ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Κατάλογος της ομότιτλης έκθεσης η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο οδού Πειραιώς) από τις 11 Δεκεμβρίου 2015 έως τις 31 Ιανουαρίου 2016. Στον κατάλογο παρουσιάζονται 40 αδημοσίευτα έργα που βρέθηκαν ξεχασμένα στο ατελιέ του καλλιτέχνη. Αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα των θεματικών της ζωγραφικής του Δημοσθένη Κοκκινίδη, από την περίοδο των σπουδών του στην ΑΣΚΤ έως την πτώση της δικτατορίας (1952-1974).

Η έκδοση περιλαμβάνει πρόλογο του Άγγελου Δεληβορριά, εισαγωγή του καλλιτέχνη και κείμενο του επιμελητή.

"Το λεύκωμα Πίνδος είναι μια προσεκτική επιλογή, από μια μεγάλη θεματογραφικά και χρονικά ενότητα, εκατόν είκοσι δύο ασπρόμαυρων αναλογικών φωτογραφιών μου - ωδή στο κομμάτι εκείνο της οροσειράς της Πίνδου που αφορά γεωγραφικά κυρίως τους νομούς Τρικάλων, Ιωαννίνων και Γρεβενών. Σε αυτό το φωτογραφικό σύνολο το φυτικό περιβάλλον, είναι αυτόνομο είτε σε συνδυασμό με τα οικιστικά κατάλοιπα των αγροτροφικών κοινωνιών που έδρασαν στον χώρο τους προηγούμενους δυο αιώνες, είναι ο πρωταγωνιστής και οι άνθρωποι λανθάνοντες κομπάρσοι. Πρωτίστως, τα υλικά τεκμήρια αυτών των εξαφανισμένων σήμερα ορεινών κοινοτήτων, όπως οι ερημωμένες οικίες, οι μισογκρεμισμένες αγροικίες, οι εγκαταλειμμένοι στάβλοι και οι αποθήκες, οι πέτρινοι αναλημματικοί τοίχοι -τόσο στην αυστηρά αρχιτεκτονική τους αποτύπωση, όσο και ενταγμένα στο τοπίο, που πολλές φορές φαίνεται να τα καταπίνει ανηλεώς -, ορίζουν το αγαπημένο μου θέμα. Και πως να μην είναι άλλωστε, όταν οι κατασκευές  αυτές αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του άγνωστου ορεινού χώρου της Πίνδου, χαρίζοντάς του μια ατμόσφαιρα ονειρική, παραμυθένια, βγαλμένη από τους μύθους και τους θρύλους των λαϊκών δοξασιών"

(απόσπασμα από τις προλογικές σημειώσεις του Δ. Χ. Διβάνη)

Η συνοδευτική έκδοση της ομότιτλης έκθεσης που φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα) από τις 9 Δεκεμβρίου 2015 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2016, με κύριο θέμα την ανάδειξη βιβλίων που έγραψε ή εικονογράφησε ο Φώτης Κόντογλου. Εκτός από την πλούσια εικονογράφηση, τα κείμενα των ειδικών επιστημόνων που περιλαμβάνονται στην έκδοση αναδεικνύουν ποικίλες πτυχές της καλλιτεχνικής δημιουργίας του ζωγράφου.

Η έκδοση Α. Τάσσος 1914-1985 πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της αναδρομικής έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς από 30 Νοεμβρίου 2015 έως 31 Ιανουαρίου 2016. «...Δύο είναι οι σκοποί αυτής της αναδρομικής έκθεσης: πρώτον, να επανεκτιμηθεί το έργο του Α. Τάσσου από ένα κοινό με διαφορετικό αισθητήριο και κριτήριο από ότι το κοινό της εποχής που δημιουργήθηκαν τα έργα, αλλά και με οπτική διαμορφωμένη μέσα από τις "ευκολίες" των ψηφισκών αναπαραγωγών. Δεύτερον, να παρουσιαστούν δυσπρόσιτα έργα που αποκάλυψε η έρευνα, δηλαδή έργα γνωστά μόνο από τη βιβλιογραφία ή αφανή έως σήμερα. 

Η έκθεση διαρθρώνεται γύρω από τα πολύ σημαντικά και χαρακτηριστικά έργα που καθόρισαν την πορεία του και χωρίζεται σε έξι ενότητες. Πολλά από τα έργα πλαισιώνονται από τις αντίστοιχες πλάκες χαρακτικής...». 

