ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΕΤ- ΑΜΕΡΙΚΗΣ 13

Μια συστηματική διερεύνηση του φαινομένου των λιθόχτιστων κατασκευών, των τεχνικών της πέτρας και των μαστόρων της, σε δυο χωριά της βορειοδυτικής Λέσβου, το Σκαλοχώρι και την Ανεμότια, σε συνάρτηση με τη γενικότερη ιστορική διαδρομή της Λέσβου στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα του 19ου και του 20ού αιώνα. Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στη δημιουργία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας που εν πολλοίς διατηρούν και σημερά η πόλη της Μυτιλήνης και τα χωριά του νησιού; Ποια δίκτυα πολιτών διαμόρφωσαν και συγκρότησαν τη λεσβιακή κοινωνία και την οικιστική της δομή από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα; Με επίκεντρο τα δίκτυα των μαστόρων της πέτρας, τις τεχνικές τους και την αντιπροσωπευτική αποτύπωση δυο χαρακτηριστικών οικισμών, μια διεισδυτική όσο και τεκμηριωμένη μελέτη για ό,τι ονομάζουμε "πολιτισμό της πέτρας στη Λέσβο".

από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Το βιβλίο συνιστά μία απόπειρα διερεύνησης της ελληνο-εβραϊκής ταυτοτικής αναφοράς στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, αφού η μοντέρνα εκδοχή της εβραϊκότητας ξεδιπλώνεται με ορόσημο την νεωτερικότητα. Μέσα από την εκπόνηση μιας επιτόπιας εμπειρικής έρευνας επιδιώκεται η διερεύνηση, αφενός του τρόπου με τον οποίο οι Έλληνες/δες Εβραίοι/ες αυτό-προσδιορίζονται, όσον αφορά την ατομική και συλλογική διάσταση της εθνικής, εθνοτικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, αφετέρου του τρόπου με τον οποίο διακλαδώνονται και συμπλέκονται οι μεταλλαγές και οι μεταμορφώσεις αυτής της ταυτότητας με ορόσημο το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έρευνα εστιάζει συγκριτικά, στις Ισραηλιτικές Κοινότητες των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και του Βόλου, και επιχειρεί να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα. Πως βλέπουν τον εαυτό τους οι Ελληνες/δες εβραίοι/ες: ως θρησκευτική μειονότητα, ως εθνοτική ομάδα ή απλώς ως κανονικά και πλήρη μέλη της ελληνικής κοινωνίας; Πως αντιλαμβάνονται την ιουδαϊκή τους ταυτότητα: ως θρησκευτική πίστη ή ένταξη, ως τήρηση των ιουδαϊκών τελετουργικών και εθίμων ή ως εθνο-πολιτισμική παράδοση; Ποιες είναι οι επιρροές της μεταβαλλόμενης (εκκοσμικευόμενης) ελληνικής κοινωνίας στην ελληνο-εβραϊκή ταυτότητα; Ποιο ρόλο παίζει το Ισραήλ στην ταυτοτική τους αναφορά; Πως βλέπουν τους μη Εβραίους, Έλληνες συμπολίτες; Με τη χρήση ποιοτικών και ποσοτικών μεθοδολογικών εργαλείων, μέσα από μια συγκριτική προοπτική τριών γενεών από το τραυματικό γεγονός του Ολοκαυτώματος, εξετάζονται οι εκφράσεις και οι συνιστώσες, οι υποδηλώσεις και οι συνισταμένες, οι διαφοροποιήσεις και οι περιδινήσεις του ταυτοτικού αυτό-προσδιορισμού των Ελλήνων/δων εβραίων, στη συνεχώς μεταβαλλόμενη και κατά επίπεδα εκκοσμικευμένη κοινωνική πραγματικότητα.

 Τίποτε δεν τονώνει το ηθικό τόσο, όσο η χαρά της ανακάλυψης. Το κλασικό αυτό βιβλίο -καθολικευμένο για την Επιστήμη, πολλαπλή και απέραντη στις μορφές της, αλλά μία στις αρχές της- θέτει τις ορθολογικές βάσεις και τις συνθήκες της επιστημονικής έρευνας. Έχοντας εκδοθεί σε δέκα γλώσσες, διαμορφώνει, επί έναν αιώνα, γενιές ερευνητών στην Ευρώπη, τις Αμερικές, την Ιαπωνία.

Υπό την ιδιότητα του πανεπιστημιακού δασκάλου, ο Καχάλ αφυπνίζει τα ευγενή κίνητρα για την πρόοδο της γνώσης. Στη θέληση, παρά στο ταλέντο, αποσκοπούν οι παραινέσεις, επειδή αυτή είναι εκπαιδεύσιμη και επειδή κάθε μέγα έργο στην Επιστήμη και στην Τέχνη είναι αποτέλεσμα ενός μεγάλου πάθους στην υπηρεσία μιας μεγάλης ιδέας. Ιδιαίτερα εμπεριστατωμένη, η ελληνική έκδοση παρουσιάζει το κείμενο στην ολότητά του, με τις μαρτυρίες εξεχουσών προσωπικοτήτων της Επιστήμης και των Γραμμάτων.

