Προκοπάκη είναι εξάλλου συνυφασμένες και με τρεις κορυφαίες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας του θεάτρου μας, καθώς ευτύχησαν να παρουσιαστούν από τον Λευτέρη Βογιατζή σε παραστάσεις που άφησαν, πραγματικά, εποχή.

Η αλληλογραφία της Έλλης Λαμπρίδη με τον Νίκο Καζαντζάκη είναι ένας μακροχρόνιος διάλογος ανάμεσα σε δύο εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής διανόησης. Είναι συγχρόνως ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ένιωσαν βαθιά φιλία ο ένας για τον άλλο και είχαν στενή σχέση και πνευματική επικοινωνία. Το ευρύ χρονολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι επιστολές που έχουμε στα χέρια μας (1927–1957) φωτίζει τη ζωή τους, τη σχέση τους, την πορεία τους, τις συνθήκες παραγωγής του δημιουργικού τους έργου. Συγχρόνως αποκαλύπτει τη διαρκή επαφή τους με τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά κινήματα, καθώς τόσο ο Καζαντζάκης όσο και η Λαμπρίδη είχαν σε όλη τους τη ζωή έντονη παρουσία σε ό,τι συνέβαινε στην εποχή τους.

Από την Εισαγωγή του βιβλίου

Το τολμηρό αυτό βιβλίο θέτει το κορυφαίο ερώτημα των επιστημών του ανθρώπου: πώς απέκτησε ο ανθρώπινος νους τις απαράμιλλες ικανότητές του; Αναζητώντας την απάντηση, ο συγγραφέας χαρτογραφεί την εξέλιξη της κουλτούρας και της γνωσιακής λειτουργίας του ανθρώπου, από τους πρωτόγονους προγόνους του έως την τεχνητή νοημοσύνη, και προτείνει μια πολυσυλλεκτική θεωρία για την ανάπτυξη της εκπληκτικής ανθρώπινης γνωσιακής ικανότητας.

Με μια συναρπαστική κατάδυση στην ανθρώπινη προϊστορία και ιστορία, ανασυνθέτει την πορεία της γνωσιακής μας εξέλιξης μέσα από τις αλλαγές της ανθρώπινης κουλτούρας, εξετάζοντας και συνδυάζοντας αρχαιολογικά, ανθρωπολογικά, ανατομικά και νευρολογικά δεδομένα. Αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της συμβολικής σκέψης και της ομιλίας στη ραγδαία πολιτισμική άνοδο του είδους μας και δείχνει πώς η επινόηση εξωτερικών μέσων μνημονικής καταγραφής και οι τεχνολογικές αλλαγές επέδρασαν –και συνεχίζουν να επιδρούν– στην εξελικτική μας πορεία.

Ο Μέρλιν Ντόναλντ (1939) είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κουήνς, στο Κίνγκστον του Οντάριο, στον Κανάδα. Το κατεξοχήν ερευνητικό του αντικείμενο, η προέλευση και η εξέλιξη της ανθρώπινης γνωσιακής λειτουργίας, συνδέει ποικίλα επιστημονικά πεδία, από τις θετικές επιστήμες μέχρι τις ανθρωπιστικές σπουδές.

Τα Βιβλιοπωλεία είναι το άθροισμα της ιστορίας των βιβλιοπωλείων, οι σχέσεις τους με τους συγγραφείς και το πώς έγιναν κεντρικά σημεία κουλτούρας και πολιτικής αντίστασης - όλα καταλήγουν σ' ένα ταξίδι από το εμπόριο βιβλίων της αρχαίας Ρώμης ως τον 21ο αιώνα. Νοσταλγικό αλλά και απομυθοποιητικό το βιβλίο είναι και κριτική του πολιτισμού και μαζί ταξιδιωτικό χρονικό.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα για τη δικτατορία των συνταγματαρχών και την αντίσταση. Ο Σωτήρης Βαλντέν έζησε την περίοδο της δικτατορίας ως μαθητής στην Αθήνα και στη συνέχεια ως φοιτητής στη Σουηδία και το Παρίσι, με πολλά ταξίδια, νόμιμα και παράνομα, στην Ελλάδα. Οργανώθηκε γρήγορα στην αντίσταση στις γραμμές της ανανεωτικής Αριστεράς και αργότερα ήταν ο σύνδεσμος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Σπουδαστών (ΚΟΣ) του ΚΚΕ (εσωτερικού) και του Ρήγα Φεραίου με την ηγεσία του Κόμματος στο εξωτερικό.