Η ειλικρινής φιλία και η δύναμη της αντιστικτικής έμπνευσης και αφήγησης όριζε τη σχέση των δύο μεγάλων καινοτόμων του μοντερνισμού, που, με το πολύτροπο έργο τους, σημάδεψαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό και κατέκτησαν περίοπτη θέση στην ιστορία της τέχνης. Η ποικιλομορφία του έργου τους, στη ζωγραφική, γλυπτική, κεραμική, σκηνογραφία αλλά και στον γραπτό λόγο, εμπεριέχουν δυναμικά το έλλογο και το άλογο, αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, ανατρεπτικές σχέσεις με τη ζωή και την αναζήτηση του απόλυτου. Μέσα από το αιρετικό τους πνεύμα, αποκαλύπτεται η αυθεντικότητα και η ιδιοφυΐα τους. Το έργο τους, με τις βαθιές και διορατικές αλήθειες, έχει μια πολύπλοκη σχέση με την τέχνη, αφού με την ιδιοφυΐα τους έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του μοντερνισμού. Κοινό δε σημείο αναφοράς τους είναι η επίδραση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος στη δουλειά τους. Πολύτροποι και αισθαντικοί, αγάπησαν την απόλυτη αλήθεια, το αναλοίωτο και το αιώνιο. Έτσι, το έργο τους ανήκει στο αύριο, καθώς θα συνεχίζει να γοητεύει και να διδάσκει τις μελλοντικές γενιές. 

Tο Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης

σας προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 

ΕΡΓΑ 1972-2012

Διάρκεια έκθεσης : 18 Δεκεμβρίου 2015—13 Φεβρουαρίου2016

Η έκθεση θα παραμείνει κλειστή την Παρασκευή 25, το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015, την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2 και την Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016.Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 10 π.μ.–2 μ.μ.
Τετάρτη και Παρασκευή 6–8 μ. μ., Σάββατο 12–2 μ.μ.
Πληροφορίες: τηλ. 210 5223101, 210 3234267.

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον χώρο του βιβλιοπωλείου του ΜΙΕΤ επί της οδού Αμερικής 13 (2 Δεκεμβρίου 2015 έως 27 Φεβρουαρίου 2016). 

Δημιουργός του εκδοτικού οίκου Κασταλία ήταν ο Γερμανορώσος Έρμαν Κάουφμαν, που ήρθε στην Ελλάδα το 1920, μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσία. Ο Κάουφμαν, που διέθετε καλή μόρφωση, διακινούσε αρχικά με ένα καροτσάκι μεταχειρισμένα γαλλικά βιβλία. Σύντομα όμως, καθώς ο κύκλος των εργασιών του αυξανόταν ταχύτατα, στέγασε τη βιβλιεμπορική δραστηριότητά του στο Μέγαρο Εφεσίου, στην οδό Σταδίου 28. Το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν έγινε γρήγορα το κέντρο του ξενόγλωσσου βιβλίου στην Αθήνα. 

Στις αρχές του 1934, ο Κάουφμαν ίδρυσε την εκδοτική εταιρεία Κασταλία, που ευθύς από την πρώτη εμφάνισή της έδειξε στους βιβλιόφιλους της Αθήνας ότι είχε ιδιαίτερα υψηλούς στόχους. Ο νέος εκδοτικός οίκος συγκέντρωσε τη λογοτεχνική πρωτοπορία της εποχής. Τερζάκης, Θεοτοκάς, Σεφέρης, Εμπειρίκος, Μυριβήλης, Βενέζης κ.ά. της γενιάς του ’30 εκδίδουν τα έργα τους στην Κασταλία, ενώ μεταξύ των συνεργατών συγκαταλέγεται και ο Κ. Θ. Δημαράς. 