Με τις "Περιπλανήσεις του Gustav Feldham" ή "Περιπέτειες ενός εθελοντή που κίνησε να πολεμήσει με τον στρατηγό Normann στην Ελλάδα" ένας ακόμη τόμος, ο έκτος κατά σειρά, προστίθεται στη σειρά με μεταφρασμένα στα ελληνικά απομνημονεύματα Φιλελλήνων και φιλελληνικά φυλλάδια από τον ελληνικό αγώνα της ανεξαρτησίας, η οποία εκδίδεται από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος-Εθνικό Ιστορικό Μουσείο με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης το 2021.

Η μετάφραση και η έκδοση του κειμένου, που αποδόθηκε στον Γερμανό Φιλέλληνα Gustav Feldham, όπως επίσης των τόμων 4, 5, 7, 8 και 9 της σειράς, οι οποίοι περιλαμβάνουν διηγήσεις Γερμανών εθελοντών που συμμετείχαν στον ελληνικό αγώνα και Γερμανών Φιλελλήνων που τον υποστήριξαν με υπερασπιστικά κείμενα, χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών, από πόρους του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον.

Ευχαριστούμε θερμά, για μια ακόμη φορά, το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών και την Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα για την έμπρακτη υποστήριξή τους στη διάσωση και στη διάδοση των γερμανικών φιλελληνικών κειμένων που εντάχθηκαν στη σειρά, τα οποία διαφωτίζουν πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης και προβάλλουν το γερμανικό φιλελληνικό κίνημα, που εκδηλώθηκε λίγους μόνο μήνες μετά το ξέσπασμα του ελληνικού αγώνα στις γερμανόφωνες περιοχές της Ευρώπης.

Η μετάφραση του έργου από τα γερμανικά έγινε από τη Μαριάννα Χάλαρη, η οποία προσέγγισε το κείμενο με ευαισθησία και συνέπεια. Για τη γενική επιμέλεια του τόμου και τη σύνταξη των ευρετηρίων του Επιμέτρου ευχαριστούμε την επιμελήτρια της σειράς Δρα Παναγιώτα Παναρίτη. Ευχαριστούμε επίσης τον συνεργάτη του Μουσείου Μάρκο Κουτσουλάφτη για τη σελιδοποίηση του κειμένου.

Από τον Πρόλογο της Έκδοσης

Ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων κατά το έτος 1822. Από το ημερολόγιο του κυρίου Α. v. L., συναγωνιστή του κόμη von Normann, σε διασκευή του Ludwig von Bollmann αποτελεί τον πέμπτο τόμο της σειράς με μεταφρασμένα στα ελληνικά απομνημονεύματα Φιλελλήνων και φιλελληνικά φυλλάδια από τον ελληνικό αγώνα της ανεξαρτησίας, την οποία εκδίδει η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος-Εθνικό Ιστορικό Μουσείο με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης το 2021.

Η μετάφραση και η έκδοση του κειμένου του Γερμανού Φιλέλληνα Adolph von Lubtow, διασκευασμένου από τον επίσης Γερμανό Ludwig von Bollmann, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στον ελληνικό αγώνα, χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών, από πόρους του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον.

Ευχαριστούμε θερμά το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών και την Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα για την υποστήριξη που παρείχαν στη μετάφραση και έκδοση των γερμανικών φιλελληνικών κειμένων της σειράς που εκδίδει η ΙΕΕΕ. Τα κείμενα αυτά αποτελούν έκφανση του Φιλελληνισμού που εκδηλώθηκε στις γερμανόφωνες περιοχές της Ευρώπης, όπου φιλελληνικοί σύλλογοι υπέρ των αγωνιζόμενων Ελλήνων συστάθηκαν μόλις μερικούς μήνες μετά το ξέσπασμα του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα.

Η μετάφραση του έργου από τα γερμανικά έγινε από τη Μαριάννα Χάλαρη, η οποία προσέγγισε το κείμενο με συνέπεια και ευαισθησία. Για τη γενική επιμέλεια του τόμου και τη σύνταξη των ευρετηρίων του Επιμέτρου ευχαριστούμε την επιμελήτρια της σειράς Δρα Παναγιώτα Παναρίτη, ενώ για τη σελιδοποίηση του κείμενου τον συνεργάτη του Μουσείου Μάρκο Κουτσουλάφτη.

Από τον Πρόλογο της Έκδοσης

Ο τέταρτος τόμος της σειράς με απομνημονεύματα Φιλελλήνων και φιλελληνικά κείμενα, που εκδίδει η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος-Εθνικό Ιστορικό Μουσείο με αφορμή τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την έναρξη του ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας το 2021, περιλαμβάνει το κείμενο του Johann Wilhelm August Streit "Η Κωνσταντινούπολη κατά το έτος 1821". Πρόκειται για τη διήγηση ενός Γερμανού, αυτόπτη μάρτυρα των σφαγών που συντελέστηκαν εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών στην Κωνσταντινούπολη μόλις έγινε γνωστή η εξέγερση των Ελλήνων κατά της οθωμανικής κυριαρχίας.

Η μετάφραση στα ελληνικά και η έκδοση του κειμένου, όπως επίσης των τόμων 5-9 που ακολουθούν και που περιλαμβάνουν αναμνήσεις Γερμανών Φιλελλήνων από τη συμμετοχή τους στην Ελληνική Επανάσταση και γερμανικά φιλελληνικά φυλλάδια υπέρμαχα του ελληνικού αγώνα, χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών από πόρους του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον.