Ο Βαλντέν αφηγείται την ένταξή του στον Ρ.Φ. και την Αριστερά, την αντίσταση στο Κολλέγιο Αθηνών, την αντιδικτατορική δράση στη Σουηδία και την Ελλάδα κατά τις διαμονές του στη χώρα. Θίγονται θέματα όπως οι "δυναμικές ενέργειες", η δράση των φιλελεύθερων αστών, η "φιλελευθεροποίηση" του δικτατορικού καθεστώτος και η "νόμιμη" αντίσταση, οι εσωτερικές διαμάχες στην ανανεωτική Αριστερά, το κίνημα αλληλεγγύης και το φοιτητικό κίνημα στο εξωτερικό, καθώς και το κλίμα στην Ευρώπη μετά τον Μάη του '68. Παρουσιάζεται λεπτομερειακά η ιστορία της ΚΟΣ και του επανιδρυμένου Ρήγα Φεραίου την περίοδο της ανάπτυξης του φοιτητικού κινήματος. Δημοσιεύονται επίσης όλες οι αποφάσεις της ΚΟΣ και του Ρ.Φ., επιλεγμένα άρθρα από τον Θούριο (όργανο του Ρ.Φ.) τα έτη 1972-1974 καθώς και πίνακας με τα ονόματα των Ρηγάδων και των Ρηγιτισσών αυτής της περιόδου.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τον Οκτώβριο του 1917, ο κομμουνισμός μπήκε ορμητικά στη σκηνή της ιστορίας ως μια ισχυρή πολιτική δύναμη, που είχε κατακτήσει την εξουσία σε ένα από τα μεγαλύτερα κράτη του κόσμου. Η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε γρήγορα ένας φάρος για όσους πίστευαν στην αναγκαιότητα ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού και δεν αρκούνταν σε μεταρρυθμίσεις που απλώς διόρθωναν τις πιο ακραίες και υπερβολικές αδικίες του καπιταλιστικού συστήματος. Η σοβιετική εμπειρία τροφοδοτούσε την ελπίδα και την προοπτική ενός σοσιαλιστικού μέλλοντος, μιας νέας κοινωνίας πιο ελεύθερης και πιο δίκαιης. Στην πορεία όμως, η επαναστατική επαγγελία μιας ανώτερης μορφής δημοκρατίας, της προλεταριακής δημοκρατίας, διαψεύστηκε και μετατράπηκε γρήγορα σε δικτατορία του μοναδικού κόμματος, για να καταλήξει στη συνέχεια σε ένα δεσποτικό και ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας που κατέπνιγε με τη βία κάθε διαφωνία.

