ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Η πρώτη ολοκληρωμένη βιογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης (Παπαδής) παρακολουθεί, από τη γέννησή του στη Κρήτη (1864) μέχρι και τον θάνατό του στο Παρίσι (1936), την πολυτάραχη διαδρομή της ζωής του πολιτικού που επηρέασε καθοριστικά τον ελληνικό 20ό αιώνα και έδωσε υπόσταση στο ανορθωτικό όραμα του νέου ελληνισμού. Άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του σε σημαντικές διεθνείς εξελίξεις και έθεσε τις βάσεις για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Έργο αναφοράς, καρπός συνθετικής εργασίας, έπειτα από συστηματική έρευνα και μελέτη σε βάθος της σχετικής βιβλιογραφίας. Μια ζωή συναρπαστική, ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα.

Ο πρώτος τόμος ξεκινάει από τα παιδικά και τα νεανικά χρόνια του Βενιζέλου στα Χανιά, τη Σύρο και την Αθήνα. Φοιτητής της Νομικής στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, στη συνέχεια δικηγόρος στην Κρήτη. Η απώλεια της πρώτης του γυναίκας τον βυθίζει στο πένθος. "Στρατόπεδον Ακρωτηρίου": το βάπτισμα του πυρός ως επαναστάτη το 1897. Η πρωταγωνιστική του παρουσία στην πολιτική ζωή της αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας: η διαμόρφωση ενός ηγέτη με βαθιά φιλελεύθερη σκέψη. Η σύγκρουση με τον ύπατο αρμοστή, πρίγκιπα Γεώργιο, και η Επανάσταση του Θερίσου (1905), της οποίας είναι πρωτεργάτης. Η άνοδος στην Αθήνα, η ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ελλάδας. Οι μεγάλες τομές: η αναθεώρηση του Συντάγματος, η εμπέδωση του κράτους δικαίου, η κοινωνική πολιτική. Η ένδοξη εποχή των Βαλκανικών Πολέμων και ο διπλασιασμός της χώρας. Η ρήξη με τον βασιλιά.

Ο δεύτερος τόμος ξεκινάει την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την αποφασιστική συμμετοχή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις του μακεδονικού μετώπου. Η Μικρασιατική Εκστρατεία και η συνέχιση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, που αλλάζουν την Ελλάδα σε όλους τους τομείς: οικονομία, γεωργία, εκπαίδευση, πολεοδομία. Ο διπλωματικός άθλος του Βενιζέλου, που καταλήγει στον θρίαμβο της Συνθήκης των Σεβρών. Οι μοιραίες εκλογές του 1920. Τα χρόνια της αυτοεξορίας στο Παρίσι. Ο γάμος με την Έλενα Σκυλίτση και το ταξίδι στην Αμερική. Η μετάφραση του Θουκυδίδη. Η καθοριστική του συμβολή στη Συνθήκη της Λωζάννης. Ξανά πρωθυπουργός την τετραετία 1928-1932. Το ειρηνικό έργο της αναδημιουργίας ολοκληρώνεται. Τα επιτεύγματα της εξωτερικής πολιτικής. Τα χρόνια της μεγάλης διεθνούς οικονομικής κρίσης, η αμφισβήτηση και η πτώση. Η απόπειρα δολοφονίας του. Το αποτυχημένο κίνημα του 1935 και οι τελευταίοι μήνες της ζωής του στο Παρίσι. Το τέλος.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το ΜΙΕΤ εγκαινιάζει μια νέα μουσική σειρά, με ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εκδηλώσεις που φιλοξένησε στην αυλή του στην Πλάκα τους καλοκαιρινούς μήνες. Πρόκειται για το δεύτερο έργο της σειράς, ένα εγχείρημα πειραματικού χαρακτήρα, που διατηρεί συγγένεια με αυτό που διεθνώς περιγράφεται με τον όρο «intuitive music». Τέσσερις καταξιωμένοι μουσικοί πλαισιώνουν τον Βασίλη Ρακόπουλο, σε μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική συναυλία με παλαιότερες και νέες συνθέσεις του, που προσεγγίζουν με σύγχρονη ματιά τα μελωδικά και ρυθμικά ιδιώματα των Κυκλάδων και της ευρύτερης Μεσογείου, προτείνοντας σύγχρονες εκδοχές ανάπτυξής τους και δίνοντας γόνιμο έδαφος σε λαμπρούς αυτοσχεδιασμούς. Ο επί σκηνής διάλογος υπήρξε ανοικτός σε επίπεδο αισθητικής συνύπαρξης των μουσικών και στοχεύει στη γνήσια μουσική επικοινωνία με το κοινό. Όπως εξηγεί ο Βασίλης Ρακόπουλος: «Το τρίτο, το πέμπτο και το όγδοο κομμάτι ήταν αυτοσχεδιαστικές διασκευές συνθέσεων του Μάρκου Βαμβακάρη, του σουλτάνου Μουράτ Γ΄ και του Ross Daly αντιστοίχως, το έβδομο ανήκει στον Μάξιμο Δράκο, ενώ οι υπόλοιπες συνθέσεις είναι δικές μου».