Από τη θέση αυτή εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες στο γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών για την αγαστή συνεργασία και την έμπρακτη συμβολή στη μετάφραση και έκδοση των γερμανικών φιλελληνικών κειμένων της σειράς. Τα κείμενα αυτά διαφωτίζουν πτυχές της ιστορίας του ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας και παράλληλα προβάλλουν τις στενές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, όπως διαμορφώθηκαν ήδη από την εποχή της εθνεγερσίας των Ελλήνων.

Η μετάφραση του κειμένου του Johann Wilhelm August Streit στα ελληνικά έγινε από τη Μαριάννα Χάλαρη με συνέπεια και ευαισθησία. Ευχαριστούμε επίσης την επιμελήτρια της σειράς Δρα Παναγιώτα Παναρίτη για τη γενική επιμέλεια του τόμου, καθώς και τον συνεργάτη του Μουσείου Μάρκο Κουτσουλάφτη για τη σελιδοποίηση του κειμένου.

Από τον πρόλογο της έκδοσης

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς και το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών παρουσιάζουν τον συλλογικό τόμο «Ελιά και λάδι στην ανατολική Μεσόγειο. Από την αρχαιότητα στην προβιομηχανική εποχή», τον οποίο επιμελήθηκαν οι Ηλίας Αναγνωστάκης και Ευαγγελία Μπαλτά, διευθυντές ερευνών στο ΙΙΕ.

Το έργο επικεντρώνεται στη μελέτη και παρουσίαση της ελαιοκαλλιέργειας και σε θέματα παραγωγής, διακίνησης και εμπορίας ελαιολάδου στην ανατολική Μεσόγειο. Ο γεωγραφικός αυτός χώρος, εκτός από τα περίπου όμοια κλιματικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά του, καθορίστηκε από κυριαρχίες που επέβαλαν ορισμένες παραγωγικές και εμπορικές πρακτικές στην ελιά και στα προϊόντα της. Συνεπώς ένα πλήθος περιοχών στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου φέρει πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που προσφέρονται ιδανικά για έρευνα και μελέτη της ελαιοκομικής ιστορίας του χώρου. Ο τόμος διαρθρώνεται σε χρονολογική και μερικώς γεωγραφική ακολουθία και αποτελείται από δύο διακριτά μέρη (Α΄ μέρος: Αρχαιότητα – Βυζάντιο και Β΄ μέρος: Βενετοκρατία – Οθωμανικοί χρόνοι – Νέοι Χρόνοι) με υπευθύνους αντίστοιχα τους επιμελητές του τόμου Η. Αναγνωστάκη και Ε. Μπαλτά. Στις μελέτες διαπιστώνονται ομοιότητες και κοινότητα στοιχείων σε ό,τι αφορά αλλαγές και τομές στην ελαιοκομία γεγονός που καθιστά τις συμβολές του τόμου ένα συνεχές αλληλοσυμπληρούμενο ανάγνωσμα για την κατανόηση της ιστορίας της ελιάς και του λαδιού στη μεγάλη διάρκεια.

Συγγραφείς:
Ayşe Nükhet Adıyeke, Nuri Adıyeke, Ηλίας Αναγνωστάκης, Zeki Arıkan, Δέσποινα Ερ. Βλάσση, Patrick Boulanger, Jean-Pierre Brun, Χαράλαμπος Γάσπαρης, Mehmet Genç, Μαρία Γερολυμάτου, Αναστασία Γ. Γιαγκάκη, Στέλλα Δεμέστιχα, Δημήτρης Δημητρίου, Ελευθερία Ζέη, Εύη Μαργαρίτη, †Γεώργιος Μητροφάνης, Ευαγγελία Μπαλτά, Ντούσκα Ούρεμ-Κώτσου, Νίκος Ε. Καραπιδάκης, Γιώργος Κουτζακιώτης, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Αγγελική Πανοπούλου, Μάνος Περάκης, Αντώνης Πλυτάς, Ναταλία Πούλου-Παπαδημητρίου, Έφη Ράγια, Gülden Sarıyıldız, †Ευρυδίκη Σιφναίου, Fikret Yilmaz, Rafael Frankel, Σοφοκλής Χατζησάββας.

«...Τα αποτελέσματα του προγράμματος της Σμυρναϊκής Βιβλιογραφίας παραδίδονται στην επιστημονική κοινότητα και στο ενδιαφερόμενο λόγιο κοινό με την ανά χείρας έκδοση και τον συμπαγή δίσκο της βιβλιογραφικής αναγραφής που την συνοδεύει. Στην εκπόνηση του προγράμματος αυτού το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών συνεργάστηκε με τα έμπειρα στελέχη του Βιβλιολογικού Εργαστηρίου "Φίλιππος Ηλιού" (Μουσείο Μπενάκη - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος). Τα πορίσματα της μελέτης των διακυμάνσεων της βιβλιοπαραγωγής και της έντυπης αποτύπωσης της παιδείας στην Ιωνική μητρόπολη παρουσιάζει στον παρόντα τόμο η παλαιά ερευνήτρια του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών Ιωάννα Πετροπούλου, η οποία εργάστηκε με αφοσίωση, εγκυρότητα και ακάματο ζήλο για να αποδώσει αυτό το σημαντικό έργο...».
 

Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η νέα μας έκδοση θα συνοδεύσει τον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου των Μυκηνών, προβάλλοντας τον μυκηναϊκό κόσμο ως σύνολο. Μέσα από περιεκτικά κείμενα, έγχρωμες εικόνες και πρωτότυπες φωτογραφικές συνθέσεις, αναδεικνύονται τα επιβλητικά τείχη και κτίσματα της ακρόπολης των Μυκηνών, οι τάφοι των Μυκηναίων ηγεμόνων και μαζί τους τα εκθέματα του μουσείου, που συνθέτουν ποικίλες εκφράσεις της ζωής και του θανάτου στον μυκηναϊκό κόσμο, από τις τοιχογραφίες, τα αγγεία και τα ειδώλια έως τα όπλα και τα πολύτιμα κομψοτεχνήματα σε χρυσό και ελεφαντόδοντο, καθώς και τα τεκμήρια της γραφής και της οικονομίας. Επιπλέον, προσφέρεται μια διαχρονική επισκόπηση των Μυκηνών, πέρα από την εποχή της προϊστορίας, φτάνοντας μέχρι την ιστορία της έρευνας και των ανασκαφών στον χώρο.

Η παρουσίαση των ευρημάτων ακολουθεί την οργάνωση της έκθεσης του Μουσείου. Παράλληλα όμως δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη να αποκτήσει μια συνολική εικόνα των επιτευγμάτων του μυκηναϊκού πολιτισμού, όχι μόνο όσων προβάλλονται στην έκθεση, αλλά και εκείνων που εκφράζουν παραστατικά τον πλούτο και τη λαμπρότητά του.

Ο αναγνώστης θα ακολουθήσει έτσι μια εντυπωσιακή διαδρομή, που τον οδηγεί μακρύτερα από τη χαρά της γνώσης, στην ευτυχία που προκαλεί το συναπάντημα με το ωραίο.

(Παρουσίαση βιβλίου)

Τα πρώτα σκάφη που κατασκεύασαν οι νησιώτες ήταν ολκάδες (μεγάλες βάρκες) με κουπιά και ένα υποτυπώδες μικρό τριγωνικό πανί, για να εκμεταλλεύονται το άνεμο αλλά και να κινούνται στη νηνεμία. Σύντομα όμως αυτά αντικαταστάθηκαν από μικρά τρεχαντήρια και καλοτάξιδα καΐκια. Αργότερα, κατασκευάστηκαν όλο και μεγαλύτερα καράβια, γνωστά ως σακολέβες, λατινάδικα και σαχτούρια. Αυτά όλα χρησιμοποιήθηκαν έως το τέλος του 1700...».

«Από αρκετά ενωρίς οι νησιώτες ήταν φυσικό να στραφούν προς τη θάλασσα και το εμπόριο. Αλλά με ποιες γνώσεις και με ποια μάθηση κατόρθωσαν να προκόψουν τόσο σύντομα, όχι μόνο στη ναυτική τέχνη αλλά και στη ναυπήγηση πλοίων, είναι άξιο προσοχής. Ούτε σχολεία αξιόλογα υπήρχαν τότε στα νησιά, ούτε επιστήμονες ικανοί να διδάξουν, θεωρητικά τουλάχιστον, τη ναυτική τέχνη και την κατασκευή κατάλληλων πλοίων.

(από το βιβλίο)

Κρήνες, βρύσες και πηγές είναι το θέμα των φωτογραφιών που συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό και προέρχονται όλες από το Αρχείο Φωτογραφίας του ΕΛΙΑ / ΜΙΕΤ. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται ξεκινούν από τα τέλη του 19ου αιώνα και φτάνουν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αποτυπώνουν γλαφυρά την κεντρική θέση που είχαν οι πηγές και οι κρήνες στη ζωή των ανθρώπων σε καιρό ειρήνης αλλά και σε καιρό πολέμου.

Ένας σημαντικός αριθμός φωτογραφιών εικονογραφεί τις καθημερινές ανάγκες για νερό που είχε κάθε νοικοκυριό – νερό πόσιμο, νερό για το μαγείρεμα και το πλύσιμο, δουλειά σχεδόν αποκλειστικά των γυναικών. «Το τρεχούμενο νερό μέσα στα σπίτια δεν είναι και τόσο παλιά υπόθεση στον τόπο μας. […]. Οι κοινοτικές βρύσες, τα πηγάδια και οι πηγές ήταν δημόσιος χώρος για τις γυναίκες, τόπος συνάντησής τους, έξω από το σπίτι, αποκλεισμένες καθώς ήταν από την πλατεία και τα λιγοστά μαγαζιά της. […] Όταν οι γυναίκες είχαν να πλύνουν, επειδή χρειαζόταν πολύ νερό, έπρεπε να πάνε στην ίδια την πηγή του, στα πηγάδια, στις βρύσες, στις ποταμιές ή όπου αλλού. Δεν ήταν καθόλου απλό. […] Μπορεί οι κρήνες και οι πηγές να ήταν τόπος συνάντησης και κοινωνικής συναναστροφής των γυναικών, κυρίως όμως ήταν τόπος μόχθου, μεγάλου μόχθου» (Σταύρος Ζουμπουλάκης)

Αλλά οι κρήνες ήταν όμως πάντοτε και τόποι ξεκούρασης, περιήγησης και συνάντηση και ως εκ τούτου και προσφιλείς χώροι φωτογράφισης: «Οι κάθε είδους εκδρομείς, του Ορειβατικού Συνδέσμου, της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης ή όποιοι άλλοι, θα βγάλουν πάντα εκεί μια φωτογραφία». Χαρακτηριστικές επίσης είναι και οι φωτογραφίες οι οποίες απεικονίζουν στρατιώτες που έχουν σταματήσει σε κρήνες για να ξεδιψάσουν και να δροσιστούν.