Η περίοδος ακμής της Κασταλίας περιορίστηκε μόλις σε δύο τρία χρόνια και συγκεκριμένα από την ίδρυσή της, το 1934, μέχρι τα μέσα περίπου του 1936. Στο διάστημα αυτό η Κασταλία εξέδωσε περίπου 28 τίτλους, αναβαθμίζοντας σημαντικά την ποιότητα των βιβλίων με καλό χαρτί, σχέδια γνωστών καλλιτεχνών, αριθμημένα αντίτυπα κ.λπ. Η επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 υπήρξε καθοριστική για την Κασταλία, που υποχρεώθηκε να περιορίσει σημαντικά τις εκδοτικές δραστηριότητές της. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με τη ναζιστική εισβολή (Απρίλιος 1941). 

Ο βίος της Κασταλίας ήταν βραχύτατος. Υπήρξε όμως καθοριστικός στη διαμόρφωση της μελλοντικής πορείας του ελληνικού λογοτεχνικού βιβλίου. Άνοιξε το δρόμο στους νέους λογοτέχνες, που η δυναμική παρουσία τους ευθύς μετά τον πόλεμο θα καθόριζε την πνευματική πορεία του έθνους.

Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πολυμαθέστερος αρχαίος Έλληνας στοχαστής και, αν κρίνουμε από τις επιστημονικές έρευνές του, ο μοναδικός άνθρωπος που κατόρθωσε να διαγνώσει και να κατηγοριοποιήσει τους νόμους που ορίζουν τη φύση στο ορατό και μη σύμπαν που την περιβάλλει. Όλη αυτή η ενασχόλησή του βασίστηκε σε μία μεγαλειώδη βιβλιοθήκη με δύο σκέλη: α) το σύνολο της γραπτής ελληνικής πνευματικής παράδοσης και β) τη δική του συστηματική συγγραφική δραστηριότητα, την οποία αντιπροσωπεύουν σημειώσεις, τετράδια εργασίας και εκδόσεις, σε όλα τα πεδία της γνώσης. Η Βιβλιοθήκη του Αριστοτέλη εκπροσωπεί το σύνολο της ελληνικής γραμματείας ως τα χρόνια του, και εμπεριείχε άγνωστο σε μας σήμερα υλικό, ήταν δηλαδή, ένας μοναδικός Βιβλιακός Πλούτος. 

Φανταστείτε πως φοιτούσατε σε μια σχολή ζωγραφικής όπου δεν σας δίδασκαν παρά μόνο πώς να βάφετε φράχτες. Φανταστείτε να μη σας έδειχναν ποτέ τους πίνακες του Βαν Γκογκ και του Πικάσο, να μη σας έλεγαν καν ότι υπάρχουν. Κάπως έτσι, αλίμονο, διδάσκονται τα μαθηματικά κι έτσι, για τους περισσότερους από μας, καταλήγουν να είναι κάτι διανοητικά ισοδύναμο με το να βλέπεις τη μπογιά να στεγνώνει. Ο Έντουαρντ Φρένκελ αποκαλύπτει εδώ μια πλευρά των μαθηματικών που δεν έχουμε δει ποτέ, πλημμυρισμένη από την ομορφιά και την κομψότητα ενός έργου τέχνης. Δείχνει έτσι ότι, αντί να έχουν μια εξειδικευμένη θέση στο φάσμα των επιστημών, φτάνουν στην καρδιά όλων των πραγμάτων, ενώνοντάς μας πέρα από τους πολιτισμούς, το χώρο και το χρόνο. 

Το βιβλίο αφηγείται με πάθος δύο αλληλένδετες ιστορίες: το θαυμαστό ξετύλιγμα των μαθηματικών και το ταξίδι ενός νέου ανθρώπου που τα μαθαίνει και τα ζει. Έχοντας αψηφήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα διακρίσεων για να γίνει ένας από τους κορυφαίους μαθηματικούς του 21ου αιώνα, ο Φρένκελ εργάζεται τώρα πάνω σ' ένα από τα σπουδαιότερα εγχειρήματα των τελευταίων πενήντα χρόνων: το Πρόγραμμα Λάνγκλαντς, που επιτρέπει στους ερευνητές να μεταφράζουν ευρήματα από το ένα πεδίο στο άλλο για να επιλύσουν προβλήματα ως τώρα απροσπέλαστα (όπως το τελευταίο θεώρημα του Φερμά) και που πολλοί θεωρούν ότι συνιστά μια Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία των Μαθηματικών. 