Μάξιμος Δράκος ♦ πιάνο, πλήκτρα
Χάρης Λαμπράκης ♦ νέι
Ντίνος Μάνος ♦ κοντραμπάσο
Βασίλης Ποδαράς ♦ τύμπανα
Βασίλης Ρακόπουλος ♦ ηλεκτροκλασική midi κιθάρα, φωνὴ


Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στην αυλή του ΜΙΕΤ, 1 και 2 Ιουνίου 2017.

Τιμή: 12,00€
Τιμή ΜΙΕΤ: 10,80€



Το ΜΙΕΤ εγκαινιάζει μια νέα μουσική σειρά, με ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εκδηλώσεις που φιλοξένησε στην αυλή του στην Πλάκα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Η σειρά εγκαινιάζεται με τα Γυάλινα Γιάννενα, το νέο μουσικό έργο του Νίκου Ξυδάκη, ο οποίος μελοποιεί ποιήματα του Μιχάλη Γκανά εδώ και αρκετά χρόνια. Οι δύο φίλοι και συνεργάτες μοιράζονται από τη δεκαετία του ’80 σκέψεις και συναισθήματα, ήχους και στίχους δικούς τους και άλλων, εικόνες και αρώματα ενός ορεινού χώρου και της χωμάτινης χώρας του Νείλου, συνθέτοντας μια άλλη πατρίδα στην καρδιά της Αθήνας. Το έργο ξεκινά με τη φωνή του Μιχάλη Γκανά να απαγγέλει το ομώνυμο ποίημα και στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει η μουσική σύνθεση. Ποιητής και μουσικοί εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας τον δικό τους ιδανικό τόπο συνάντησης.

Διαβάζει ο Μιχάλης Γκανάς

Παίζουν οι μουσικοί:

Θοδωρής Κότσυφας: ηλεκτρική κιθάρα, loops, effect
Πάνος Καρτίμπελης: κλασική κιθάρα
Δημήτρης Χουντής: σοπράνο σαξόφωνο

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στην αυλή του ΜΙΕΤ, 22 και 23 Σεπτεμβρίου 2017.

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (12 Δεκεμβρίου 2017 - 3 Μαρτίου 2018).

Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται τα περισσότερα από τα περίπου 400 εκθέματα (λάδια, σχέδια, γλυπτά, χειρόγραφα και φωτογραφίες). Τα ζωγραφικά και γλυπτά έργα είναι, κατά κύριο λόγο, προσωπογραφίες τις οποίες φιλοτέχνησαν σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες του 20ού αιώνα (Θ. Απάρτης, Δ. Διαμαντόπουλος, Φ. Κόντογλου, Γ. Μπουζιάνης, Γ. Παππάς, Γ. Μόραλης, Γ. Τσαρούχης, L. de Nobili, Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γ. Λάππας, Τ. Μαντζαβίνος, Γ. Μαυροείδης, Μ. Μπιτσάκης, Χ. Μπότσογλου, Δ. Μυταράς, Θ. Παπαγιάννης, Ε. Σακαγιάν, Ν. Στεφάνου, Β. Φωτόπουλος, Γ. Ψυχοπαίδης). Συνολικά πρόκειται, όπως γράφει ο Ν. Π. Παΐσιος στον επίλογό του, για μια «κρυπτική αυτοβιογραφία», καθώς εδώ διασώζονται πρόσωπα και επιρροές που συνάντησε ο Φωτόπουλος στη μακρά και γόνιμη πορεία του. Επιπλέον, «ο Φωτόπουλος εισάγει, προς συζήτηση και αναστοχασμό, στη νεοελληνική ιστοριογραφία της τέχνης την εικόνα του καλλιτέχνη ως αυτόνομο θέμα», καθώς «η μεγάλη πλειονότητα των έργων στο Εαυτούς και Αλλήλους αφορά προσωπογραφίες και αυτοπροσωπογραφίες ζωγράφων ή γλυπτών (οι συγγραφείς και οι λόγιοι αποτελούν μια μικρή, αλλά ευνοημένη από τον Φωτόπουλο, μειοψηφία)».