Τέλος, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το λεύκωμα αυτό φωτογραφίες που συνδέονται με την ιερή χρήση του νερού: «δεν υπάρχει θρησκεία που η λατρεία της να μη συνδέεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τη ζωογόνα και καθαρτική λειτουργία του ύδατος». Ο φακός των φωτογράφων αποτυπώνει πηγές που έχουν συνδεθεί με την αρχαία λατρεία, οθωμανικές κρήνες, αγιάσματα, αγιορείτικες φιάλες κ.ά.

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, φωτογραφίες των Αδελφών Underwood, Γιώργου Βαφιαδάκη, Frédéric Boissonnas, Νίκου Ζωγράφου, Δημήτρη Παπαδήμου, Γιώργου Σεφέρη, καθώς και της USIS (Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών) και της Section photographique de l’Armé française.

Ο τόμος συγκεντρώνει όλα τα αθηναϊκά κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911), διηγήματα και χρονογραφήματα, άλλα δημοσιευμένα όσο ζούσε και άλλα μετά το θάνατό του, βασισμένα στη φιλολογική έκδοση των Απάντων του που φρόντισε ο Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος. Εξαίρεση  αποτελεί το διήγημα «[Ο αυτοκτόνος]», που δημοσιεύεται εδώ σύμφωνα με τη νέα εκδοτική πρόταση της Λαμπρινής Τριανταφυλλοπούλου (σε τρία «σχεδιάσματα»), η οποία βασίστηκε σε νέα ανάγνωση του παπαδιαμαντικού χειρογράφου. 

Ο Παπαδιαμάντης περιγράφει την πόλη όπου έζησε «υπέρ το ήμισυ της ζωής», και κυρίως την περιοχή του Ψυρρή και τα πέριξ της ­­­– μια πόλη «πολυάνθρωπη και αντιφατική, πνευματικά άκεντρη, μια πόλη των κοινωνικών αποκλεισμών, της φτώχειας, της κυριαρχίας του χρήματος» (Εισαγωγή, σ. xlix). Σκιαγραφεί τις συνθήκες ζωής, τη φτωχολογιά, τους εσωτερικούς μετανάστες – εντέλει τους διάφορους ανθρώπινους τύπους, θρησκευτικούς και μη: τον «διδάχο», τον «κοσμολαΐτη», το «αειπλάνητο», τον γέρο ναυτικό, τον ερωτύλο ξελογιαστή ξένων γυναικών, τις ευλαβείς ενορίτισσες, την Πολίτισσα ζωντοχήρα, τη χολεριασμένη, τη σπιτονοικοκυρά. Όλοι τους ζουν σε ενοικιαζόμενα χαμόγεια δωμάτια, συνήθως γύρω από μια αυλή, όλοι τους, άντρες, γυναίκες και παιδιά, θα συναντηθούν κάποια στιγμή στο ταβερνομπακάλικο της γειτονιάς.

Για την καλύτερη κατανόηση των παπαδιαμαντικών κειμένων, η έκδοση συνοδεύεται από Πίνακα με τις πηγές των εκκλησιαστικών και άλλων χωρίων που παρατίθενται από τον συγγραφέα, καθώς και από εκτενές Γλωσσάρι, που συντάχθηκε ειδικά για τις ανάγκες της χρηστικής αυτής έκδοσης και περιλαμβάνει, εκτός από τις ιδιωματικές λέξεις, και τις λέξεις της λόγιας αλλά και της δημώδους παράδοσης.

Με καθημερινά, απλά υλικά, από κείνα που προσπερνούμε αγνοώντας τα, από κείνα που συναντούμε στα δάση το φθινόπωρο, στις παραλίες το καλοκαίρι, στους αγρούς την άνοιξη, στις άκρες των δρόμων ή στις αυλές των σπιτιών, η Φοίβη κάνει τέχνη. Γιατί εάν -πέρα από θεωρητικούς και επιστημονικούς ορισμούς- τέχνη είναι η ανάταση ψυχής, η αισθητική, η δημιουργία, η φαντασία, η ευαισθησία και η δεξιοτεχνία, τότε όλα αυτά μαζί σε απόλυτη αρμονία, συνυπάρχουν στο έργο της.

Ένας πίνακας της Φοίβης μπορεί να είναι μια όμορφη εικόνα, μπορεί να είναι και ένα ολόκληρο παραμύθι. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί τα φύλλα, τους ανθούς, τα κοτσάνια, δίνει σε όλα αυτά τα "ευτελή" υλικά μια ονειρική διάσταση, που ξεπερνά τα συνήθη και τα τετριμμένα. Με τρόπο πρωτότυπο, αποδεικνύει ότι η τέχνη βρίσκεται γύρω μας, μέσα μας, αποτελεί μέρος της ζωής μας. Αρκεί να έχουμε την ευαισθησία να την ανακαλύψουμε. Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο μήνυμα που μπορούμε να κρατήσουμε από τις δημιουργίες της: Ότι εν τέλει η ζωή είναι τέχνη.

Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη αποφάσισε την παρούσα έκδοση για δύο λόγους. Πρώτον για την αδιαμφισβήτητη, με κάθε κριτήριο, καλλιτεχνική της αξία. Και δεύτερον, γιατί θεωρεί ότι μια τέτοια έκδοση συμβάλλει με τρόπο άμεσο στην εμπέδωση του αξιώματος: Αναζητείστε την τέχνη στη ζωή ή την ζωή στην τέχνη.

(Από τον πρόλογο της Αριστέας Τ. Πλεύρη)

 Ο Μακμπέθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκώτου βασιλιά Ντάνκαν. Επιστρέφει νικητής και διψασμένος για εξουσία. Υποκινείται από τη σύζυγό του αλλά και από το Πεπρωμένο του. Τρεις μάγισσες του έχουν δώσει το στίγμα της μοίρας του: είναι γραπτό του να γίνει βασιλιάς. Η δίχως όριο φιλοδοξία του τον οδηγεί στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Ο ένας φόνος οδηγεί σε έναν επόμενο. Η πτώση θα είναι το ίδιο ηχηρή.

Από τις 10 Ιουλίου έως τις 31 Αυγούστου σας περιμένουμε στα βιβλιοπωλεία μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με μεγάλες προσφορές στις εκδόσεις του ΜΙΕΤ και των άλλων ιδρυμάτων.

Στις προσφορές μας θα βρείτε επιλεγμένους τίτλους από τη Λατινική και Νεοελληνική Γραμματεία, τη Φιλοσοφία, την Ιστορία, καταλόγους τέχνης, CD, κ.α.

Στις φετινές καλοκαιρινές προσφορές των συνεργαζόμενων ιδρυμάτων συμμετέχουν οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, το Ίδρυμα Παναγιώτη και Έφης Μιχελή, το Kέντρο Μικρασιατικών Σπουδών και η Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας / Ιδρυτής Σχολής Μωραϊτη.

Για ηλεκτρονικές παραγγελίες πατήστε ΕΔΩ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ

ΤΡΟΠΟΙ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

ΤΡΟΠΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Τα μεταφορικά είναι δωρεάν για αγορές άνω των 30,00€.

Οι εικοσιτέσσερις αυτοδιοικούμενες κοινότητες του Πηλίου, λόγω κυρίως των ιδιαίτερων αυτοδιοικητικών προνομίων που απολάμβαναν, βρέθηκαν στην πρωτοπορία της μεγάλης και πολυεπίπεδης ακμής της ελληνικής κοινωνίας, που αρχίζει να εκδηλώνεται βαθμιαία λίγο μετά τις αρχές του 18ου αιώνα και κορυφώνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες πριν την Επανάσταση του ’21. Χαρακτηριστικό δείγμα της ακμής αυτής αποτελεί η ναοδομία της περιοχής, τόσο ως προς το πλήθος όσο και ως προς την ποιότητα των κτισμάτων. Η παρούσα έρευνα επιχειρεί μια συνθετική θεώρηση της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Πηλίου κατά την όψιμη Τουρκοκρατία, στα πλαίσια της συγκεκριμένης κοινωνίας μέσα στην οποία αναπτύχθηκε και σε σύγκριση με την παλαιότερη παράδοση και τα ισχύοντα στις άλλες ηπειρωτικές περιοχές του ελλαδικού χώρου.

(παρουσίαση έκδοσης)

Δικαιοσύνη (Justice): λέξη της χρονιάς 2018 κατά το έγκυρο και διάσημο λεξικό Merriam-Webster, βάσει των αναζητήσεων στον ιστότοπό του. Λέξη που βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών από τις συζητήσεις που διεξήχθησαν κατά την παρέλθουσα δεκαετία. Η έννοια της Δικαιοσύνης σταθερά συγκεντρώνει υψηλό ενδιαφέρον, μαζί με όσες την συμπληρώνουν και την περιστοιχίζουν νοπηματικά. Σταθερά εξελίσσει τις διαστάσεις της: ποινική δικαιοσύνη, κοινωνική δικαιοσύνη, οικονομική δικαιοσύνη, φυλετική δικαιοσύνη, αλλά και εθνικά δίκαια, δίκαια των λαών, εξάλειψη των αδικιών. Ποια, όμως, είναι η σχέση της Ιστορίας με τη Δικαιοσύνη, το χαρακτηρισμένο ως "υψηλότερο" αυτό αγαθό που στοχεύει στην ευδαιμονία των ανθρώπων; Ιστορία και Δικαιοσύνη θέτουν κοινά ερωτήματα και χρησιμοποιούν παρόμοιες ερευνητικές μεθόδους. Η Ιστορία, ωστόσο, δικάζει, καταδικάζει, δικαιώνει; Κλειώ και Θέμις, η μία Μούσα του πιστού λόγου και η άλλη ανθρωπόμορφη Τιτανίδα της φυσικής και της ηθικής τάξης: Ποια η σχέση τους με τα ιστορικά τραύματα του 20ου αιώνα;