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Η κλασική αυτή αυτοβιογραφία αφηγείται την ιστορία μιας εντελώς ασυνήθιστης οικογένειας, με φόντο τη βικτωριανή Αγγλία. Ο πατέρας, διακεκριμένος επιστήμονας και συνομιλητής του Δαρβίνου, βιώνει και κατανοεί κάθε πτυχή της πραγματικότητας μέσα απ' το πρίσμα της άτεγκτης θρησκευτικής του πίστης. Ο γιος, που μέλλει να εξελιχθεί σε κορυφαία μορφή των αγγλικών γραμμάτων, νους ανήσυχος από τη φύση του, μεγαλώνει χωρίς την παραμικρή επαφή με τη λογοτεχνία• η μυθοπλασία είναι ψέμα, και στο σπίτι τα ψέματα απαγορεύονται. 

Το βιβλίο είναι πολύ περισσότερα απ' όσα υποδηλώνει ο τίτλος του. Είναι η καταγραφή του αγώνα ανάμεσα σε δύο ιδιοσυγκρασίες, δύο συνειδήσεις, και σχεδόν δύο εποχές. Είναι η ιστορία της αναπόφευκτης ρήξης ανάμεσα σε δύο πλάσματα που το ένα γεννήθηκε για να πετάει μπροστά, ενώ το άλλο για να μένει στάσιμο. Πάνω απ? όλα, όμως, είναι μια τρυφερή αφήγηση από έναν πληγωμένο γιο που δεν παύει στιγμή να αγαπά βαθιά τον πραγματικά τραγικό ήρωα του βιβλίου: τον πατέρα του. 

Συνδυάζοντας αριστοτεχνικά τη βιωματική γραφή με τη διεισδυτική αποτύπωση των πνευματικών και κοινωνικών ζυμώσεων μιας οριακής εποχής, το Πατέρας και γιος θεωρήθηκε ήδη από τη δημοσίευσή του, το 1907, έργο εμβληματικό, θέτοντας ένα ανυπέρβλητο στο εξής πρότυπο για το είδος της αυτοβιογραφίας

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (9 Δεκεμβρίου 2015 έως 7 Φεβρουαρίου 2016). Το αυτοκίνητο και η φωτογραφία αποτελούν συναρπαστικές τεχνολογίες που απογειώθηκαν στην πορεία του 20ού αιώνα, συμβολίζοντας την ακμή των μητροπόλεων, την καινοτομία της μηχανής, την ιδιότυπη πανταχού παρουσία, συμβάλλοντας στην κατάκτηση του χώρου και τη συρρίκνωση του χρόνου, στην παράξενη σύζευξη του ιδιωτικού με το δημόσιο.

Την ιστορία των καταστηματαρχών της Αθήνας στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, την οποία αφηγείται αυτό το βιβλίο, τη συνθέτουν στοιχεία ετερόκλητα: η πυρκαγιά της παλιάς αγοράς το 1884 και τα Ευαγγελικά το 1901, το κίνημα στο Γουδί το 1909 και η ίδρυση της ΓΣΕΒΕ το 1919, οι ευκαιρίες να ξεκινήσει κανείς τη δική του δουλειά σε μια πόλη που όλο και μεγάλωνε αλλά και η υψηλή θνησιμότητα των μικροεπιχειρήσεων, η καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας και η καταδίωξη της αισχροκέρ­δειας, ο βερεσές και το ενοικιοστάσιο, οι απεργίες των αρτο­ποιών και οι διαμαρτυρίες των αμαξάδων ενάντια στα πρώτα αυτοκίνητα, οι πιάτσες των καταστημάτων και η διασπορά τους στην πόλη, οι προστάτες άγιοι των σωματείων και τα τσιμπούσια στην εξοχή τη μέρα της γιορτής τους, τα βεγγαλικά που έριχναν οι μαγαζάτορες στις προ­εκλογικές εκστρατείες, οι ήχοι της μαζούρκας στους οικογενειακούς χορούς και οι σφαλιάρες στον Καραγκιόζη, το κύμα κοπής των μουστακιών μετά τον πρώτο παγκό­σμιο πόλεμο και η περιφρούρηση της «αξιοπρέ­πειας» των νοικοκυραίων. Το νήμα που μας καθοδηγεί στη μελέτη όλων αυτών είναι η ανάδειξη των όρων ύπαρξης της παραδοσιακής μικροαστικής τάξης και του τρόπου με τον οποίο άλλαζαν κατά τη διάρκεια της περιόδου.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το "Καθολικοί πειρατές και έλληνες έμποροι" ασχολείται με τις επιδρομές χριστιανών πειρατών και κουρσάρων σε ειρηνικά εμπορικά πλοία τον 16ο και 17ο αιώνα, και με τους τρόπους με τους οποίους τα θύματα προσπάθησαν να αντιδράσουν. Ωστόσο η Molly Greene δεν γράφει μια συμβατική μελέτη για την πειρατεία και το εμπόριο στην πρώιμη νεότερη Μεσόγειο. Το βιβλίο διερευνά έναν ολόκληρο κόσμο καθημερινών πρακτικών, θεσμών και νομιμοποιητικών ιδεολογιών που περιβάλει τις συναντήσεις και τις αναμετρήσεις στη θάλασσα, από την Κωνσταντινούπολη έως την Αλεξάνδρεια κι από τη Συροπαλαιστίνη έως τη Μάλτα. Στο επίκεντρο της αφήγησης βρίσκεται η ίδια η Μεσόγειος ως δίκτυο θαλάσσιων διαδρομών, ως χώρος έκφρασης και αναδιατύπωσης ταυτοτήτων και ετεροτήτων, και ως θέατρο έκφρασης διεθνών συμβιβασμών και ανταγωνισμών. Στα κύματα και τις ακτές της κινούνται οι δράστες της ιστορίας, έμποροι και κουρσάροι, πρόξενοι και επίσκοποι, καρδινάλιοι και σκλάβοι. 