Η επιλογή των προσώπων κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, όπως προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο Διονύσης Φωτόπουλος συστήνει τα έργα: «Είναι οι φίλοι, είναι εκείνες οι φυσιογνωμίες των ανθρώπων που συνάντησες ή ονειρευό­σουν να συναντήσεις, τα βλέμματά τους που έλεγαν πολλά, είναι οι ιδέες που αναστατώνουν το μυαλό και που σπρώχνουν στην αναζήτηση καινούριας οπτικής στη ζωή και στην τέχνη, είναι η διαφώτιση, οι αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο, για μια καλύτερη πατρίδα, για ελευθερία, για πιο τρελά όνειρα. Είναι οι δάσκαλοι μέσα κι έξω απ’ τη Σχολή, οι τυχαίες συναντήσεις με ελεύθερα μυαλά, είναι οι διαφωνίες με τους συμμαθητές, είναι η χαρά του ανοίγματος της σκέψης, το όνειρο του έρωτα, η συμπόρευση της φιλίας, η ποίηση και η μουσική. Ήμουνα τυχερός γιατί τα είχα όλα αυτά, έκανα ό,τι μπορούσα, ο καθένας άξιος της μοίρας του».

Εορταστικό Ωράριο Βιβλιοπωλείου

Παρασκευή	15.12.2017	9.30 – 21.00
Σάββατο	16.12.2017	10.00 – 18.00
Κυριακή	17.12.2017	11.00 – 18.00
Δευτέρα	18.12.2017	09.30 – 21.00
Τρίτη	19.12.2017	09.30 – 21.00
Τετάρτη	20.12.2017	09.30 – 21.00
Πέμπτη	21.12.2017	09.30 – 21.00
Παρασκευή	22.12.2017	09.30 – 21.00
Σάββατο	23.12.2017	10.00 – 18.00
Κυριακή	24.12.2017	11.00 – 18.00
Δευτέρα	25.12.2017	ΑΡΓΙΑ
Τρίτη	26.12.2017	ΑΡΓΙΑ
Τετάρτη	27.12.2017	09.30 – 21.00
Πέμπτη	28.12.2017	09.30 – 21.00
Παρασκευή	29.12.2017	09.30 – 21.00
Σάββατο	30.12.2017	10.00 – 18.00
Κυριακή	31.12.2017	11.00 – 17.00
Δευτέρα	1.1.2018	ΑΡΓΙΑ
Τρίτη	2.1.2018	ΑΡΓΙΑ