Χωρίς να αποτελεί μια λεπτομερή ιστορική αφήγηση της περιόδου, το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να φωτίσει με τρόπο απρόσμενο και δημιουργικό μια συναρπαστική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία στάθηκε το μεταίχμιο και η αρχή ενός νέου κόσμου.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) 

Επιπλέον, όμως, το Λεξικό περιλαμβάνει κάθε είδους λέξη που έχει οποιαδήποτε σχέση με κάποιο θρησκευτικό όρο: ονόματα φυτών (π.χ. αγγελική, δαιμοναριά, θεόβρωμα), ζώων (διαβολόψαρο, εωψάλτρια, θαλασσοσταυρός), αντικειμένων (αγιολίθαρο, δακτύλιος, σημαντήρι), εθίμων (αγερμός, βαγιοχτύπημα, θυμιαστικό), συνηθειών ή δραστηριοτήτων (αθλώ, ακαρέκλιαστα). Δεν λείπουν μάλιστα από το Λεξικό λέξεις διαλεκτικές, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, που δείχνουν τοπικά έθιμα και συνήθειες. Με τον τρόπο αυτό το βιβλίο μετουσιώνεται σε ένα εξαίρετο ανάγνωσμα, που καθρεφτίζει τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους η θρησκευτική και η εκκλησιαστική μας παράδοση επηρέασε γενικά τη νεοελληνική γλώσσα και εντέλει τη ζωή μας.

Το υλικό αντλείται από κείμενα, της δημοτικής και της καθαρεύουσας, 250 συγγραφέων (θεολογικά, επιστημονικά, εκλαϊκευτικά κτλ.) και 170 λογοτεχνών. Κάθε λήμμα, εκτός από το ερμήνευμα ή τα ερμηνεύματα, περιλαμβάνει πλούσια παραδείγματα από τη νεοελληνική γραμματεία, συνώνυμα, αντίθετα, ετυμολογικά συγγενείς και νοηματικά συναφείς λέξεις, παροιμίες, εκφράσεις, φράσεις και πραγματολογικά σχόλια, και, όταν χρειάζεται, την ετυμολογία.

Με μοναδική μεθοδικότητα και απίστευτο μεράκι, συνδυασμένα με άριστη γνώση του χώρου και αυστηρή επιστημοσύνη, ο συγγραφέας του, Γιάννης Στεφανής, ο οποίος ταπεινά δηλώνει ότι το έργο του «απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές και μαθητές και στους δασκάλους τους, σε γλωσσολόγους, δημοσιογράφους, μεταφραστές, ιεροσπουδαστές και νέους κληρικούς», ενσωματώνει στο βιβλίο προσωπικό μόχθο δεκαέξι χρόνων και απευθύνεται τελικά σε όλους μας.

Γεγονότα μιας Ιστορίας δύο αιώνων: Τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε, ορισμένα τα μάθαμε σε περίληψη. Στα σχολεία μας δεν ακούσαμε σχεδόν τίποτε για πτωχεύσεις και κρίσεις πέρα απ' όσα έλεγαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Οι περισσότεροι από τους πολέμους ήταν ένδοξοι - ακόμη και αν τους χάσαμε. Οι άλλοι ήταν άδικοι και άνισοι εις βάρος μας - γι' αυτό τους χάσαμε. Τον πρώτο από τους εμφυλίους τον ξεχάσαμε μέσα στον ενθουσιασμό για τα κατορθώματα των ηρώων του 1821. Τον δεύτερο τον στριμώξαμε σε ένα και μόνο γεγονός, την δολοφονία του Καποδίστρια. Ελάχιστα μάθαμε για τους αλληλοσκοτωμούς που εκείνος θέλησε να σταματήσει με τίμημα την δική του ζωή. Τον τρίτο εμφύλιο τον βαφτίσαμε "Διχασμό" κι ας χώρισε την Ελλάδα σε δύο κράτη κι ας αναθεμάτισε η Εκκλησία τον πρωθυπουργό της χώρας σε συλλαλητήριο κι ας είχε μετά η χώρα μερικές χιλιάδες νεκρούς σε συλλαλητήρια -και σε πογκρόμ- στις γειτονιές της Αθήνας. Τον τέταρτο εμφύλιο οι νικητές τον ονόμασαν "συμμοριτοπόλεμο" και οι ηττημένοι τον έκαναν σημαία εκδίκησης.

Αν οι Έλληνες πολίτες γνώριζαν τα σφάλματα που έφεραν τις έξι πρώτες πτωχεύσεις μας, θα είχαμε αποφύγει την έβδομη. Αν οι ηγέτες μας γνώριζαν πώς φθάσαμε στους τρεις πρώτους εμφυλίους πολέμους της Ιστορίας μας, θα είχαν αποκηρύξει την εμφυλιοπολεμική δημαγωγία. Αυτά τα απλά πράγματα ήθελα να πω σε αυτό το βιβλίο.