Στο βιβλίο "Η ουτοπία στην εξουσία", ο συγγραφέας επιχειρεί να συνδυάσει την εξιστόρηση των γεγονότων που σφράγισαν την Οκτωβριανή Επανάσταση και τη μετεπαναστατική εξέλιξη με μιαν απόπειρα ερμηνείας του αυταρχικού και δεσποτικού εκφυλισμού του σοβιετικού κομμουνισμού.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ιδέα της μελέτης ξεκίνησε από ένα ανέκδοτο, στη Δύση, κείμενο του 1951- Συγγραφέας ήταν ο Ρόντνεϋ Χίλτον, μέλος της περίφημης ομάδας των μαρξιστών ιστορικών της Βρετανίας, ο οποίος είχε στείλει το άρθρο, υπό τη μορφή επιστολής, σε ένα ιστορικό περιοδικό της Μόσχας, με σκοπό να δείξει την πορεία της επιστημονικής και συνάμα πολιτικής δράσης της νεοσύστατης ομάδας. Η Αγλαΐα Κάσδαγλη παρουσιάζει το "Γράμμα" ως ένα αθησαύριστο τεκμήριο, που ρίχνει φως στο πνεύμα και στο φρόνημα της κομμουνιστικής διανόησης στην Αγγλία κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία. Το συνοδεύει με συστηματικό υπομνηματισμό που αποσκοπεί σε μια τεκμηριωμένη παρουσίαση προσώπων και καταστάσεων. Επιπλέον, με τη χρήση παραθεμάτων από άλλα κείμενα του Χίλτον της ίδιας περιόδου, η ιδεολογία και η πρακτική της ομάδας εντάσσονται σε ευρύτερο πλαίσιο. Στο επίμετρο, που αφορά την επίσκεψη του Χίλτον και μιας ομάδας βρετανών επιστημόνων στη Μόσχα το 1953, συνοψίζεται μία ομιλία στον ιστορικό τομέα της Ακαδημίας Επιστημών, ενώ στο παράρτημα μεταφράζονται οι ανταποκρίσεις στον σοβιετικό Τύπο σχετικά με την αποστολή αυτή.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το ανά χείρας βιβλίο εξετάζει τις καθιερωμένες παραδοχές μας στην ιστορία των ιδεών, θέτοντας ερωτήματα και αναζητώντας απαντήσεις. Η Μεγάλη Ιδέα, ταυτισμένη συνήθως με τον Ιωάννη Κωλέττη και τη ρομαντική εποχή του ελληνικού Βασιλείου, εκκινεί πράγματι το 1844 ή διαθέτει ένα αξιομνημόνευτο παρελθόν πριν από την επίσημη διακήρυξή της; Μπορούν να ανιχνευτούν οι ευρωπαϊκές της οφειλές σε κρίσιμα μοτίβα, παραδοχές και προσδοκίες που ανακυκλώνει ο φιλελληνικός λόγος της δεκαετίας του 1820 για την "Ελλάδα" και τους Έλληνες; Διαθέτει ερείσματα στην προεπαναστατική φωτισμένη σκέψη; Μήπως ο νεοελληνικός Διαφωτισμός συνιστά ένα πνευματικό φαινόμενο με σχετική μόνο ιδεολογική συνοχή και καθαρότητα, περισσότερο σύνθετο από ό,τι συνήθως τείνουμε να το προσλαμβάνουμε; Ποιον πολιτικό προσανατολισμό έχουν τα ποικίλα σχέδια περί ελληνικής αυτοκρατορίας που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικές ιστορικές στιγμές; Είναι όλα τα αυτοκρατορικά οράματα ταυτόσημα μεταξύ τους;

Σε μια μακρά διαδρομή, η οποία ξεκινά από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου και συνεχίζει μέχρι την κριμαϊκή σύγκρουση των μέσων του 19ου αιώνα, εικονογραφούνται οι κρισιμότερες όψεις της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας. Επισημαίνονται οι καταστατικές αντιφάσεις της, υπογραμμίζονται οι συνέχειες και εξετάζονται οι αλλοιώσεις που επέρχονται στο πέρασμα του χρόνου. Τα χαρακτηριστικότερα κείμενα της ευρύτερης περιόδου φωτίζονται υπό νέο πρίσμα, προκειμένου η Μεγάλη Ιδέα να κατανοηθεί ιστορικά μέσα στην εποχή της και να συσχετισθεί με τη γενικότερη κίνηση των ευρωπαϊκών εθνικισμών στη μακρύτερή τους διάρκεια.

Η σύντομη αυτή μελέτη επιχειρεί με μια νέα προσέγγιση να εντοπίσει και να ερμηνεύσει τους βαθύτερους λόγους για την κρίση και την αποτυχία της Ελλάδας, ως κράτους-μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να εισαγάγει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές που απαιτούσε η συμμετοχή της σε αυτήν. Η αποτυχία αυτή οδήγησε στην πολύπλευρη κρίση του 2010 και στην εποχή των προγραμμάτων διάσωσης (Μνημόνια).