Τα Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας, που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο, αποτελούν την τελευταία από τις τρεις ποιητικές συλλογές του Τέλλου Άγρα, η οποία εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, και μάλιστα με καθυστέρηση δύο δεκαετιών. Ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο οποίος επιμελήθηκε την πρώτη έκδοση των ποιημάτων αυτών, έγραφε στην Εισαγωγή του το 1966: «Δεν ξέρω σε τι θα ωφελούσε πια αν απαριθμούσα εδώ όσες ενέργειες έκανα σ’ αυτό το διάστημα για να πετύχω την έκδοσή τους. Το συμπέρασμα είναι πως όλες μου οι προσπάθειες έμειναν χωρίς αποτέλεσμα». Και συνέχιζε: «Η έκδοση αυτή θα ’ταν προτιμότερο να γινόταν χωρίς η δική μου μεσολάβηση να είναι φανερή, πράμα που κι εγώ θα επιθυμούσα, αν ο ποιητής μας είχε αφήσει καθαρογραμμένα και οριστικά χειρόγραφα. Αλλά ο θάνατος τον πρόφτασε πάνω στην ώρα που άρχιζε να καθαρογράφει τα ποιήματα στην τελική τους μορφή, και πριν καλά καλά τελειώσει την ταξινόμηση. Αναγκαστικά λοιπόν είμαι υποχρεωμένος ν’ αναλάβω την ευθύνη για την παρουσίασή τους και να δώσω ορισμένες εξηγήσεις». Όπως διηγείται στην Εισαγωγή του ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο ίδιος ο Άγρας του εμπιστεύθηκε τα χειρόγραφα των ποιημάτων του «ένα βράδυ, μόλις ένιωσε την κατάστασή του να επιδεινώνεται», με την εντολή να τα εκδώσει μετά τον θάνατό του. Η ακαταστασία των χειρογράφων έφερε τον Στεργιόπουλο αντιμέτωπο με ένα «δεινό εκδοτικό πρόβλημα»: τα ποιήματα, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είχαν δημοσιευθεί σε περιοδικά από το 1926 μέχρι το 1944, ήταν «ξαναγραμμένα και ξαναδιορθωμένα, έτσι ώστε ακριβώς όμοιο με την πρώτη του μορφή να μην έχει μείνει σχεδόν κανένα απ’ όσα βρέθηκαν στα χαρτιά του. Οι διορθώσεις αυτές, οι προσθήκες, οι διαγραφές, καμωμένες συχνά πάνω στο ίδιο χειρόγραφο, χωρίς να ’χουν σβηστεί παντού κι οι λέξεις ή οι φράσεις της παλαιότερης γραφής, δημιουργούν ένα πλήθος συνδυασμούς και παραλλαγές σε κάθε περίπτωση και προκαλούν φοβερή σύγχυση». Επιπλέον, «στίχοι και στροφές διαφορετικών ποιημάτων είχαν ανακατευτεί, σελίδες έλειπαν». Ωστόσο, η προσήλωση και ο μόχθος του Στεργιόπουλου, σε συνδυασμό με όσα γνώριζε για το έργο χάρη στη στενή γνωριμία του με τον ποιητή, εξασφάλισαν την αίσια έκβαση του εγχειρήματος.

Ο παρών τόμος ακολουθεί πιστά την έκδοση του 1966, με την εισαγωγή και τις φιλολογικές σημειώσεις του Κώστα Στεργιόπουλου. Έχουν διορθωθεί μόνο προφανή τυπογραφικά σφάλματα και αβλεψίες και έχει εκσυγχρονιστεί η ορθογραφία, με γνώμονα να διευκολυνθεί ο σημερινός αναγνώστης. Η έκδοση συμπληρώνεται από ένα Επίμετρο όπου μεταξύ άλλων περιγράφεται γλαφυρά η τύχη του αρχείου του Τέλλου Άγρα και η κατάσταση στην οποία βρισκόταν όταν περιήλθε στο ΕΛΙΑ.

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η αποτύπωση της δράσης του ΕΔΕΣ – της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης μετά το ΕΑΜ.

Η δράση του ΕΔΕΣ, της μεγαλύτερης μη αριστερής αντιστασιακής οργάνωσης στην περίοδο της Κατοχής, εμφανιζόταν μεταπολιτευτικά να απασχολεί εντελώς περιστασιακά την ιστορική επιστήμη, κυρίως σε συνάρτηση προς την αντίστοιχη του ΕΑΜ. Η εξέταση της συγκρότησης και ανάπτυξής του μπορεί να συνεισφέρει στην κατανόηση των τομών και των ρήξεων που χαρακτήρισαν αυτή την περίοδο και στην ανανέωση της ευρύτερης συζήτησης για τον κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας στην κρίσιμη δεκαετία 1940-50.