Παρουσίαση Εκδότη

Η νεαρή δικηγόρος από το Βέλγιο μεταβαίνει εθελοντικά στη Μόρια ανταποκρινόμενη στο Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων που ζητά δικηγόρους. Τα σύνορα της Ευρώπης έχουν πια κλείσει και χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίζονται στα hotspots, περιμένοντας να γίνει η διαλογή τους σε παράτυπους ή μη. Η Ντουτρεμόν αρχίζει να γράφει καθημερινά στους δικούς της ένα γράμμα, όπου μιλάει για τη δουλειά της εκεί, τις συναντήσεις και τα συναισθήματά της. Η δουλειά της την φέρνει αναγκαστικά πολύ κοντά στις ιστορίες των ανθρώπων που έρχονται να τη συμβουλευτούν, ο πόνος τους φτάνει σ’ αυτήν αδιαμεσολάβητος, καθώς πρέπει να τους βοηθήσει να προετοιμάσουν τη συνέντευξή τους για το άσυλο, να πείσουν τις αρχές ότι έχουν στ’ αλήθεια βασανιστεί, βιαστεί, κακοποιηθεί. Περιγράφει τον αγώνα αυτών των ανθρώπων που αφού έχουν επιζήσει από τραυματικές εμπειρίες και από ένα επικίνδυνο ταξίδι, περνούν καινούργια οδύσσεια περιμένοντας επ’ αόριστον στο πουθενά και προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα με τη γραφειοκρατία, την κούραση ή και αδιαφορία των υπαλλήλων και των γιατρών, την ίδια τους την απελπισία. Μιλάει για την αντίθεση ανάμεσα στον ζόφο του καταυλισμού και την παραδεισένια, ανοιξιάτικη Λέσβο απ’ έξω, αλλά και για τη χαρά της ζωής που ξεπροβάλλει αναπάντεχα μέσα στον καταυλισμό, κυρίως με το γέλιο και το παιχνίδι των παιδιών ή τη γεμάτη πείσμα λαχτάρα για ζωή των εφήβων.

(παρουσίαση του βιβλίου)

  

Στο Λογείον: περιοδικό για το αρχαίο θέατρο δημοσιεύονται πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες, οι οποίες αναφέρονται σε όλες τις όψεις του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού θεάτρου και δράματος, στην πρόσληψή του από το νεότερο θέατρο, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τις άλλες τέχνες, καθώς και στη σύγκριση του με το θέατρο άλλων περιόδων και γεωγραφικών περιοχών.

Η Unesco και ο «Αλφαβητισμός για το Μέλλον» 

 
Υπάρχει το εξής παράδοξο στη διαδικασία εξερεύνησης του μέλλοντος. Διερευνώντας τα εναλλακτικά μέλλοντα, καταλήγουμε σε ένα τεράστιο, σχεδόν ανυπέρβλητο, εμπόδιο: πώς είναι δυνατόν να βρεις κάτι που εξ ορισμού… δεν υπάρχει;

 Το μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ στο παρόν. Το μέλλον ωστόσο, ως διανοητική σύλληψη, ενυπάρχει στο παρόν, παίζει σημαντικό ρόλο και το επηρεάζει… Αυτός είναι ο λόγος που από το 2012 η UNESCO προωθεί τον «Αλφαβητισμό για το Μέλλον», ως μια ήπια δεξιότητα που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε γιατί είναι σημαντικό να φανταζόμαστε το μέλλον και να μάθουμε με ποιον τρόπο γίνεται αυτό. Μας επιτρέπει να κατανοούμε τις πηγές του φόβου και της ελπίδας, βελτιώνει την ικανότητά μας να εκμεταλλευτούμε τη δύναμη των εικόνων του μέλλοντος, ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε την ποικιλομορφία τόσο του κόσμου γύρω μας όσο και των επιλογών που κάνουμε.

Ο «Αλφαβητισμός για το Μέλλον» στηρίζεται στη μοναδική ανθρώπινη πνευματική ικανότητα της φαντασίας. Μαθαίνοντας κανείς να φαντάζεται διαφορετικά μέλλοντα, μπορεί να κατανοήσει τη δυνατότητα να επινοεί νέες υποθέσεις για το μέλλον, και τελικά να το επηρεάσει. Όταν η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται συνειδητά, τότε κάποιος αρχίζει να κατακτά τη δεξιότητα του Αλφαβητισμού για το Μέλλον. Σήμερα η UNESCO συνεργάζεται με φορείς σε 20 χώρες (Global Futures Literacy Network), όπως την Έδρα «UNESCO on Futures Research» στην Ελλάδα, σχεδιάζοντας προγράμματα που αναπτύσσουν αυτήν τη δεξιότητα.

Παίζοντας με το μελλον - Βιβλίο Δραστηριοτήτων

Το βιβλίο δραστηριοτήτων Παίζοντας με το Μέλλον έχει σχεδιαστεί για μαθητές και εκπαιδευτικούς, ώστε να βοηθήσει τις νεότερες γενιές να στοχαστούν και να επηρεάσουν το μέλλον. Αποτελεί ένα διαδραστικό και ιδιαίτερα διασκεδαστικό βιβλίο το οποίο θα ταξιδέψει το μυαλό μας σε πολλές πιθανές και απρόσμενες εκδοχές του μέλλοντος. Η έκδοση καλλιεργεί τις ικανότητες δημιουργικής και κριτικής σκέψης των νέων, και τους καθοδηγεί στην εξερεύνηση του μέλλοντος μέσα από τέσσερις προκλήσεις και δεκαέξι παιχνίδια.

Το βιβλίο συνοδεύεται από υποστηρικτικό υλικό και οδηγίες για εκπαιδευτικούς, τα οποία διατίθενται δωρεάν στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.futures.gr/ftplaybook/

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)