Η μελέτη εντοπίζει τρία βασικά, αφετηριακά λάθη και πέντε μύθους που κυριάρχησαν και λειτούργησαν ως βασικά εμπόδια στη διαδικασία προσαρμογής και τα οποία θα πρέπει να υπερκερασθούν, προκειμένου η χώρα να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές για να καταστεί κανονικό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να εξετάσει τις ιδέες για την πολιτική, τις θεωρήσεις για τη διακυβέρνηση και τον Νόμο, που εκφράζονται στη Βίβλο. Πώς γίνεται κατανοητή η έννοια της πολιτικής κοινωνίας; Πώς περιγράφεται η εξουσία, πώς την υπερασπίζονται και πώς την αμφισβητούν; Πόσος χώρος υπάρχει για μια ορθολογική διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ένα έθνος που ζει κάτω από τη σκιά του παντοδύναμου Θεού; Αν υπάρχει μια σθεναρά αντιπολιτική τάση στα βιβλικά κείμενα, τι μένει στα ανθρώπινα όντα να κάνουν; Και, φυσικά, τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά τα κείμενα, από αυτούς τους συγγραφείς; Το πλούσιο αυτό βιβλίο είναι πάνω από όλα μια πρόσκληση να διαβάσουμε και να ξαναδιαβάσουμε τη Βίβλο.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στο κείμενό της "Στοχασμοί για τις απαρχές του χιτλερισμού (1939-1940)", η Σιμόν Βέιλ απορρίπτει τη διαδεδομένη τάση να αποδίδεται το φαινόμενο του ναζισμού σε κάποιες γερμανικές εθνικές ιδιαιτερότητες ή στη διαβολική προσωπικότητα του Χίτλερ. Μια τέτοια βολική ερμηνεία απαλλάσσει όσους την υιοθετούν από την υποχρέωση μιας αυτοκριτικής έρευνας, που θα οδηγούσε στην ανίχνευση αρνητικών επιρροών και τάσεων, οι οποίες δεν χαρακτηρίζουν μόνο τον χιτλερισμό αλλά διαποτίζουν ολόκληρο σχεδόν τον δυτικό πολιτισμό. Σύμφωνα με τη Βέιλ, θεμέλιο του χιτλερισμού είναι δύο αρχές: η αρχή της ισχύος και του μεγαλείου, της οποίας κορυφαίο ιστορικό παράδειγμα υπήρξε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και η αρχή του έθνους ως περίκλειστης οντότητας, υπαγόμενης σε ένα συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και μιλιταριστικό κράτος. Η Βέιλ εντοπίζει στην αρχαία Ρώμη την ιστορική μήτρα των κατακτητικών πολέμων και του πιο βάρβαρου ιμπεριαλισμού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χρησιμοποιεί την πιο ωμή βία για να καταπιέζει και να λεηλατεί τις υπόδουλες επαρχίες της και για να ξεριζώνει τους πολιτισμούς των λαών που καθυποτάσσει. Η Ρώμη καθιέρωσε ένα συγκεντρωτικό σύστημα κρατικής κυριαρχίας, μια τυραννική εξουσία που αποθεώνει τον αυτοκράτορα, την οποία αντέγραψαν στη συνέχεια ο Λουδοβίκος 14ος και ο Ναπολέων. Ο Χίτλερ επομένως είναι η πιο πρόσφατη ενσάρκωση αυτής της απεχθούς και απάνθρωπης εξουσίας, που κάνει βάρβαρη χρήση της ισχύος, σπέρνοντας την καταστροφή, τη βία και τον τρόμο με τις κατακτητικές εξορμήσεις της.