 Η Molly Greene αξιοποιεί τα αρχεία του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη στη Μάλτα, επίφοβων κουρσάρων της εποχής, και ανασυνθέτει τη γενεαλογία και τη λειτουργία των δικαστικών θεσμών στους οποίους απευθύνονταν οι έλληνες έμποροι και ναυτικοί που είχαν πέσει θύματα επιθέσεων. Οι Έλληνες, όπως και οι άλλοι χριστιανοί που ζούσαν στην οθωμανική επικράτεια, βρέθηκαν να δέχονται επιθέσεις χριστιανών κουρσάρων επειδή ήταν Οθωμανοί υπήκοοι, άρα ύποπτοι για μεταφορά μουσουλμάνων επιβατών και μουσουλμανικών φορτίων. Οι διαμαρτυρίες τους φέρνουν στο προσκήνιο τις αντιφάσεις ανάμεσα στη ρητορική των ιπποτών (και των άλλων χριστιανών κουρσάρων), που νομιμοποιούσαν τη δράση τους ως ιερό πόλεμο κατά των άπιστων μουσουλμάνων, στο δίκαιο της θάλασσας, που καθόριζε τους όρους απόσπασης της "νόμιμης λείας", και στην πραγματικότητα της πειρατείας. 

Οι προσπάθειες των ελλήνων εμπόρων και ναυτικών να δικαιωθούν προσφέρουν στη Molly Greene την αφορμή για το ξετύλιγμα ενός κουβαριού ανταγωνισμών για την κυριαρχία και στρατηγικών οικονομικής επιβίωσης. Δίνουν επίσης την αφορμή να περιγράψει με διεισδυτικό και πειστικό τρόπο τα πυκνά και πολλαπλά δίκτυα επικοινωνίας που αναδεικνύουν τη ζωή της θάλασσας στην ανατολική Μεσόγειο ως έναν οριακό και παράλληλα συνεκτικό κόσμο, βασισμένο σε λεπτές ισορροπίες ως προς την ταυτότητα και τις αναδιατυπώσεις της στον οικονομικό και κοινωνικό βίο. Οι έλληνες έμποροι και ναυτικοί βρίσκονται ακριβώς στη μέση αυτού του κόσμου.

Η πορεία της συζήτησης για τη δικαιοσύνη και το Δίκαιο στον παρόντα τόμο είναι η γνωστή πορεία των "Συναντήσεων": Βίβλος, αρχαία Ελλάδα, χριστιανική παράδοση, νεότερη σκέψη, σύγχρονα ερωτήματα. 