Στο βιβλίο αυτό, που αναλαμβάνει την επισκόπηση της ιστοριογραφικής παραγωγής γύρω από τον ΕΔΕΣ, αναλύεται αρχικά η δράση της οργάνωσης την περίοδο 1941-45, με ιδιαίτερη έμφαση στο αντάρτικο της Ηπείρου και στο ρόλο του Ναπολέοντα Ζέρβα. Στη συνέχεια εξετάζεται η αποτύπωση αυτής της δράσης στα γραπτά των διαφόρων πρωταγωνιστών της περιόδου, αλλά και στην όλη συζήτηση για τη δεκαετία 1940-50. Τέλος, επισημαίνονται ορισμένα ζητήματα που μπορεί να αποτελέσουν ερευνητικές προκλήσεις για όποιους κοινωνικούς επιστήμονες θελήσουν να εγκύψουν στο μέλλον στην ιστορία του ΕΔΕΣ.

Ehrhard Behrends

Μετάφραση: Μιχάλης Παπανικολάου
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόγγονας
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2017, 328σελ.
Τιμή:19,00€
Τιμή ΜΙΕΤ:15,20€




Αν βρίσκατε μια ξεχασμένη ομπρέλα στο λεωφορείο, τι πιθανότητες θα είχατε να βρείτε τον ιδιοκτήτη της τηλεφωνώντας σ’ έναν αριθμό στην τύχη; Γιατί έχετε σχεδόν πάντα την εντύπωση ότι περιμένετε στην πιο αργή ουρά στα ταμεία του σούπερ μάρκετ; Τι σχέση έχουν τα μαθηματικά με τη μουσική που παίζει το αγαπημένο σας CD; Σ’ έναν άπειρο κόσμο, πώς θα μπορούσαμε να γίνουμε όλοι εκατομμυριούχοι; Πόσο μπερδεμένος μπορεί να είναι ένας κόμπος; Πόσα μαθηματικά χρειάζεται τελικά ο άνθρωπος; Τα Μαθηματικά πεντάλεπτα, μια συλλογή 100 μικρών κειμένων που πρωτοδημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Die Welt, παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα μαθηματικών θεμάτων, με γλώσσα προσιτή σε όλους και με πλούσια επεξηγηματική εικονογράφηση, και ταυτόχρονα αναδεικνύουν τη σχέση των μαθηματικών με την καθημερινότητά μας. Από την παραβολή με τους κόκκους ρυζιού, τα τυχερά παιχνίδια, τα μαγικά τρικ με αριθμούς και τη μουσική, μέχρι τα παράδοξα, το άπειρο, τις πιθανότητες, τα δικαιώματα προαίρεσης και τους κβαντικούς υπολογιστές, τα σύντομα αυτά κείμενα έχουν στόχο να δείξουν στον αναγνώστη ότι τα μαθηματικά είναι χρήσιμα, συναρπαστικά και απολύτως αναγκαία για την κατανόηση του κόσμου μας.

ΑΦΘΟΝΟ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟ ρέει το αίμα στην επικράτεια του έρωτα, όπως τη γεωγραφεί η δημοτική ποίηση, από τις παραλογές έως τα καθαυτό ερωτολογικά τραγούδια, εκτενή ή δίστιχα. Της αγάπης τα αίματα, στη μεταφορική ή την κυριολεκτική τους χρήση, λειτουργούν σαν απόλυτο τεκμήριο της ψυχικής συγκίνησης, σαν ακράδαντο πειστήριο της πίστης και της αφιέρωσης. Και σαν αδιαμφισβήτητη μαρτυρία του ερωτικού πάθους, και των παθημάτων που αναπόφευκτα συνεπάγεται.

Ένα κόκκινο ποτάμι διασχίζει την επικράτεια της αγάπης, και με τη ροή του υπηρετεί τον μέγα στόχο: Να γίνει νόημα το αίμα. Να ειπωθούν καθαρά και να ακουστούν δίχως παρερμηνείες ιστορίες κορυφωμένων αισθημάτων, ακόμα και καταστροφικών ή αυτοκαταστροφικών. Τα υψηλά -και τι υψηλότερο από την αγάπη- θίγονται με τον τρόπο του απλού και του ταπεινού, που έχει την ισχύ να καθιερώνει και τη φαινομενική υπερβολή, εντάσσοντάς τη στον κόσμο της φυσικότητας. Τον εσωτερικό, τον ηθικό ρυθμό στα τραγούδια τον προσφέρει το αμέριστο σέβας στην ιερότητα της αγάπης.