Οι μνήμες τους, αποκαλυπτικές… Βιώματα, αφηγήσεις αληθινές… Γυναίκες που έζησαν δίπλα στους τέσσερις βραβευμένους μας ποιητές, —η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σύντροφος του Οδυσσέα Ελύτη, η Φαλίτσα και η Έρη Ρίτσου, σύζυγος και κόρη αντίστοιχα του Γιάννη Ρίτσου, η Άννα Λόντου, κόρη της Μαρώς Σεφέρη και θετή κόρη του ποιητή, και η Ευγενία Βάρναλη, κόρη του Κώστα Βάρναλη—, μας ξεναγούν, μέσα από τη δική τους ματιά αλλά κι ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, στις άγνωστες πτυχές του ιδιωτικού τους βίου. Μέσα από τις συνεντεύξεις τους, που παραχώρησαν στη συγγραφέα Εύα Νικολαΐδου από το 1983 και έως το 2017, δεν αποκαλύπτουν μόνο την ανθρώπινη διάσταση των ίδιων των ποιητών, αλλά αναδεικνύεται εξίσου και η δική τους προσωπικότητα.

Το χρήμα στην αρχαιότητα, την ελληνική αλλά και ευρύτερα του μεσογειακού κόσμου, ήταν βαρύ. Όπως ασφαλώς αντιλαμβάνονται όσοι είναι κάπως εξοικειωμένοι με την αρχαία ελληνική ιστορία, δανείζομαι τη διατύπωση αυτή από μια γνωστή πληροφορία σχετικά με την αρχαϊκή Σπάρτη. Λεγόταν δηλαδή ότι ο νομοθέτης της, ο Λυκούργος, ακύρωσε όλα τα χρυσά και αργυρά νομίσματα, επιβάλλοντας μόνο τα σιδηρά. Αλλά και αυτά τα έκανε πολύ βαριά και ογκώδη, προσδίδοντάς τους μικρή αξία. Έτσι, για τη φύλαξη μιας ασήμαντης αμοιβής χρειαζόταν ολόκληρη αποθήκη, και για τη μεταφορά της μια άμαξα με ζώα. Με τον τρόπο αυτό καταπολέμησε με πλάγια μέσα την αγάπη για πολυτέλεια. Αλλά εξαφάνισε επίσης και πολλά είδη αδικημάτων. Διότι ποιος θα σκεφτόταν να κλέψει ή δωροδοκηθεί, εφόσον θα του ήταν αδύνατο να κρύψει τον παράνομο πλούτο του; Πρώτοι και καλύτεροι θα αντιλαμβάνονταν την ύπαρξή του οι υπηρέτες του. [...]

(Από την έκδοση)

Στο βιβλίο προσφέρεται μία συλλογή κειμένων με μετάφραση και σύντομο σχολιασμό του χιούμορ (της "ευτραπελίας") και της σάτιρας στην αρχαία Ελλάδα, από τον 8ο αι. π.Χ. έως τον 3ο αι. μ.Χ. για πρώτη φορά. Επισημαίνεται αυτό για να κατανοηθούν οι ελλείψεις του: τα κείμενα έπρεπε να είναι περισσότερα, όπως και τα σχόλια, η μετάφραση σε αρκετές περιπτώσεις ακριβέστερη, η βιβλιογραφική ενημέρωση στην φιλολογική ή ιστορική ερμηνεία ασφαλώς κατατοπιστικότερη. Παρά τις ελλείψεις (ή τις επί μέρους αδυναμίες) του το βιβλίο στην παρούσα μορφή δεν είναι -όπως είχε χαρακτηρισθεί στην πρώτη έκδοση του πρώτου τόμου- "πάρεργο"· οπωσδήποτε δεν υποκαθιστά το "έργο" για την πολιτική ιστορία των αρχαίων Ελλήνων - μία σε κάθε εποχή εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για εκείνον που θα ήθελε να πει κάτι πρωτότυπο και σωστό. Εξαιρετικά δύσκολη επειδή, ως γνωστόν, λείπουν στην απαιτούμενη έκταση οι πρωτογενείς πηγές, με τις οποίες κυρίως μπορεί κανείς να μάθει πώς και γιατί συνέβησαν τα γεγονότα, πώς και γιατί γεννήθηκαν ιδέες, πώς και γιατί δημιουργήθηκαν θεσμοί, αλλά και ποιοι ήταν και πώς έζησαν οι άνθρωποι κάθε εποχής - "επιφανείς" και (ως ένα ορισμένο βαθμό) οι "αφανείς".