Είναι πράγματι η Παλαιά Διαθήκη και ο ιουδαϊσμός εν γένει με το μέρος της δικαιοσύνης, ενώ η Καινή Διαθήκη και ο χριστιανισμός με το μέρος της αγάπης, ή μήπως και στις δύο Διαθήκες και θρησκευτικές παραδόσεις συνυπάρχουν -με ένταση- και η δικαιοσύνη και η αγάπη;

Στην αρχαία Ελλάδα πώς συνδέεται άραγε ο φιλοσοφικός λόγος περί δικαιοσύνης με τον τρόπο που τίθεται το ζήτημα στη λογοτεχνία και στο πεδίο των θεσμών; 

Πώς αντιμετωπίζεται, εν συνεχεία, το ερώτημα κατά τη χριστιανική περίοδο, όταν ο χριστιανισμός γίνεται κρατική θρησκεία, και τι αλλάζει στην εννόηση της δικαιοσύνης και του Δικαίου όταν ο Θεός αποσύρεται από το προσκήνιο; Το φυσικό δίκαιο είναι άραγε μια έννοια οριστικά ξεπερασμένη, άχρηστη και αχρείαστη; Και ξανά το δυσαπάντητο ερώτημα: ποια είναι η σχέση αγάπης και δικαιοσύνης; Υπάρχει δυνατότητα δικαιοσύνης χωρίς Δίκαιο; Υπάρχει νομική δικαιοσύνη χωρίς κοινωνική; Ποια η καθαρά πολιτική σημασία της δικαιοσύνης και η σχέση της με τη δημοκρατία;

Εκατό χιλιάδες χρόνια πριν τουλάχιστον έξι "ανθρώπινα" είδη κατοικούσαν στη γη. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα: ο Homo Sapiens, δηλαδή εμείς. Πώς τα κατάφερε το είδος μας στη μάχη για την κυριαρχία; Πώς βρέθηκαν οι τροφοσυλλέκτες πρόγονοί μας να στήνουν πόλεις και βασίλεια; Πώς φτάσαμε να πιστεύουμε σε θεούς, σε έθνη και σε ανθρώπινα δικαιώματα; Να εμπιστευόμαστε χρήματα, νόμους και βιβλία; Να υποδουλωνόμαστε σε γραφειοκρατίες, χρονοδιαγράμματα και καταναλωτικά μοντέλα; Και πώς θα είναι ο κόσμος μας στις χιλιετίες που θα έρθουν; 

Ο καθηγητής Γιουβάλ Νώε Χαράρι διατρέχει όλη την ανθρώπινη ιστορία, από τους πρώτους ανθρώπους που περπάτησαν στη γη μέχρι τις ριζοσπαστικές -και ενίοτε καταστροφικές- καινοτομίες της Γνωστικής, της Αγροτικής και της Επιστημονικής Επανάστασης. Αντλώντας από ένα τεράστιο φάσμα επιστημών (βιολογία και γενετική, παλαιοντολογία και ιστορία, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και οικονομικά), προσφέρει πρωτότυπες και συχνά διασκεδαστικές απαντήσεις στα πιο κρίσιμα ερωτήματα. Τολμηρό, πολυδιάστατο, προκλητικό, το "Σάπιενς" θέτει υπό αμφισβήτηση όλα όσα νομίζαμε ότι ξέρουμε για την ανθρώπινη κατάσταση: τις πεποιθήσεις μας, τις πράξεις μας, τη δύναμή μας... και το ίδιο μας το μέλλον. 

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Γιατί οι δράκοι είναι αναγνωρίσιμοι σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της γης; Τι είναι ο μυστηριώδης γεωμαντικός χρυσός που μυστικά προστατεύουν; Μπορεί οι δράκοι να είναι μια λαϊκή ανάμνηση από κάτι που άλλοτε κυνηγούσε τους ανθρώπους; 

Σ’ αυτό το πανέμορφο μικρό βιβλίο, η Τζόυς Χάργκρηβς, δρακολόγος, εικονογράφος και διευθύντρια της Οργάνωσης Ερευνών για τη Χαμένη Γνώση (RILKO), αφηγείται την ιστορία αυτών των εκπληκτικών πλασμάτων, από τους σκοτεινούς αρχαίους δράκους της Βαβυλώνας, της Αιγύπτου και της Σκανδιναβίας μέχρι τα πιο οικεία φτερωτά φίδια της Κίνας και τα τεράστια σκουλήκια των Βρετανικών Νήσων.