Η ΣΕΙΡΑ ΔΟΚΙΜΙΩΝ "Πιάνω γραφή να γράψω..." πορεύεται ελπίζοντας ότι θα αντιστρατευτεί το δεύτερο μισό του στίχου που την τιτλοδοτεί, το "...και ξεγράφεται", ο οποίος απαντά σε δημοτικό τραγούδι της ξενιτιάς: "Πιάνω γραφή να γράψω και ξεγράφεται". Πρώτος σταθμός, στα τέλη του 2016, η ΑΓΑΠΩ, όπου μελετήθηκε η γλώσσα των δημοτικών, οι νοηματικά καίριες επινοήσεις της, τα τερπνά παιχνίδια, η φυσική ελευθερία της. Ο δεύτερος σταθμός, ο παρών τόμος, υποδέχεται το αίμα της αγάπης, που ρέει πλούσιο και κατακόκκινο, αποτελώντας την επαλήθευση και την επικύρωσή της.

Με κέντρο το ελληνικό δημοτικό τραγούδι, το κείμενο κινείται ακτινωτά προς την ανώνυμη ποίηση των σύνοικων αλλά και των περίοικων λαών, καθώς και προς την άγνωστης πατρότητας βυζαντινή ποίηση και την επώνυμη της αρχαίας και της νεότερης Ελλάδας.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία ξεκίνησε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα το 2008, και σύντομα γενικεύτηκε, έπληξε την Ελλάδα με αναπάντεχη σφοδρότητα – τα εισοδήματα κατέρρευσαν, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 27%, τα μισά τραπεζικά δάνεια δεν εξυπηρετούνται. Γιατί συνέβη αυτό και τι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθεί; Είναι προτιμότερο να μείνουμε στο ευρώ ή να επιστρέψουμε στη δραχμή; Τι θα κάνουμε με το τεράστιο δημόσιο χρέος; Μπορεί να γίνει βιώσιμο το κοινωνικό κράτος; Πρέπει άραγε να συμβιβαστούμε με την ιδέα μιας ατέρμονης λιτότητας;

Οι συγγραφείς του βιβλίου, που ανήκουν στην αφρόκρεμα των ελλήνων οικονομολόγων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, διερευνούν ποιες ανεπάρκειες επέτρεψαν να εκδηλωθεί η κρίση με τόσο μεγάλη ένταση σε πολλούς τομείς της οικονομίας, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, και τι πρέπει να γίνει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ώστε να τεθούν οι βάσεις για να ανασυγκροτηθεί η ελληνική οικονομία και να ορθοποδήσει η χώρα.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο εξετάζει, με βάση τα σωζόμενα μνημεία και τις λίγες γραπτές πηγές που αναφέρονται στην πόλη, την πολεοδομική και αρχιτεκτονική μορφή της Αθήνας κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο, δηλαδή από τα μέσα του 10ου αιώνα έως το 1204, όταν οι Σταυροφόροι κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη. Διατηρώντας, χάρη στην αρχαία δόξα, το γόητρό της μεταξύ των λογίων αλλά και του απλού λαού, η Αθήνα ήταν μια σημαντική επαρχιακή πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έδρα μητροπολίτη και του στρατηγού του θέματος της Ελλάδας, τόπος διαμονής της τοπικής αριστοκρατίας και εστία ενός πανελλήνιου προσκυνήματος της Παναγίας στον ίδιο τον Παρθενώνα, που είχε μετασκευαστεί σε χριστιανικό ναό. Ο διεθνούς επιστημονικού κύρους καθηγητής Χαράλαμπος Μπούρας προσδιορίζει στον τόμο αυτό τις οικιστικές περιοχές σε σχέση με τους δρόμους και την οχύρωση, φωτίζει την αρχιτεκτονική των κατοικιών, μελετά και αναπαριστά τις 40 περίπου γνωστές εκκλησίες των Αθηνών που λειτουργούσαν κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο, προσκαλώντας τους αναγνώστες σ’ ένα ταξίδι στο μεσαιωνικό παρελθόν της σημερινής πρωτεύουσας.

(από την παρουσίαση του βιβλίου)